นี่เป็นรอบที่ 7 แล้วที่ผมวนกลับมาเล่นฉากนี้ และมันกำลังจะจบลงด้วยการที่ผมถูกฆ่าอีกครั้ง — Lucky seven ทั้งทีลองทำอะไรที่ต่างออกไปดีไหมนะ ลอง 'ยั่ว' ฆาตกรสักหน่อยดีกว่า…
แฟนตาซี,ระทึกขวัญ,ชาย-ชาย,เลือดสาด,ดาร์ค,เกม,ติดลูป,เกมสยองขวัญ,ติดอยู่ในเกม,เกมเมอร์,ฆาตกร,ผู้รอดชีวิต,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Dead Trap เกมสยอง กับดักมรณะนี่เป็นรอบที่ 7 แล้วที่ผมวนกลับมาเล่นฉากนี้ และมันกำลังจะจบลงด้วยการที่ผมถูกฆ่าอีกครั้ง — Lucky seven ทั้งทีลองทำอะไรที่ต่างออกไปดีไหมนะ ลอง 'ยั่ว' ฆาตกรสักหน่อยดีกว่า…
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มีการใช้ถ้อยคำหยาบคาย, มีการบรรยายฉากการฆ่า, เลือด, ความรุนแรง และบรรยายฉากการร่วมเพศที่ละเอียด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
'อารัญ' นักศึกษาชีวิตอาภัพที่หลุดเข้าไปในเกมสยองขวัญ ทุกครั้งที่ถูกฆาตกรฆ่า เกมจะรีเซตกลับมาที่จุดเริ่มต้น ทางเดียวที่จะหยุดลูปนรกและออกจากเกมได้ คือต้องกำจัดฆาตกร
•
•
•
•
•
ถ้าพร้อมแล้ว ขอให้สนุกกับเกม Dead Trap ค่ะ
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงเคาะประตูอย่างบ้าคลั่งทำให้ผมสะดุ้งตื่น หลังจากที่เก็บกระดาษโน้ตได้ผมก็กะว่าจะพักสายตาสักหน่อย แต่ดูท่าจะพักนานเกินไป ผมหันไปมองนาฬิกาลูกตุ้มอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว
“สี่ทุ่มสิบห้านาที”
ทำไมถึงเผลอหลับไปนานขนาดนี้?!
เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายออกมาทั่วทั้งหน้าผากพร้อมกับมือที่เย็นเยียบ ผมหันไปมองประตูที่กำลังถูกทุบอย่างรุนแรง
ฆาตกรออกล่าแล้วสินะ
“อารัญ! เปิดประตูที!”
เสียงของฟินน์ดูร้อนรนมาก ร้อนรนจนเกินไป
ผมก้าวเดินออกไปพร้อมหัวใจที่เต้นแรงด้วยความตื่นเต้น
ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก ฟินน์ก็พุ่งตัวเข้ามาก่อนจะปิดประตูลงกลอนอย่างลนลาน มือของเขาสั่นเทาจนทำอะไรตะกุกตะกักไปหมด
“เกิดอะไรขึ้น?”
ผมถามออกไปแบบนั้น แม้คำถามจริง ๆ ที่อยากจะถามคือ ‘ใครตายคนแรก’ ก็ตาม
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่แน่ ๆ นิคตายแล้ว”
“ฮะ?”
ผมถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง ทำไมคนแรกถึงเป็นนิคล่ะ ก็ในเมื่อนิคเป็นตัวละครที่ใจเย็นและมีไหวพริบที่สุดในเกมนี่?
“เป็นไปไม่ได้”
“แต่มันเป็นไปแล้ว อารัญ เวรเอ๊ย! ที่นี่ต้องมีพวกนักโทษแหกคุกโรคจิตหลุดมาแน่เลย”
“แล้วคนอื่นล่ะ”
“บิลลี่กับไอแซคยังไม่กลับมา ส่วนเดวิดกับอเล็กซ์กำลังไปเช็กที่รถ”
ผมตั้งสติอีกครั้ง หากว่ากันตามพฤติกรรมของ NPC พวกนี้ อเล็กซ์ไม่น่าห่วงเท่าไร แต่เดวิดนี่สิ กลัวจะไปทำเรื่องแผลง ๆ แล้วตายจังเลย
ขณะที่ผมกำลังคิดว่าเดวิดอาจจะเป็นรายต่อไป ประตูห้องของผมก็ถูกทะลวงด้วยมีดสปาต้า เศษไม้กระเด็นเข้ามาจากการกระหน่ำแทงบานประตู
ทำไมฆาตกรถึงมาหาผมล่ะ? ไม่สิ...
ผมหันไปมองคนตัวสูงอีกคน มันต้องมีสาเหตุที่ฆาตกรมาตามเก็บตัวละครเก่ง ๆ ก่อนสิ
ในที่สุดประตูไม้บานหนาก็ถูกพังทลายเรียบร้อยพร้อมกับการปรากฏตัวขึ้นของฆาตกรที่สูงกว่าฟินน์เสียอีก หน้ากากนักล่าสีดำมีลายกราฟิกเขียนด้วยสีน้ำเงินเป็นรูปตาและปากดูเท่เหมือนในรูปโปรโมตเกมไม่มีผิด
ให้ตายสิ เห็นใกล้ ๆ แล้วเท่ชะมัด
ไม่ทันที่ผมจะได้ชื่นชมในรูปลักษณ์ของฆาตกรต่อ ฆาตกรก็ขว้างมีดสปาต้าเล่มใหญ่ปักเข้าไปที่หน้าผากของฟินน์
ฟินน์ยืนอ้าปากค้างก่อนจะหายใจกระท่อนกระแท่นเหมือนคนที่ตกใจและกำลังจะตายในเวลาเดียวกัน มีดสปาต้าปักเข้าไปลึกจนผมรู้สึกกระอั่กกระอ่วน ไม่อยากคิดภาพหากว่าผมเป็นคนที่โดนมีดนั่นปักแทนเลย ร่างของฟินน์โงนเงนเล็กน้อยก่อนจะหงายหลังลงไปนอนกับพื้น เลือดสีแดงไหลทะลักอาบจนเลอะชุ่มพรม
ฆาตกรเดินเข้ามานิ่ง ๆ ก่อนจะดึงมีดออกมาจนเลือดกระเซ็นมาถูกชุดของผม ผมได้แต่ยืนตัวแข็งทื่ออย่างทำอะไรไม่ถูกขณะที่ฆาตกรเหลือบมองมา เขาเอียงคอมองผมอย่างประหลาดใจด้วยสายตาสงสัย
ผมเงยหน้ามองฆาตกรที่สูงกว่าด้วยเนื้อตัวที่สั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าฟินน์รู้สึกยังไง ทำไมถึงได้ตัวสั่นขนาดนั้น เงาของฆาตกรทาบทับปกคลุมร่างของผม
จะหนีตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว เกมแรกก็เล่นซะโหดเลยนะ
ผมเดินถอยหลังไปชนขอบเตียงจนหงายหลังล้มลงไปนอน ฆาตกรมองผมอย่างใจเย็น แต่ท่าทางของเขากลับดูเหมือนคนที่กำลังสงสัยอะไรบางอย่าง เขาใช้เข่าคลานขึ้นมาบนเตียง ขึ้นคร่อมร่างของผม ก่อนจะเงื้อมีดสปาต้าที่เปื้อนเลือดของฟินน์ขึ้น ทว่าเขากลับไม่ได้แทงมันลงมาในทันที ท่าทีของเขามันเหมือนคนที่กำลังลังเล?
แต่ช่างเถอะ เกมรอบหน้าผมจะไม่ยอมเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ ผมต้องใช้เวลาก่อนเกมเริ่มไปเก็บเบาะแสให้ได้มากที่สุด!
จากนั้นความเจ็บเสียดก็แทงเข้าที่ท้องก่อนที่ภาพตรงหน้าของผมจะดับลง
“อาหารเป็นพิษเหรอ?”
คำถามห่วงใยของอเล็กซ์อีกครั้งในเกมรอบที่สอง
“เปล่า”
ผมตอบแบบเดิมก่อนจะออกไปยืนรอนิคที่หน้าคฤหาสน์ พลางคิดถึงเกมรอบที่แล้ว ทำไมนิคถึงตายคนแรก ทำไมฆาตกรถึงฆ่าฟินน์ที่อยู่ด้านหลังก่อนผม แล้วทำไมเขาถึงดูสงสัยที่เห็นผม?
“อารัญ! นายช่วย...”
“กำลังรออยู่เลย รีบไปเตรียมอาหารเถอะ” ผมตอบออกไปพร้อมกับยกถุงอาหารเดินนำไปก่อน
ป่าที่เงียบงันทำให้ในหัวของผมสงบ จนในที่สุดผมก็สามารถสรุปเกมรอบที่แล้วได้
ฆาตกรฆ่านิคก่อน เพราะนิคคือตัวละครที่จะพาทุกคนรอด และฆ่าฟินน์ก่อนผมเพราะฟินน์แข็งแรงกว่า แต่เรื่องที่ฆาตกรดูลังเลกว่าจะเอามีดจ้วงมาที่ผม เรื่องนั้นผมยังสงสัยอยู่
บางทีฆาตกรอาจจะคิดว่าผมไม่ใช่ตัวปัญหาที่ต้องกำจัดแรก ๆ ก็ได้ ซึ่งหากเรียงลำดับตามสมรรถภาพทางร่างกาย ผมนี่แหละคือคนที่อ่อนแอที่สุด ด้วยส่วนสูงเพียง 173 เซนติเมตร และร่างกายผอมบาง แม้ว่าไอแซคจะดูอ้อนแอ้นแต่ก็ยังตัวสูงกว่าผมอยู่ดี
“นายไม่สบายหรือเปล่า” นิคถามผมอีกครั้ง แต่คำถามรอบนี้ต่างจากรอบที่แล้วนิดหน่อย
“ฉันสบายดี”
ผมตอบก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้ รอบนี้ลองเกาะติดกับนิคดูดีกว่า
เนื้อเรื่องดำเนินไปเหมือนเดิม แตกต่างเล็กน้อยตรงที่ฟินน์ดูจะหัวเสียและหงุดหงิดที่เห็นผมอยู่กับนิค
ผมพยายามจะคิดว่าคนพวกนี้คือ NPC แต่การกระทำต่าง ๆ และการพูดคุยของตัวละครในเกมก็ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าพวกนี้ก็เหมือนคนจริง ๆ ทุกอย่างมันดูเหมือนจริงมาก
เฮ้อ... Dead Trap มันเป็นเกมน่ากลัวจริง ๆ
ที่จริงผมเองก็อยากรู้นะว่าเส้นเรื่องของบิลลี่และไอแซคจะดำเนินไปในทิศทางไหน ฉากเลิฟซีนมันจะเรียกเดธแฟลกได้จริงหรือเปล่า แต่ว่าตอนนี้ผมต้องอยู่กับนิคก่อน จะต้องทำให้นิครอดให้ได้
“หน้าฉันมีอะไรติดเหรอ”
นิคที่ถูกผมจ้องหน้าถามพร้อมกับยื่นกระป๋องเบียร์ให้ ผมส่ายหน้าก่อนจะตอบออกไป
“ไม่มีอะไร”
“มองแบบนี้ไม่ดีเลยนะ”
ผมยิ้มเจื่อนไปแทน ดูท่าการตัดสินใจของผมคงจะทำให้เส้นเรื่องเริ่มเปลี่ยนแล้วสินะ
“ฉันกลับก่อนนะ”
ผมพูดก่อนจะลุกเดินกลับไปที่คฤหาสน์ เมื่อนึกขึ้นได้ถึงกระดาษโน้ตที่ผมเจอรอบที่แล้ว มันไม่ได้ติดตัวผมมาในรอบนี้ด้วย แสดงว่าเกมมันไม่ได้เซฟให้สินะ สงสัยจะต้องหาจุดเซฟเกมเผื่อเอาไว้ด้วย
ตัวละครคนอื่นมองผมอย่างงุนงง ก่อนจะหันไปกินบาร์บีคิวกันต่อ
ขณะที่ผมเดินผ่านป่า ผมก็ชำเลืองมองในพงหญ้าไปด้วย แต่ก็ยังไม่เห็นพวกกับดัก รอบที่แล้วฆาตกรก็อยู่ในคฤหาสน์อีก
ลองสำรวจในคฤหาสน์ก่อนดีกว่า
ผมกลับไปเก็บกระดาษโน้ตก่อนจะไปห้องครัวต่อเพราะหวังว่าจะได้อาวุธอะไรมาบ้าง และก็ได้มาจริง ๆ มีดทำครัวขนาดพอดีมือ แต่ปัญหาก็คือผมจะเก็บมันยังไงนี่สิ สุดท้ายผมเลยวางมันลงลิ้นชักแล้วเลื่อนเก็บเข้าตามเดิม
ตอนนี้เป็นเวลา 18.47 น. ผมมั่นใจว่า NPC คนอื่นคงจะยังไม่กลับมา เพราะรอบที่แล้วพวกเรากลับมากันประมาณเกือบสองทุ่ม
ผมสำรวจดูห้องรับแขกทุกซอกทุกมุม แล้วก็ไปเจอเข้ากับโน้ตที่ซ่อนอยู่ใต้โซฟา
‘มีดอยู่ในครัว’
นี่มันข้อความอะไรกันเนี่ย มีดมันก็ต้องอยู่ในครัวสิ เมื่อกี้ก็เพิ่งไปเจอมา
แล้วยังข้อความที่ห้องของผมอีก ‘ฉันติดอยู่ที่นี่’ อะไรนั่น บอกไว้ก่อนเลยว่าฉันเองก็ติดอยู่ในเกมบ้า ๆ นี้เหมือนกัน
เอ๊ะ?
เดี๋ยวนะ การที่มีคนทิ้งข้อความแบบนั้นเอาไว้ นี่มันหมายความว่าไม่ได้มีแค่ผมหรือเปล่าที่ติดอยู่ในเกม... หรือคิดอีกแบบมันอาจจะเป็นแค่เบาะแสธรรมดาของเนื้อเรื่องในเกมก็ได้ อย่างเนื้อเรื่องของ NPC ที่ถูกฆาตกรจับมาทรมาน พวกเกมแบบนี้มันต้องมีเนื้อเรื่องปูมหลังอยู่แล้ว
“อารัญ”
ผมเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะรีบพับกระดาษโน้ตใส่กระเป๋ากางเกง
ให้ตายสิ ยังฟาร์มได้ไม่กี่ห้องเอง
“มีอะไรหรือเปล่า”
นิคกลับมาไวกว่าปกติครึ่งชั่วโมง สงสัยจังว่าทำไม
“ฉันมีอะไรจะให้นาย ตามมาสิ”
“:♡•♬✧⁽⁽ଘ (ˊᵕˋ) ଓ⁾⁾*+:•*∴
ความติ่งฆาตกรของน้อง กำลังจะตาย แต่ขอชมก่อน 😆