นี่เป็นรอบที่ 7 แล้วที่ผมวนกลับมาเล่นฉากนี้ และมันกำลังจะจบลงด้วยการที่ผมถูกฆ่าอีกครั้ง — Lucky seven ทั้งทีลองทำอะไรที่ต่างออกไปดีไหมนะ ลอง 'ยั่ว' ฆาตกรสักหน่อยดีกว่า…
แฟนตาซี,ระทึกขวัญ,ชาย-ชาย,เลือดสาด,ดาร์ค,เกม,ติดลูป,เกมสยองขวัญ,ติดอยู่ในเกม,เกมเมอร์,ฆาตกร,ผู้รอดชีวิต,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ผมเดินตามนิคขึ้นไปที่ห้องของเขา นิคหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเป้ก่อนจะส่งมันมาให้ผม
กล่องขนาดเท่าฝ่ามือถูกหุ้มด้วยผ้ากำมะหยี่สีแดง พอเปิดออกดูก็พบว่ามันคือกล้องโพลารอยด์ขนาดเล็ก
“เห็นว่านายอยากได้”
ผมมองกล้องในมือของนิคแล้วได้แต่นึกสงสัยในใจ คนที่อยากได้นั่นมันฟินน์ไม่ใช่เหรอ
“มีอะไรหรือเปล่า”
“เปล่า ไม่มีอะไร ขอบใจมากนะ”
ผมรับกล้องมาไว้ในมือตัวเอง อย่างน้อยก็ไม่อยากให้เขาเสียน้ำใจ
กระทั่งเวลาผ่านไป ทุกคนกลับมากันหมดแล้ว ยกเว้นบิลลี่และไอแซคที่ยังไม่กลับมาเหมือนรอบที่แล้ว
คราวนี้ผมไม่ได้ไปพักสายตาอยู่ในห้อง แต่เดินลงมานั่งเล่นที่ห้องรับแขกแทน นิคอยู่ในครัวกำลังฉีกซองขนมมันฝรั่งแผ่นเทลงถ้วยใบใหญ่ ก่อนจะยกมันมาพร้อมกับนั่งลงข้างผม เขาวางถ้วยขนมมันฝรั่งลงแล้วกดรีโมตเปิดโทรทัศน์
“นี่กี่โมงแล้ว”
นิคดูนาฬิกาที่ข้อมือก่อนจะตอบผมพร้อมกับหยิบขนมเข้าปาก
“สี่ทุ่ม”
ใกล้จะถึงเวลาตายของตัวละครคนแรกแล้ว ผมต้องรู้ให้ได้ว่าในอีกสิบห้านาทีข้างหน้าเกิดอะไรขึ้นกับนิค
“ยังไม่นอนกันอีกเหรอ”
ฟินน์ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินเข้ามาสมทบ เขาหยิบขนมไปกินบ้างก่อนจะนั่งลงอีกฝั่งข้าง ๆ ผม มือข้างหนึ่งของเขามีผ้าขนหนูผืนเล็กที่เอาไว้ใช้เช็ดผมอยู่
“ยังไม่ง่วงน่ะ”
ผมตอบออกไป แล้วหลังจากนั้นบรรยากาศของพวกเราทั้งสามคนก็มีแต่ความเงียบยกเว้นเสียงจากโทรทัศน์
กระทั่งเป็นนิคที่ลุกออกไปจากบรรยากาศอันมาคุนั้น
“ขอไปสูบบุหรี่แป๊บนะ”
ผมกำลังจะลุกตามไป แต่มือหนาของฟินน์ก็คว้าแขนผมเอาไว้ก่อน
“นายจะไปไหน”
ผมหันมามองฟินน์ ภายในใจผมอยากจะบอกเขาไปว่า ‘ผมอยากรู้ว่านิคตายได้ยังไง’ แต่ก็ทำไม่ได้
“ตอนนี้กี่โมงแล้ว”
“ฮะ?”
“ฉันถามว่ากี่โมงแล้ว”
ผมถามย้ำด้วยน้ำเสียงจริงจังไปอีกครั้ง ฟินน์ล้วงหยิบโทรศัพท์ก่อนจะกดเปิดหน้าจอเพื่อดูเวลา
“เอ่อ... สี่ทุ่ม สิบ…”
ทว่าฟินน์ยังไม่ทันพูดจบ นิคก็ร้องตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
“อ๊าก!”
พวกเราหันขวับไปตามเสียงร้องพร้อมกันทันที
“เสียงมาจากทางห้องน้ำ”
ผมพูดก่อนจะลุกเดินไป แต่มือหนานั้นยังรั้งแขนผมไว้อยู่
“นิคมันอาจจะแกล้งให้เราตกใจเล่นก็ได้”
ผมทำหน้าตาแบบไม่อยากเชื่อว่าจะได้ยินประโยคเมื่อครู่ ถ้ามันไม่ได้มีฆาตกร ผมก็คงเชื่อแหละว่านี่คือการแกล้ง
“ขอไปดูหน่อยแล้วกัน”
ว่าจบผมก็รีบสลัดตัวเองออกจากฟินน์ แล้วดิ่งไปที่ห้องน้ำทันที
และภาพตรงหน้าก็ทำให้ท้องไส้ของผมปั่นป่วน บาร์บีคิวที่เพิ่งกินไปตอนเย็นกำลังพร้อมใจกันขึ้นมาจ่อที่คอหอย
นิคกำลังโดนฆาตกรกระหน่ำแทงอยู่ในห้องน้ำ เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วจนผนังสีขาวกลายเป็นสีแดง ร่างกายของชายหนุ่มที่หายใจอย่างรวยรินหันมามองผมก่อนจะขยับปากว่า
“หนีไป”
เท่านั้นแหละ ผมก็รีบวิ่งไปที่ห้องครัวทันที ผมต้องไปเอาอาวุธ! ขณะที่วิ่งผ่านโถงกลาง ผมวิ่งผ่านห้องรับแขกที่เป็นตัวเชื่อมไปยังห้องครัวก็พบว่าฟินน์หายไป ผมคิดว่าเขาคงจะกลับขึ้นห้องไปก่อนแน่เลย
เมื่อผมมาถึงห้องครัว ผมรีบดึงลิ้นชักที่เก็บมีดออกมา ก่อนจะถูกมือของใครบางคนคว้าตัวเอาไว้ ผมยกมีดขึ้นเตรียมจะโจมตีใส่
“ฉันเอง!”
เป็นเสียงของฟินน์ที่เรียกสติก่อนที่ผมจะกลายเป็นฆาตกรไปเสียเอง ฟินน์ลากแขนผมขึ้นไปที่ห้องก่อนจะปิดล็อกประตูอย่างแน่นหนา
ภาพนี้มันไม่เดจาวูไปหน่อยเหรอ
ปัง!
แล้วบานประตูไม้ก็ถูกทำลายลงเหมือนรอบที่แล้ว ฆาตกรเข้าโจมตีฟินน์ก่อนเหมือนเดิม คราวนี้มันไม่ได้ขว้างมีดสปาต้าไปปักที่หัว แต่กลับตัดมือของเขาทิ้ง ฟินน์ร้องทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด ฆาตกรหันมามองที่ผม เขาเอียงคอสงสัยเหมือนเดิม แล้วจากนั้นภาพตรงหน้าของผมก็มืดลง...
“อาหารเป็นพิษเหรอ”
อเล็กซ์ถามผมด้วยประโยคเดิมเป็นครั้งที่สาม ผมหัวเราะในลำคอก่อนจะตอบเขาไปด้วยรอยยิ้ม
“คงงั้น”
เกมรอบนี้ผมดำเนินเรื่องเหมือนรอบที่หนึ่ง หลังจากที่ผมได้ค้นพบว่าการเกาะติดนิคจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างนิคและฟินน์อึมครึม พอใกล้เวลาสี่ทุ่มผมจึงค่อยเดินลงมาที่ชั้นล่าง
นิคและฟินน์กำลังนั่งดูโทรทัศน์กันอยู่ ที่แน่ ๆ เลยนะ ถ้าจะช่วยนิคไม่ให้ตายเป็นคนแรก ผมต้องไม่ให้เขาไปห้องน้ำ รอบนี้ผมใส่นาฬิกาข้อมือมาด้วย เมื่อถึงเวลาสี่ทุ่มสิบห้า ผมไม่พลาดแน่นอน
และแล้วเวลานั้นก็มาถึง นิคลุกขึ้นก่อนจะเดินไปทางห้องน้ำ ผมรีบลุกตามแล้วห้ามเขาเอาไว้ก่อน
“ไปใช้ชั้นสองดีกว่า เมื่อตอนเย็นฉันมาใช้แล้วชักโครกมันกดไม่ได้”
“ฉันแค่จะไปสูบบุหรี่”
เออใช่ ผมลืมไปเลยว่านิคไม่ได้จะไปเข้าห้องน้ำ แต่เขาจะไปสูบบุหรี่
“คือว่า...”
“อ๋อ เข้าใจแล้ว ไม่เป็นไร ไม่ต้องอายนะ”
นิคยิ้มก่อนจะเดินออกไปยังบันไดกลางแล้วหันมาบอกฝันดี
ผมยิ้มเจื่อนออกมา อย่างน้อยตัวละครนี้ก็ไม่ตาย แม้จะแลกมาด้วยการเข้าใจผิดที่คิดว่าผมไปทิ้งบอมบ์ไว้ในห้องน้ำก็ตาม
ส่วนฟินน์เองก็หาวหวอดก่อนจะเดินตามขึ้นไปนอน “เจอกันพรุ่งนี้ อารัญ”
“อืม ฝันดี”
ผมมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง สี่ทุ่มสิบห้าพอดีเลย ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าผมจะไม่เดินเฉียดไปตรงห้องน้ำแน่นอน ผมเดินเลี้ยวไปที่ห้องครัวเพื่อจะหยิบอาวุธมาเผื่อเอาไว้ ที่แน่ ๆ เกมนี้ใครจะตายก่อนก็ได้ แต่ขอเก็บนิคไว้ก่อน
ผมเดินกลับขึ้นไปที่ห้อง เปิดประตูเข้าไป แต่แล้วสองเท้าของผมก็ต้องชะงักเมื่อเห็นชายร่างสูงสวมเสื้อแจ็กเกตเขียวขี้ม้ามีหมวกฮู้ดขนเฟอร์สีขาวพร้อมกับหน้ากากสีดำลายกราฟิกที่ยังจำได้แม่น
และร่างของฟินน์ที่นอนจมกองเลือดอยู่ อันที่จริงก็อยากจะถามอยู่เหมือนกันว่าฟินน์มาทำอะไรที่ห้องผม ถ้าไม่ติดว่ามันมีอีกคนอยู่ด้วยน่ะนะ...
ฆาตกรมันวาร์ปได้หรือไงฟะ?!
“:♡•♬✧⁽⁽ଘ (ˊᵕˋ) ଓ⁾⁾*+:•*∴
เจอกันพรุ่งนี้ไม่มีอยู่จริง รีเซ็ตลูปใหม่วนไป 🥲
