นี่เป็นรอบที่ 7 แล้วที่ผมวนกลับมาเล่นฉากนี้ และมันกำลังจะจบลงด้วยการที่ผมถูกฆ่าอีกครั้ง — Lucky seven ทั้งทีลองทำอะไรที่ต่างออกไปดีไหมนะ ลอง 'ยั่ว' ฆาตกรสักหน่อยดีกว่า…
แฟนตาซี,ระทึกขวัญ,ชาย-ชาย,เลือดสาด,ดาร์ค,เกม,ติดลูป,เกมสยองขวัญ,ติดอยู่ในเกม,เกมเมอร์,ฆาตกร,ผู้รอดชีวิต,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“อาหารเป็นพิษเหรอ”
ตอนนี้ผมเริ่มจะเบื่อกับคำถามนี้ของอเล็กซ์แล้วล่ะ
“เปล่า”
ผมตอบด้วยสีหน้าตาย เนื้อเรื่องในรอบที่ 4 ดำเนินไปเหมือนเดิมทุกอย่างจนกระทั่งเวลาสามทุ่ม ผมไปเคาะประตูห้องนอนเพื่อนทุกห้อง แล้วชวนให้ทุกคนลงมาเล่นเกมที่ห้องรับแขก
ผมเดินลงบันไดมารอทุกคนอย่างเหม่อลอย นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่กันเนี่ย สามรอบที่แล้วเกมไม่ค่อยเดินเลย แถมไม่ได้สำรวจแผนที่หรือฟาร์มของเพิ่มอีก
ไหนจะฆาตกรที่จู่ ๆ ก็ไปโผล่ห้องของผมเฉยเลย ถ้าอิงตามเกมรอบแรกและรอบที่ 2 เขาต้องอยู่ที่ห้องน้ำเป็นที่แรกไม่ใช่หรือ
แต่คิดไปคิดมา ในเกมสยองขวัญมันก็ชอบเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ฆาตกรมักจะชอบโผล่ตรงนู้นทีตรงนี้ที และแม้จะเคลื่อนไหวหรือเดินช้าแค่ไหน แต่พอลับสายตานิดเดียว ฆาตกรก็จะมาโผล่ที่ด้านหลัง
ผมกำลังคิดว่ารอบนี้ผมอยากเห็นฉากอื่นดูบ้าง ฉากที่ผมกำหนดเส้นทางเอง แบบที่ผมยังไม่ตายน่ะ... เพราะฉะนั้นผมต้องทำให้เกิดเดธแฟลกขึ้นมา แม้ผมจะยังไม่แน่ใจก็ตามว่าจะทำให้มันเกิดขึ้นได้ไหม หากมันไม่ได้เป็นไปตามพฤติกรรมของพวก NPC
แต่ว่าไม่ลองก็ไม่รู้ และที่แน่ ๆ เดธแฟลกคนแรกต้องไม่ใช่นิค
และแน่นอน ต้องไม่ใช่ผมด้วย...
ทุกคนเดินลงมาข้างล่างกันแล้ว อเล็กซ์ผู้รักสุขภาพหาวไปหนึ่งหวอดก่อนจะเอ่ยถามว่า
“พรุ่งนี้เรามีแพลนไปปีนเขา เก็บแรงแล้วรีบเข้านอนไม่ดีกว่าเหรอ”
ผมฟังแล้วหัวเราะในใจ วันพรุ่งนี้มันไม่มีตั้งแต่เกมเริ่มแล้ว
“เอาน่า มาพักผ่อนกันทั้งที มาเล่นอะไรที่ตื่นเต้นเร้าใจกันหน่อยดีกว่า”
เดวิดตาลุกวาวทันที ก่อนจะรีบวิ่งกระโดดลงบันไดมา แล้วเขย่าตัวผมเบา ๆ
“เกมจริงหรือท้าใช่ไหม”
ผมยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะตอบออกไป
“ใช่”
ขอโทษนะ เดวิด แต่เกมต้องมีผู้เสียสละและฉันเลือกนาย
แม้จะดูเป็นคนใจร้ายไปหน่อย แต่ผมได้ตัดสินใจแล้ว ถ้าไม่ทำแบบนี้มีหวังจบเกมไม่ได้สักทีแน่ ผมต้องพยายามทำทุกความเป็นไปได้ และวิเคราะห์ว่าทางเลือกไหนจะนำไปสู่จุดจบที่ดีที่สุด
ผมมองตัวละครแต่ละคน หากผมบอกพวกเขาไปตอนนี้ว่าที่นี่มีฆาตกร พวกเขาจะเชื่อกันไหมนะ
ผมส่ายหัวสลัดเอาความคิดโง่เง่าออกไป
ใครจะไปเชื่อกัน ต้องทำให้พวกเขาเห็นสิว่ามีฆาตกร พวกเขาถึงจะเชื่อ และนั่นก็เป็นที่มาของแผนการของผมในคืนนี้
ทุกคนลงมานั่งพร้อมหน้าพร้อมตากันที่ห้องรับแขก จากนั้นผมจึงเป็นฝ่ายเริ่มเกมเป็นคนแรก
“อเล็กซ์”
ชายผู้แข็งแรงที่สุดในเกมหันมาตามเสียงเรียกผม
“จริงหรือท้า”
เขานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงเรียบ
“จริง”
“โห่! แบบนี้ก็ไม่สนุกสิ”
เดวิดพูดอย่างเสียดายในคำตอบของอเล็กซ์ ก่อนที่นิคและฟินน์จะหัวเราะตามอย่างขบขัน
“ก็ฉันจะเลือกแบบนี้”
“จะถามล่ะนะ” ผมหัวเราะก่อนจะถามออกไป “คนไหนในนี้ ถ้านายจูบแล้วจะเสียใจที่สุด”
“เดวิด”
อเล็กซ์ตอบออกมาอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องคิด และนั่นเรียกเสียงหัวเราะของพวกเราได้เป็นอย่างดี
“แกล้งกันชัด ๆ”
เดวิดบ่นอิดออดแต่ก็หัวเราะด้วย
อเล็กซ์มองคนอื่นก่อนจะเริ่มเกมรอบใหม่ พวกเรานั่งตรงโซฟาล้อมเป็นครึ่งวงกลม โดยมีผมนั่งติดกับโทรทัศน์ เรียงมาทางซ้ายมี ฟินน์, นิค, อเล็กซ์, และเดวิด ตามลำดับ
“ฟินน์ จริงหรือท้า”
“อืม... ท้า”
“วู้ว! ต้องงี้สิเพื่อน” เดวิดเสริมพร้อมกับส่งเสียงเชียร์
“ฉันขอท้าให้นาย...”
ทุกคนต่างลุ้นไปกับคำท้าของอเล็กซ์
“...ไปเอาขนมมาให้ทุกคนกินเดี๋ยวนี้”
“โว๊ะ!” เสียงไม่พอใจปนขี้เล่นของเดวิด ตามมาด้วยเสียงหัวเราะ “ไอ้ฉันก็นึกว่าจะมีอะไรน่าตื่นเต้น”
“ฮ่า ๆ เดี๋ยวต่อไปฉันจะท้านาย แต่ขอไปเอาขนมแป๊บนึง”
ฟินน์หัวเราะก่อนจะลุกเดินออกไป เมื่อกลับมาแล้วเดวิดก็นั่งรอตาลุกวาวพร้อมรับคำท้า
“ฉันขอท้านาย เดวิด”
“ว่ามาเลยพวก”
“ให้นายจูบคนทางขวา”
เดวิดนิ่งเงียบไปก่อนจะเหลือบมองคนทางขวา อเล็กซ์นั่นเอง คนที่เพิ่งตอบความจริงไปว่าถ้าจูบเขาแล้วจะเสียใจ
ผมที่เป็นคนเริ่มประเด็นแรกจึงหัวเราะเสียงดังอย่างขบขัน ก่อนจะเร่งเดวิดให้รีบทำตามคำท้า
ทางด้านอเล็กซ์ได้แต่ทำหน้าเหมือนปลาตาย เดวิดจึงจับหน้าของอเล็กซ์หันมาก่อนจะรีบจูบให้เสร็จภายในหนึ่งวินาทีท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อน ๆ
เกมวนกลับมาที่อเล็กซ์อีกครั้ง คราวนี้เขามองมาที่ผม
“อารัญ จริงหรือท้า”
สำหรับคนแบบผมแล้ว แน่นอนว่าต้อง...
“จริง”
เพื่อนที่คาดหวังได้แต่ส่ายหัวและโห่ร้องกันเบา ๆ
แต่นี่โทษผมไม่ได้หรอกนะ ผมต้องห่วงความปลอดภัยของตัวเองไว้ก่อนสิ เกิดมันท้าผมไปทำอะไรแปลก ๆ จนเกิดเดธแฟลกขึ้นมาจะทำยังไง
“เรื่องที่แย่ที่สุดในชีวิตของนาย”
แล้วดวงตาของผมก็หลุบต่ำลงเมื่อได้ยินคำถามนั้น ใครจะคิดว่าจะมาเจอคำถามแบบนี้กัน ผมสูดหายใจก่อนจะตอบออกไปเสียงเบา
“ฉันเพิ่งถูกแฟนทิ้ง”
ทุกคนนิ่งเงียบไป ก่อนที่นิคจะเป็นฝ่ายพูดปลอบ
“พวกเราไม่เคยรู้เลยว่านายมีแฟน แต่ไม่เป็นไร นายยังมีพวกเรา”
ทุกคนหันมามองมาทางผมด้วยสายตาแปลก ๆ หรือว่าตัวละครของผมไม่เคยมีแฟนกันนะ? เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงรีบพูดขึ้นมาก่อนที่จะทำให้ทุกคนสงสัยไปมากกว่านี้
“ฉันจะเล่นต่อล่ะนะ”
ผมเหล่มองนาฬิกาข้อมือของตัวเองก่อนจะยิ้มเล็กน้อย
“เดวิด”
“หือ? ฉันเหรอ แต่นิคยัง...”
“ฉันเลือกนาย”
ใช่ เพราะผมเลือกเขาเอาไว้แล้ว
“จริงหรือท้า เดวิด”
“:♡•♬✧⁽⁽ଘ (ˊᵕˋ) ଓ⁾⁾*+:•*∴
เอาล่ะ เดวิดจะเป็นเดธแฟลกคนแรกหรือไม่
