"ระหว่างเป็นผู้พิพากษากับเป็นเมียผู้พิพากษาอันไหนเป็นง่ายกว่ากันคะ?" "...เอาเวลาที่จีบฉันไปอ่านหนังสือจะดีกว่าไหม..."

ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก - 31 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก โดย Dogsmile @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,ผู้ใหญ่,nc,เย็นชา,เด็กฝึกงาน,ผู้พิพากษา ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

รัก,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,ผู้ใหญ่

แท็คที่เกี่ยวข้อง

nc,เย็นชา,เด็กฝึกงาน,ผู้พิพากษา

รายละเอียด

ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก โดย Dogsmile @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

"ระหว่างเป็นผู้พิพากษากับเป็นเมียผู้พิพากษาอันไหนเป็นง่ายกว่ากันคะ?" "...เอาเวลาที่จีบฉันไปอ่านหนังสือจะดีกว่าไหม..."

ผู้แต่ง

Dogsmile

เรื่องย่อ

สารบัญ

ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-1 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-2 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-3 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-4 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-5 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-6 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก Nc18+,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-7 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-8 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-9 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-10 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-11 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-12 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-13 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-14 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-15 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก Nc25+,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-16 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก Nc25+,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-17 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-18 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-19 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-20 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-21 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-22 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-23 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-24 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-25 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-26 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-27 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก Nc18+,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-28 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 28 Nc25+,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-29 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-30 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-31 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-32 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-33 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-34 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก,ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก-35 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก

เนื้อหา

31 ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก

 รถหรูสีดำตัวซีเคร็ทเคลื่อนตัวเข้ามาจอดอย่างนุ่มนวลหน้าตึกสำนักงาน เสียงเครื่องยนต์เงียบสนิทแทบไม่ได้ยินบ่งบอกได้ถึงประสิทธิภาพสมราคาที่หลักร้อยล้าน ทำให้เป็นที่สะดุดตาแก่ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้นให้ดึงดูดสายตาว่าใครจะลงมากจากรถหรูคันดังกล่าว


 “หนูบอกแล้วไงคะว่าให้จอดแค่หัวมุมพอ ดูสิทีนี้คนมองกันให้ควั่กเลย” หญิงสาวตวัดตามองชายหนุ่มทำทีเป็นทองไม่รู้ร้อน อ้างว่าไม่อยากให้เธอเดินไกลกลัวว่าเธอจะเดินไม่ไหวข้ออ้างสารพัด


 “หนูจะไปอายสายตาคนอื่นทำไม หรือจะไปฝึกงานที่ห้องพักพี่ดีคะ” เสียงทุ้มเอ่ยหยอกเย้าคนตัวเล็กข้างกายที่เขินอายจนไม่กล้าลงจากรถไป


 “พูดอะไรก็ไม่รู้ ตั้งใจทำงานนะคะขอให้งานวันนี้ราบรื่นเป็นไปได้ด้วย สวัสดีค่ะ” ลัลน์พูดจนลิ้นแทบพันกันเขาช่างทำให้เธอเขินอายได้ทุกทีที่อยู่ด้วยกัน ก่อนจะยกมือไหว้สวัสดีเอ่ยลาเขาอย่าลุกลี้ลุกลน


 “หนูคะ!” ไม่ว่าเปล่าแขนแกร่งสอดเข้ามาโอบรั้งเอวคอดก่อนจะฉุดหญิงสาวเข้ามาหาตน จมูกโด่งเป็นสันคลอเคลียตามใบหน้าหญิงสาวที่แม้แก้มเธอจะยังตอบอยู่แต่ก็ใบหน้าดูมีชีวิตชีวาสดใสดังที่เธอเป็น ก่อนจะเอียงหน้าเข้าหาเบาๆ ปลายจมูกโด่งของเขาแตะแช่ลงที่แก้มเนียนของเธอซึมซับกลิ่นหอมละมุนที่ทำให้เขาเคลิบเคลิ้มหลงใหลทุกครั้งที่เขาได้สัมผัส


 แขนแกร่งประคองตระกองกอดร่างบางไว้ ริมฝีปากหยักโฉบลงมาประจูบริมฝีปากสีชมชมพูลิ้นร้อนดุนดันเข้าไปสำรวจภายในฉ่ำแฉะที่สัมผัสได้ถึงรสชาติกาแฟฟุ้งกระจายอยู่ทั่วโพรงปากสลับขมเม้มริมฝีปากอวบอิ่ม บดขยี้จูบอย่างร้อนแรงเสียงแลกน้ำลายดังเฉอะแฉะก้องไปทั้งรถ ดีที่รถคันนี้ติดฟิล์มดำมิฉะนั้นใครป่านไปผ่านมาคงเห็นภาพผู้พิพากษาหนุ่มกำลังจูบนัวเนียกับเด็กนักศึกษา


 “อื้ออ พอได้แล้วค่ะ แฮ่ก เดี๋ยวไปทำงานสายนะคะ” ลัลน์ไหล่กว้างออกออกห่าง เสียงหวานใสหอบสะท้านพลางสูดอากาศเข้าปอดกับจูบกระชากวิญญาณที่ทำให้เธอแทบลืมหายใจ


 “เดี๋ยวเลิกงานเสร็จพี่มารับนะ ห้ามหนีกลับก่อนเข้าใจไหมเด็กดื้อ” ใบหน้าหล่อเหลายังคงคลอเคลียอยู่ริมฝีปากอวบอิ่มก่อนจะขบเม้มทิ้งท้ายอย่างเสียดาย


 ก๊อกๆ เสียงเคาะกระจกรถดังขึ้นขัดจังหวะบรรยากาศหวานภายในรถ ลัลน์สะดุ้งอย่างตกใจรีบผลักร่างชายหนุ่มก่อนตัวจะไปชิดแนบกับประตูรถอีกฝั่งจนแทบจะกลืนหายเข้าไป คิณณ์ทอดถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายเมื่อมีมารมาผจญขัดจังหวะสวีทของเขา ชายหนุ่มขบเคี้ยวฟันอยู่ในใจอยากจะแพ่นกบาลยิ่งนักและคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นไกลมีอยู่ตัวเดียวที่จำรถเขาได้แล้วกล้าเคาะกระจกรถเขา


 “มึงปล่อยเด็กฝึกงานกูได้แล้วครับท่านคิณณ์” เมื่อคนในรถลดกระจกลงเจษฎาจึงเอ่ยหยอกเพื่อนเขาที่ดูจะหลงเมียไม่ยอมปล่อยให้เมียลงจากรถทั้งที่มาถึงหน้าสำนักงานพักหนึ่งแล้วก็ตาม


 “เสือก!” คิณณ์สบถด่าเจษฎาอย่างเหลืออด มันก็ช่างกวนตีนขัดจังหวะเขาได้เสียทุกครั้งก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา


 “ปากดีนักนะมึง กูนี่คอยเป็นเส้นเป็นสายให้จนมึงคืนดีกับเมียมึงยังไม่สำนึกบุญคุณกูอีก” รู้งี้เขาปล่อยให้มันโง่อยู่คนเดียวเสียดีกว่า พอกลับมาเป็นผู้เป็นคนดันปากดีใส่เขาสะงั้น


 “เอาตีนกูไปแดกไหม!” เสียงทุ้มกดต่ำลงก่อนจะเอ่ยปากด่าคนยิ้มกวนประสาทพร้อมยักคิ้วให้เขา ติดเล่นแบบนี้ไงมันถึงหาเมียกับเขาไม่ได้สักที ถ้าไม่ติดว่ามันอยู่นอกรถเขาได้มีเข่าเสยมันสักที


 “ท่านคิณณ์พูดหยาบคายต่อหน้าน้องนุ่งได้ไง เห็นตัวอย่างที่ไม่ดีแล้วอย่าทำตามนะน้องลัลน์”ท้ายประโยคเจษฎาหันไปคุยกับหญิงสาวที่นั่งอยู่รถกับเพื่อนเขาอย่างกวนประสาทเพื่อนรัก


 “เมียกูครับไม่ใช่น้อง!”


 “ใจเย็นกันนะคะ พี่คิณณ์ไปทำงานได้แล้วค่ะสายมากแล้ว หนูยังต้องไปรังวัดกับพี่เจษอีก” หญิงสาวคนเดียวในรถต้องเอ่ยห้ามทัพศึกสองเพื่อนรักที่พูดคุยกันเหมือนทะเลาะกัน ถ้าทั้งสองคนไม่บอกเองว่าเป็นเพื่อนรักกัน เธอนึกว่าเป็นคู่อริที่เจอหน้ากันเป็นอันมีเรื่องเสียอีก


 “เห็นไหมต้องให้เมียสั่งสอน” เจษฎายังคงแกว่งปากหาตีนเพื่อนรักอยู่


 “ตั้งใจฝึกงานนะคะ ถ้าร้อนก็ไปนั่งเปิดแอร์ในรถปล่อยไอ้เจษมันตากแดดไปคนเดียว” คิณณ์ไม่หันไปตอบเจษฎาแต่อย่างใด แต่หันกลับมาพูดเสียงนุ่มนวลอ่อนโยนกับคนรักข้างกายแทนฝ่ามือหนาลูบไล้กลุ่มผมดำขลับของเธออย่างรักใคร่เป็นห่วงร่างบางจะจับไข้เป็นลมไปกับแดดเมืองไทยเสียก่อน


 “โห ไอ้นี่มันวัวลืมตีนจริงๆ” หนุ่มโสดโอดครวญอย่างรับไม่ได้เมื่อเห็นบรรยากาศรักหวานเลี่ยน ภาพของเพื่อนเขาที่อบอุ่นเป็นห่วงคนรักเป็นภาพที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ถึงแม้ตอนเม็ดทรายมันจะหลงรักเธอมากขนาดไหนก็ไม่ดูรักใครจนโงหัวไม่ขึ้นดังเช่นวันนี้ หรือมันจะหลงของเด็ก!


 “ดูแลเมียกูด้วย” ชายหนุ่มหันมาสำทับเพื่อนของตนเองยังคงทำหูทวนลมเช่นเคย


 “เออกูไม่ใช้เมียมึงจนสึกหรอหรอก มึงควรเสด็จไปศาลได้ล่ะทำตัวลอยชายว่างงานไปได้” เจษฎาเอ่ยปากไล่ผู้พิพากษาจอมหลงเมียที่ยังคงอิดออดไม่ยอมไปทำงานสักที สักวันเขาจะไปร้องเรียนว่าท่านคิณณ์ณภัทรติดสาวจนเข้างานสาย


 “พี่ไปแล้วนะคะ” คิณณ์บอกลาคนรักที่ตอนนี้ลงจากรถไปยืนอยู่ข้างๆเจษฎาเป็นที่เรียบร้อย


 “ขับรถดีๆนะคะ” ลัลน์ส่งยิ้มหวานเป็นการอำลา เธอมองจนรถหรูคันดำเคลื่อนตัวออกไปจนลับสายตาเธอ


 “ไปลัลน์เดี๋ยวไปเราไปกันเลยช่างนัดพี่ไว้สิบโมงเดี๋ยวไปไม่ทัน” เมื่อคิณณ์พ้นสายตาไป เจษฎาจึงเอ่ยเร่งหญิงสาวข้างกายให้รีบตามเขาขึ้นรถไป


 “ค่ะพี่เจษ” ลัลน์ขานรับก่อนจะสาวเท้าเดินตามเจษฎาขึ้นรถเพื่อไปทำการรังวัดที่ดิน ข้าวของที่เตรียมมาจึงไม่ทันได้เข้าไปเก็บไว้ในสำนักงานได้แต่นำขึ้นรถเจษฎาไปด้วย

  


 รถหรูคันขาวแพงหูฉี่เคลื่อนตัวไปนอกเมืองมุ่งหน้าด้วยความเร็วสูงปาดแซงรถคันอื่นไปจนเธอรู้สึกเวียนหัว สมกับเป็นเพื่อนรักของคิณณ์เสียจริงแม้กระทั่งการขับรถยังคล้ายคลึงกันขัดกับบุคลิกสองหนุ่มที่ดูเป็นคนใจเย็นมีเหตุผล


 เมื่อเลี้ยวตัดเข้ามาจากถนนใหญ่ไม่ไกลนักถนนคอนกรีตที่วิ่งมาตลอดทางพลันหายไปมีเพียงถนนดินแดงฝุ่นตลบเมื่อรถเคลื่อนตัวผ่านน่ากลัวว่าสภาพรถที่ขาวสะอาดตอนนี้คงมอมแมมจนไม่อาจคาดเดาได้ว่าเป็นรถราคาแพง และรถหรูถึงแม้สมรรถนะจะดีอย่างไรก็ตามเมื่อเจอถนนลูกรังแบบนี้ไม่พ้นคลอนไปทั้งรถทั้งหัวคน


 เมื่อถึงที่หมายเจษฎาจึงจอดรถไว้ใต้ร่มเงาของต้นมะขามใหญ่ บริเวณโดยรอบเต็มไปด้วยทุ่งนาหลายกระทงไกลสุดลูกหูลูกตา วิวธรรมชาติภูเขาสูงสลับซ้อนกันไปมาต้นไม้น้อยใหญ่เต็มสองข้างทาง ลมอ่อนๆพัดพาไอร้อนกระทบหน้าหญิงสาวจนร้อนวูบวาบดีที่เธอคว้าเสื้อคลุมมาด้วย ทันทีที่ลงจากรถเจ้าหน้าที่ที่ดินในชุดสวมหมวกมีปีกบังแดดใส่เสื้อแขนขายาวเตรียมพร้อมสำหรับการลุยงานกลางแจ้งพร้อมด้วยลูกมือที่อยู่ในชุดเดียวกัน


 เช่นเดียวกับเจษฎาถึงแม้จะไม่ได้ใส่ดังเช่นเจ้าหน้าที่แต่เสื้อยืดและกางเกงขายาวยังไม่แปลกเท่าเธอซึ่งใส่ชุดนักศึกษาผิดแผกไปคนเดียวราวกับอยู่ผิดที่ผิดทางแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากเดินตามหลังเจษฎาต้อย ๆ ที่กำลังเดินเลาะไปตามคันนาพาเจ้าหน้าที่ไปทำการรังวัดให้ชายวัยกลางคนในชุดเสื้อแขนยาวลายสก็อตที่สวมหมวกปีกกว้างอยู่กลางนา


 ลัลน์รู้สึกตื่นเต้นกับการทำงานลงพื้นที่ในครั้งนี้มากถึงแม้ว่าอากาศจะร้อนอบอ้าวจนแสบผิวทำให้เหงื่อซึมใบหน้าทุกคนก็ตาม แต่หญิงสาวมีความสุขกับรวงข้าวที่ตอนนี้กำลังเขียวแตกยอดอ่อนทำให้เธอรู้สึกสดชื่นท่ามกลางอากาศที่ร้อนแรงนี้ ภาพบรรยากาศธรรมชาติที่หาได้ในกรุงเทพนี้ทำเอาเธอคิดถึงพ่อแม่ที่บ้านถึงแม้บ้านเธอจะไม่ได้มีนาแบบนี้ แต่ความเขียวชอุ่มทำให้เธอนึกถึงสวนที่บ้านเธอเช่นเดียวกัน


 หลังจากทำการรังวัดเสร็จสิ้นทุกคนต่างถอนหายใจโล่งอกจากความเหน็ดเหนื่อยของวันที่อากาศร้อนจัด เจ้าหน้าที่ที่ดินรีบขอตัวกลับไปทำงานต่อไม่รั้งรอดื่มน้ำมะพร้าวจากสวน 


 “เอามาให้คุณทนายกับน้องดื่มกันก่อน แล้วเก็บขึ้นรถไปให้เต็มเลย ถือว่าขอบคุณที่มาช่วยกันวันนี้” สมพงษ์หันไปสั่งลูกน้องให้นำน้ำมะพร้าวจากสวนมาให้ทั้งสองลิ้มรส พลางเดินนำไปยังต้นมะพร้าวที่เรียงรายริมคันน้ำ


 “สดชื่นมากเลยค่ะคุณลุง” มือบางยื่นรับลูกมะพร้าวด้วยสองมือ ยิ้มกว้างพลางกล่าวขอบคุณ เธอลองจิบแล้วตาโตด้วยความชื่นชอบในความหวานและเย็นสดชื่นช่วยคลายความร้อนในกายได้เป็นอย่างดี จากที่ตอนแรกเธอรู้สึกหน้ามืดแต่เมื่อได้ดื่มน้ำมะพร้าวเย็นนี้ทำให้อาการหน้ามืดหายเป็นปลิดทิ้ง


 “อร่อยก็เอาไปกินเยอะๆนะลูก” ไม่นานรถเก๋งสีขาวของเจษฎาก็ถูกบรรจุมะพร้าวน้ำหอมสดใหม่เต็มกระโปรงท้ายและเบาะหลังจนแทบไม่มีที่ว่าง สมพงษ์ยิ้มปลื้มปริ่มเขามันคนเสียตังไม่ว่าเสียหน้าไม่ได้อยู่แล้ว ก่อนจะร่ำลากันเสร็จเจษฎากับลัลน์ก็ขึ้นรถ เตรียมตัวเดินทางกลับ ขณะที่รถเคลื่อนตัวออกจากสวนเสียงข้อความโทรศัพท์ดังขึ้นเมื่อเธอดูนาฬิกาก็เป็นเวลาเที่ยงเสียแล้ว คนส่งข้อความก็ไม่ใช่ใครอื่นผู้พิพากษาหนุ่มที่มาส่งเธอในตอนเช้านี้เอง


 Pkinn:  เป็นไงบ้างคะ เหนื่อยไหม


 Lanlalit: นิดหน่อยค่ะ


           แล้วพี่คิณณ์ทานข้าวหรือยังคะ


 Pkinn:  กำลังออกไปกินกับพี่ณรงค์ครับ


 Lanlalit: ทานให้อร่อยนะคะหนูก็กำลังไปหาอะไรกินเหมือนกันค่ะ


 Pkinn: ครับ ทานเยอะๆนะ


 หญิงสาวนั่งอมยิ้มให้กับข้อความที่คนรักส่งมาแต่ไม่ได้บอกกับเขาว่าเธอหน้ามืดด้วยเดี๋ยวทำตัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไม่ยอมให้เธอไปไหนอีก เจษฎาชำเลืองมองคนตัวเล็กข้างๆก่อนจะเอ่ยปากถามหญิงสาวอย่างหยอกเย้า


 “ไอ้คิณณ์เหรอ พี่คงไม่ต้องถามเราแล้วสินะว่าเหนื่อยไหมเพราะตอนนี้หายเป็นปลิดทิ้งแล้ว” 


 “พี่เจษก็” เจษฎาหัวเราะในลำคอ สายตาจับจ้องอยู่บนท้องถนนมองหาร้านพาหญิงสาวข้างกายไปกินข้าว มิฉะนั้นอเพื่อนตัวดีได้มากระถืบเขาข้อหาปล่อยให้เมียมันอดอาหารเป็นแน่ ก่อนหน้านี้มันก็ส่งข้อความมาย้ำนักย้ำหนาว่าอย่าลืมพาเมียมันไปกินข้าวและกำชับให้กินตรงเวลาพร้อมโอนเงินให้เขามาเสร็จสรรพเป็นการมัดมือชก เขาล่ะเบื่ออาการเห่อเมียของมันเสียจริงชายโสดอย่างเขาได้แต่เศร้าทำได้เพียงเป็นขี้ข้าดูแลเมียเพื่อนไป