นายกฯหนุ่มสบตาเขา แล้วก็ถามขึ้นมาตรงๆว่า “ผมอยากรู้ว่าคุณต้องการอะไร”
นายทหารหนุ่มหัวเราะออกมา “ผมจูบคุณขนาดนั้นแล้ว คุณยังไม่รู้อีกหรือว่าผมต้องการอะไร”
เมื่อเห็นอีกฝ่ายชะงักและกำลังจะโกรธ ชายหนุ่มจึงตอบอย่างจริงจังว่า “ผมสนใจคุณ ผมชอบคุณ”
อี้หมิงซือชะงัก หน้าแดงขึ้นมาด้วยความโกรธและอายผสมกัน
**อี้หมิงซือ นายกเทศมนตรีที่หล่อและเก่งที่สุด ชีวิตนี้มีแต่งาน จนเขาได้ช่วยชีวิตเว่ยหมิงซือ นายทหารหนุ่มอนาคตไกลเอาไว้ การต่อสู้ฝ่าฟันทั้งเรื่องรักและเรื่องงานเพื่อให้ได้ใช้ชีวิตด้วยกันจึงเริ่มต้นขึ้น**
รัก,ชาย-ชาย,จีน,ยุคปัจจุบัน,ผู้ใหญ่,นิยายวาย,โรแมนติค ,18+,จบดี ,พระเอกเก่ง,พระเอกหล่อ,นายเอกเก่ง,นายกเทศมนตรี,กลยุทธ์คว้าใจนายกฯอี้หมิงซือ,การเมือง,พระเอกเป็นทหาร,นิยายจีนปัจจุบัน,ชิงไหวชิงพริบ,อี้หมิงซือ,เว่ยซีหลง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ในอีกสองวันต่อมา เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์ นายกเทศมนตรีประจำเมืองชิงต่าว ทีมบริหารของเมืองชิงต่าว และนักข่าวท้องถิ่น ต่างออกมายืนอยู่หน้าศาลาว่าการเมืองชิงต่าว เมื่อได้เวลาใกล้ 9 นาฬิกา รถยนต์คันใหญ่สีดำ 3 คัน ที่มีตราสัญลักษณ์ของกองทัพ แล่นเข้ามาจอดเทียบที่ลานด้านหน้า คนขับรถซึ่งเป็นทหารวิ่งลงมาเปิดประตูหลัง คณะนายทหารในเครื่องแบบจำนวน 8 คน เดินลงมาจากรถไล่ๆ กัน
หัวหน้าคณะทหารที่มาเยือนล่วงหน้าครั้งนี้ คือ รองผู้บัญชาการกองกำลังปฏิบัติการพิเศษ และนายทหารอีก 7 คน ที่เป็นเจ้าหน้าที่ทหารด้านสื่อสารและเทคโนโลยี ด้านการปฏิบัติการทางไซเบอร์ และการวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยี หนึ่งในนั้นคือ พันโทเว่ยซีหลง ผู้บังคับหน่วยปฏิบัติการพิเศษ จากสังกัดกองกำลังปฏิบัติการพิเศษ
อี้หมิงซือมองเห็นเขาตั้งแต่แรก แต่นายกเทศมนตรีหนุ่มยังคงมีท่าทีสุภาพและยิ้มแย้มตามปกติ ทีมต้อนรับจากชิงต่าวเริ่มต้นการต้อนรับ พวกเขาเดินเข้าไปหาพันเอกตันจื่อเผิง รองผู้บัญชาการกองกำลังปฏิบัติการพิเศษ ซึ่งเป็นหัวหน้าคณะ และจับมือทักทายกัน หวังจุนเต๋อ เลขาธิการพรรคให้อี้หมิงซือเป็นฝ่ายต้อนรับ เขากล่าวกับคณะนายทหารด้วยน้ำเสียงกังวานมั่นใจว่า
"พวกเราตัวแทนของเมืองชิงต่าว ยินดีต้อนรับคณะนายทหารตัวแทนสังกัดกองกำลังปฏิบัติการพิเศษ กองทัพปลดปล่อยประชาชนจีนทุกท่านครับ"
หลังจากนั้นเขาก็นำทุกคนไปยังห้องประชุมใหญ่ของศาลาว่าการเมืองชิงต่าว เพื่อเข้าสู่พิธีต้อนรับและการพูดคุยอย่างเป็นทางการ
ภายในห้องประชุม หลังจากที่พวกเขาแนะนำตัวผู้เข้าร่วมประชุมกันแล้ว พันเอกตันจื่อเผิง รองผู้บัญชาการกองกำลังปฏิบัติการพิเศษ ซึ่งเป็นหัวหน้าคณะตัวแทนก็อธิบายถึงวัตถุประสงค์การมาเยือนครั้งนี้ ซึ่งฝั่งของฝ่ายบริหารเมืองชิงต่าวได้เตรียมข้อมูลการร่วมมือที่จะนำเสนอเอาไว้เรียบร้อยแล้วเช่นกัน
"โครงการแรกของเราที่จะนำเสนอ คือ การพัฒนาระบบเซ็นเซอร์ขั้นสูงสำหรับอากาศยานไร้คนขับ ซึ่งจะช่วยเพิ่มขีดความสามารถในการตรวจจับและเฝ้าระวัง" นายกเทศมนตรีอี้หมิงซือ และทีมบริหาร เริ่มนำเสนออย่างมั่นใจ
"นอกจากนี้ เรายังมีแผนที่จะร่วมกันวิจัยวัสดุน้ำหนักเบาแต่แข็งแรงพิเศษ ซึ่งสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้หลากหลาย ทั้งในด้านการทหารและพลเรือนด้วยครับ"
ขณะที่การนำเสนอดำเนินต่อไป บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและพึงพอใจ กับข้อมูลและการเตรียมพร้อมของทางเมืองชิงต่าว พวกเขาความคาดหวังว่าทางกองทัพจะเลือกร่วมมือกับโครงการที่พวกเขานำเสนอ ซึ่งจะส่งผลดีต่ออนาคตของเมืองชิงต่าว อย่างมาก
หลังจบการประชุมนำเสนอ ทีมบริหารเมืองชิงต่าวงานจัดเลี้ยงต้อนรับที่ห้องเลี้ยงอาหารของศาลาว่าการเมือง โดยสั่งอาหารจากภัตตาคารหรูใจกลางเมืองชิงต่าว นายกเทศมนตรีอี้หมิงซือ และทีมบริหาร ทำหน้าที่เจ้าภาพได้อย่างน่าประทับใจ ถึงแม้ว่าอี้หมิงซือ จะรู้สึกว่ามีสายตาเฉียบคมของใครบางคน คอยมองตามเขาอยู่หลายครั้ง แต่เขายังคงรักษาท่าทีสุภาพและเป็นมืออาชีพเอาไว้ได้เสมอ
เมื่องานเลี้ยงสิ้นสุดลง อี้หมิงซือยืนส่งคณะตัวแทนทหารกลับที่พัก ส่วนตัวเขาเดินกลับเข้าไปในตึกเพื่อทำงานต่อ เขานั่งทำงานอยู่จนเลยเวลาเลิกงานตอนเย็น เลขานุการจึงขอตัวกลับก่อน ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบว่าประตูเปิดออก และเว่ยซีหลงในชุดลำลองก็เดินเข้ามาที่โต๊ะทำงานของเขา อี้หมิงซือพูดไม่ออก เขาไม่นึกว่านายทหารหนุ่มจะกล้าบุกเข้ามาถึงที่
"อี้หมิงซือ เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ" เว่ยซีหลงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังทันที นายกฯหนุ่มถอนหายใจ ก่อนจะเชิญให้เขานั่งลง เพราะรู้ดีว่า จะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้
เมื่อประตูปิดลง เว่ยซีหลงถามขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า "คุณเป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย"
อี้หมิงซืออึ้งไปเมื่อเจอคำถามนี้ เขาไม่ใช่คนเจ้าอารมณ์ แต่เป็นคนตรงไปตรงมากล้าที่เผชิญปัญหาคนหนึ่ง เขาจึงตอบว่า “ผมสบายดี” จากนั้นก็นิ่งไป เพราะไม่รู้ว่าจะอะไรต่อ
แต่เว่ยซีหลงกลับถามเขา ว่า “คุณมีอะไรที่อยากจะพูดมั้ยครับ”
นายกฯหนุ่มสบตาเขา แล้วก็ถามขึ้นมาตรงๆว่า “ผมอยากรู้ว่าคุณต้องการอะไร”
นายทหารหนุ่มหัวเราะออกมา “ผมจูบคุณขนาดนั้นแล้ว คุณยังไม่รู้อีกหรือว่าผมต้องการอะไร”
เมื่อเห็นอีกฝ่ายชะงักและกำลังจะโกรธ ชายหนุ่มจึงตอบอย่างจริงจังว่า “ผมสนใจคุณ ผมชอบคุณ”
อี้หมิงซือชะงัก หน้าแดงขึ้นมาด้วยความโกรธและอายผสมกัน เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าพูดออกมาตรงๆ แต่เมื่อเห็นดวงตาที่จริงจังที่มองตรงมา ทำให้เขาต้องหลบตา “คุณก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้...”
“คุณกลัวอะไรหรือ..กลัวที่จะชอบผม..หรือกลัวผลที่จะเกิดขึ้น” เว่ยซีหลงถามอย่างไม่อ้อมค้อม
อี้หมิงซือพูดไม่ออก เพราะถ้าตอบว่าไม่ได้ชอบอีกฝ่าย เขาก็โกหกตัวเอง แต่ถ้าบอกว่ากลัวผลที่จะตามมา ก็เหมือนว่าเขาจะคิดไปไกลเกินเหตุ เว่ยซีหลงเห็นแบบนั้น เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงปลอบประโลมว่า “คุณอย่าเพิ่งคิดลบไปก่อนได้มั้ย เรายังมีเวลารู้จักกันอีกนานนะ”
“คุณกล้าทิ้งอนาคตตัวเองอย่างนั้นหรือ!” อี้หมิงซืออดที่จะโกรธไม่ได้ เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่พยายามเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เว่ยซีหลงจึงต้องเงียบไป
ความสัมพันธ์ของพวกเขายังอยู่ในขั้นเริ่มต้น มันยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะทำให้พวกเขากล้าเสี่ยง ไม่รู้ว่าวันไหนพวกเขาจะเปลี่ยนใจ ทั้งจากการจะยอมแพ้ต่อแรงกดดันจากสังคม ที่อาจจะรุนแรงจนส่งผลต่อครอบครัวและคนรอบข้าง และอาชีพของพวกเขาทั้งสองก็ไม่สามารถมีความสัมพันธ์แบบนี้อย่างเปิดเผยได้ นอกจากนี้ พวกเขาคนใดคนหนึ่งก็อาจจะเปลี่ยนใจ ไปหาคนอื่นที่คบด้วยแล้วสบายใจมากกว่าหรือมีอนาคตมากกว่า ทิ้งให้คนที่ยังอยู่ต้องพบกับความเจ็บปวดอยู่ฝ่ายเดียวก็ได้
อี้หมิงซือข่มอารมณ์โกรธ และพยายามพูดด้วยเหตุผล “พวกเราก็ยังไม่รู้จักกันดีเลย ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นยังไง คุณก็ไม่รู้ว่าผมเป็นยังไง แล้วเราก็อยู่กันคนละที่ด้วย ผมมองไม่เห็นเลยว่า เราจะพัฒนาความสัมพันธ์นี้ต่อไปได้ยังไง”
เว่ยซีหลงถอนหายใจ เขาเข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายพูดทุกอย่าง
“ผมจะลืมเรื่องที่ผ่านมาซะ เพื่อให้พวกเรายังคงทำงานด้วยกันต่อไปได้ ผมไม่ใช่ผู้หญิง เรื่องแค่นี้ไม่ใช่ปัญหาใหญ่” นายกเทศมนตรีหนุ่มหลบตาและพูดเบาๆ
เว่ยซีหลงถามขึ้นมาว่า “ถ้าสมมติว่าเราอยู่ใกล้กัน คุณคิดว่าพวกเราจะไปด้วยกันได้มั้ย” เขาเลี่ยงใช้คำว่ารัก เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขามากนัก
“คุณอย่าถามในเรื่องที่สมมติขึ้นดีกว่า เพราะผมตอบไม่ได้หรอกนะ มันมีหลายอย่างที่ต้องเอามาคิดด้วย” อี้หมิงซือก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เช่นกันว่า ถ้าพวกเขาอยู่ใกล้กัน ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะเป็นไปได้ด้วยดีจริงๆ หรือ
ในที่สุด พวกเขาก็ต้องยุติการคุยเรื่องนี้ ก่อนจะจากกันในวันนั้น เว่ยซีหลงพูดกับอี้หมิงซือว่า “ถ้ามีโอกาส ผมจะยังมาชวนคุณไปกินข้าว เหมือนเดิมนะ เพราะคุณเป็นคนที่ช่วยชีวิตผมเอาไว้ คุณจึงเป็นคนพิเศษสำหรับผม”
ถึงแม้เหตุผลของอีกฝ่ายจะฟังดูแล้วประหลาด แต่อี้หมิงซือก็ตกลงยอมรับความสัมพันธ์นี้ เขาเป็นนักการเมืองมืออาชีพ การพบปะสังสันท์และพบเจอผู้คนจึงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขา และถ้าไม่พูดถึงเรื่องความรู้สึกส่วนตัวแล้ว เว่ยซีหลงก็เป็นคนที่คุยด้วยแล้วสบายใจ เขาจึงตอบตกลงเพื่อให้เกิดทางออกที่ดีที่สุดสำหรับในตอนนี้
เย็นวันนั้น เว่ยซีหลงขับรถออกไปจากศาลาว่าการเมืองชิงต่าวด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง เขารู้จักหัวใจตัวเองดีพอ แต่เขาก็รู้ว่าอี้หมิงซือยังไม่ได้รู้สึกกับเขามากนัก และถ้ายังดึงดันต่อไป นายกเทศมนตรีหนุ่มคนนี้คงไม่ลังเลที่จะตัดความสัมพันธ์กับเขาทันที
อี้หมิงซือซึ่งไม่รู้ตัวว่า ชีวิตของเขาได้ถูกผูกติดเอาไว้กับนายทหารหนุ่มจากหน่วยปฏิบัติการพิเศษคนนี้แล้ว เว่ยซีพบเจอกับเรื่องเสี่ยงๆมาเกือบทั้งชีวิต เมื่อเขาปักใจมั่นแล้ว ชัยชนะจึงเป็นคำตอบเดียวเท่านั้น เขาจะวางแผนและใช้กลยุทธ์ต่างๆ เพื่อให้เป้าหมายของเขาบรรลุให้ได้
“คุณเป็นคนช่วยชีวิตผมเอาไว้ แล้วก็ยังเอาหัวใจของผมไปด้วย คุณจะต้องรับผิดชอบนะ ท่านนายกฯอี้หมิงซือ” เว่ยซีหลงพูดกับตัวเอง ในขณะที่หมุนพวงมาลัยรถ และเลี้ยวออกไปจากลานจอดรถของศาลาว่าการเมืองชิงต่าว ท่ามกลางความมืดในยามค่ำคืน
