จิงซิงอี้ แพทย์จีนจบใหม่ กลับมาเปิดคลินิกรักษาโรคที่หมู่บ้านกับคุณตาที่เลี้ยงดูเขามา เขารักษาคนไข้ที่อยู่ห่างไกล ทำธุรกิจสมุนไพร ทำแหล่งท่องเที่ยว และค้นหาความลับจากชาติกำเนิดที่เป็นปริศนาของตัวเอง เนื้อหาครึ่งแรกอยู่ในยุคปัจจุบัน ครึ่งหลังย้อนยุคไปราชวงศ์ซ่งเหนือ
ผจญภัย,แฟนตาซี,ย้อนยุค,ข้ามเวลา,จีน,จีนปัจจุบัน,แพทย์แผนจีน,พระเอกเป็นหมอจีน,ย้อนยุค,พระเอกเก่ง,พระเอกหล่อ,จิงซิงอี้,จิงซิงอี้แพทย์จีน2ยุค,ทำธุรกิจสมุนไพร,รักษาโรค,ทำสมุนไพรขาย,พบกับเปาบุ้นจิ้น,พบกับจั่นเจา,พระเอกซึนเดเระ,ผจญภัย,อบอุ่นหัวใจ,อบอุ่น,จบดี ,พระเอกอยู่กับคุณตา,ช่วยราชสำนักแก้ไขคดี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
จิงซิงอี้ แพทย์จีนจบใหม่ กลับมาเปิดคลินิกรักษาโรคที่หมู่บ้านกับคุณตาที่เลี้ยงดูเขามา เขารักษาคนไข้ที่อยู่ห่างไกล ทำธุรกิจสมุนไพร ทำแหล่งท่องเที่ยว และค้นหาความลับจากชาติกำเนิดที่เป็นปริศนาของตัวเอง เนื้อหาครึ่งแรกอยู่ในยุคปัจจุบัน ครึ่งหลังย้อนยุคไปราชวงศ์ซ่งเหนือ
ผู้แต่ง
Clear Clouds
เรื่องย่อ
จิงซิงอี้เป็นแพทย์แผนจีนจบใหม่ ที่เก่งและมีชื่อเสียงในมหาวิทยาลัย แต่เขาตัดสินใจกลับมาใช้ชีวิตที่บ้านนอกในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งกับคุณตาของเขาที่เป็นแพทย์จีนที่มีชื่อเสียงเช่นกัน
จิงซิงอี้เริ่มต้นชีวิตที่นี่ด้วยการเปิดคลินิกขนาดเล็ก และทำทุกอย่างเอง เพื่อให้ชาวบ้านรู้จักและยอมรับ เขาไปรักษาฟรีตามสถานที่ต่างๆ และสืบสานธุรกิจสมุนไพรจากคุณตาจิงเซียว
ที่นี่ เขาไม่เพียงแต่ทำธุรกิจให้เลี้ยงตัวเองได้ เขายังสืบสานเจตนารมณ์ในการสร้างสำนักแพทย์ฉางซานตามที่คุณตาต้องการ และยังช่วยเหลือคนในหมู่บ้านให้มีรายได้เลี้ยงตัวเองไปด้วยกัน
ในแต่ละวันจะมีเคสคนไข้ที่ป่วยกด้วยโรคต่างๆแวะเวียนมาให้เขารักษา บางครั้งเขารักษาคน บางครั้งรักษาสัตว์ป่าบาดเจ็บ และบางครั้งยังช่วยทางการสืบคดีและชันสูตรศพที่เกี่ยวข้องกับการใช้ยาพิษจากสมุนไพร!
สิ่งที่เป็นความลับของเขามาตลอด คือ จิงเซียวช่วยเหลือเขา และเลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เด็ก ปริศนาชาติกำเนิดนี้ทำให้เขาได้ย้อนยุคกลับไปอยู่สมัยราชวงศ์ซ่งเหนือ และได้พบกับคนดังในตำนานทั้งเปาบุ้นจิ้น กงซุนเช่อ และแมวหลวงจั่นเจา
ปริศนาชีวิตของเขาและจิงเซียวได้รับการเปิดเผยจากการผจญภัยในตอนนี้นี่เอง!!!
**เล่ม 1 และ 2 ยังอยู่ในยุคปัจจุบัน และเล่ม 3 และ 4 ย้อนยุคไปราชวงศ์ซ่งเหนือ**
จิงซิงอี้แวะซื้ออาหารเย็นและขับรถกลับบ้าน ซึ่งกว่าจะถึงบ้านก็เป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้ว
อย่างไรก็ตาม จิงซิงอี้ยังมีเรื่องที่เขาสงสัยเกี่ยวกับยาต้มนั้นอยู่ เขาจึงใช้เวลาในการอ่านหนังสือสมุนไพรของจิงเซียว รวมไปถึงสูตรเคมีของตัวยาต่างๆ และหวังว่าจะได้ผลการตรวจจากแล็บในเร็ววัน แต่สวี่เหรินเจี๋ยก็หายเงียบไป
จิงซิงอี้กลับมาใช้ชีวิตของเขาตามปกติ วันนี้ เขานัดตรวจดูความคืบหน้าอาการของจางเซี่ย เมื่อพบว่าร่างกายของเด็กหนุ่มเริ่มแข็งแรงขึ้น และอาการของพิษสะสมจากไวรัสและวัคซีนก็ลดลงมาก เขาจึงเริ่มต้นให้ยาเพื่อรักษาและบำรุงกล้ามเนื้อหัวใจ และใช้วิธีการฝังเข็มเพิ่มด้วย
อาการของจางเซี่ยดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดหลังจากที่ฝังเข็มและดื่มยา สีหน้าของเขาเริ่มมีสีเลือด หายใจคล่องขึ้น และเหนื่อยน้อยลง ทำให้ทั้งพ่อและแม่ของเขาดีใจมาก
ตอนนี้จางเซียว พ่อของจางเซี่ยกลับไปทำงานในเมืองพร้อมกับผู้ช่วยของเขาแล้ว มีเหลือแค่ลู่ซินเยี่ยน จางซิน แม่บ้านและคนขับรถ คอยอยู่ดูแลจางเซี่ยต่อที่หมู่บ้านเจียวจู ลู่ซินเยี่ยนต้องการอยู่ดูแลลูกชายจนกว่าจะหายดี ในขณะที่จางซินบอกว่าอยากจะพักผ่อนที่นี่ต่อ
แต่คู่หมั้นของเธอ คือ เฉิงตั้ว พยายามเซ้าซี้ให้เธอกลับไปอยู่ในเมือง เพราะเขาไม่ชอบบ้านนอกแบบนี้ จนจางซินเริ่มทนไม่ไหว เธอระเบิดอารมณ์ออกมา เพราะเธอต้องการอยู่ดูแลน้องชายและอยู่เป็นเพื่อนแม่ด้วย
“อาตั้ว! ฉันจะอยู่กับแม่และน้องที่นี่ พวกเขาต้องการกำลังใจ คุณจะให้ฉันทิ้งพวกเขาไปได้ยังไง!”
จางซินซึ่งปกติเป็นคนพูดน้อยและหัวอ่อน พูดขึ้นมาด้วยความโมโหเป็นครั้งแรก เฉิงตั้วหน้าเขียวด้วยความโกรธ เขาตะคอกถามเธอโดยไม่สนใจว่าใครจะได้ยินว่า
“คุณอย่ามาอ้างแม่กับน้องเลย คุณอยากอยู่ใกล้ๆ ไอ้หมอหน้าจืดนั่นใช่มั้ย!”
จางซินหน้าซีดด้วยความโกรธ “คุณมันบ้าไปแล้ว! มากล่าวหาฉันกับคุณหมอจิงได้ยังไง!”
“ถ้าไม่จริง คุณก็กลับไปกับผมสิ จะมาอยู่บ้านนอกแบบนี้ไปทำไม ไม่เห็นมีอะไรเลย!”
ลู่ซินเยี่ยนซึ่งอยู่ในห้องชั้นสอง อดรนทนไม่ไหวที่ลูกสาวของเธอถูดูถูกแบบนี้ เธอเดินลงมาข้างล่าง แล้วพูดกับเฉิงตั้วด้วยความโมโหว่า
“เสี่ยวตั้ว! เธออย่ามาดูถูกลูกของน้านะ เธอว่าอาซินแบบนี้ ก็เท่ากับว่าน้าด้วย!”
เฉิงตั้วไม่กล้าเถียงลู่ซินเยี่ยนตรงๆ แต่เขาก็โพล่งขึ้นมาว่า
“ถ้าคุณไม่กลับ ผมก็จะกลับเอง! แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน!”
พูดเสร็จ เฉิงตั้วก็กระทืบเท้า เดินขับรถออกไปทันที ลู่ซินเยี่ยนตบหลังปลอบใจจางซินที่ยืนตัวสั่นด้วยความโกรธ
ตั้งแต่เด็กแล้ว จางซินมักจะไม่ค่อยพูดและแสดงอารมณ์ความรู้สึกออกมา ไม่ว่าพ่อแม่จะให้ทำอะไร เรียนอะไร ไปที่ไหน หรือแม้แต่หมั้นกับเฉิงตั้ว เธอก็ยินยอมทำตามแต่โดยดี การระเบิดอารมณ์ออกมาครั้งนี้จึงทำให้ทั้งลู่ซินเยี่ยนและเฉิงตั้วตกใจ จากนั้นหญิงสาวก็เดินเข้าห้อง และเก็บตัวอยู่ในนั้นเกือบทั้งวัน
เมื่อกลับจากคลินิกในตอนเย็น จิงซิงอี้เดินไปหลังบ้าน เพื่อเก็บสมุนไพรตากแห้งเข้าบ้าน เขาตรวจเช็คสมุนไพรไปทีละชิ้นและแยกเก็บใส่ตะกร้าอย่างเป็นระเบียบ และออกไปที่แปลงสมุนไพรหลังบ้าน
ในขณะนั้น เขาก็เห็นจางเซี่ยเดินมาพร้อมกับจางซิน เหมือนไปเดินเล่นที่ตีนเขา ทั้งสองเดินมาด้วยกันเงียบๆ บนถนนเส้นเล็กที่ไปสิ้นสุดที่ชายป่า
พวกเขาเห็นจิงซิงอี้ยืนอยู่ที่แปลงสมุนไพรทางขวามือ จึงหยุดทักทายหมอหนุ่ม ที่จริงแล้วจางเซี่ยอยากจะอยู่ช่วยเก็บสมุนไพร แต่เขาก็เหลือบมองพี่สาวอย่างเกรงใจ จางซินเข้าใจ เธอจึงบอกว่าเธอเดินคนเดียวได้
ในระหว่างนั้น จางเซี่ยคอยสอบถามจิงซิงอี้ว่าต้องทำอย่างไร ชายหนุ่มจึงสอนเขา เมื่อเก็บเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็เดินเข้าบ้านทางประตูหลัง และนำสมุนไพรที่แห้งดีแล้วเอามาเก็บเอาไว้ เพื่อรอแปรรูปขั้นต่อไป บางส่วนที่ยังไม่แห้งดี ก็เก็บไว้ในตะกร้า ถาด และกระด้งที่ใช้ตากตามเดิม เพื่อป้องกันไม่ให้สมุนไพรโดนความชื้นจากน้ำค้าง และจะนำออกไปตากอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น
จิงซิงอี้หันไปมองนาฬิกา และบอกกับจางเซี่ยว่า เขาต้องทำอาหารเย็นแล้ว และถามเด็กหนุ่มว่ากินข้าวมาแล้วหรือยัง ถ้ายัง จะกินที่นี่หรือไม่ เด็กหนุ่มตอบว่ายัง และยินดีที่จะช่วยทำและกินข้าวเย็นที่นี่ด้วย จิงซิงอี้จึงใช้ให้เด็กหนุ่มช่วยล้างผัก เพราะรู้ว่าเขาทำอะไรไม่เป็นแน่
จิงซิงอี้ตั้งใจจะทำไข่ตุ๋นจักพรรดิ เพื่อช่วยเรื่องโรคหัวใจของจางเซี่ยด้วย เขาตอกไข่ไก่ 4 ฟองลงไปในชามและเติมซอส ซีอิ๊ว น้ำมันงา น้ำตาลเล็กน้อย และน้ำเปล่า และตีส่วนผสมให้เข้ากัน จากนั้นเขาหั่นโสมคนและโป่งรากสนที่ล้างสะอาดแล้วหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ ใส่ลงไป ตีส่วนผสมอีกครั้ง และนำไปตุ๋นด้วยน้ำเดือดจนสุก
เขาทำผัดผักรวมอีกอย่าง โดยเก็บผักและเห็ดชิตาเกะมาจากสวนหลังบ้าน ล้างและหั่น จากนั้นจึงผัดด้วยไฟแรงด้วยความเร็ว เติมเกลือและน้ำมันหอยนิดหน่อย เมื่อคะเนว่าสุกแล้วจึงยกลงจากเตา
ส่วนอีกเมนูหนึ่งเป็นไก่ย่าง ที่เขาซื้อมาจากตลาดที่หมู่บ้านจินหมิง เขาอุ่นให้กรอบเกรียมเพิ่ม และเสิร์ฟทั้งหมดพร้อมกับข้าวกล้อง พวกเขานั่งกินข้าวด้วยกันอย่างสงบสุข
จางเซี่ยรู้สึกเหมือนเขาอยู่กับพี่ชายที่เขาอยากมีมานาน ถึงแม้ว่าเขาจะรักพี่สาวของเขา แต่ก็ไม่สามารถคุยได้ทุกอย่าง จิงซิงอี้ทำให้เขารู้สึกอุ่นใจ และยังรู้สึกนับถือเหมือนกับเป็นอาจารย์ของเขาอีกด้วย
ช่วงสายของวันต่อมา จิงซิงอี้ก็ได้รับรายงานผลการชันสูตรศพของฮั่นลี่จากสวี่เหรินเจี๋ย และตัวยาที่พบในหม้อต้มยาสมุนไพร หมอหนุ่มอ่านรายงานที่ส่งมาทางอีเมล์ และเปรียบเทียบผลวิเคราะห์กับสูตรยา ที่เขาและจิงเซียวรวมไปถึงหมอจีนคนอื่นๆ ใช้ในการรักษาโรคแบบเดียวกัน
ในตอนบ่าย สวี่เหรินเจี๋ยโทรหาเขาอีกครั้ง เพื่อพูดคุยปรึกษาอย่างจริงจัง ทั้งสองใช้วิดีโอคอลเพื่อโชว์ข้อมูลหลักฐานไปพร้อมกันด้วย ในการพูดคุยครั้งนี้ ไม่เพียงแต่สวี่เหรินเจี๋ย ยังมีหัวหน้าชุดสืบสวนประจำสถานี ซึ่งเป็นนายของเขามานั่งฟังด้วย
สวี่เหรินเจี๋ยสรุปข้อมูลให้ทุกคนฟังว่า “จากการสอบถามภรรยาของผู้ตาย คือ จ้าวหลิงซื่อ เธออธิบายเรื่องการใช้ยาสมุนไพรของสามีว่า ตั้งแต่เข้าหน้าร้อนนี้ สามีของเธอมีอาการร้อนในและนอนไม่หลับ เขาไปอ่านพบว่ามียาจีนรักษาอาการร้อนในด้วย จึงไปพบหมอคนดังกล่าว และซื้อยาที่ร้านขายยามาด้วย เขากินยาตำรับนี้มาประมาณเดือนกว่าแล้ว ซึ่งอาการก็ดีขึ้น
ในระหว่างนั้น ก็มีการปรับตัวยาให้เหมาะสมกับร่างกายและอาการ ส่วนภรรยาของเขาก็เดินทางไปดูแลแม่ที่ป่วยติดเตียงจากอัมพาตได้ 4-5 วันแล้ว พวกเขาจะโทรหากันทุกวัน และล่าสุดหนึ่งวันก่อนเสียชีวิต ผู้ตายบอกว่าเขารู้สึกไม่ค่อยสบาย รู้สึกเหนื่อย หายใจหอบ และใจเต้นแรง
แต่คิดว่าคงจะเป็นเพราะวันนั้นอากาศร้อนจัด และเขาก็นอนไม่ค่อยหลับ จึงบอกว่าจะดื่มยาสมุนไพรและพักผ่อน ภรรยาจึงบอกว่าจะโทรมาหาอีกครั้ง แต่ในวันนั้นเธอต้องพาแม่ไปโรงพยาบาล เพราะอาการของแม่ทรุดลง ต้องนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาล เธอจึงไม่ได้โทรมาตามเวลานัด จนเมื่อนึกได้ จึงโทรหาสามีและพบว่าเขาเสียชีวิตดังกล่าว”
จิงซิงอี้พยักหน้า และถามต่อว่า “แล้วตัวยาล่ะ หมอคนไหนเป็นคนสั่งยา ทำไมถึงเปลี่ยนยา ยาเดิมคืออะไร และยาล่าสุดคืออะไร ฉันขอรายละเอียดหน่อย”
สวี่เหรินเจี๋ยส่งข้อมูลเป็นไฟล์อิเลกทรอนิกส์มาให้ จิงซิงอี้จึงเปิดดูพร้อมกับสอบถาม ในระหว่างนั้นหัวหน้าของสวี่เหรินเจี๋ยนั่งฟังอยู่ข้างๆ และจดบันทึกอะไรบางอย่างไปด้วย ซึ่งจิงซิงอี้ไม่ได้ใส่ใจ เขาสนใจเฉพาะงานในส่วนของเขาเท่านั้น
จิงซิงอี้อ่านข้อมูลที่ได้จากการวิเคราะห์ยา และรายละเอียดเพิ่มเติม เขาขมวดคิ้วและนิ่งคิดไป จากนั้นจึงเริ่มต้นพูดช้าๆ ว่า
“เหล่าสวี่ เท่าที่ดูอาการของผู้ตายในช่วงแรก ก็สอดคล้องกับยาที่หมอคนนั้นจ่ายให้ และอาการช่วงหลังกับยาที่ปรับเปลี่ยนให้ก็สอดคล้องนะ ยาช่วงหลังที่ฉันพบกับนายในครัว คือยาเซวี่ยฝู่จุ๋ยวีทัง ส่วนประกอบหลักจะเป็น ตังกุย ซวนซยง เซ่อเสา เถาหรง หงอวา หนิวซี ไฉหู เจี๋ยเกิง จื่อเขอ เซิงตี้ กันเฉ่า ซึ่งก็ดีกับหัวใจกับระบบเลือด โดยเฉพาะการช่วยให้เลือดไม่คั่ง มีการหมุนเวียนดี”
จิงซิงอี้หยุดพูด จ้องหน้าสวี่เหรินเจี๋ย และพูดต่อว่า
“ยาตามตำรับก็ควรจะต้องมีแค่นี้ แต่ทำไมถึงมีตัวยาที่ทำให้เลือดระบายดี อยู่ในตำรับยามากเกินไปล่ะ!”