ข้อดีของการเป็นนายหญิงแห่ง west sands คือมีเงินใช้ไม่ขาดมือ กินนอนอยู่สบายไม่ต้องทำงาน และที่สำคัญที่สุด เขาปกป้องเธอจากทุกสิ่ง...
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าพี่ยังอยู่ตรงนี้ แพรจะปลอดภัย"
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,มาเฟีย,โรมานซ์,แก้แค้น,พยาบาล,คลั่งรัก,พระเอกกินเด็ก,พระเอกสายเปย์,คลั่งรักขั้นสุด,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ข้อดีของการเป็นนายหญิงแห่ง west sands คือมีเงินใช้ไม่ขาดมือ กินนอนอยู่สบายไม่ต้องทำงาน และที่สำคัญที่สุด เขาปกป้องเธอจากทุกสิ่ง...
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าพี่ยังอยู่ตรงนี้ แพรจะปลอดภัย"
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
ฟินิกซ์ อิลิแกนซ์ อายุ 28 ปี นายใหญ่แห่ง west sands เจ้าของธุรกิจร้านทอง และอสังหาริมทรัพย์ต่างๆ ปล่อยเช่าตึก บ้านโครงการ และตลาดสดขนาดใหญ่หลายสาขา
เขาเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างสุขุม ภายนอกดูใจดีมากๆ แต่ลึกๆ เขาเองเป็นคนเด็ดขาด และถ้าใครทำตัวขวางโลก เขาไม่เคยไว้หน้าทั้งนั้น
"ทำไมมีรอยช้ำ ไปทำอะไรมา ใครทำอะไรให้หรือเปล่า"
"มะ...ไม่มีค่ะ แพรเดินชนประตูค่ะ"
"งั้นเหรอ..."
ลูกแพร แพรวรินทร์ สังวาลย์วิทยา อายุ 24 ปี เธอเรียนจบพยาบาล และก็เข้าทำงานทันที เพราะว่าเป็นเด็กที่เรียนเก่ง และตอนนี้ต้องใช้ทุนให้กับมหาวิทยาลัย เธอจึงได้รับหน้าที่มาดูแลคุณท่านให้กับนายใหญ่แห่ง west sands เพราะว่าทางโรงพยาบาลเป็นคนส่งมา เนื่องจากเขาเป็นผู้สนับสนุนงบประมาณในทุกปี
ชีวิตแสนจะเพอร์เฟค แต่เบื้องลึกเบื้องหลังของครอบครัวเธอก็คือ...
"ฉันเลี้ยงแกกับแม่มาหลายสิบปี มีทุกวันนี้ได้ก็เพราะฉัน ไม่คิดจะตอบแทนกันหน่อยหรือไง"
...
"แม่จะทนทำไมคะ เขาทุบตีแม่ทุกวันเลยเราออกไปจากที่นี่เถอะค่ะ"
"ลูกออกไปเถอะแม่ไปไม่ได้ เราใช้เงินเขามาตลอดหลายปี ที่หนูเรียนจบได้ก็เพราะว่าเป็นเงินที่คุณลุงเขาส่งเสียเลี้ยงดู ถ้าแม่หนีหนูก็จะเป็นอันตราย เข้าใจใช่ไหมลูก"
"แต่ว่า..."
"แม่ทนได้ แต่แพรอย่ากลับมาเลยนะ แม่ไม่อยากให้หนูโดนเขาตี"
นิยาย Set นายใหญ่
มีทั้งหมด 5 เรื่องค่ะ เรียงลำดับไล่กันไป
1. นายใหญ่เลี้ยงเด็ก [Mafia west valor] ลูอีส & เวียงพิงค์ (จบแล้ว)
2. นายใหญ่หวงเด็ก [Mafia west sands] ฟินิกซ์ & แพรวรินทร์ (อัพอยู่)
3. นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia allergan] คริสโตเฟอร์ & ทิวา (รออัพ)
4. นายใหญ่หลงเด็ก [Mafia Veronica] ลูคัส & ไอรดา (รออัพ)
5. นายใหญ่ซ่อนเด็ก [Mafia Pandorica] ไมลส์ & ใบพัด (รออัพ)
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง ⚠️
มีการกระทำความรุนแรงต่อร่างกาย และจิตใจ
ถ้าไม่ถูกจริตเลื่อนผ่านเรื่องนี้ได้เลยค่ะ
เป็นจินตนาการของผู้แต่งไม่พาดพิงเป็นบุคคลภายนอก
อ่านนิยายเพื่อความสนุกสนาน ตัวละครทุกตัวมีบทลงโทษในการกระทำของตัวเอง
และห้ามนำไปคัดลอกหรือดัดแปลงเด็ดขาด
หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้
ขอบคุณสำหรับการติดตาม และเพื่อไม่ให้พลาดการแจ้งเตือนนิยายใหม่ กดติดตามนามปากกาในเพจได้เลยนะคะ
นามปากกามีอยู่ 3 นามปากกาค่ะ
fortune_28 / พสุมันตรา / ไรท์ ฟอร์จูน
แพรวรินทร์เดินขึ้นไปชั้นบนของคฤหาสน์ ตรงเข้าไปยังห้องนอนของตัวเอง จากนั้นก็จัดการธุระส่วนตัว ทั้งอาบน้ำ เอาข้าวของเก็บเข้าที่ เพราะว่าตอนที่เธอมาเร่งรีบลงไปเตรียมกับข้าว จึงทำให้ไม่ได้จัดของที่เอาติดตัวมาด้วย
เธอเองไม่ได้เตรียมของอะไรมามากมาย เพราะคิดว่าในหนึ่งสัปดาห์ เธออาจจะขอลากลับบ้านไปเยี่ยมแม่ ตอนนี้เธอรู้สึกเป็นห่วงท่านอย่างสุดหัวใจ ไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงจะยังกลับไปดื่มเหล้าอีกหรือเปล่า ถ้าเป็นแบบนั้น คุณแม่ของเธอก็ต้องมารองรับอารมณ์ของเขา แล้วคนตัวเล็กแค่นั้นจะเอาแรงอะไรไปต้าน
"ดูแลตัวเองนะคะแม่"
หญิงสาวหยิบโทรศัพท์กดดูหน้าจอ มีข้อความจากคุณแม่ส่งมา มันทำให้เธอพอยิ้มออกมาได้บ้าง ท่านบอกว่าวันนี้ลุงพลพล พาคุณแม่ไปช้อปปิ้ง แล้วก็พาไปดินเนอร์มื้อค่ำที่โรงแรมสุดหรู หวังว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้นในช่วงเวลาที่เธอไม่อยู่
หญิงสาวเก็บของอยู่สักพัก นาฬิกาบอกเวลาเกือบ 18:00 น. เธอจึงวางทุกอย่างลง เดินลงไปชั้นล่างเพื่อทานมื้อเย็นกับนายใหญ่ของบ้านแล้วก็คุณท่าน ตอนแรกเธอรู้สึกเกรงใจมากเลือกที่จะไปกินข้าวกับแม่บ้านแทน แต่นายใหญ่สั่งไว้ว่าเธอต้องมานั่งร่วมโต๊ะกับเขา และคุณพ่อเท่านั้น จึงไม่มีทางเลือกอะไรเลย
ฟินิกซ์ที่ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เดินออกมาจากห้องนอนเช่นกัน ก็บังเอิญเจอหญิงสาวที่เปิดประตูออกมาพอดี แพรวรินทร์หยุดชะงักไปก่อนจะหันไปมองเขาพลางโค้งตัวเล็กน้อย
"ลงไปสิยืนนิ่งทำไม"
"คุณฟินิกซ์เดินไปก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวแพรเดินตามไปดีกว่าค่ะ"
"แพรเดินลงไปสิเดี๋ยวพี่เดินตามหลัง"
หญิงสาวนิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะจำใจยอมเดินนำหน้าไปก่อน เพราะว่าสายตาดุของเขายังใช้ได้ผลกับเธอเสมอ
"ก็ได้ค่ะ"
หญิงสาวรีบวิ่งลงไปด้วยความรวดเร็ว และเมื่อจะถึงตรงทางลงบันได ก็มีมือหนาเอื้อมาจับมือเธอไว้เสียก่อน หญิงสาวหยุดชะงักไป เหลือบสายตามองไปยังด้านข้าง ก็เจอกับนายใหญ่ยืนอยู่พร้อมกับจ้องหน้าเธอด้วยใบหน้าดุ
"จะวิ่งทำไม ตกบันไดจะทำยังไง"
"แหะๆ ขอโทษค่ะ"
"เดินลงไปพร้อมกันนั่นแหละ"
พูดจบเขาก็กุมมือหญิงสาวเอาไว้ จากนั้นก็ค่อยๆพากันเดินลงไปจนถึงชั้นล่าง และบังเอิญพี่เฉินและคุณท่านเดินออกมาจากห้องรับแขกพอดี ทั้งสองคนจึงรีบปล่อยมือกัน ก่อนจะเบือนหน้าหันไปมองทางอื่นอย่างทำตัวไม่ถูก สองหนุ่มสาวหันไปมองหน้ากันก่อนจะยิ้มกริ่ม ไม่กล้าแซวนายใหญ่เพราะเดี๋ยวจะเขิน จนไม่กล้าแสดงออกอีก
"หนูแพรไปกินข้าวกับลุงดีกว่า"
"ค่ะคุณท่าน"
หญิงสาวรีบเดินไปประคองคุณท่าน จากนั้นก็พากันเข้าไปในห้องอาหาร ซึ่งตอนนี้บนโต๊ะเรียงรายไปด้วยของอร่อยมากมาย แม่ครัวที่นี่ทำอาหารเป็นแค่ไม่กี่อย่าง แต่โชคดีที่ทำอาหารไทยเป็น และนายใหญ่ของบ้านก็เป็นคนชอบกินอาหารไทยเป็นหลัก จึงไม่ได้เดือดร้อนที่จะหาแม่ครัวเพิ่มในตอนนี้
ฟินิกซ์เดินเข้ามาในห้องอาหาร เขาเลือกที่จะนั่งด้านซ้ายของคุณพ่อ ส่วนแพรวรินทร์นั่งอยู่ทางด้านขวา หญิงสาวคอยตักของมีประโยชน์ให้คุณพ่อของเขากิน ดูแลเอาใจใส่อย่างดีจนเขารู้สึกหมั่นไส้พ่อของตัวเอง
"ตักเองไม่ได้หรือไงคุณไฮดรา"
"ก็มีพยาบาลส่วนตัวอยู่แล้ว จะตักเองทำไมให้ยุ่งยาก ใช่ไหมจ๊ะหนูแพร"
"เดี๋ยวแพรดูแลคุณท่านเองค่ะ คุณฟินิกซ์กินข้าวเถอะค่ะไม่ต้องห่วง"
"แพรก็กินของตัวเองบ้าง ผอมอย่างกับไม้เสียบผี ทำอย่างกับอดอยากไม่มีข้าวกินอย่างนั้นแหละ"
หญิงสาวรีบก็มองตัวเองทันทีที่เขาพูดแบบนั้น ปกติเธอก็เป็นคนกินเยอะ แต่ไม่รู้ว่าเยอะของคนอื่นมันจะเทียบเท่าเธอได้ไหม แต่หลายคนก็ทักว่าเธอดูตัวเล็กเกินไปหน่อย ทั้งที่มันก็เป็นรูปร่างปกติของเธอตั้งแต่ไหนแต่ไร
"นี่แพรดูน่าเกลียดขนาดนั้นเลยเหรอคะ"
"เอ่อ...พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น"
ชายหนุ่มเห็นสีหน้าของหญิงสาวก็รีบปฏิเสธทันที เกรงว่าเธอจะเข้าใจผิด เขาแค่อยากให้เธอกินของอร่อยเยอะๆ มัวแต่ตักนั่นตักนี่ให้คนอื่น แล้วเมื่อไหร่จะได้กินสักทีล่ะ
"กินของตัวเองไปเลย เดี๋ยวตาแก่เนี่ยพี่จะป้อนเอง กินสิ กินเยอะๆเลยครับ"
เขาใช้ช้อนกลางตักกับข้าวหลายอย่างใส่จานของคุณพ่อ ไฮดราเห็นแบบนั้นก็หลุดขำออกมาทันที กับพ่อของตัวเองก็ยังไม่เว้นเลย เพิ่งเจอหญิงสาวแท้ๆ ทำตัวอย่างกับเป็นผัวเขาหึงหวงไปทั่ว นึกว่าจะนิ่งขรึมเก็บอาการกว่านี้เสียอีก หลุดบ่อยเหมือนกันนะเนี่ย
แพรวรินทร์เห็นแบบนั้นก็เบิกตากว้างอย่างตกใจ เมนูบางอย่างคุณท่านก็ยังไม่สามารถกินได้ แต่ว่านายใหญ่เล่นตักใส่จานท่านจนหมดเลย
"คุณท่านยังกินรสจัดไม่ได้ค่ะ คุณฟินิกซ์จะตักต้มยำกุ้งให้คุณพ่อกินไม่ได้นะคะ"
"มันไม่ได้เผ็ดอะไรขนาดนั้นสักหน่อยกินๆ ไปเถอะ"
"ไม่ได้ค่ะ"
หญิงสาวยื่นคำขาดใส่ชายหนุ่มด้วยใบหน้าจริงจัง เขาถึงกับชะงักไปไม่กล้าเถียงต่อ เพราะเดี๋ยวจะลากยาวเอาความรู้ที่ร่ำเรียนมาพ่นใส่เขาอีก
"ป้าดาเอาจานมาเปลี่ยนให้ตาแก่นี่หน่อย"
"ค่ะนายใหญ่"
"เอาเถอะ เดี๋ยวลุงกินเองหนูแพรไม่ต้องตักให้นะ ดูตรงหน้าสิมีแต่ของอร่อยทั้งนั้นเลย กินเยอะๆ นะลูกไม่ต้องห่วงลุง"
"ค่ะคุณท่าน"
แพรวรินทร์ตักกับข้าวใส่จานของตัวเองบ้าง พยายามที่จะกินให้เยอะที่สุด แต่ทว่ามันไม่สามารถยัดใส่เข้าไปได้หมดจาน
"กินข้าวอย่างกับแมวดม กินให้หมดจานสิเดี๋ยวเพิ่มเงินเดือนให้ 10,000 บาท"
"มะ... หมื่นหนึ่งเลยเหรอคะ"
หญิงสาวตาโตก้มมองกับข้าวในจานที่เหลืออยู่เกือบครึ่งจาน กำลังทำใจในการกินเข้าไปจนหมด เพื่อเงิน 10,000 บาท และคิดว่าเธอสามารถทำได้ ถึงแม้ว่าคนอื่นจะมองว่ามันเป็นเงินจำนวนที่เล็กน้อย แต่สำหรับเธอมันเยอะมากๆ เข้าเวรอยู่หลายวันเผลอๆ เกือบครึ่งเดือนกว่าจะได้เงินจำนวนนี้มา
"กินให้หมดสิ"
"ตกลงค่ะแพรจะกินให้หมดเลย"
หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะพยายามกินข้าวในจานให้หมด ฟินิกซ์อมยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นหญิงสาวตื่นเต้นกับเงิน 10,000 บาท จากที่เขี่ยข้าวในจานเล่น ตอนนี้กลับตั้งใจกินไม่หยุด ไฮดราลอบสังเกตอาการของลูกชาย ท่าทางจะไม่ธรรมดาเสียแล้ว สงสัยเขาจะได้ลูกสะใภ้ในเร็ววันนี้แหละมั้ง