ข้อดีของการเป็นนายหญิงแห่ง west sands คือมีเงินใช้ไม่ขาดมือ กินนอนอยู่สบายไม่ต้องทำงาน และที่สำคัญที่สุด เขาปกป้องเธอจากทุกสิ่ง...
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าพี่ยังอยู่ตรงนี้ แพรจะปลอดภัย"
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,มาเฟีย,โรมานซ์,แก้แค้น,พยาบาล,คลั่งรัก,พระเอกกินเด็ก,พระเอกสายเปย์,คลั่งรักขั้นสุด,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ข้อดีของการเป็นนายหญิงแห่ง west sands คือมีเงินใช้ไม่ขาดมือ กินนอนอยู่สบายไม่ต้องทำงาน และที่สำคัญที่สุด เขาปกป้องเธอจากทุกสิ่ง...
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าพี่ยังอยู่ตรงนี้ แพรจะปลอดภัย"
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
ฟินิกซ์ อิลิแกนซ์ อายุ 28 ปี นายใหญ่แห่ง west sands เจ้าของธุรกิจร้านทอง และอสังหาริมทรัพย์ต่างๆ ปล่อยเช่าตึก บ้านโครงการ และตลาดสดขนาดใหญ่หลายสาขา
เขาเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างสุขุม ภายนอกดูใจดีมากๆ แต่ลึกๆ เขาเองเป็นคนเด็ดขาด และถ้าใครทำตัวขวางโลก เขาไม่เคยไว้หน้าทั้งนั้น
"ทำไมมีรอยช้ำ ไปทำอะไรมา ใครทำอะไรให้หรือเปล่า"
"มะ...ไม่มีค่ะ แพรเดินชนประตูค่ะ"
"งั้นเหรอ..."
ลูกแพร แพรวรินทร์ สังวาลย์วิทยา อายุ 24 ปี เธอเรียนจบพยาบาล และก็เข้าทำงานทันที เพราะว่าเป็นเด็กที่เรียนเก่ง และตอนนี้ต้องใช้ทุนให้กับมหาวิทยาลัย เธอจึงได้รับหน้าที่มาดูแลคุณท่านให้กับนายใหญ่แห่ง west sands เพราะว่าทางโรงพยาบาลเป็นคนส่งมา เนื่องจากเขาเป็นผู้สนับสนุนงบประมาณในทุกปี
ชีวิตแสนจะเพอร์เฟค แต่เบื้องลึกเบื้องหลังของครอบครัวเธอก็คือ...
"ฉันเลี้ยงแกกับแม่มาหลายสิบปี มีทุกวันนี้ได้ก็เพราะฉัน ไม่คิดจะตอบแทนกันหน่อยหรือไง"
...
"แม่จะทนทำไมคะ เขาทุบตีแม่ทุกวันเลยเราออกไปจากที่นี่เถอะค่ะ"
"ลูกออกไปเถอะแม่ไปไม่ได้ เราใช้เงินเขามาตลอดหลายปี ที่หนูเรียนจบได้ก็เพราะว่าเป็นเงินที่คุณลุงเขาส่งเสียเลี้ยงดู ถ้าแม่หนีหนูก็จะเป็นอันตราย เข้าใจใช่ไหมลูก"
"แต่ว่า..."
"แม่ทนได้ แต่แพรอย่ากลับมาเลยนะ แม่ไม่อยากให้หนูโดนเขาตี"
นิยาย Set นายใหญ่
มีทั้งหมด 5 เรื่องค่ะ เรียงลำดับไล่กันไป
1. นายใหญ่เลี้ยงเด็ก [Mafia west valor] ลูอีส & เวียงพิงค์ (จบแล้ว)
2. นายใหญ่หวงเด็ก [Mafia west sands] ฟินิกซ์ & แพรวรินทร์ (อัพอยู่)
3. นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia allergan] คริสโตเฟอร์ & ทิวา (รออัพ)
4. นายใหญ่หลงเด็ก [Mafia Veronica] ลูคัส & ไอรดา (รออัพ)
5. นายใหญ่ซ่อนเด็ก [Mafia Pandorica] ไมลส์ & ใบพัด (รออัพ)
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง ⚠️
มีการกระทำความรุนแรงต่อร่างกาย และจิตใจ
ถ้าไม่ถูกจริตเลื่อนผ่านเรื่องนี้ได้เลยค่ะ
เป็นจินตนาการของผู้แต่งไม่พาดพิงเป็นบุคคลภายนอก
อ่านนิยายเพื่อความสนุกสนาน ตัวละครทุกตัวมีบทลงโทษในการกระทำของตัวเอง
และห้ามนำไปคัดลอกหรือดัดแปลงเด็ดขาด
หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้
ขอบคุณสำหรับการติดตาม และเพื่อไม่ให้พลาดการแจ้งเตือนนิยายใหม่ กดติดตามนามปากกาในเพจได้เลยนะคะ
นามปากกามีอยู่ 3 นามปากกาค่ะ
fortune_28 / พสุมันตรา / ไรท์ ฟอร์จูน
"คุณฟินิกซ์พูดอะไรคะเนี่ย เป็นคนตลกเหมือนกันนะคะ ฮ่าๆ"
หญิงสาวพยายามหัวเราะกลบเกลื่อนความเขินของตัวเอง และจะพยายามบอกตัวเองไว้ว่า เขาไม่มีทางมารักคนอย่างเธอหรอก ผู้หญิงที่ไม่ได้มีอะไรเท่าเทียมกับเขาเลยแม้แต่น้อย แต่ถึงแม้ว่าเขาจะแสดงออกว่าสนใจ ก็คงจะเป็นแค่ของเล่นมาเฟีย ซึ่งเธอไม่อยากเอาตัวเองเข้าไปวุ่นวาย เอาใจไปลงเล่นกับของอันตรายมีแต่จะเจ็บเสียเปล่า
"หน้าพี่เหมือนเป็นคนตลกเหรอ"
"คุณฟินิกซ์...! อย่าล้อเล่นกับแพรสิคะ"
"พี่พูดจริงแพรก็ว่าพี่พูดเล่น เอาเถอะให้เวลาหน่อยแล้วกัน ออกไปเดินเล่นกับพี่ไหม กินไปซะเยอะเชียวไม่อึดอัดท้องหรือไง"
และเมื่อได้ยินชายหนุ่มแซวแบบนั้น ก็ยิ้มออกมาก่อนจะลูบท้องตัวเองป้อยๆ รู้สึกเขิน เพื่อเงิน 10,000 บาทเธอทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว
ฟินิกซ์ขยับตัวลุกขึ้น ยื่นมือมาตรงหน้าหญิงสาวเพื่อให้เธอจับไว้
"ไปเดินเล่นกัน"
"ต้องจับมือด้วยเหรอคะ"
"ทำไมล่ะ...มือพี่นุ่มนะรับรองว่าแพรอยากจะจับบ่อยๆแน่นอน"
หญิงสาวเบือนหน้าหนีไปอีกทาง แก้มเล็กแดงระรื่นเพราะชายหนุ่มพูดจาหยอดไม่หยุด แต่ทว่าพูดด้วยใบหน้าตีมึน ไม่ได้ดูเจ้าเล่ห์เหมือนผู้ชายเจ้าชู้ทั่วไป มันดูมีเสน่ห์ และทำให้เธอรู้สึกใจเต้นอย่างประหลาด
"ก็ได้ค่ะ"
เธอยื่นมือไปจับมือชายหนุ่มเอาไว้ จากนั้นก็พากันเดินออกไปเดินเล่นข้างนอก ซึ่งตอนนี้บรรยากาศภายนอกบ้านเย็นสบาย มีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาจึงทำให้อากาศภายในคฤหาสน์เย็นสบาย แพรวรินทร์รู้สึกคิดถึงคุณแม่เป็นอย่างมาก เธอไม่เคยห่างจากท่านเลย คอยอยู่ดูแลกันตลอดพอวันหนึ่งต้องออกมามีชีวิตเป็นของตัวเอง ก็อดคิดถึงท่านไม่ได้
"ปกติแพรอยู่ที่บ้านกับใครเหรอ"
"แพรอยู่กับคุณแม่ค่ะ แล้วก็พ่อเลี้ยงอีกคนหนึ่ง เขาดูแลแพรกับแม่มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ มีพระคุณกับเราสองคนแม่ลูกมาก"
ชายหนุ่มแอบสังเกตใบหน้าของหญิงสาว เธอพูดถึงครอบครัวแต่ใบหน้าไม่ได้ดูมีความสุขเลยแม้แต่น้อย เขาเองก็ไม่ได้เป็นคนชอบถามซอกแซกเรื่องส่วนตัวของคนอื่น แล้วถ้าเธออยากเล่าก็เป็นอีกกรณีหนึ่งที่เขาจะรับฟัง แต่ถ้าเงียบแบบนี้ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้
"อยากกลับบ้านไหมล่ะ"
"คุณไล่หนูออกงานเหรอคะ ไม่ได้นะคะหนูเพิ่งได้เพิ่มเงินเดือนขึ้นอีกตั้งหมื่นหนึ่ง อย่าเพิ่งไล่หนูเลยนะคะ แล้วก็จ้างหนูอยู่นานๆหน่อยนะคะ แหะๆ"
"ร้อนเงินหรือไงเรา"
หญิงสาวยิ้มแห้งออกมาทันที เธอเองรู้สึกว่าตัวเองอาจจะพูดเยอะเกินไปหน่อย แต่ดูท่าทางนายใหญ่แห่ง west sands ดูเป็นคนใจดีมากๆ และไม่ได้ดูดุร้ายเหมือนมาเฟียที่เธอเคยคิดไว้ แต่ก่อนหน้านี้อาจารย์หมอก็บอกว่าเขาเป็นคนที่ใจดีเธอจึงตัดสินใจมา และก็ไม่ผิดหวัง
"ก็นิดหน่อยค่ะ แหะๆ"
"ไปพักผ่อนเถอะไม่มีอะไรแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปซื้อของที่ห้าง เผื่อว่าอยากจะได้อะไรเพิ่มเติม"
"ได้ค่ะ แพรขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะคะ ถ้าเกิดว่าคุณฟินิกซ์มีอะไรให้แพรทำก็บอกได้เลยนะคะ"
ชายหนุ่มพยักหน้าเพียงเล็กน้อยไม่ได้พูดอะไรอีก ปล่อยให้หญิงสาวเดินกลับเข้าไปในบ้าน ส่วนเขาก็เดินไปข้างหลังของคฤหาสน์ ซึ่งมีสวนจำลอง และมีสัตว์เลี้ยงที่น่ารักของเขาอยู่
"แฮริสออกมาหาพ่อ"
เขาตะโกนเรียกนกเหยี่ยวสายพันธุ์แฮริส เป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของเขาที่เลี้ยงไว้ ดูแลกันมาตั้งแต่ตัวเล็กๆ จนตอนนี้ตัวใหญ่ดูสง่าสมกับเป็นสัตว์เลี้ยงของนายใหญ่แห่ง west sands
เมื่อได้ยินเสียงอันคุ้นเคย นกเหยี่ยวก็ออกมาบินวนเล่นอยู่ไม่ห่างด้วยความตื่นเต้น ที่ได้เจอกับเจ้านาย ฟินิกซ์หยิบถุงมือมาสวมใส่ เขายื่นมือไปตรงหน้าและเพียงไม่นานนกเหยี่ยวแฮริสก็บินมาเกาะอยู่ที่มือของเขา
ชายหนุ่มยิ้มออกมาเล็กน้อย ยื่นมือไปลูบหัวของสัตว์เลี้ยงด้วยความอ่อนโยน นกเหยี่ยวแฮริสเป็นสัตว์นักล่า ซึ่งคนปกติไม่ค่อยเลี้ยงกันเท่าไหร่ ด้วยความที่เขาชอบโดยส่วนตัวจึงซื้อมาเลี้ยง และจะมีพี่เลี้ยงฝึกแฮริสให้เชื่องอยู่สองคน คอยดูแล และป้อนข้าวป้อนน้ำอย่างดี
"นายใหญ่"
"พาแฮริสไปเที่ยวเล่นข้างนอกบ้างก็ได้นะ"
"พรุ่งนี้จะพาไปสนามฝึกครับ อาจจะกลับมาเย็นๆผมแจ้งนายใหญ่ไว้ก่อนนะครับ"
"อืม... แฮริสไปพักผ่อนเถอะ พ่อจะขึ้นไปพักผ่อนมันค่ำแล้ว"
และเมื่อสิ้นเสียงทรงพลังเอ่ย นกเหยี่ยวแฮร์ริสก็เหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่เขากำลังจะสื่อ เคลื่อนที่บินไปอยู่ข้างบนจากนั้นก็เข้าไปหลบอยู่ในมุมลับที่ประจำของแฮริส
"ฝากดูแลด้วยนะ"
"รับทราบครับนายใหญ่"
เขาถอดถุงมือส่งไปให้พี่เลี้ยงของแฮริส งั้นก็เดินออกไปทันที พรุ่งนี้ตอนช่วงเช้า เขาจะพาแพรวรินทร์ไปเดินเล่นที่ห้าง ส่วนคุณพ่อไม่น่าจะไปด้วย ท่านคงอยากจะพักผ่อนซะมากกว่า
และเมื่อเขาขึ้นไปถึงชั้นบน ก็ตรงเข้าไปยังห้องนอนของตัวเองเพื่อพักผ่อน วันนี้ออกไปตรวจความเรียบร้อยของธุรกิจ จึงทำให้เขารู้สึกเหนื่อยล้าไม่น้อย วันนี้คงจะไม่ทำอะไรแล้ว อาบน้ำก่อนแล้วก็นอนเพื่อที่พรุ่งนี้จะได้สดชื่น และไปเที่ยวเล่นที่ห้างได้
เช้าวันต่อมา...
ฟินิกซ์เดินลงมาชั้นล่าง เขาได้กลิ่นอาหารโชยออกมาจากห้องครัว ก็เดินเข้าไปดูข้างใน ปรากฏว่าเป็นแพรวรินทร์กำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ในนั้น เขาเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่เตา ร่างบางจับกระทะอยากชำนาญ จากนั้นก็เหลือบสายตามองด้านข้าง รู้สึกเหมือนมีใครเดินเข้ามา และเมื่อเห็นชายหนุ่มก็เผยยิ้มออกมา
"คุณฟินิกซ์อรุณสวัสดิ์ค่ะ"
"ทำอะไรอ่ะ"
"กำลังทำอาหารเพื่อสุขภาพให้คุณท่านอยู่ค่ะ ของคุณฟินิกซ์เดี๋ยวให้แม่ครัวทำให้นะคะ"
"แล้วทำไมถึงไม่ทำเผื่อพี่ล่ะ"
ชายหนุ่มทำหน้าไม่ค่อยพอใจหญิงสาวเท่าไหร่ ทำไมถึงไม่ทำกับข้าวเผื่อเขาด้วย ทั้งที่เขาเป็นคนจ่ายเงินเดือนแท้ๆ แต่ไม่เห็นจะดูแลเลยสักนิดเดียว
"แพรกลัวว่าคุณฟินิกซ์จะกินไม่ได้ค่ะ ให้แม่ครัวทำดีกว่านะคะ"
"ไม่... พี่จะกินฝีมือแพร...ทำสิ"
"เอ่อ... จะกินได้ใช่ไหมคะ"
"อืม... จะรอรีบๆ นะ"
ชายหนุ่มอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปทันที แพรวรินทร์มองตามชายหนุ่มไป ก่อนจะหันไปมองในกระทะ และเธอไม่ได้พูดเล่น มันคืออาหารสุขภาพจริงๆ เครื่องปรุงที่คนปกติกินแล้วอร่อย ยังไม่ได้ใส่ลงไปในกับข้าวของคุณท่านเลยสักอย่างเดียว เพราะว่าต้องกินรสชาติอ่อนๆ ซึ่งถ้าคุณฟินิกซ์ได้ลองกินไม่น่าจะประทับใจเท่าไหร่
"ช่วยไม่ได้นะคะคุณตัดสินใจจะกินเองนะ"
และเมื่อหญิงสาวทำกับข้าวเสร็จเรียบร้อย ก็เอาวางไว้ในถาดสองจาน จากนั้นก็ถือเดินเข้าไปในห้องอาหาร และมีน้ำผลไม้ปั่นแถมมาให้ด้วย
ฟินิกซ์จ้องมองอาหารตรงหน้า ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ทำไมมันดูไม่น่ากินแบบนี้ล่ะ อกไก่แห้งๆ แล้วก็มีสลัดผักอะไรก็ไม่รู้
"น่ากินจังเลยหนูแพร"
"คุณท่านกินเยอะๆ เลยนะคะ ช่วงนี้ก็กินอาหารเพื่อสุขภาพไปก่อน ถ้าแผลหายดีแล้วค่อยกินแบบปกติ คุณฟินิกซ์ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ กินสิคะ คุณท่านยังบอกน่ากินเลย"
"เอ่อ... ยังไม่ค่อยหิวเลยอ่ะ เอาให้ตาแก่กินแล้วกัน เดี๋ยวเราเอาไปกินข้างนอกนะแพร"
"อ้าว... แล้วตอนแรกบอกว่าอยากกินไม่ใช่เหรอคะ แพรอุตส่าห์ทำเผื่อให้เสียความตั้งใจหมดเลยค่ะ"
หญิงสาวทำหน้าสลดลงจ้องมองอาหารในจานของเขาด้วยความเสียดาย ฟินิกซ์ผู้ที่ไม่ชอบกินผักเท่าไหร่ ก็รู้สึกผิดที่ไปสั่งให้เธอทำ ก็แค่รู้สึกหมั่นไส้ที่เธอไม่ทำกับข้าวเผื่อเขา แต่ใครจะคิดว่ามันจะเป็นอาหารที่สุขภาพจนเกินไปขนาดนี้
"กินสักนิดก็ยังดีค่ะ"
"กะ...ก็ได้"
เขาใช้ส้อมตักสลัดผักในจานกินด้วยความจำใจ คนเป็นพ่อที่เห็นก็อดขำออกมาไม่ได้ หัวเราะอย่างสะใจส่วนลูกชายต้องถลึงตาใส่ ความขี้อิจฉาเป็นเหตุแหละ อยากจะอ้อนสาวแต่งานเข้าตัวเองซะงั้น
'ไม่น่าเลยฟินิกซ์เอ๊ย...'