ข้อดีของการเป็นนายหญิงแห่ง west sands คือมีเงินใช้ไม่ขาดมือ กินนอนอยู่สบายไม่ต้องทำงาน และที่สำคัญที่สุด เขาปกป้องเธอจากทุกสิ่ง...
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าพี่ยังอยู่ตรงนี้ แพรจะปลอดภัย"
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,มาเฟีย,โรมานซ์,แก้แค้น,พยาบาล,คลั่งรัก,พระเอกกินเด็ก,พระเอกสายเปย์,คลั่งรักขั้นสุด,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ข้อดีของการเป็นนายหญิงแห่ง west sands คือมีเงินใช้ไม่ขาดมือ กินนอนอยู่สบายไม่ต้องทำงาน และที่สำคัญที่สุด เขาปกป้องเธอจากทุกสิ่ง...
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าพี่ยังอยู่ตรงนี้ แพรจะปลอดภัย"
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
ฟินิกซ์ อิลิแกนซ์ อายุ 28 ปี นายใหญ่แห่ง west sands เจ้าของธุรกิจร้านทอง และอสังหาริมทรัพย์ต่างๆ ปล่อยเช่าตึก บ้านโครงการ และตลาดสดขนาดใหญ่หลายสาขา
เขาเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างสุขุม ภายนอกดูใจดีมากๆ แต่ลึกๆ เขาเองเป็นคนเด็ดขาด และถ้าใครทำตัวขวางโลก เขาไม่เคยไว้หน้าทั้งนั้น
"ทำไมมีรอยช้ำ ไปทำอะไรมา ใครทำอะไรให้หรือเปล่า"
"มะ...ไม่มีค่ะ แพรเดินชนประตูค่ะ"
"งั้นเหรอ..."
ลูกแพร แพรวรินทร์ สังวาลย์วิทยา อายุ 24 ปี เธอเรียนจบพยาบาล และก็เข้าทำงานทันที เพราะว่าเป็นเด็กที่เรียนเก่ง และตอนนี้ต้องใช้ทุนให้กับมหาวิทยาลัย เธอจึงได้รับหน้าที่มาดูแลคุณท่านให้กับนายใหญ่แห่ง west sands เพราะว่าทางโรงพยาบาลเป็นคนส่งมา เนื่องจากเขาเป็นผู้สนับสนุนงบประมาณในทุกปี
ชีวิตแสนจะเพอร์เฟค แต่เบื้องลึกเบื้องหลังของครอบครัวเธอก็คือ...
"ฉันเลี้ยงแกกับแม่มาหลายสิบปี มีทุกวันนี้ได้ก็เพราะฉัน ไม่คิดจะตอบแทนกันหน่อยหรือไง"
...
"แม่จะทนทำไมคะ เขาทุบตีแม่ทุกวันเลยเราออกไปจากที่นี่เถอะค่ะ"
"ลูกออกไปเถอะแม่ไปไม่ได้ เราใช้เงินเขามาตลอดหลายปี ที่หนูเรียนจบได้ก็เพราะว่าเป็นเงินที่คุณลุงเขาส่งเสียเลี้ยงดู ถ้าแม่หนีหนูก็จะเป็นอันตราย เข้าใจใช่ไหมลูก"
"แต่ว่า..."
"แม่ทนได้ แต่แพรอย่ากลับมาเลยนะ แม่ไม่อยากให้หนูโดนเขาตี"
นิยาย Set นายใหญ่
มีทั้งหมด 5 เรื่องค่ะ เรียงลำดับไล่กันไป
1. นายใหญ่เลี้ยงเด็ก [Mafia west valor] ลูอีส & เวียงพิงค์ (จบแล้ว)
2. นายใหญ่หวงเด็ก [Mafia west sands] ฟินิกซ์ & แพรวรินทร์ (อัพอยู่)
3. นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia allergan] คริสโตเฟอร์ & ทิวา (รออัพ)
4. นายใหญ่หลงเด็ก [Mafia Veronica] ลูคัส & ไอรดา (รออัพ)
5. นายใหญ่ซ่อนเด็ก [Mafia Pandorica] ไมลส์ & ใบพัด (รออัพ)
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง ⚠️
มีการกระทำความรุนแรงต่อร่างกาย และจิตใจ
ถ้าไม่ถูกจริตเลื่อนผ่านเรื่องนี้ได้เลยค่ะ
เป็นจินตนาการของผู้แต่งไม่พาดพิงเป็นบุคคลภายนอก
อ่านนิยายเพื่อความสนุกสนาน ตัวละครทุกตัวมีบทลงโทษในการกระทำของตัวเอง
และห้ามนำไปคัดลอกหรือดัดแปลงเด็ดขาด
หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้
ขอบคุณสำหรับการติดตาม และเพื่อไม่ให้พลาดการแจ้งเตือนนิยายใหม่ กดติดตามนามปากกาในเพจได้เลยนะคะ
นามปากกามีอยู่ 3 นามปากกาค่ะ
fortune_28 / พสุมันตรา / ไรท์ ฟอร์จูน
เช้าวันต่อมา
แล้ววันนี้เป็นวันที่หญิงสาวตื่นเต้นมากที่สุด เธอจะได้ทำให้คุณแม่มีความสุข และหลุดพ้นจากผู้ชายคนนั้นสักที ไม่ใช่ว่าเขาไม่ดี แต่ลุงพลพลไม่สามารถทำให้คุณแม่มีความสุขได้ ท่านชอบดื่มและติดแอลกอฮอล์ค่อนข้างหนัก ถ้าเมาแล้วอยู่ในที่นอนของตัวเองจะไม่มีใครว่าอะไรเลย แต่ทว่าเมาแล้วทุบตีคนอื่นมันไม่ใช่สิ่งที่ดี
"คุณแพรตื่นหรือยัง"
ฟินิกซ์ที่ตื่นนอนตั้งแต่เช้าตรู่ เขาไปเล่นกับนกเหยี่ยวแฮริสที่สวนหลังบ้าน และแต่งตัวลงมาตั้งแต่เช้าแล้ว วันนี้เขาจะไปรับคุณแม่ของแพรวรินทร์กลับมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน ถ้าเขารู้ตั้งแต่แรกว่าเธอพบเจอกับอะไรบ้าง ก็คงไม่ปล่อยให้ทุกข์ทรมานกันอยู่ตรงนั้นนานขนาดนี้ และการที่จะไปทำร้ายคนคนหนึ่ง เขาเองก็ไม่อยากยุ่งสักเท่าไหร่นัก โชคดีที่หลังจากวันนั้นแพรวรินทร์ก็ไม่กลับบ้านเลย ร่างกายไม่ได้ถูกบอบช้ำอะไร เพราะถ้าเขาเห็นมีแผลมาแม้แต่นิดเดียว ไอ้หมอนั่นมันต้องตายด้วยลูกปืนเท่านั้น
"คุณแพรตื่นแล้วค่ะ เมื่อกี้ดิฉันไปตามมาแล้ว กำลังจะเดินลงมาค่ะ"
"อืม... เดี๋ยวอาหารเช้าค่อยจัดนะ ให้แพรไปรับคุณแม่ก่อนแล้วเดี๋ยวจะกลับมากิน"
"ได้ค่ะนายใหญ่"
เขาเดินเข้าไปในห้องรับแขก ระหว่างรอหญิงสาวให้เดินลงมา เพียงไม่นานเธอก็เดินมาพร้อมกับกระเป๋าสะพาย และเมื่อเห็นใบหน้าของชายหนุ่ม หญิงสาวก็รีบวิ่งเข้าไปนั่งเคียงข้างก่อนจะออดอ้อนทันที
"ตื่นเต้นจังเลยค่ะที่จะได้ไปรับแม่"
"ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกเดี๋ยวก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว เราเนี่ยนะตื่นเต้นอะไรไม่เข้าเรื่อง"
"ก็แพรอยากจะให้คุณแม่ออกมาจากที่นั่นไวๆนี่คะ ว่าแต่ถ้าเกิดว่าคุณฟินิกซ์หิวเรากินข้าวกันก่อนไหมคะ แล้วค่อยไปรับก็ได้ไม่รีบค่ะ"
ชายหนุ่มยื่นมือไปโอบเอวหญิงสาวเอาไว้ เขาเองไม่ได้เร่งรีบอะไร และอีกอย่างอยากจะทำความรู้จักกับคุณแม่ของเธอ เขาจึงคิดว่าการทานข้าวด้วยกันมื้อแรก น่าจะเป็นการทำความรู้จักกันได้ดีที่สุด ก็เลยคิดว่าไปรับมาก่อน แล้วค่อยกลับมากินทีเดียว
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ยังไม่หิวขนาดนั้น เราไปรับคุณแม่ก่อนดีกว่า จะได้พามากินข้าวที่บ้านด้วยกัน และพี่ว่าจะคุยกับท่านเรื่องที่ขอหนูแต่งงาน"
"คนบ้าพูดอะไรก็ไม่รู้"
หญิงสาวมองสบตากับชายหนุ่มที่ดูยิ้มกริ่ม แสดงสีหน้าเจ้าเล่ห์เป็นที่สุด เวลาที่ถูกหยอดแบบนี้ไม่มีครั้งไหนที่จะไม่เขินอายแม้แต่น้อย พยายามที่จะทำใจให้ชิน แต่เนื่องจากสายตามันอ่อนโยน จึงทำให้หญิงสาวรู้สึกใจสั่นไหว
"หึ... ไปกันเถอะค่ะเดี๋ยวคุณแม่รอ"
"ได้ค่ะ"
ทั้งสองคนขยับตัวลุกขึ้นพร้อมกัน แพรวรินทร์กุมมือชายหนุ่มเอาไว้ จากนั้นก็พากันเดินไปขึ้นรถที่หน้าคฤหาสน์ โดยมีลูกน้องของเขาตามมาอยู่หลายคน
แพรวรินทร์จับมือชายหนุ่มเอาไว้ นวดให้บ้างดูเล็บให้บ้างตามประสาคนรักสะอาด ส่วนชายหนุ่มก็รู้สึกดีที่มีหญิงสาวมาออดอ้อนอยู่เคียงข้าง จึงไม่ขัดขวางในสิ่งที่เธอทำ
และเมื่อมาถึงที่บ้านของลุงพลพล แพรวรินทร์ก็รู้สึกแปลกใจ เพราะดูเหมือนว่าจะมีคนมากมายอยู่ในบ้านหลังนั้น
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ"
"ทำไมมีตำรวจมาด้วย"
ฟินิกซ์เริ่มรู้สึกแปลกๆ กับสถานการณ์ตรงหน้า แล้วเมื่อรถหรูเคลื่อนที่มาถึงหน้าประตู เขาก็กุมมือแพรวรินทร์ก่อนจะรีบเดินเข้าไปในตัวบ้าน
"มีอะไรกันครับคุณตำรวจ ทำไมคนถึงมาเยอะขนาดนี้"
"อ๊ะ... คุณฟินิกซ์นายใหญ่แห่ง west sands สวัสดีครับ ทางตำรวจได้รับรายงานว่าได้ยินเสียงปืนดังขึ้นก่อนหน้านี้หนึ่งนัด ก็เลยเข้ามาดู"
"เสียงปืนเหรอครับ เกิดอะไรขึ้น"
เขาเอ่ยถามด้วยความรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ แพรวรินทร์เริ่มกวาดสายตามองไปโดยรอบ เธอกำลังมองหาคุณแม่ของตัวเองด้วยหัวใจสั่นไหว กลัวเหลือเกินว่าจะเกิดเรื่องอะไรไม่ดีขึ้น
ตำรวจชี้นิ้วไปยังบันได และภาพที่เห็นคือพ่อเลี้ยงของเธอนอนจมกองเลือดอยู่ แพรวรินทร์ยกมือปิดปากตัวเองอย่างตกใจ มือข้างหนึ่งของลุงพลพลถือปืนอยู่ นั่นแสดงว่าเขายิงตัวเองตาย
"คะ...คุณลุงพลพล ยิงตัวตายเหรอคะ"
"ใช่ครับ จากการสันนิษฐานเบื้องต้น ผู้ชายยิงตัวเองตาย และคิดว่าแรงจูงใจน่าจะ..."
"แล้วแม่ของหนูล่ะคะ ใครเห็นแม่ของหนูหรือเปล่า หรือว่าตกใจอยู่ในห้องนอนคะ"
เธอเริ่มมองหาคุณแม่ของตัวเอง ฟินิกซ์เริ่มรู้แล้วว่าแรงจูงใจที่ตำรวจบอก น่าจะมีคุณแม่ของเธอเป็นส่วนเกี่ยวข้อง เขากุมมือหญิงสาวเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เกรงว่าถ้าเธอเจออะไรที่น่าตกใจแล้วจะเตลิดไปไกล
"แพรใจเย็นๆนะ"
"แพรเป็นห่วงแม่ค่ะ ลุงพลพลเสียชีวิตแบบนี้แม่ต้องตกใจมากแน่ๆเลย ทำไงดีคะ... ใช่... แพรต้องหาแม่ก่อน"
หญิงสาวเริ่มรู้สึกว่าตัวเองควบคุมสติไม่ได้ มองซ้ายมองขวาตามหาคุณแม่ของตัวเอง ก่อนจะหันไปเจออะไรบางอย่างนอนนิ่งอยู่ และมีผ้าสีขาวปกคลุมเอาไว้
"แพร..."
"ตรงนั้นคืออะไรเหรอคะ คุณฟินิกซ์พาแพรไปหาแม่หน่อยได้ไหม"
หญิงสาวกอดแขนชายหนุ่มเอาไว้แน่น ร่างบางตัวสั่นไหวเหงื่อเริ่มซึมผุดขึ้นมาตามร่องนิ้ว เธอพยายามหลอกตัวเอง ว่าคนที่นอนอยู่ที่พื้นไม่ใช่คุณแม่ของเธอ
"คุณตำรวจตรงนั้นคือ..."
"ผมคิดว่าน่าจะเป็นภรรยาของเขา แรงจูงใจในการฆ่าตัวเอง น่าจะเพราะว่าเขาซ้อมภรรยาจนทนพิษบาดแผลไม่ไหว จากผลการชันสูตรเบื้องต้น น่าจะเสียชีวิตตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ผู้ชายน่าจะเพิ่งรู้ว่าตัวเองได้เผลอทำร้ายผู้หญิงจนหมดลมหายใจ ก็เลยยิงตัวเองตายตาม"
และเมื่อได้ยินคำให้การจากตำรวจ หญิงสาวแทบจะทรุดลงกับพื้น เธอจ้องมองไปยังร่างเล็กที่นอนอยู่ที่พื้น ใบหน้ารูปไข่ถ่ายไปมาอย่างไม่เชื่อสายตา
"มะ...ไม่จริง ไม่ใช่หรอก น่าจะเป็นใครไม่รู้ คุณฟินิกซ์คะพาแพรไปหาแม่หน่อย แม่ต้องอยู่แถวนี้แหละค่ะ เมื่อคืนเรายังคุยกันอยู่เลย"
หญิงสาวเริ่มไม่มีสติ ยืนตัวสั่นส่ายหน้าไปมาก่อนจะพยายามเดินวนหาคุณแม่ของตัวเอง และหลีกเลี่ยงที่จะเข้าไปยังศพที่อยู่ใต้ผ้าขาวผืนนั้น ฟินิกซ์โอบกอดหญิงสาวเอาไว้ด้วยความรู้สึกเจ็บปวด ตอนนี้เธอคงช็อคและทำอะไรไม่ถูก ความรู้สึกใจสลายมันคงเป็นแบบนี้เองสินะ
"แพรต้องตั้งสตินะ แม่เขาไปสบายแล้ว"
"ไม่จริง มะ...ไม่จริง แม่ของแพรไม่เป็นอะไรทั้งนั้น เมื่อคืนเรายังคุยกันอยู่เลย แม่จะตายได้ยังไง เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะคุณฟินิกซ์ แพรขอไปหาแม่ก่อนนะคะ อาจจะอยู่ในห้องนอนก็ได้"
หญิงสาวพยายามหลอกตัวเองว่าคุณแม่ยังอยู่มีชีวิตอยู่ เธอยิ้มออกมาทั้งน้ำตาก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน ฟินิกซ์ดึงรั้งตัวหญิงสาวเอาไว้ โอบกอดเพื่อไม่ให้หญิงสาวรู้สึกโดดเดี่ยว ตอนนี้เธอคงต้องการใครสักคน แต่ทว่าแพรวรินทร์กลับพูดอะไรไม่รู้เรื่องราวแล้ว เธอกลายเป็นคนสติแตก เพราะช็อกกับสถานการณ์ตรงหน้าที่มันเกิดขึ้น
"แม่เขาไปสบายแล้วแพร"
"มะ...ไม่จริง กรี๊ดดดดด ไม่จริง ทุกคนโกหกแพร ไม่จริง ฮือออออ ไม่จริง!"
"แพรใจเย็นๆ"
เขาโอบกอดหญิงสาวเอาไว้แน่น แต่ทว่าเธอกรีดร้องออกมาอย่างรู้สึกปวดหัวใจ ภาพที่เธอวาดฝันว่าจะได้ใช้ชีวิตอยู่กับคุณแม่ วันนี้กลับสลายหายไปแล้ว
จู่ๆ หญิงสาวก็นิ่งเงียบ ผละออกจากชายหนุ่ม ค่อยๆเดินเข้าไปยังร่างบางที่นอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น มือไม้สั่นไม่กล้าที่จะเปิดห่อผ้านั้น ภาวนาขอให้ไม่ใช่คุณแม่ของเธอเอง
"ไม่ใช่หรอก..."
หญิงสาวเปิดห่อผ้าออก มือไม้อ่อนแรงแทบล้มลงพื้น ฟินิกซ์หลับตาลงเล็กน้อยเพื่อไว้อาลัยให้กับผู้เสียชีวิต ถ้าเขาพาเธอมาเร็วกว่านี้ แม่ของเธอก็อาจจะยังมีชีวิตอยู่
"มะ...แม่! ทะ...ทำไมไม่รอหนูล่ะ ฮืออออ แม่! กรี๊ดดดดดด ทำไมแม่ไม่รอหนู ฮืออออออ ทำไมไม่รอหนูล่ะ หนูมารับแล้ว ตื่นสิแม่ ฮึก! แม่ตื่น! ตื่นมาหาหนูเดี๋ยวนี้! แม่ตื่น"
หญิงสาวเขย่าร่างไร้วิญญาณของคนเป็นแม่อย่างแรง อยากให้มีปาฏิหาริย์เพื่อให้ท่านฟื้นขึ้นมาอยู่กับเธออีกครั้ง ฟินิกซ์ขยับตัวลงไปนั่งเคียงข้างหญิงสาว โอบกอดเธอเอาไว้ เขารู้ว่ามันทำใจยาก และเธอจะต้องผ่านมันไปให้ได้...
"แม่... ฮึก! ทำไมแม่ทิ้งหนูแบบนี้ล่ะ ฮือออออ"