สิงหดาบ - ตอนที่ ๘ (๒/๒) บู้มบู้มตัวน้อยไม่สบาย โดย ปิ่นไทวา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,สืบสวนสอบสวน,รัก,ตลก,ลึกลับ

หญิง-หญิง,ชาย-หญิง,ชาย-ชาย,สืบสวนสอบสวน,แฟนตาซี,พล็อตสร้างกระแส

เด็กชายกล้าหาญต้องจบชีวิตลงเพราะคำนาย แต่จู่ ๆ เขาต้องฟื้นคืนชีพในฐานะคนใหม่ทั้งที่จำเรื่องราวทั้งหมดได้ ทุกคนจะยังคงโกหกเขาคนนี้ต่อไปอีกนานแค่ไหน

ผู้แต่ง

ปิ่นไทวา

เรื่องย่อ

สิงหดาบ ย่อมาจากสิง (โต) หักดาบ

สิงโตแทนบุคคลสำคัญ หักดาบแทนการสละเลือดเนื้อ

ใครกันนะคือสีหราช... เหตุอันใดสีหราชต้องสิ้นชีพลงเพื่อทุกคน 

ทุก ๆ อย่างมันเกิดขึ้นด้วยเพียงคำทำนายจากสรวงสวรรค์ส่งสารไปยังทุกคน

เขาคนนั้นมีความลับคือ อนาคตที่ลับแล อนาคตที่แม้แต่เครื่องฉายจิรกาลยังตามมิทัน

ต่อจากไปนี้ โปรดระมัดระวังสิ่งรอบข้างให้มากที่สุด เพราะการทรยศ

ล้วนแปรพักตร์กันเมื่อใดก็ได้ อย่าได้ลืมเสียว่าตนเป็นใคร

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวที่สุด

เพราะสมองอันล้ำค่า

 

นิยายเรื่องนี้เป็นนวนิยายแนวสืบสวน โรแมนติก ดราม่า แฟนตาซี และพีเรียดที่เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น                 

เรื่องราวต่อไปนี้อาจมีเนื้อหาในเรื่องของประวัติศาสตร์ ซึ่งไม่ได้อ้างอิงจากประวัติศาสตร์ใด ๆ ทั้งสิ้น ผู้เขียนได้ทำการสร้างตัวละคร สถานการณ์ต่าง ๆ เพื่อดำเนินเรื่อง อาจมีเนื้อหาบางอย่างเกี่ยวกับวัฒนธรรม อาหาร อ้างอิงจากความจริง 

 

TW : ความสัมพันธ์ที่มีการทำร้าย/การใช้ความรุนแรง ไม่ว่าจะทางร่างกาย จิตใจ คำพูด ความรุนแรงในครอบครัว (พ่อแม่ของตัวเอก)

การทำแท้งโดยไม่ได้ตั้งใจ (เมียรองของพ่อของตัวเอก) 

การดูถูกเหยียดหยาม การทำร้าย ใช้ความรุนแรงทางร่างกาย จิตใจ อารมณ์ (ฝั่งตัวร้าย)

ยากระตุ้นความต้องการทางเพศ จำพวกยาเสน่ห์ใช้ภายในเรื่อง 

ปีศาจ การตัดแขนและขา กินเนื้อกินเลือดทั้งเผ่าพันธุ์เดียวกันและต่างเผ่าพันธุ์เดียวกัน (ฝั่งตัวร้าย)

โลกเหนือธรรมชาติ ฆาตกรรม เลือด ลักพาตัว การทำร้ายทางเพศ การล่วงละเมิดทางเพศ ข่มขืน(เป็นเรื่องราวจากปากต่อปาก ไม่มีการบรรยายฉากนี้แน่นอนเจ้าค่ะ) ค้ามนุษย์ บังคับเสพยาเสพติด ทารุณกรรมเด็ก อาการซึมเศร้า มีอาการประสาทหลอน ฆ่าตัวตาย การตัดหัวประหารชีวิต

การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ชื่นชอบการเห็นผู้อื่นเจ็บปวด 

คำหยาบคาย พูดจาส่อเสียด แบ่งแยกเชื้อชาติและสีผิว การเป็นทาส

 

แนะนำตัวละคร นายเอก

 

Cr. Zair or Twitter ของนักวาด : @pinkyxpsycho

ชื่อ : เสือ

อันดับครอบครัว : บุตรชายคนกลางของพ่อสิงห์และแม่มะลิ

ตำแหน่ง : คุณหลวงหน่วยสืบสวนภามณีดา ภาคกลาง 

ฉายา : พ่อเสือร้อยเมีย

ข้าต้องตามหาความจริงและความยุติธรรมให้พี่กล้าให้ได้

Cr. Twitter ของนักวาด : @seerdarker

พระเอก 

ชื่อ : เชิง

ตำแหน่ง : คุณหลวงหน่วยสืบสวนนภาราม จากภาคเหนือ

ฉายา : พ่อเชิงปากหมา

พี่ชายนายคือกุญแจสำคัญของคดีระดับชาติ

 

 

Cr. Twitter ของนักวาด : @Mikumee_

ชื่อ : กล้า

อันดับครอบครัว : บุตรชายคนโตของพ่อสิงห์และแม่มะลิ

สถานะ : สิ้นชีพแล้วเมื่ออายุครบ 15 ปีบริบูรณ์

ถึงเวลาของข้าแล้ว...

 

ชื่อ : มณี

อันดับครอบครัว : บุตรสาวคนเล็กของพ่อสิงห์และแม่มะลิ

ตำแหน่ง : หมื่นมณี สิงหดาบ หนึ่งในหน่วยสืบสวนลับ

ฉายา : แม่หญิงคนแกร่งแห่งหน่วยสืบสวน

 

ชื่อ : พวงทอง

อันดับครอบครัว : บุตรสาวคนโตของพ่อสิงห์และแม่สร้อย

ตำแหน่ง : พี่สาวคนโตของบ้าน แม่อีกคนของน้อง ๆ ทำหน้าที่คอยดูแลเรือนเป็นอย่างดี

ฉายา : แม่นม

อย่าดื้อนัก ข้าไม่ได้ดีใจเหมือนพวกแม่ ๆ ของเจ้า

 

ชื่อ : สิน

อันดับครอบครัว : บุตรชายคนเล็กของพ่อสิงห์และแม่สร้อย

ตำแหน่ง : เป็นลูกชายเอาแต่ใจอยู่บ้านเฉย ๆ ไม่ทำอะไร ทำตัวเป็นคุณชาย

นิสัย : ลูกแง เอาแต่ใจ เป็นคนหัวอ่อนต่อโลกค่อนข้างมากต่างจากพี่สาวของเขา มักโดนหลอกอยู๋บ่อย ๆ 

อย่ามาแตะต้องตัวข้า ข้าเป็นบุตรชายของบ้านสิงหดาบเชียวนะ

 

ชื่อ : เดื่อ 

อันดับครอบครัว : บุตรชายคนเดียวของพ่อสิงห์และบ่าวแพง

นิสัย : กล้าหาญและก้าวร้าวมาก ๆ เป็นคนกล้าได้กล้าเสีย อยากรู้อยากเห็น ติดเพื่อนมากที่สุดในบรรดาพี่น้อง จนกระทั่งได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด ทำให้นิสัยของเขาเริ่มเปลี่ยนไป

ตำแหน่ง : ความลับ

แม่ข้าตายไปแล้ว ข้าเหลืออะไรบ้างไหม แม่ข้าเป็นเพียงแค่บ่าวรับใช้คนนึง

 

ชื่อ : สุข

อันดับครอบครัว : บุตรชายคนโตของพ่อสิงห์และแม่พิมพา (แฝดพี่)

นิสัย : หวาดระแวงกับทุกอย่างในชีวิตเพราะตั้งแต่เด็กโดนลักพาตัวมากกว่า 3 ครั้ง จนครั้งล่าสุดจัดเป็นคดีค้ามนุษย์ที่สุขเป็นเหยื่อคนแรกที่มีชีวิตรอดออกมาได้ ทำให้ปมครั้งนี้เขามีนิสัยกลัวการออกสังคม กลัวการเจอคนแปลกหน้า จึงถูกเลี้ยงให้อยู่แต่ในบ้าน บางครั้งแม่พวงทองสงสารจึงชวนไปทำกิจกรรมร่วมกันด้วย

ข้ากลัว...

 

ชื่อ : จันทร์

อันดับครอบครัว : บุตรสาวของรองของพ่อสิงห์และแม่พิมพา (แฝดน้อง)

นิสัย : ร้อนใจ เข้มแข็งทุก ๆ สถานการณ์ อิจฉาพี่น้องต่างแม่มากที่สุด

 

ชื่อ : นิ่มนวล

อันดับครอบครัว : บุตรสาวคนเล็กของพ่อสิงห์และแม่พิมพา

นิสัย : ใจดีมาก ๆ นิสัยต่างขั้วกับพี่สาวของเธออย่างแม่จันทร์เลย เป็นผู้หญิงที่มีความคิดสวยงาม อ่อนโยนและอ่อนต่อโลกด้วย 

 

ชื่อ : แย้ม 

อันดับครอบครัว : บุตรสาวคนโตของพ่อสิงห์และแม่เรไร

นิสัย : เอาแต่ใจ ค่อนข้างกัดจิกกับทุกคนในแม่ รวมถึงแม่ของตนเองด้วย เป็นคนรอบรู้เรื่องของชาวบ้านที่สุด

 

ชื่อ : บังอร

อันดับครอบครัว : บุตรสาวของรองของพ่อสิงห์และแม่เรไร

นิสัย : เป็นบุคคลที่โดนเลี้ยงมาโดยการตามใจมาโดยตลอด และยังมีใบหน้าสวยที่สุดในบรรดาพี่น้อง จึงทำให้มีความคิดหลงตัวสูง และคิดว่าตัวเองทำอะไรมักจะถูกต้องเสมอ

 

ชื่อ : เดช 

อันดับครอบครัว : บุตรชายคนเล็กของพ่อสิงห์และแม่เรไร

นิสัย : สู้สุดใจ แก้ปัญหาเฉพาะหน้าเก่งแม้จะเคยโดนลักพาตัวไปครั้งเดียว ก็พยายามพาตัวเองออกจากปมให้ได้ นักว่าเป็นบุคคลที่เก่งด้วยตัวเองอีกคน มีนิสัยใจเย็นกว่าพี่น้องของแม่เรไรหมดเลย

 

ชื่อ : จ้อย

อันดับครอบครัว : กำพร้า เป็นเด็กวัดภาคเหนือ

นิสัย : มีความเห็นอกเห็นใจแต่ก็ยังมีบางมุมที่เป็นคนใจร้าย

ตำแหน่ง : ความลับ

 

ชื่อ : ชาญ

อันดับครอบครัว : บุตรชายคนโตของพ่อแม่คู่นึงจากภาคกลาง

นิสัย : นิ่งเงียบ แต่การตัดสินใจค่อนข้างฉลาดกันเลยทีเดียว

 

ลำดับพี่น้อง 

พ่อกล้า > พ่อเสือ > พ่อเดื่อ > แม่พวงทอง > แม่มณี > แม่แย้ม > พ่อสุข > แม่จันทร์ > พ่อสิน > แม่บังอร > แม่นิ่มนวล > พ่อเดช

 

คู่เอก เชิง - เสือ - ชาญ

คู่รอง กล้า - จ้อย , วีรดา - มณี

สิงหดาบ-ตอนที่ ๑ คดีฆาตกรรมหมู่บ้านรัตติกาล,สิงหดาบ-ตอนที่ ๒ พระยาธารา,สิงหดาบ-ตอนที่ ๓ พ่อเสือแปรพักตร์,สิงหดาบ-ตอนที่ ๔ (๑/๒) ครอบครัวตระกูลสิงหดาบ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๔ (๒/๒) ครอบครัวตระกูลสิงหดาบ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๕ เชษฐวิรุฬห์ คุณหลวงชาญ...,สิงหดาบ-ตอนที่ ๖ ป่ามนต์ทัช,สิงหดาบ-ตอนที่ ๗ (๑/๒) เผ่ากินคน,สิงหดาบ-ตอนที่ ๗ (๒/๒) เผ่ากินคน,สิงหดาบ-ตอนที่ ๘ (๑/๒) บู้มบู้มตัวน้อยไม่สบาย,สิงหดาบ-ตอนที่ ๘ (๒/๒) บู้มบู้มตัวน้อยไม่สบาย,สิงหดาบ-ตอนที่ ๙ (๑/๒) อดีตตรีทิพย์ทิศ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๙ (๒/๒) อดีตตรีทิพย์ทิศ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๐ (๑/๒) กรกาณฑ์ อดีตตรีทิพย์ทิศปรากฎตัว,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๐ (๒/๒) กรกาณฑ์ อดีตตรีทิพย์ทิศปรากฎตัว,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๑ (๑/๒) ปีศาจโชนผู้ว่องไวลำดับที่สาม,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๑ (๒/๒) ปีศาจโชนผู้ว่องไวลำดับที่สาม,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๒ (๑/๒) สุสานยาพิษใต้น้ำลึก,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๒ (๒/๒) สุสานยาพิษใต้น้ำลึก,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๓ (๑/๒) ปีศาจปรุงยาพิษและยารักษาอย่างแก้วตา,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๓ (๒/๒) ปีศาจปรุงยาพิษและยารักษาอย่างแก้วตา,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๔ (๑/๒) พ่อกล้าตัวจริงปรากฎตัวแล้ว,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๔ (๒/๒) พ่อกล้าตัวจริงปรากฎตัวแล้ว,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๕ (๑/๒) ลูกกล้ากลับบ้านเถิด,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๕ (๒/๒) ลูกกล้ากลับบ้านเถิด,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๖ (๑/๒) ย้อนรอยอดีตของพ่อกล้า,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๖ (๒/๒) ย้อนรอยอดีตของพ่อกล้า,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๗ (๑/๒) ความฝันของเด็กชายจ้อย ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๗ (๒/๒) ความฝันของเด็กชายจ้อย,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๘ (๑/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๘ (๒/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๙ (๑/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก ๒,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๙ (๒/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก ๒ ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๒๐ (๑/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก ๓,สิงหดาบ-ตอนที่ ๒๐ (๒/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก ๓,สิงหดาบ-ตอนที่ ๒๑ (๑/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก ๔,สิงหดาบ-ตอนที่ ๒๑ (๒/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก ๔ ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๒๒ (๑/๒) ความลับใด ๆ ก็ไม่อาจเก็บไว้ได้ตลอดกาล ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๒๒ (๒/๒) ความลับใด ๆ ก็ไม่อาจเก็บไว้ได้ตลอดกาล ,สิงหดาบ-แจ้งข่าวสารครั้งที่ ๑ ...

"ผู้ใดบังอาจมาทำอาหารในเรือนข้า" เสียงต่ำที่มีความนุ่มนวลไม่แข็งกร้าวของเสือเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัยเพราะเพลานี้ไม่น่ามีผู้ใดต้องการจักรับประทานอาหารในเพลานี้

"อ้าวพี่กล้าเองฤๅ" หลังจากที่ได้เห็นใบหน้าเจ้าคนที่กำลังทำอาหารในครัวก็พบว่าเป็นพี่ชายของตนเอง กล้าได้แต่พยักหน้าตอบไปแทนเพราะกลัวน้ำลายของตนจักหยดเข้าไปในขนมหวาน

"ไยพี่กล้าถึงเข้าครัวล่ะ" เสือถามด้วยความสงสัยเพราะผู้ชายในสมัยนี้นอกจากพ่อครัวในวังก็ไม่มีใครลงไม้ลงมือแตะต้องเครื่องครัวเลย แม้จักไม่ได้มีข้อบังคับกระไรก็เถอะ

"บู้มบู้มของแม่มณีเพิ่งรักษาตัวเสร็จนะ เห็นเขาว่าถ้าตื่นมาจักหิว ข้าเลยมาเตรียมขนมหวานรอเสียดีกว่า" กล้าพูดออกไปด้วยเหตุผลพร้อมทั้งยังก้มหน้าก้มตาทำทองหยอดต่อไป เสือไม่ได้พูดกระไรต่อจึงนั่งลงเคียงข้างและเฝ้าพี่ชายทำขนมหวานเงียบ ๆ บ้างก็แอบจิกขนมไทยไปในระหว่างที่กล้าทำทองหยิบฝอยทองและเสน่ห์จันทร์อยู่ ภูติมิบิและมินิเห็นก็รีบฟ้องคุณกล้าใหญ่เลย กล้าไม่ได้ดุด่าว่ากล่าวกระไรได้แต่เอ็นดูเจ้าน้องชายคนนี้ช่างน่ารักช่างชังเหมือนพี่เสียจริง

มิบิเริ่มสนใจในบางอย่างในตัวเสือเลยยื่นแป้งผสมสำเร็จสำหรับทำเสน่ห์จันทร์ให้กับเสือ เสือรับมาอย่างงุนงงก่อนที่ภูติมิบิจักเริ่มปั้นแป้งให้เป็นลูกกลม ๆ ขนาดเล็กให้เสือเห็น เสือเห็นเช่นนั้นก็พยายามปั้นแป้งผสมสีทองที่รับมาเป็นลูกกลมเล็ก ๆ ทันที ในเพลาเดียวกัน มินิกำลังทำยอดของเสน่ห์จันทร์สีน้ำตาลเป็นรูปมงกุฎและร่ายมนตร์ให้น้ำลอยมะลิลอยตัวบนมงกุฎอีกที

ส่วนกล้าหาญกำลังนึ่งข้าวเหนียวทิ้งไว้รอเวลาเพื่อทำข้าวเหนียวแก้วเป็นฐานรองรับน้ำแข็งไสก่อนจักหันมาทำขนมพระพายต่อ ขั้นตอนแรกกล้าเริ่มทำแป้งห่อของพระพายก่อน นำแป้งข้าวเหนียวและแป้งข้าวเจ้าเทลงไปทั้งคู่จนเป็นเนื้อเดียวกันจึงค่อยนำน้ำอัญชันผสมกับกะทิเทลงในภาชนะ นวดแป้งประมาณ ๑๐ - ๑๕ นาที จนทำให้แป้งออกมาเป็นเนื้อและสีที่ต้องการ หากต้องการสีอื่นอีกก็สามารถผสมแป้งทั้งสองตามด้วยน้ำจากดอกไม้พร้อมกะทิลงไปแล้วนวดเช่นเดียวกันกับวิธีการเมื่อครู่นี้

ต่อไปทำกะทิสำหรับราดหน้าขนมพระพายด้วยการนำกะทิ แป้งข้าวเจ้า และเกลือน้ำตาลผสมลงให้ได้รสชาติที่เราต้องการลงไปในหม้อและคนให้กะทิมีลักษณะเหนียวหนืด ๆ เล็กน้อย

หลังจากทำน้ำกะทิราดหน้าขนมพระพายเสร็จก็ทำไส้ถั่วต่อ โดยนำถั่วเขียวเราะเปลือกมาแช่ในน้ำร้อนแล้วเอาไปต้มจนเดือดแล้วเอาไปนึ่งโดยห่อด้วยผ้าขาวจนสุก นำถั่วสุกมาบดจนละเอียด ตั้งเตาตั้งหม้อแล้วนำถั่วสุกเทลงไปในหม้อพร้อมกับน้ำตาลทรายและกะทิลงไปแล้วคนให้เข้ากัน เมื่อคนให้เข้ากันจนเป็นเนื้อเดียวกันแล้วจักได้เนื้อเป็นถั่วสุกบดละเอียดสามารถปั้นขึ้นรูปได้ นำมาปั้นให้เป็นลูกกลม ๆ เล็ก ๆ เอาไว้ แล้วนำแป้งที่นวดไว้ ปั้นเป็นวงกลมขนาดใหญ่กว่าถั่วสุกที่ปั้นไปเมื่อครู่นี้ ใช้มีดกดทับให้แนบไปในแนวเดียวกับฐานรองรับแล้วนำถั่วสุกที่ปั้นเป็นลูกกลม ๆ แทรกกลางแป้งที่กดทับให้แบนไว้แล้วทำการห่อแป้งให้เป็นรูปวงกลมจนครบทุกลูก ก็นำไปวางลงบนใบตองแล้วนำไปนึ่ง

ในระหว่างที่กล้ากำลังทำขนมพระพาย มิบิสอนเสือทำทองม้วน เป็นขนมที่สามารถทำได้ง่าย ๆ โดยมิบิได้ทำการผสมแป้ง ไข่แดง น้ำตาลปิ๊ปและกะทิเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มิบิพยายามสอนให้เสือเห็นด้วยการรอเตาร้อนพอได้ที่ ก็เทแป้งลงไปเมื่อแป้งสุกระดับนึงก็ทำการพับขอบแป้งเวลาม้วนจักได้สวยงาม โดยที่เธอม้วนด้วยไม้ยาวขนาดเล็กอันหนึ่ง เสือพยายามทำตามที่เธอสอน มินิไม่รอช้ารีบทำกลีบลำดวนก่อน ส่วนกล้าก็เริ่มทำบุหลันดั้นเมฆต่อไปเลย

เมื่อทำขนมไทยโบราณเสร็จ มิบิจึงรีบเสกเจ้าเครื่องไสน้ำแข็งมาทันที เธอยกน้ำแข็งก้อนด้วยเวทลงไปบนเครื่องไส แล้วใช้ไม้ที่คู่กับเครื่องไสมาด้วยลากเจ้าก้อนน้ำแข็งไปมาไปเรื่อย ๆ จนเศษน้ำแข็งก่อตัวสูงขึ้นเรื่อย ๆ นำไปใส่ในภาชนะขนาดใหญ่ เอาน้ำแข็งลงก้นภาชนะจากนั้นนำข้าวเหนียวแก้วที่ทำไว้มาปูเป็นฐานชั้นต่อไปแล้วก่อเกล็ดน้ำแข็งเป็นภูเขาลูกใหญ่ พวกเขาช่วยกันตกแต่งหน้าตาของน้ำแข็งไสด้วยกัน ส่วนมินิแยกตัวออกไปทำน้ำมะยงชิด เมื่อทั้งคู่เสร็จเรียบร้อยพร้อมที่จักให้บู้มบู้มมารับประทาน โดยที่มณีนั้นอุ้มเจ้าบู้มบู้มมายังครัวพอดี

"บู้มบู้ม!" เสียงของเจ้าภูติระเบิดอย่างบู้มบู้มหลังนอนหลับสบายดีก็ลืมตามาพบเห็นขนมหวานขนาดยักษ์อยู่ตรงนี้ บู้มบู้มไม่ลืมมารยาทได้ล่องลอยเข้ามาหากล้าหาญพร้อมกับออกเสียงเท่าที่ทำได้

"กินได้เลยขอรับเจ้าตัวน้อย ข้าอนุญาต" กล้าเอ่ยคำอนุญาตให้กินได้ทันทีหลังจากโดนเจ้าบู้มบู้มทำหน้าตาอ้อนวอนอย่างหนัก

"บู้มบู้ม" เจ้าภูติระเบิดตัวน้อยตอบรับอย่างตื่นเต้นอย่างยิ่ง เธอรีบล่องลอยในอากาศเข้าไปกัดกินเจ้าท็อปปิ้งก่อนเลย ตามด้วยมณีผู้เป็นเจ้านายของเจ้าภูติน้อยตนนั้น

"พี่กล้าไม่ลองชิมเสียหน่อยฤๅขอรับ" เสือถามพี่ชายที่ยืนมองและเผยรอยยิ้มอย่างเอ็นดูเจ้าภูติระเบิดตัวน้อยกับน้องสาวด้วยความภาคภูมิใจ

"หึ ใครบอกเจ้าว่าข้าจักไม่ลอง" กล้าหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจักเดินเข้าไปตักน้ำแข็งไสที่ตนเองทำเข้าปาก ไม่เพียงแค่นี้ เจ้าภูติปืนสั้นและเจ้าภูติปืนยาวของเสือได้จ้องหน้าจ้องตาอ้อนวอนเจ้านายของตัวเอง

"หากเจ้าอยากกิน ข้าย่อมอนุญาตให้พวกเจ้าเสมอ" แม้แต่เสือเองยังแพ้สายตาลูกอ้อนวอนของเหล่าเจ้าภูติน้อยนั้น

"เย้" ทั้งสองภูติปืนสั้นและปืนยาวต่างพากันดีใจออกหน้าออกตาก่อนจักรีบบินเข้าไปยังเจ้าน้ำแข็งไสอันยักษ์ใหญ่ กัดกินท็อปปิ้งทุกอย่างทุกส่วนโดยไล่จากด้านบนไปสู่ฐานรองรับ

"ข้าว่าพวกเจ้าลืมข้านะ" อาจารย์พรานเดินเข้ามาหลังอย่างเงียบ ๆ ทำให้เจ้าภูติทุกตนรวมไปถึงมนุษย์ทุกคนในบริเวณตรงนั้นตกอกตกใจกันสุดขีด

"แม่จ๋าาาาา" เจ้าภูติบู้มบู้มตะโกนตกใจออกไปอย่างเสียงดังลั่นพร้อมกับรีบเข้าไปกอดแม่มณี

"ข้าเอง ข้าเอง ชู่ว ๆ" อาจารย์พรานตื่นตระหนกทันทีหลังได้ยินเสียงก็รู้ว่ามันดังเกินไปจึงรีบยกฝ่ามือคว้าขึ้น ๆ ลง ๆ เพื่อตักเตือนให้ลดเสียงลงเพราะตนเกรงใจคนในเรือน

"อาจารย์พรานเหมือนผีเลย โผล่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง" เจ้าภูติบู้มบู้มบ่นออกไปอย่างตรง ๆ

"เอ้า เอาไป" อาจารย์พรานโยนผ้าห่อกระไรสักอย่างไปยังเจ้าภูติบู้มบู้มโดยที่คนที่ยื่นมือรับของนั้นคือแม่มณีแล้วส่งให้กับมือเจ้าภูติ

"อมยิ้มมมม" เจ้าภูติระเบิดอย่างบู้มบู้มออกเสียงลากยาวหลังจากได้เห็นว่าในห่อผ้านั้นมีอมยิ้มจำนวนมากเต็มไปหมดพร้อมกับทำตาหวานว้าวอย่างตื่นเต้น

"ยาชั้นดีเลยล่ะ" อาจารย์พรานหันไปกระซิบกับกล้าก่อนจักหันไปยกยิ้มให้กับเจ้าตัวน้อยที่น่าเอ็นดูราวกับว่าไม่มีอันใดเกิดขึ้นทั้งสิ้น เขายกยิ้มด้วยความก๊วนกวน

"ว่าแต่ว่าพวกเจ้าทำกระไรกันฤๅ" อาจารย์พรานมองเห็นน้ำแข็งไสขนาดยักษ์ใหญ่ถูกกินไปแล้วเกือบครึ่งเอ่ยถามขึ้น

"น้ำแข็งไสขอรับ อาจารย์ลองชิมได้หนาขอรับ" กล้าเป็นคนแนะนำเมนูนี้ก่อนจักเชิญชวนให้อาจารย์ได้ลองชิม ตนรีบไปหยิบช้อนมาให้อาจารย์ทันที อาจารย์พรานเหมือนจักไม่รีบร้อน แต่ก็ชิมน้ำแข็งไสอย่างรวดเร็วจนกล้าได้เห็นการกระทำของอาจารย์ก็ยกยิ้มขึ้นมาทันที

"ข้าไม่ยักจักรู้ว่าพี่ข้าจักทำขนมหวานอร่อยเช่นนี้" เสือที่สังเกตเห็นใบหน้าของพี่ชายตนก็เดินเข้ามาชมความสามารถของพี่ชายใกล้ ๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำเช่นนั้นไปไย คงยักให้พี่ชายยิ้มเช่นนั้นอีกกระมัง

"ข้าชอบนักที่เวลาทำกระไรให้ผู้ใดกินแล้วได้รับคำชม มันสุขใจดี" กล้าพูดไปพร้อมกับยกยิ้มไปด้วย

"'งั้นจากนี้ไปพี่กล้าก็ทำบ่อย ๆ เลยก็ได้หนาขอรับ ข้ารอกินอยู่ อ้ากกกกก อย่ากินหมด แบ่งข้าบ้าง" เสือพูดกับพี่กล้าอย่างคาดหวังก่อนจักหันไปเห็นว่าอาจารย์พรานและเหล่าเจ้าภูติตัวน้อยกินน้ำแข็งไสตรงหน้าหายแว็บไปหมดแล้วเขารีบเข้าไปแทรกขอกินด้วยคน

"น้องชายพี่ช่างเหมือนพี่เหลือเกิน" กล้าที่ยืนเฝ้ามองแผ่นหลังของเสือก่อนจักกล่าวขึ้นมาอย่างเบา ๆ ไม่ให้ทุกคนได้ยินในสิ่งที่เขาพูด เขามองเสือด้วยความเอ็นดูไม่คิดว่าน้องเสือที่ห่างพี่ชายหายไปตั้งสิบปีจักเติบโตมาได้ดีเช่นนี้ เขาคงจักหมดห่วงกระไรในตัวเสือเสียแล้ว

"พี่กล้าเจ้าคะ รีบมากินเร็วเข้า จักหมดแล้วเจ้าค่ะ" น้องสาวสุดที่รักยังมีความห่วงใยพี่ชายของตนรีบเรียกพี่ชายให้รีบมากินก่อนจักหมด กล้าเห็นท่าทางของเหล่าพี่น้องทั้งสองแล้วอดหัวเราะไม่ได้ พวกเขาน่ารักจริง ๆ อบอุ่นเสียจริง ข้าสัมผัสมันจากแสงออร่าสว่างที่ออกมาจากตัวพวกเขา กล้าจึงค่อย ๆ เดินเข้าไปมีส่วนร่วมด้วยคน

"กล้า ข้าได้ยินว่าเจ้าเป็นคนทำ อร่อยมากเลยหนา" อาจารย์พรานเอ่ยชมในฝีมือของกล้าอีกคน กล้าอดที่จักหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้แล้ว เขาเผยยิ้มออกไปอย่างภาคภูมิใจอีกครั้ง

"ขอบพระคุณขอรับท่านอาจารย์" กล้าพูดจบก็ยกมือไหว้อาจารย์พราน อาจารย์พรานเองก็รับไหว้ของกล้าทันที

ระหว่างที่ทุกคนกำลังรับประทานน้ำแข็งไสขนาดยักษ์ใหญ่นั้นอยู่ก็มีเงาดำที่ซ่อนอยู่ข้างหลังต้นไม้เฝ้ามองไปยังกล้าหาญ บุตรชายคนโตแห่งตระกูลสิงหดาบ เจ้าภูติขนมหวานอย่างมิบิแอบรู้สึกถึงพลังงานบางอย่าง เงาดำนั้นรู้ตัวทันทีว่าเจ้าภูติอย่างมิบิมีความรู้สึกไวตัวและระแวดระวังนั้น จนเจ้าภูติขนมหวานไม่พบพลังงานบางอย่างก็หันกลับไปสนใจส่งที่อยู่ตรงหน้าเช่นเคย

"ท่านอาจารย์เจ้าคะ ช่วยร่ายอาคมปกป้องที่เรือนนี้ได้ฤๅไม่เจ้าคะ" เจ้าภูติขนมหวานอย่างมิบิเริ่มรู้สึกไม่ไว้ใจกับภาพหลอนในหัวของตน จึงขอร้องให้อาจารย์พรานช่วยร่ายอาคมป้องกันปีศาจร้ายในเรือนสิงหดาบ

"ทำไมฤๅ เจ้ากังวลสิ่งใดอยู่ฤๅ" อาจารย์พรานถามด้วยความสงสัย

"เมื่อครู่นี้ข้ารู้สึกว่ามีใครบางคนแอบจ้องมองพวกเราอยู่สักพักหนาเจ้าค่ะ ข้ารู้สึกไม่ไว้วางใจนัก เอาเป็นว่าข้าชอบคิดในแง่ร้ายล่ะกันเจ้าค่ะ ข้า... ข้าแค่เป็นห่วงความปลอดภัยของทุกคนและตัวเองเจ้าค่ะ" ภูติขนมหวานอย่างมิบิคนที่ออกจักสดใสเหมาะกับใบหน้าของเธอก็มีมุมคิดมากเหมือนคนอื่นเช่นกัน เธอบอกเหตุผลของเธออกไปให้อาจารย์ได้รับรู้

"หึ หากข้าไม่ร่ายอาคม เจ้าคงจักไม่สบายใจเสียด้วย งั้นข้าทำให้ก็แล้วกันหนา" อาจารย์พรานสังเกตที่สีหน้าของเจ้าภูติอย่างเข้าใจความรู้สึกของเธอ จึงร่ายอาคมป้องกันปีศาจร้ายให้กับเรือนสิงหดาบทันที

"เปิดผลึกที่ซ่อนปีศาจในเรือนด้วยหนาเจ้าค่ะ" เธอผู้ระแวงกับทุก ๆ อย่างจึงขอร้องอีกอย่างให้อาจารย์พรานทำ อาจารย์ยกยิ้มให้เจ้าภูติตนนี้ช่างรอบคอบเหมือนเจ้านายของตนเสียจริง ไม่แปลกใจทำไมถึงได้ขึ้นชื่อว่าเป็นภูติขี้ระแวงที่สุดในบรรดาเหล่าภูติของผู้ครอบครองตรีทิพย์ทิศ