สิงหดาบ - ตอนที่ ๑๑ (๑/๒) ปีศาจโชนผู้ว่องไวลำดับที่สาม โดย ปิ่นไทวา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,สืบสวนสอบสวน,รัก,ตลก,ลึกลับ

หญิง-หญิง,ชาย-หญิง,ชาย-ชาย,สืบสวนสอบสวน,แฟนตาซี,พล็อตสร้างกระแส

เด็กชายกล้าหาญต้องจบชีวิตลงเพราะคำนาย แต่จู่ ๆ เขาต้องฟื้นคืนชีพในฐานะคนใหม่ทั้งที่จำเรื่องราวทั้งหมดได้ ทุกคนจะยังคงโกหกเขาคนนี้ต่อไปอีกนานแค่ไหน

ผู้แต่ง

ปิ่นไทวา

เรื่องย่อ

สิงหดาบ ย่อมาจากสิง (โต) หักดาบ

สิงโตแทนบุคคลสำคัญ หักดาบแทนการสละเลือดเนื้อ

ใครกันนะคือสีหราช... เหตุอันใดสีหราชต้องสิ้นชีพลงเพื่อทุกคน 

ทุก ๆ อย่างมันเกิดขึ้นด้วยเพียงคำทำนายจากสรวงสวรรค์ส่งสารไปยังทุกคน

เขาคนนั้นมีความลับคือ อนาคตที่ลับแล อนาคตที่แม้แต่เครื่องฉายจิรกาลยังตามมิทัน

ต่อจากไปนี้ โปรดระมัดระวังสิ่งรอบข้างให้มากที่สุด เพราะการทรยศ

ล้วนแปรพักตร์กันเมื่อใดก็ได้ อย่าได้ลืมเสียว่าตนเป็นใคร

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวที่สุด

เพราะสมองอันล้ำค่า

 

นิยายเรื่องนี้เป็นนวนิยายแนวสืบสวน โรแมนติก ดราม่า แฟนตาซี และพีเรียดที่เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น                 

เรื่องราวต่อไปนี้อาจมีเนื้อหาในเรื่องของประวัติศาสตร์ ซึ่งไม่ได้อ้างอิงจากประวัติศาสตร์ใด ๆ ทั้งสิ้น ผู้เขียนได้ทำการสร้างตัวละคร สถานการณ์ต่าง ๆ เพื่อดำเนินเรื่อง อาจมีเนื้อหาบางอย่างเกี่ยวกับวัฒนธรรม อาหาร อ้างอิงจากความจริง 

 

TW : ความสัมพันธ์ที่มีการทำร้าย/การใช้ความรุนแรง ไม่ว่าจะทางร่างกาย จิตใจ คำพูด ความรุนแรงในครอบครัว (พ่อแม่ของตัวเอก)

การทำแท้งโดยไม่ได้ตั้งใจ (เมียรองของพ่อของตัวเอก) 

การดูถูกเหยียดหยาม การทำร้าย ใช้ความรุนแรงทางร่างกาย จิตใจ อารมณ์ (ฝั่งตัวร้าย)

ยากระตุ้นความต้องการทางเพศ จำพวกยาเสน่ห์ใช้ภายในเรื่อง 

ปีศาจ การตัดแขนและขา กินเนื้อกินเลือดทั้งเผ่าพันธุ์เดียวกันและต่างเผ่าพันธุ์เดียวกัน (ฝั่งตัวร้าย)

โลกเหนือธรรมชาติ ฆาตกรรม เลือด ลักพาตัว การทำร้ายทางเพศ การล่วงละเมิดทางเพศ ข่มขืน(เป็นเรื่องราวจากปากต่อปาก ไม่มีการบรรยายฉากนี้แน่นอนเจ้าค่ะ) ค้ามนุษย์ บังคับเสพยาเสพติด ทารุณกรรมเด็ก อาการซึมเศร้า มีอาการประสาทหลอน ฆ่าตัวตาย การตัดหัวประหารชีวิต

การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ชื่นชอบการเห็นผู้อื่นเจ็บปวด 

คำหยาบคาย พูดจาส่อเสียด แบ่งแยกเชื้อชาติและสีผิว การเป็นทาส

 

แนะนำตัวละคร นายเอก

 

Cr. Zair or Twitter ของนักวาด : @pinkyxpsycho

ชื่อ : เสือ

อันดับครอบครัว : บุตรชายคนกลางของพ่อสิงห์และแม่มะลิ

ตำแหน่ง : คุณหลวงหน่วยสืบสวนภามณีดา ภาคกลาง 

ฉายา : พ่อเสือร้อยเมีย

ข้าต้องตามหาความจริงและความยุติธรรมให้พี่กล้าให้ได้

Cr. Twitter ของนักวาด : @seerdarker

พระเอก 

ชื่อ : เชิง

ตำแหน่ง : คุณหลวงหน่วยสืบสวนนภาราม จากภาคเหนือ

ฉายา : พ่อเชิงปากหมา

พี่ชายนายคือกุญแจสำคัญของคดีระดับชาติ

 

 

Cr. Twitter ของนักวาด : @Mikumee_

ชื่อ : กล้า

อันดับครอบครัว : บุตรชายคนโตของพ่อสิงห์และแม่มะลิ

สถานะ : สิ้นชีพแล้วเมื่ออายุครบ 15 ปีบริบูรณ์

ถึงเวลาของข้าแล้ว...

 

ชื่อ : มณี

อันดับครอบครัว : บุตรสาวคนเล็กของพ่อสิงห์และแม่มะลิ

ตำแหน่ง : หมื่นมณี สิงหดาบ หนึ่งในหน่วยสืบสวนลับ

ฉายา : แม่หญิงคนแกร่งแห่งหน่วยสืบสวน

 

ชื่อ : พวงทอง

อันดับครอบครัว : บุตรสาวคนโตของพ่อสิงห์และแม่สร้อย

ตำแหน่ง : พี่สาวคนโตของบ้าน แม่อีกคนของน้อง ๆ ทำหน้าที่คอยดูแลเรือนเป็นอย่างดี

ฉายา : แม่นม

อย่าดื้อนัก ข้าไม่ได้ดีใจเหมือนพวกแม่ ๆ ของเจ้า

 

ชื่อ : สิน

อันดับครอบครัว : บุตรชายคนเล็กของพ่อสิงห์และแม่สร้อย

ตำแหน่ง : เป็นลูกชายเอาแต่ใจอยู่บ้านเฉย ๆ ไม่ทำอะไร ทำตัวเป็นคุณชาย

นิสัย : ลูกแง เอาแต่ใจ เป็นคนหัวอ่อนต่อโลกค่อนข้างมากต่างจากพี่สาวของเขา มักโดนหลอกอยู๋บ่อย ๆ 

อย่ามาแตะต้องตัวข้า ข้าเป็นบุตรชายของบ้านสิงหดาบเชียวนะ

 

ชื่อ : เดื่อ 

อันดับครอบครัว : บุตรชายคนเดียวของพ่อสิงห์และบ่าวแพง

นิสัย : กล้าหาญและก้าวร้าวมาก ๆ เป็นคนกล้าได้กล้าเสีย อยากรู้อยากเห็น ติดเพื่อนมากที่สุดในบรรดาพี่น้อง จนกระทั่งได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด ทำให้นิสัยของเขาเริ่มเปลี่ยนไป

ตำแหน่ง : ความลับ

แม่ข้าตายไปแล้ว ข้าเหลืออะไรบ้างไหม แม่ข้าเป็นเพียงแค่บ่าวรับใช้คนนึง

 

ชื่อ : สุข

อันดับครอบครัว : บุตรชายคนโตของพ่อสิงห์และแม่พิมพา (แฝดพี่)

นิสัย : หวาดระแวงกับทุกอย่างในชีวิตเพราะตั้งแต่เด็กโดนลักพาตัวมากกว่า 3 ครั้ง จนครั้งล่าสุดจัดเป็นคดีค้ามนุษย์ที่สุขเป็นเหยื่อคนแรกที่มีชีวิตรอดออกมาได้ ทำให้ปมครั้งนี้เขามีนิสัยกลัวการออกสังคม กลัวการเจอคนแปลกหน้า จึงถูกเลี้ยงให้อยู่แต่ในบ้าน บางครั้งแม่พวงทองสงสารจึงชวนไปทำกิจกรรมร่วมกันด้วย

ข้ากลัว...

 

ชื่อ : จันทร์

อันดับครอบครัว : บุตรสาวของรองของพ่อสิงห์และแม่พิมพา (แฝดน้อง)

นิสัย : ร้อนใจ เข้มแข็งทุก ๆ สถานการณ์ อิจฉาพี่น้องต่างแม่มากที่สุด

 

ชื่อ : นิ่มนวล

อันดับครอบครัว : บุตรสาวคนเล็กของพ่อสิงห์และแม่พิมพา

นิสัย : ใจดีมาก ๆ นิสัยต่างขั้วกับพี่สาวของเธออย่างแม่จันทร์เลย เป็นผู้หญิงที่มีความคิดสวยงาม อ่อนโยนและอ่อนต่อโลกด้วย 

 

ชื่อ : แย้ม 

อันดับครอบครัว : บุตรสาวคนโตของพ่อสิงห์และแม่เรไร

นิสัย : เอาแต่ใจ ค่อนข้างกัดจิกกับทุกคนในแม่ รวมถึงแม่ของตนเองด้วย เป็นคนรอบรู้เรื่องของชาวบ้านที่สุด

 

ชื่อ : บังอร

อันดับครอบครัว : บุตรสาวของรองของพ่อสิงห์และแม่เรไร

นิสัย : เป็นบุคคลที่โดนเลี้ยงมาโดยการตามใจมาโดยตลอด และยังมีใบหน้าสวยที่สุดในบรรดาพี่น้อง จึงทำให้มีความคิดหลงตัวสูง และคิดว่าตัวเองทำอะไรมักจะถูกต้องเสมอ

 

ชื่อ : เดช 

อันดับครอบครัว : บุตรชายคนเล็กของพ่อสิงห์และแม่เรไร

นิสัย : สู้สุดใจ แก้ปัญหาเฉพาะหน้าเก่งแม้จะเคยโดนลักพาตัวไปครั้งเดียว ก็พยายามพาตัวเองออกจากปมให้ได้ นักว่าเป็นบุคคลที่เก่งด้วยตัวเองอีกคน มีนิสัยใจเย็นกว่าพี่น้องของแม่เรไรหมดเลย

 

ชื่อ : จ้อย

อันดับครอบครัว : กำพร้า เป็นเด็กวัดภาคเหนือ

นิสัย : มีความเห็นอกเห็นใจแต่ก็ยังมีบางมุมที่เป็นคนใจร้าย

ตำแหน่ง : ความลับ

 

ชื่อ : ชาญ

อันดับครอบครัว : บุตรชายคนโตของพ่อแม่คู่นึงจากภาคกลาง

นิสัย : นิ่งเงียบ แต่การตัดสินใจค่อนข้างฉลาดกันเลยทีเดียว

 

ลำดับพี่น้อง 

พ่อกล้า > พ่อเสือ > พ่อเดื่อ > แม่พวงทอง > แม่มณี > แม่แย้ม > พ่อสุข > แม่จันทร์ > พ่อสิน > แม่บังอร > แม่นิ่มนวล > พ่อเดช

 

คู่เอก เชิง - เสือ - ชาญ

คู่รอง กล้า - จ้อย , วีรดา - มณี

สิงหดาบ-ตอนที่ ๑ คดีฆาตกรรมหมู่บ้านรัตติกาล,สิงหดาบ-ตอนที่ ๒ พระยาธารา,สิงหดาบ-ตอนที่ ๓ พ่อเสือแปรพักตร์,สิงหดาบ-ตอนที่ ๔ (๑/๒) ครอบครัวตระกูลสิงหดาบ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๔ (๒/๒) ครอบครัวตระกูลสิงหดาบ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๕ เชษฐวิรุฬห์ คุณหลวงชาญ...,สิงหดาบ-ตอนที่ ๖ ป่ามนต์ทัช,สิงหดาบ-ตอนที่ ๗ (๑/๒) เผ่ากินคน,สิงหดาบ-ตอนที่ ๗ (๒/๒) เผ่ากินคน,สิงหดาบ-ตอนที่ ๘ (๑/๒) บู้มบู้มตัวน้อยไม่สบาย,สิงหดาบ-ตอนที่ ๘ (๒/๒) บู้มบู้มตัวน้อยไม่สบาย,สิงหดาบ-ตอนที่ ๙ (๑/๒) อดีตตรีทิพย์ทิศ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๙ (๒/๒) อดีตตรีทิพย์ทิศ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๐ (๑/๒) กรกาณฑ์ อดีตตรีทิพย์ทิศปรากฎตัว,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๐ (๒/๒) กรกาณฑ์ อดีตตรีทิพย์ทิศปรากฎตัว,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๑ (๑/๒) ปีศาจโชนผู้ว่องไวลำดับที่สาม,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๑ (๒/๒) ปีศาจโชนผู้ว่องไวลำดับที่สาม,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๒ (๑/๒) สุสานยาพิษใต้น้ำลึก,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๒ (๒/๒) สุสานยาพิษใต้น้ำลึก,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๓ (๑/๒) ปีศาจปรุงยาพิษและยารักษาอย่างแก้วตา,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๓ (๒/๒) ปีศาจปรุงยาพิษและยารักษาอย่างแก้วตา,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๔ (๑/๒) พ่อกล้าตัวจริงปรากฎตัวแล้ว,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๔ (๒/๒) พ่อกล้าตัวจริงปรากฎตัวแล้ว,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๕ (๑/๒) ลูกกล้ากลับบ้านเถิด,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๕ (๒/๒) ลูกกล้ากลับบ้านเถิด,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๖ (๑/๒) ย้อนรอยอดีตของพ่อกล้า,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๖ (๒/๒) ย้อนรอยอดีตของพ่อกล้า,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๗ (๑/๒) ความฝันของเด็กชายจ้อย ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๗ (๒/๒) ความฝันของเด็กชายจ้อย,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๘ (๑/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๘ (๒/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๙ (๑/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก ๒,สิงหดาบ-ตอนที่ ๑๙ (๒/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก ๒ ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๒๐ (๑/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก ๓,สิงหดาบ-ตอนที่ ๒๐ (๒/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก ๓,สิงหดาบ-ตอนที่ ๒๑ (๑/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก ๔,สิงหดาบ-ตอนที่ ๒๑ (๒/๒) สายสัมพันธ์พี่น้องของลูกศิษย์เอก ๔ ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๒๒ (๑/๒) ความลับใด ๆ ก็ไม่อาจเก็บไว้ได้ตลอดกาล ,สิงหดาบ-ตอนที่ ๒๒ (๒/๒) ความลับใด ๆ ก็ไม่อาจเก็บไว้ได้ตลอดกาล ,สิงหดาบ-แจ้งข่าวสารครั้งที่ ๑ ...

มิบิกับมินิกุมมือประสานซึ่งกันและกันร่ายมนตร์ของตนควบคุมวัตถุดิบที่เสกออกมาพร้อมจู่โจมใส่ปีศาจโชน ปีศาจที่มีเวทเป็นเวทน้ำและยังมีความรวดเร็วถึงอันดับสามในบรรดาปีศาจที่มีความสามารถด้านความรวดเร็วว่องไว แววตาของเขาช่างเด็ดเดี่ยวเป็นอย่างมาก มิหวั่นไหวกระไรต่อการเสียเปรียบเลย จึงรับมือกับการโจมตีของเจ้าภูติทั้งสองตนได้ง่ายดาย

"แย่ล่ะ" หลังจากที่ทั้งมิบิและมินิได้โจมตีเจ้าเพื่อนยากอย่างปีศาจโชน แล้วไม่เป็นผลตามที่ตนเองคาดหวังไว้

"ฮ่า ๆ ของแค่นี้ทำกระไรข้ามิได้ดอก ว่าแต่คนนั้นนะนายท่านคนใหม่ของพวกเจ้าฤๅ น่าสนใจดีนัก" ปีศาจโชนหัวเราะอย่างสะใจออกไปก่อนจักเอ่ยถามถึงหนุ่มชายที่รีบวิ่งไปช่วยมิรินเมื่อครู่นี้ เขาสนอกสนใจนายท่านคนใหม่ของมิบิ มินิเข้าเสียแล้ว

"อย่ามายุ่งกับนายท่านของข้า" มิบิไม่สบอารมณ์เพราะกลัวว่าจักเกิดอันตรายใด ๆ แก่พ่อกล้า จึงรีบขว้างวัตถุดิบอย่างมะพร้าวใส่ปีศาจโชนโดยไม่ลังเล

"ก็แค่มนุษย์ธรรมดามิใช่ฤๅ ให้ข้าเรียกสติพวกเจ้าดีฤๅไม่" ปีศาจโชนทำเป็นพูดหวังดีด้วย แต่ในจิตใจของเขาไม่ได้อยากได้จักเตือนกระไรดี ๆ อย่างที่ปากว่าเสียดอก เขารีบปั้นมวลน้ำขนาดใหญ่แล้วขว้างใส่มิบิและมินิด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่ตนมี เพราะความเร็วของเขาในอันดับสามไม่ได้มาง่าย ๆ มันเร็วจนทำให้มิบิและมินิรับมือไม่ทัน ถูกมวลน้ำขนาดใหญ่กลืนกินเข้าไปข้างใน เหมือนทั้งคู่จักไม่เป็นกระไร แต่ก็ไม่สามารถออกจากมวลน้ำขนาดใหญ่นี้ไปได้ มันถูกร่ายมนตร์ป้องกันมิให้ผู้ใดออกจากมวลน้ำแห่งนี้

"ปล่อยข้านะเจ้าค่ะ" มินิขอร้องปีศาจโชนก่อนจักทุบมวลน้ำด้วยพละกำลังที่เหลืออยู่ ส่วนมิบิกำลังร่ายมนตร์สีดำมือหม่นขว้างใส่มวลน้ำของปีศาจโชนแต่ไม่เป็นผล

"พวกเจ้ารู้ฤๅไม่ว่าท่านราชาของเราเกลียดคนทรยศมากนัก" ปีศาจโชนพูดกับภูติขนมหวานและภูติอาหารอย่างมิบิ มินิ เมื่อพูดจบก็ควบคุมมวลน้ำนั้นโดยมีกระไรบางอย่างคล้ายเข็มทิ่มแทงเข้าไปยังร่างกายของทั้งคู่

"โอ๊ยยย เจ็บ เจ็บนะ ปล่อยข้าไปประเดี๋ยวนี้ ไอ้คนจิตใจสกปรก" มิบิตะโกนด้วยน้ำเสียงโกรธเจือความเจ็บแสบพร้อมลูบบริเวณที่เพิ่งถูกเข็มทิ่มแทงเข้าไป

"ยักจักด่ากระไรก็เชิญ อย่างไรเสียพวกเจ้าก็ต้องตายอยู่ดี" ปีศาจโชนเอ่ยแล้วยกยิ้มให้ทั้งคู่รับรู้ถึงสีหน้าของตน

"เจ้าเอากระไรมาแทงข้า" มิบิเอ่ยถามอย่างสงสัยและแสดงสีหน้าไม่พอใจด้วยการขึงตาขุ่นเคือง

"โอ้ววว เจ้าเหมือนพี่สาวเจ้ามากเลยหนามิบิ ขี้หวาดระแวงเช่นกัน แต่น่าเสียดายนัก พวกเจ้ายังอ่อนหัดเรื่องความเร็วจนมองไม่เห็นเลยฤๅว่ากระไรเพิ่งแทงพวกเจ้าไป" เมื่อปีศาจโชนพูดยั่วอารมณ์จบลงก็ควบรคุมมวลน้ำให้บีบรัดทั้งคู่แน่นราวกับว่ากำลังบิดร่างกายทั้งคู่ให้ทรมานก่อนตาย

"อ้ากกก จะ เจ็บนะ" มิบิและมินิเอ่ยออกไปด้วยความเจ็บปวดและพยายามดิ้นรนสุดกำลัง

จู่ ๆ ดาบสั้นที่ถูกเคลือบไปด้วยพิษของแมงมุมแม่ม่ายดำเขวี้ยงเข้าไปหาปีศาจโชนจำนวนมาก น่าเสียดายนักที่หูตาของปีศาจโชนไวมากพอสมควร เขาจึงรีบหลบดาบสั้นนั้นได้ทันที เขาหันไปมองพิษที่กระจายออกมาจากดาบนั้นมีลักษณะเป็นของเหลวหนืดสีดำและสีแดงเจือปนกัน พร้อมกับไอร้อนที่ระเหยลอยออกมาจากพิษนั้น ช่างเป็นพิษที่อันตรายเสียจริง

"โอ้วววว อันตรายจังหนากร" ปีศาจโชนหันไปพูดกับเจ้าของดาบสั้นที่ถูกเคลือบด้วยพิษแมงมุมแม่ม่ายดำนั้นก่อนจักรวบมวลน้ำด้วยความเร็วโจมตีใส่กร แต่ปีศาจลมเหนืออย่างควิโลรู้ทันกลยุทธ์ของปีศาจโชนจึงรีบร่ายเวทของตนเองให้เป็นประโยชน์ ทำให้มวลนั้านั้นกลายเป็นน้ำแข็งที่ไม่สามารถกลืนกินเป้าหมายอย่างกรไปได้พร้อมกับดันน้ำแข็งก้อนนั้นเข้าไปในเครื่องไสน้ำแข็งของภูติขนมหวานอย่างมิบิให้ถูกบดกลายเป็นเกล็ดน้ำแข็งเล็ก ๆ

"วิธีเดิม ๆ ไม่เปลี่ยนเลยนหนา" ปีศาจโชนหัวเราะเบา ๆ ในลำคอพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้มราวกับเป็นมิตรให้อีกฝ่ายเสียก่อน เพราะตนรู้สึกสนุกเสียแล้ว

"ไยน้ำนั้นกลายเป็นสีแดงเสียแล้ว" ลาเอ่ยทักให้ทุกคนหันไปมองดูมวลน้ำขนาดใหญ่ที่กักขังภูติขนมหวานและภูติอาหารไว้ จากตอนแรกเป็นมวลน้ำธรรมดา ไยตอนนี้ถึงกลายเป็นสีแดงเสียแล้ว ไม่เพียงแค่นั้นภูติขนมหวานอย่างมิบิและภูติอาหารอย่างมินิกำลังหมดสติจึงอยู่ในท่านอนตะแคงซ้ายขวาสลับกันโดยที่ภูติขนมหวานอยู่ตะแคงขวาหันใบหน้าออกมาให้ทุกคนเห็น ภูติอาหารอย่างมินินอนตะแคงซ้ายหันหลังให้ทุกคน

"หึ เลือดของเจ้าพวกนั้นไงล่ะ เลือดของคนทรยศนะ" ปีศาจโชนเอ่ยอย่างราบเรียบ

"ได้ไงกัน" ปีศาจกาณฑ์เอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจเพราะก่อนหน้านี้พลังเวทของปีศาจโชนไม่เคยทำได้เช่นนี้มาก่อน

"รางวัลสำหรับการเป็นคนซื่อสัตย์ต่อท่านราชานะ พวกเจ้าเองก็เป็นที่โปรดปรานนัก ไยถึงได้โง่เขลาเพียงนี้" ปีศาจเอ่ยอย่างกวน ๆ ก่อนจักยกยิ้มอย่างมีความสุข เขาภาคภูมิกับรางวัลนี้มาก ราชาท่านเป็นคนให้รางวัลนี้กับมือเลย เขาขวัดแคว้งฝ่ามือของตนไปมาก่อนจักเริ่มส่งสายตาเหยียมหยาดให้กับฝ่ายตรงข้าม

"จิ๊ สายตาเช่นนั้นช่างไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย" ปีศาจรูปปั้นปากที่มีดาบสั้นแทงจากคางขึ้นมายังลิ้นอย่างกาณฑ์หงุดหงิดกับสายตาของปีศาจโชนเมื่อครู่นี้

//กาณฑ์ อย่าประมาทเชียวนะ// กรอ่านสีหน้าของกาณฑ์อย่างเป็นห่วงก่อนจักพูดผ่านจิตส่งไปยังกาณฑ์

//อย่าหาว่าข้าใจร้ายเลยนะ แต่การมีมนุษย์อยู่เคียงข้างเราเช่นนี้ เรากำลังเสียเปรียบอย่างชัดเจน แม้ข้าจักรู้สึกไม่ยักปกป้องมนุษย์นั้นก็เถอะ มันไม่ใช่หน้าที่ของข้าที่ต้องมารับผิดชอบ แต่ว่าเจ้าคงไม่เห็นด้วยกับข้าเป็นแน่// กาณฑ์จ้องหน้าศัตรูด้วยสายตาจริงจังแต่แอบแฝงเลิศนัยซ่อนไปด้วยพลังจิตที่กำลังสื่อสารกันเพียงสองคน

//แน่นอน นายท่านของเราก็มีลูกสาวเป็นลูกครึ่งมนุษย์เช่นเดียวกัน คิดเสียว่าการปกป้องมนุษย์ก็เหมือนกับปกป้องนายท่านของเราเถิด// กรส่งสารผ่านจิตให้กาณฑ์ก่อนจักยกยิ้มด้วยความดีใจเล็กน้อยด้วยความอาวรณ์ถึงแม่หญิงตัวน้อย นานมาแล้วที่นายท่านของเขาหายไปจากพวกเขา แม้พวกเขาจักแยกย้ายกันตามหานายท่านกันมาแสนนานจนบัดนี้ เขายังไม่พบร่องรอยของนายท่านเลย นายท่านจงใจทำให้พวกเขารอดจากการถูกไล่ล่า

//จิ๊ เพราะความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นเช่นนี้ มันจักทำให้พวกเราตายเข้าในสักวันเชียวนะกร // กาณฑ์ผู้หนีรอดจากการถูกไล่ล่ามาตลอดหลายปี ไม่สบอารมณ์ ทำให้เส้นเลือดบนใบหน้าปูดโปนออกมาชัดเจน เพราะทุกครั้งที่พูดถึงมนุษย์มันมักจักทำให้พวกเราหวั่นไหวและมีการตัดสินใจที่เชื่องช้ากว่าปกติ ผิดวิสัยปีศาจเช่นพวกเขา

//อย่าเชียว สักวันเจ้าจักเสียใจที่ไม่สามารถปกป้องคนที่เจ้ารักได้// กรห้ามอย่างจริงจัง แต่ก็อดไม่ได้ที่จักแซวสหายผู้คนที่มีความลับซ่อนอยู่

//ไม่มีเฟ้ยยยยย// กาณฑ์รีบปฏิเสธทันที

"เหตุใดพวกเจ้าถึงยืนนิ่งราวกับหินเช่นนั้นหนา กรกาณฑ์" ปีศาจโชนสังเกตเพื่อนยากทั้งสองคนมาสักพักแล้วแต่พวกเขานั้นกลับยืนนิ่งราวกับหิน ไม่แม้แต่จักกระพริบตาใด ๆ

"ก็เข้ามาเซ่!!" คนใจเด็ดอย่างกาณฑ์เกิดเอ่ยปากท้าทายศัตรูก่อนจักสะดิกนิ้วเรียกให้เข้ามาหาตน

"หึ" ปีศาจโชนกลั้วหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจักรวบรวน้ำเป็นก้อน ๆ แล้วปั้นเป็นรูปวงกลมขนาดเล็กเท่าฝ่ามือของตน จำนวนมากมายเต็มไปหมด เขาเลี้ยงมวลน้ำนั้นเป็นลูกบอลจึงรีบขว้างมันออกไปเพื่อโจมตีฝ่ายตรงข้ามที่คู่ควรกับการเป็นคู่ต่อสู้ ทั้งสองคนหลบการโจมตีของปีศาจโชนได้ทันที และยังสังเกตว่าลูกบอลนั้นมันยังคงเขวี้ยงกลับมาตนอีกครั้ง พวกเขาจึงหลบลูกบอลน้ำนั้นอีกครั้ง ด้วยการตีลังกาด้วยมือข้างเดียวตามที่แต่ละตนถนัด

"โอ้ววว งดงามยิ่งนักกรกาณฑ์" ปีศาจโชนได้เห็นท่าทางของการหลบลูกบอลน้ำที่เขาขว้างไปนั้น มันช่างเป็นกระไรที่งดงามยิ่งนัก ไม่เคยเห็นผู้ใดหลบลูกบอลของตนเองมาก่อนเลย

ปีศาจโชนเขวี้ยงลูกบอลน้ำนั้นอีกรอบ โดยรอบนี้เพิ่มจำนวนมากขึ้นกว่าเดิม ทั้งสองพยายามหลบการโจมตีของลูกบอลน้ำจึงทำให้พวกเขาสูญเสียพลังงานไปมาก ควิโลเองก็พยายามควบคุมลมเหนือลมหนาวของเขาให้เปลี่ยนสถานะของเหลวกลายเป็นของแข็งในเวลาอันรวดเร็วก่อนจักรีบยกดาบคู่ใจฟันลูกบอลน้ำให้แตกกระจาย

"ชอบจังเลยหนา กลยุทธ์ของพวกเจ้านะ ไม่ได้สนุกเยี่ยงนี้มาตั้งหลายปี ช่างเป็นเกียรติยิ่งนักที่ได้พบกับพวกเจ้า" ปีศาจโชนเอ่ยชื่นชมกับการรับมือของเหล่าปีศาจอย่างเพื่อนยากของเขา

"เอาไปกิน" ปีศาจโชนโจมตีด้วยลูกบอลน้ำอีกครั้ง ทำให้ทุกคนต่างรับรู้ถึงลักษณะการโจมตีของอีกฝ่ายเข้าเสียแล้ว

"ครานี้ข้ามิยอมเจ้าดอก" กรเอ่ยขึ้นด้วยความอยากเอาชนะเจ้าปีศาจโชนหลังจากหลบลูกบอลน้ำได้สำเร็จอีกครั้ง

"ลูกไม้เดิม ๆ มิใช่วิถีชีวิตของข้าดอกนะ" ปีศาจโชนเผยรอยยิ้มกว้างออกไปอย่างมั่นใจก่อนที่ลูกบอลน้ำนั้นจักย้อนกลับพร้อมกับแตกกระจายใส่เหล่าปีศาจทั้งสามตน แต่ว่ากาณฑ์และกรระแวงเจ้าลูกบอลน้ำนั้นมากเกินไป จึงรีบหลบได้ในทันที มีเพียงคนเดียวคือควิโลที่ไม่ได้หลบเพราะไม่คิดว่าจักมีกระไรเกิดขึ้น แต่แล้วความหายนะก็เกิดขึ้น ในลูกบอลน้ำนั้นมีดาบอนุภาคขนาดเล็กเกินกว่าที่จักมองเห็นด้วยตาเปล่า มันทิ่มแทงเข้าไปยังร่างกายและปล่อยสารพิษออกมาทำลายระบบอวัยวะภายในร่างกายของควิโล

"อ้าก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" เสียงลมหายใจติดขัดอย่างรวดเร็วของควิโลก็ดังออกมา จู่ ๆ เลือดของเขาก็พุ่งออกมาจากปาก ทำให้ทุกคนต่างพากันตกใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น

"แก แกเล่นสกปรกงั้นฤๅ" ปีศาจแมงมุมอย่างกรเห็นเพื่อนพ้องของตนได้รับบาดเจ็บจึงรีบหันไปพูดกับปีศาจโชนด้วยสายตาอาฆาตเปี่ยมด้วยไอสังหาร

"ข้าเพิ่งบอกเองน้า ว่าลูกไม้เดิม ๆ มิใช่ทางของข้าเสียหน่อย" ปีศาจโชนยืนกรานด้วยประโยคเรียบ ๆ เพราะตนนั้นได้ออกปากเตือนไปก่อนแล้ว แต่พวกเขาไม่เชื่อกันเอง

"อ้าก อ้าก อ้ากกกกกก" ปีศาจลมเหนืออย่างควิโลร้องออกไปด้วยความเจ็บปวดทรมานคล้ายกับว่าหัวใจของเขากำลังถูกทุบจนแหลกละเอียดเป็นเล็กชิ้นน้อยพร้อมกับมวลน้ำขนาดเล็กค่อย ๆ แยกตัวออกมาจากร่างกายของควิโล

"โอ้ว เม็ดเลือดขาวของเจ้าช่างงดงามดีนัก เยี่ยงอย่างที่เขาว่ากันจริง ๆ ว่าปีศาจเช่นพวกเราต่างมีกระไรวิเศษวิโสยิ่งกว่าพวกมนุษย์ หากข้าหล่อเลี้ยงเจ้าพวกนี้แล้วสร้างปีศาจอันสมบูรณ์แบบสำเร็จ ท่านราชาคงชอบข้ายิ่งนัก" ลูกบอลน้ำที่ถูกแยกออกมาจากร่างกายของควิโลได้ล่องลอยไปหาผู้ใช้เวทนี้ ปีศาจโชนรับเจ้าลูกบอลน้ำที่ขโมยเม็ดเลือดขาวของควิโลออกมาได้ เล่นเลี้ยงลูกบอลอย่างสนุกสนานพร้อมกับรอยยิ้มที่มีความสุข ฝ่ามือหนาของเขากำลังร่ายมนตร์เอาเม็ดเลือดขาวที่ขโมยมาจากเรือนร่างอื่น ๆ ผสมเข้ากัน

"ขะ...ข้ามิเป็นไร" ปีศาจลมเหนืออย่างควิโลยังคงสามารถยืนได้ด้วยตนเองอีกครั้ง แม้ตนจักบาดเจ็บสาหัสที่สุดในบรรดาสามคนนี้ ขาคู่นั้นของเขากำลังสั่นกลัวเล็กน้อย เขาหลุบตาลงช้า ๆ เพราะความเหนื่อยล้าเจือปนด้วยความบาดเจ็บ

"แม้ตอนนี้เจ้าจักยังมิเป็นกระไรนั้น ก็มิได้หมายความว่าเจ้าจักรอดหนา พิษข้างในตัวเจ้ามันกำลังกระจายตัวไปทั่วร่างกายเพื่อทำลายอวัยวะของเจ้า และข้ายังขโมยเม็ดเลือดขาวของเจ้าออกมาเช่นนี้นั้นหมายความว่าข้าตั้งใจให้เจ้าทรมานกับพิษและจากไปอย่างรวดเร็วไงเล่า" ปีศาจโชนเฉลยออกไปอย่างชัดเจนเพราะมั่นใจในตัวเองสูงว่าไม่มีผู้ใดสามารถเอาชนะตนได้ เพราะกลยุทธ์ของเขาถูกฝึกมาเป็นเวลาหลายปีจนพร้อมออกไล่ล่าปีศาจที่ทรยศหักหลังท่านราชา