เมื่อชายหนุ่มหน้าตาฐานะบ้าน ๆ สลับร่างกับนักศึกษาสาวสวยสุดเอ็กซ์ ความระทึกใจผสมกับความโกลาหลจึงเกิดขึ้น
ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,เล่าประสบการณ์,แฟนตาซี,สลับร่าง,18+,nc,เรื่องเสียว,เซ็กส์,เซ็กส์จัด,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อผมกลายเป็นสาวนักศึกษาเมื่อชายหนุ่มหน้าตาฐานะบ้าน ๆ สลับร่างกับนักศึกษาสาวสวยสุดเอ็กซ์ ความระทึกใจผสมกับความโกลาหลจึงเกิดขึ้น
ผมรีบเดินไปปิดม่านให้มิดชิด แล้วค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออก ผิวของน้องแพมขาวเนียนจนสว่างจ้า ผมจ้องมองเรือนร่างของตัวเองไม่กระพริบ โอ้โห พระเจ้าช่วย หุ่นดีอะไรแบบนี้ ผมถอดเสื้อเครื่องแบบตัวจิ๋วนั้นออก ตามด้วยรูดกระโปรงสั้นลงไปกองอยู่ที่พื้น
ตอนนี้ผมมีบราและชั้นในปกปิดไว้เท่านั้น หน้าอกอวบใหญ่เบียดกันเป็นร่องสวย ผมบีบนมตัวเองเบา ๆ มันรู้สึกแปลก ๆ ชอบกล หน้าร้อนขึ้นมาเฉย ๆ ผมส่องกระจกใกล้ ๆ เห็นแก้มขาวเนียนของน้องแพมแดงระเรื่อขึ้นมา
ผมค่อย ๆ ปลดตะขอบราออก ตอนนี้เต้านมอวบที่ผมเคยฝันถึงปรากฏออกมาแล้ว ปลายปทุมถันสีชมพูอ่อนดึงดูดสายตา เต้านมของแพมอวบใหญ่กว่าที่คิดและได้ทรงสวยงามอย่างยิ่ง ผมอดไมได้ที่จะบีบคลำแบบเบา ๆ นิ้วเขี่ยหัวนมตัวเองจนแข็งเป็นไต ผมใจสั่นไปกับการกระทำของตัวเอง กลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก หุ่นดีจริง ๆ น้องแพมเอ๋ยย ชาติที่แล้วทำบุญมาด้วยอะไรเนี่ย
ผมหันหลังมองกระจก เอวของเธอยิ่งคอดลงไปอีกจากมุมด้านหลัง สะโพกผายเต็มตึงและแน่นเปรี๊ยะ แก้นก้มหนั่นเด้งสู้มือ ผมค่อยๆ ถอดกางเกงในลง จนตอนนี้ยืนเปลือยเปล่าหน้ากระจก หน้าท้องแบนราบ เส้นขนปกคลุมบางเบา หมุนไปหมุนมาหน้ากระจก เรือนร่างของแพมไร้ไขมันส่วนเกิน ผมลองรวบเส้นผมยกขึ้น รักแร้ของเธอขาวผ่องเป็นยองใย หน้าอกใหญ่อวบชูเด่นตั้งเต้า
ลองกางขาออกเล็กน้อยแล้วค่อย ๆ ใช้นิ้วลูบไล้ลงไปจนสัมผัสกับปากร่องเบา ๆ ผมสะดุ้งโหยงขึ้นมาเพราะเป็นความรู้สึกแปลกใหม่แบบที่ไม่เคยเจอมาก่อน
"อึ๋ยย โอ้โห แฮะ...คนอะไรสวยเซ็กส์จริง ๆ”
ผมพึมพำชมรูปร่างน้องแพมซึ่งกลายเป็นร่างกายของผมในตอนนี้ เผลอใช้นิ้วบดเบา ๆ ที่ปากร่อง มันให้ความรู้สึกวูบวาบจนใจเต้นแรง ผมกลืนน้ำลายแล้วหยุดการกระทำไว้แค่นั้น
“พอ ๆ ...บ้าเปล่าวะกู”
ผมบ่นกับตัวเองแล้วตัดใจอาบน้ำ
การอาบน้ำกลายเป็นเรื่องยากลำบากสำหรับผม เพราะผมที่ยาวสลวยของเธอแห้งยากมาก แถมยังมีครีมบำรุงอีกสารพัดที่ผมไม่เคยพบเห็นมาก่อน สุดท้ายผมก็อาบน้ำไปตามปกติ แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ สายน้ำจากฝักบัวทำให้ผมสะดุ้งได้เหมือนกันเมื่อมากระทบกับเนินสาว
วันอังคาร ผมโทรไปบอกพี่ ๆ ที่ฝึกงานว่าวันนี้ไม่ค่อยสบาย ขอลาป่วยหนึ่งวัน พวกเขาบอกว่าไม่เป็นไร พักผ่อนเยอะ ๆ ถึงแม้จะรู้สึกผิดที่โกหกแต่ทำไงได้ล่ะ ผมรีบไปที่สตูดิโอของพี่เล็กแต่เช้า ทีมงานถ่ายแบบมีประมาณ 6-7 คน ทุกคนดูเป็นมืออาชีพกันมาก แต่เราไม่ได้ถ่ายกันที่สตูดิโอ หากเป็นที่คอนโดสุดหรูแห่งหนึ่งใกล้ ๆ กัน
โลเคชั่นถ่ายแบบเป็นบริเวณสระว่ายน้ำบนชั้นสูงของคอนโด มองเห็นวิวกรุงเทพฯ มีต้นไม้ขึ้นเป็นหย่อม อากาศร้อน แต่ก็ร่มรื่น พี่คอสตูมนำชุดว่ายน้ำ 3 ชุดมาให้ดู ถึงแม้จะเป็นทูพีซที่เคยใส่มาแล้ว แต่ผมก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก เพราะนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ต้องมาถ่ายแบบอะไรอย่างนี้
พี่สาวประเภทสองแต่งหน้าและทำผมให้พลางเอ่ยชมว่า น้องแพมผิวสวยมากเลย ไม่ต้องเกร็งนะคะ พี่เล็กกับทีมงานเค้าเป็นมืออาชีพอยู่แล้ว ถ่ายสามชุดไม่นานก็เสร็จ ส่วนพี่บอกอก็คอยกำกับว่าจะต้องแต่งหน้าทำผมอย่างไรให้เข้ากับคอนเซปต์ที่วางไว้
ชุดแรกเป็นทูพีซสีเทาละเลื่อม ลองสวมดูหน้ากระจกแล้วมันตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก สีเทาขับผิวขาวอมชมพูของแพมให้สว่างใสยิ่งขึ้นไปอีก แถมแต่งหน้าบาง ๆ แบบนี้ยิ่งดูเซ็กซี่ ผมจ้องมองร่างแพมในกระจกแล้วรู้สึกใจเต้นแรงที่จะต้องอวดเรือนร่างให้ทีมงานได้เห็น
พอเดินออกมา พี่คอสตูมก็ช่วยจัดแต่งอีกเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มถ่าย ปลดผ้าขนหนูออก พี่ผู้ช่วยช่างภาพทำหน้าเรียบเฉย เดินมาบอกให้โพสท่านู้นท่านี้ พี่เล็กกดชัตเตอร์ระรัว แล้วบอกสวยมากครับน้องแพม ผมใจเต้นโครมคราม เหลือบมองทีมงาน ทุกคนไม่แสดงกิริยาอะไรแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นว่าทุกคนตั้งใจทำงานแบบมืออาชีพ ความเขินอายก็ลดลงไปบ้าง พี่เล็กบอกให้ผมโพสท่าแบบที่ผมเคยเห็นในนิตยสาร ปากเผยอเล็กน้อย ทำหน้าเซ็กซี่ซึ่งผมก็ไม่รู้วิธีทำเหมือนกัน แต่พอพี่เล็กและผู้ช่วยแนะนำหลายครั้งก็พอทำเป็นได้บ้าง เขารู้วิธีอวดสัดส่วนของแพมให้โดดเด่นมากขึ้น ผมหันไปหันมา อวดสะโพกกลมกลึงและหน้าอกอวบที่ชุดบิกินี่แทบจะปิดไม่มิดต่อหน้ากล้อง
บางครั้งพี่เล็กให้ผมยิ้มแบบน่ารัก บางทียิ้มแบบยั่วยวน เขาคอยกำกับบอกว่าดีแล้วครับ น้องแพมสวยมากเลย คำชมจากช่างภาพชื่อดังทำให้รู้สึกโล่งใจและโพสท่าได้สะดวกมากขึ้น
เปลี่ยนเป็นบิกินี่ชุดที่สอง สีสันสดใส การถ่ายทำก็คล้ายเดิม แต่คราวนี้มีนั่งห้อยขาลงไปในสระน้ำบ้าง ทำท่าเล่นน้ำบ้าง พี่เล็กกดชัตเตอร์ระรัวเหมือนเดิม ผมสลวยของแพมถูกทำให้เปียกเล็กน้อย พอมีหยดน้ำเกาะพราวทั่วตัวก็ทำให้ผิวของแพมขาวสว่างมากขึ้นไปอีก
“สวยมากๆ ครับน้องแพม...ทั้งสวยทั้งเซ็กซี่” พี่เล็กเอ่ยชม
ถึงบิกินี่ชุดที่สาม ทีมงานทำงานกันรวดเร็วจนการถ่ายทำใกล้จะเสร็จสิ้นภายในเวลาเพียง 3 ชั่วโมงเท่านั้น ผมเร่งรีบนำชุดเข้าไปเปลี่ยนจนเผลอเข้าห้องน้ำผู้ชาย รู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา ผมปิดปากเงียบ ยังสวมชุดว่ายน้ำไม่เสร็จดีด้วยซ้ำไป
“มึงคิดเหมือนกูมั้ยวะ” เสียงผู้ชายคนนึงพูดขึ้น “น้องแพมแม่งน่าเอาชิบหาย”
ผมกลืนน้ำลายเอื้อกเมื่อได้ยินคำวิจารณ์หยาบคายเต็มสองหู หน้าร้อนฉ่าขึ้นมาทันใด นั่งนิ่งอยู่บนโถส้วม เสียงผู้ชายน่าจะเป็นหนึ่งในทีมงานของพี่เล็ก
“กูก็ว่างั้นแหละ...ขาวชิบหาย นมก็ใหญ่” อีกคนพูด ผมเดาว่าทั้งคู่กำลังยืนฉี่พลางวิจารณ์หุ่นแพมกันสนุกปาก “สะโพกนี่น่าโดนท่าหมาจริง ๆ กูต้องเก็บอาการสุด ๆ แข็งตุงตลอดเวลาเลยเนี่ย”
โอ้โห สุดท้ายแล้ว ทีมงานที่เห็นทำหน้านิ่ง ๆ แต่จริง ๆ แล้วก็แอบหื่นอยู่ข้างในเหรอเนี่ย ผมใจเต้นขึ้นมาอีก ทั้ง ๆ ที่เมื่อกี้รู้สึกคุ้นชินกับการถ่ายแบบอยู่แล้วเชียว
“พี่เล็กแม่งทนได้ไงวะ...น่าเอาขนาดนั้น แม่งเอ้ย...ขอสักทีจะตั้งใจทำงาน” คนแรกพูดขึ้นอีก อีกคนว่าต่อ
“กูว่า...เดี๋ยวพี่เล็กแกก็คงจีบไปล่อตามเคย...แกแม่งขี้เอาจะตาย แกชอบมากเลยนะน้องแพมเนี่ย...พูดถึงโคตรบ่อย แต่พอกูเห็นน้องแพมตัวจริงแล้วก็สมควรที่แกจะชอบ ก็น่าล่อซะขนาดนั้น”
ผมหน้าร้อนไปจนถึงใบหู ไม่คิดไม่ฝันว่าพี่เล็กจะเป็นแบบนี้ ทำไงดีล่ะเนี่ย ผมคิดแล้วก็เห็นว่าไม่มีทางเลือกอื่น เหลือถ่ายอีกหนึ่งชุด ยังไงก็ต้องถ่ายให้เสร็จแล้วรับเงินกลับบ้าน พอทั้งคู่เดินออกไป ผมก็สวมชุดว่ายน้ำเสร็จแล้วรีบเดินออกมา คราวนี้ไม่ค่อยกล้าสบตาพี่เล็กเท่าไหร่ รวมถึงทีมงานอีกสองคนซึ่งก็พอรู้ว่าเป็นใคร
ชุดที่สาม ต้องลงไปว่ายน้ำเล่นในสระ ลอยคอให้พี่เล็กถ่ายรูปไปเรื่อย แกเอ่ยชมว่าสวยมากเช่นเดิม ผมพยายามระงับความตื่นเต้นเอาไว้ในอก ตั้งใจโพสท่าให้พี่เล็กเก็บภาพ
เซ็ทสุดท้าย ขึ้นมานั่งริมสระ พี่ผู้ช่วยคอยกำกับภาพ ผมตั้งใจทำตามเต็มที่ ชุดสุดท้ายจะออกแนวยั่วยวนมากที่สุด เพราะต้องอ้าขาเล็กน้อย โก้งโค้ง แอ่นสะโพก และก้มตัวเบียดหน้าอกเป็นร่องให้ถ่าย ไม่รู้ว่าภาพจะเป็นยังไง แต่ผมรู้สึกตื่นเต้นอย่างน่าประหลาด พอรู้ว่าพี่เล็กต้องการครอบครองตัวแพม ยิ่งอยากโชว์เรือนร่างขึ้นมาเฉย ๆ
การถ่ายทำเสร็จสิ้นลงโดยดี ผมรีบเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ เป็นเสื้อแขนกุด กับกางเกงยีนส์แบบที่ใส่มาเมื่อเช้า พี่เล็กกับพี่บอกอ บรีฟสรุปงานกันเล็กน้อย ทั้งสองคนพอใจกันการถ่ายแบบวันนี้มาก พี่เลขายื่นเช็คให้ทันที แล้วบอกว่าสามารถนำไปขึ้นเงินได้เลย ผมยกมือไหว้แล้วรับไว้
พอกำลังจะกลับ พี่เล็กเอ่ยถามว่าทำไมถึงรับงานนี้ล่ะ เห็นตอนแรกบอกไม่รับไม่ใช่หรือ ผมไม่รู้จะตอบอะไร ต้องบอกไปตรง ๆ ว่าต้องใช้เงิน พี่เล็กพยักหน้าอย่างเข้าใจ ผมไหว้ลา ก่อนไปธนาคารเพื่อนำเช็คไปขึ้นเงินทันที
กระนั้น เงิน 4 หมื่นก็ยังไม่เพียงพอ ค่ารักษาพยาบาลครั้งนี้พุ่งไปเกือบ 3 แสน เจนพอช่วยได้ 5 หมื่น ไอ้เจอีก 5 หมื่น เหลืออีกเป็นแสนจะต้องรีบหามาโดยด่วนภายในวันอาทิตย์นี้เพื่อนำแพมในร่างผมออกจากโรงพยาบาล ยังดีที่โรงพยาบาลให้ผ่อนจ่ายได้เป็นสามก้อน ก้อนละเกือบ 4 หมื่นบาท โดยก้อนแรกต้องจ่ายสุดสัปดาห์นี้
ผมไปฝึกงานอย่างไม่มีกะจิตกะใจ เรื่องวุ่นวายเต็มหัวแถมยังเป็นประจำเดือนอีกต่างหาก แต่ก็ต้องไปฝึกงานเพื่อให้ครบคอร์สที่มหาลัยกำหนด จนถึงวันศุกร์ ผมก็ยังอับจนหนทาง ที่จะหาเงินมา ผมลองโทรหาเลขาพี่เล็กดู เผื่อว่าจะมีงานถ่ายแบบเล็กๆ น้อยๆ หรืองานอื่นๆ ที่พอจะได้เงินอย่างรวดเร็ว
“พี่เล็กบอกให้เข้ามาคุยกันที่ออฟฟิศก่อนนะคะ น้องแพมลองเข้ามาเย็นนี้นะ” พี่เลขาบอกมาตามสาย
หลังเลิกงานช่วงเย็นวันศุกร์ ผมขึ้นรถไฟฟ้ามุ่งตรงไปที่สตูดิโอซึ่งเป็นออฟฟิศของพี่เล็กใจกลางเมือง ในใจรู้สึกตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ ไม่รู้ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป ผมคิดทบทวนอยู่หลายรอบ แต่ก็ยังมืดมนหนทางที่จะหาเงินค่ารักษามูลค่าแสนกว่าบาทมาได้ทันเวลา ครั้นจะให้ไปเอ่ยปากขอพ่อแม่ของแพม ก็ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรไปบอก เพราะเงินก็ไม่ใช่น้อยๆ เลย
ไม่ว่าจะคิดหาทางอย่างไร สุดท้ายแล้วผมก็ยังอับจนทางออก นี่ขนาดทั้งเจนและไอ้เจให้เงินช่วยมาแล้วก็ยังไม่พอ ตอนแรกผมคิดว่าอาจขอยืมพี่พอลได้ แต่เขาก็อยู่ต่างประเทศ และผมก็ไม่รู้จะเอ่ยปากขอยังไงเหมือนกัน การไปเจอพี่เล็กถึงแม้จะดูสุ่มเสี่ยง แต่ก็คงไม่มีอะไรเลวร้าย เพราะไปหาเขาถึงที่ออฟฟิศ
แต่สุดท้ายแล้ว โชคก็ยังเข้าข้างอยู่บ้าง ยังไม่ทันจะไปถึงออฟฟิศพี่เล็ก ไอ้เจก็โทรมา มันบอกว่า แพมพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง น่าจะจ่ายค่ารักษาได้พอดี ผมถามย้ำอีกครั้งว่าแน่ใจเหรอ มันยืนยันหนักแน่นว่าแน่ใจสิวะ แพมมีเงินเก็บอยู่เกือบสองแสน จ่ายค่ารักษาทั้งหมดแล้วก็ยังเหลืออยู่ด้วยซ้ำ ผมทั้งโล่งอก และดีใจอย่างมากที่สถานการณ์คลี่คลายได้อย่างรวดเร็วและคาดไม่ถึงเช่นนี้
ผมรีบโทรบอกเลขาพี่เล็กว่าพอดีติดธุระด่วน อาจจะเข้าไปหาพี่เล็กไม่ได้แล้ว เธอไม่ได้ว่าอะไร แล้วบอกว่าถ้าพี่เล็กมีงานถ่ายแบบก็จะติดต่อไปอีกที ผมเปลี่ยนเส้นทางมุ่งตรงกับอพาร์ทเมนท์ รู้สึกโล่งใจและปลอดโปร่งเป็นครั้งแรกในรอบหลายวัน หวังว่าคงจะไม่มีเรื่องอะไรให้ปวดหัวอีกแล้วนะ
แต่แล้ว ความโล่งใจก็มลายหายไปในช่วงเช้าตรู่ของวันเสาร์ ผมยังสลึมสลือเมื่อโทรศัพท์ดังขึ้น พี่พอลโทรมา เสียงของเขาแข็งกระด้างและห้วนแบบแปลกๆ เขาบอกว่าตอนนี้จอดรถอยู่ใต้อพาร์ทเมนท์ ลงมาหาพี่หน่อยได้ไหม ผมแปลกใจว่าทำไมเขาถึงมาโดยไม่บอกกันก่อน แต่เขาก็มักเซอร์ไพรส์แบบนี้อยู่เสมอ
ผมรีบลงไปหาเขาทั้งที่ยังไม่ทันอาบน้ำด้วยซ้ำเพราะพี่พอลบอกให้ลงมาทันที เขาเรียกให้เข้าไปนั่งในรถ พอปิดประตูรถ เขาก็ก้มหน้ากดไอแพด ก่อนจะยื่นให้ดู
“นี่อะไร”
พี่พอลถามเสียงห้วน ภาพบนหน้าจอ เป็นภาพแพมในชุดว่ายน้ำ ผมกลืนน้ำลายเอื้อก พี่เล็กปล่อยเซ็ทภาพชุดว่ายน้ำบางส่วนออกมาแล้วโดยที่ผมไม่รู้เรื่องเลย พี่พอลได้เห็นภาพนี้ก่อนผมเสียอีก เขาถามย้ำว่านี่มันคืออะไรแพม เสียงของเขาต่ำห้วนและบ่งบอกว่าจริงจัง ผมมองหน้าเขา หน้าตาของเขาดูจะโกรธเอาเรื่องเลยทีเดียว