พี่ว้ากตัวร้ายกับน้องใหม่สุดเกรียน - Ep. 1 พบเจอ โดย Moobinrog. @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-ชาย,ไทย

ดุ,มาเฟีย,วิศวะ

เมื่อพี่ว้ากสายโหด ต้องโคจรมาอยู่ห้องกับหนุ่มหน้าหวานสายเกรียนอะไรจะเกิดขึ้น แค่เจอหน้าก็ไม่ชอบกันแล้ว เรื่องราวของเขาทั้งคู่จะเป็นยังไปนะ

ผู้แต่ง

Moobinrog.

เรื่องย่อ

"ตัวเท่าลูกหมายังมาทำปากดี"

"หน้าตาก็ดีแต่ปากหมาชะมัด"

"มึงว่าไงนะไอ้ลูกหมา"

"แล้วพี่จะทำไม เป็นเฮดว้ากแล้วไง ใครกลัว ก็คนเหมือนกัน"

"เดี๋ยวมึงเจอกู"

"คิดว่าอยากเจอ"

"ปากดีแบบนี้เดี๋ยวจะทำให้หายซ่าเลย"

"งั้นหรอ...แล้วจะคอยดู"

"หึ...งั้นมาลองดู"

พี่ว้ากตัวร้ายกับน้องใหม่สุดเกรียน-Ep. 1 พบเจอ

Part : Alfa

"ปีหนึ่งเงียบ!!!!"

"........."

แปลกใจใช่ไหมฮะว่าทำไมต้องตะโกน ผมก็ไม่เข้าใจ ตอนนี้ผมอยู่ในห้องประชุมเชียร์ฮะ แล้วก็มีเสียงของหนึ่งในพี่ว้ากคนนึงตะโกนบอกให้พวกผมเงียบ...ซึ่งใครได้คุยอะไรที่ไหนฟ่ะ...อ้อผมเกือบลืมแนะนำตัวไป ผมชื่อนายอนัญวัช มงคลพิสุทธิ์ ชื่อเล่นว่า แอลฟ่า ทำไมผมถึงอยู่ในห้องประชุมเชียร์หนะหรอ เพราะผมเป็นเฟรชชี่ปี 1 ของคณะวิศวกรรมศาสตร์ ยังไงละฮะ จริงๆผมละโคตรเกลียดโซตัสเข้าเส้นเลย แต่ทำไงได้ละฮะก็ป๊าผมดันบังคับให้เรียน คณะนี้ ย้ำ!! บังคับให้เรียนคณะนี้ฮะ และนี่ก็เป็นจุดเปลี่ยนของความวุ่นวายในชีวิตผม..ในขณะที่ผมอยุ่กับความคิดตัวเองก็ต้องสะดุ้งกับน้ำเสียงของพี่ว้าก??? ว้ากเพื่อ!!

"อ้าวพวกคุณคุยอะไร รุ่นพี่บอกให้เงียบทำไมยังคุย"

หนึ่งในแก๊งพี่ว้ากหล่อโหดขั้นเทพกล่าว

"ต่อไปจะเป็นการแนะนำตัวของพี่ว้ากให้ ทุกคนรู้จักนะคะ ขอเชิญพี่ว้ากและเฮดพี่ว้ากด้านหน้าเลยค่ะ" พี่ปี2คนสวยได้กล่าวบอก

"ผม ซีเจ ภาณุวัฒน์ วิศวะเครื่องกล

ผม ทรี ธีรพัฒน์ วิศวะยานยนต์

 ผม เซนต์ กิตติรัฐ วิศวะยานยนต์

ผม ฟิก ปุญวัฒน์ วิศวะเครื่องกล 

พวกเราเป็นพี่ว้ากครับ" พี่ๆ ทั้ง4 พูดขึ้นพร้อมกัน

"ส่วนผม"

"........" 

ทุกสายตาและความเงียบต้องหันไปมองตามที่น้ำเสียงของบุคคลที่ลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินแทรกขึ้นมาจากหลังกลุ่มพี่ว้ากนั้นได้กล่าวขึ้นและกล่าวต่อว่า

 "คิรา คิรากร วิศวะเครื่องกล เฮดว้าก" น้ำเสียงเย็นยะเยือก กล่าวขึ้นพร้อมแววตาไรความรู้สึกที่ชวนมองหน้าหลงไหลและน่าสะพรึงกลัวในเวลาเดียวกัน

"............." ผมไม่มีความเห็นอะไร นอกจาก 

(อุ้ยแกดูเฮดว้ากสิหล่อมากอะ หล่อทั้งกลุ่มเลยแก)

(แกแต่ฉันว่าสายตาพี่เขาน่ากลัวอะ) 

(จะไม่ให้น่ากลัวได้ไงอะ...นี่มันแก๊งหล่อโหดขั้นเทพอะแกแต่มองก็ฟินในความหล่อนะแก)

ผมไม่ได้สนใจอะไรสักเท่าไหร่ ในขณะที่ผมกำลังมองอะไรไปเพลินๆพร้อมกับเสียงผุ้หญิงที่พูดถึงกลุ่มพี่ว้ากอยุ่ก็ต้องสะดุดลงเมื่อ...

"เสียงดังกันทำไม!!!" ฟิกกล่าว

"เพื่อนผมถามทำไมพวกคุณไม่ตอบ ไม่ได้เอาปากมาหรือไงครับ " ทรีพูดเสริม

"คุณปีหนึ่งแถมสองหลังสุด...เชิญลุกขึ้นแล้วเดินมาข้างหน้าหน่อยครับ" ทรีพูดขึ้น 

แถวสองหลังสุด...ใครว่ะ ในขณะที่ผมกำลังใช้ความคิดกับคำที่ได้ยินเมื่อครุ่ก็ต้องสะดุ้งขึ้น.....เชี่ยยยยนั่นมันผมนี่ฮะทุกคน พอได้สติผมก็ลุกยืนขึ้นทันทีแล้วเดินไปหาพี่มันข้างหน้า

".........................." เงียบและมองจ้องไปข้างหน้าอย่างงงๆ ทำไรผิดว่ะ ในขณะที่ใช้ความคิดอยุ่กับตัวเองผมก็มาอยู่ด้านหน้าแล้วโดยทุกสายตาจับจ้องมาที่ผมทั้งหมด...แล้วไง ใครสน

"ทำไมคุณไม่ฟังที่รุ่นพี่พูดครับ" พี่ซีเจถามผม

"..............."ผมยังเงียบและยังคงไม่ตอบออกไป

"เพื่อนผมถาม ทำไมคุณไม่พูด" พี่ทรีมันถามผม

"แล้วจะให้ผมพูดอะไรล่ะฮะ" ผมบอกเลยว่าไม่สบอารมณ์มากนะตอนนี้คือผมผิดอะไรใครบอกที

"นี่มึงย้อนรุ่นพี่หรอ!!" น้ำเสียงเย็นยะเยือกเอ่ยขึ้น ราวกับมีรังสีอำมหิตกำลังจะครอบงำผม เดินมาประจันหน้า

"ไม่ได้ย้อน แล้วผมก็ไม่ได้ผิดอะไร แล้วจะให้ผมพูดอะไรละฮะ" ผมตอบออกไปโดยไม่สนใจมองหน้าคนถามสักนิด

"หึ....ปากดี" คิราพูด ออกไปพร้อมจ้องร่างเล็กราวกับจะกินเลือดกินเนื้อซะให้ได้

"ก็ปากผมปะ แล้วก็ไม่ได้ว่าคนอื่นไปทั่วด้วยสิ" ร่างเล็กพูดออกไปพร้อมจ้องคนร่างหนาอย่างไม่ยอมใคร

"นี่มึงว่ากูหรอ" ร่างหนาไม่พูดเปล่า พร้อมกระชากคอเสื้อคนร่างเล็กเข้ามาหาตัว จนร่างเล็กเสียหลัก ชนเข้าที่ิอกร่างหนาทันที

"โอ้ย!!....ทำไรของพี่ว่ะ.คิดว่าเป็นรุ่นพี่จะทำไรกับรุ่นน้องก็ได้งั้นสิ" ร่างเล็กพูดพลางพลักร่างหนาออกห่างตัวแต่ไม่เป็นผลทำให้เขาทั้งคู่ใบหน้าและสายตาห่างดันเพียงแค่คืบจนน่าอึดอัด

"ตัวเท่าลูกหมายังมาทำปากดี" ร่างหนาพูดก่อนจะจ้องร่างบางด้วยสายตานิ่งไร้ความรู้สึกจนคนรอบข้างรู้สึกกลัวและเสียวสันหลังราวกับอยู่ในภูเขาน้ำแข็งซึ่งผิดกับแอลฟ่า เขาไม่ได้ติดแบบนั้น

"หน้าตาก็ดีแต่ปากหมาชะมัด"แอลฟ่าพูดออกไปอย่างหัวเสียที่ต้องใกล้กับคนตรงหน้าเกินไปแบบนี้

"มึงว่าไงนะไอ้ลูกหมา" คิราจ้องตาเขม่นจนแวดตาขึ้นสีราวกับจะดับชีวิตคนตรงหน้าได้ยังไงอย่างงั้น

"แล้วพี่จะทำไม เป็นเฮดว้ากแล้วไง ใครกลัว ก็คนเหมือนกัน"แอลฟ่าพูดพร้อมจ้องตาคิรากลับอย่างไม่ลดละ แววตาขึ้นสีที่มองดูหน้ากลัวกลับหาไปเป็นไร้ความรู้สึกเพียงแค่กระพริบตา

"เดี๋ยวมึงเจอกู"คิราพูดพร้อมจ้องตาคนตรงหน้า แบบชัดๆ มันทำให้เขาเห็นแววตาที่สวยและมีเสน่ห์ที่สามารถทำให้คนมองราวกับถูกสะกดไปชั่วขณะในขณะที่จ้องแววตานั้นก็ต้องสะดุดออกจากความคิดตัวเองทันทีที่ได้ยินเสียงร่างเล็ก

"คิดว่าอยากเจอ" แอลฟ่าพูดย้อนทันควันและจ้องกับแววตาสีดำนิล ของคิราอย่างจัง ทำไมมันเป็นแววที่ไร้ความรู้สึกยากจะคาดเดาอีกฝ่าย แต่ยังมีเสน่ห์ใากในเวลาเดียวกันเพียงแค่ชายตามองก็สามารถทำให้ผู้หญิงแท้ไม่แท้หลายๆคนยอมสยบและพรีกายให้อย่างง่ายดายราวกับถูกคุมขังด้วยสายตาคาดโทษไร้ความรู้สึกนั้น จนทำให้แอลฟ่าส่ายหัวไล่ความคิดนั้นออกไปแต่กับต้องชะงักเมื่อร่างหนาโน้มหน้าเข้ามาใกล้กระซิบข้างหูของตัวเองว่า..

"ปากดีแบบนี้เดี๋ยวจะทำให้หายซ่าเลยคอยดู"

ให้ตายเถอะทำไมน้ำเสียงผู้ชายคนนี้ทำผมรู้สึกแปลกๆ เหอะเกลียดขี้หน้าชะมัด แต่ก็ไม่วายจะต่อปากต่อคำเฮดว้ากกลับนะฮะ

"งั้นหรอ...แล้วจะคอยดู"ร่างเล็กพูดจบพร้อมกันหน้าหนีอีกฝ่ายพร้อมกับจะเดินไปที่นั่งตัวเองแต่ยังไม่ทันจะก้าวห่าง ร่างหนาก็พูดขึ้นมาซะก่อน

"หึ...งั้นมาลองดู" เป็นน้ำเสียงเย็นยะเยือกที่เหมือนจะหัวเราะในลำคออย่างเจ้าเล่ห์ บนความแผ่รังสีอำมหิตออกมาให้รู้สึกได้ ว่าชีวิตผมจะไม่ปลอดภัยถ้าต้องเจอผู้ชายคนนี้ มันต้องวุ่นวายน่าปวดหัวมากแน่ๆ ไม่นะชีวิตตลอดการเรียนของแอลฟ่า

TBC...

เอ๋.....เขาเจอกันแล้วแต่เขาจะคอยดูรอดูอะไรกันน๊าาาอิพี่ก็มาสายโหดแบบนี้ด้วยสิ น้องต้องรับมือยังไงละคราวนี้

#Moobinrog