รัก,มาเฟีย,แก้แค้น,โรมานซ์,คลั่งรัก,หวงเมีย,หึงโหด,พระเอกสายเปย์,ขี้หวง,พระเอกกินเด็ก,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,พระเอกสายโหด,คลั่งรักขั้นสุด,หึงแรง,หึงเมีย,กินเด็กเป็นอมตะ,ดื้อ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia Allergan] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JC3F757MQQR1YR01ZHESK85W/cover/01JC3F757MQQR1YR01ZHESK85W-1730988446966 "นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia Allergan] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ฤทธิ์เยอะนักใช่มั้ย ได้...!
ฉันจะเอาเธอจนตายคาเตียงเลย คอยดู...!
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
คริสโตเฟอร์ เอลิกัน อายุ 28 ปี เจ้าของภัตตาคารอาหาร allergan หลายสาขา เบื้องหน้าสวยหรูเป็นเจ้าของธุรกิจ แต่เบื้องหลังเขาคือเจ้าพ่อเงินกู้รายใหญ่ให้กับพวกมาเฟีย และแก๊งที่ใหญ่ๆ ก็ต้องก้มหัวให้กับเขาเพราะว่าอำนาจเงินมันหอมหวาน
"ล่ามันต่อไป แต่ว่าไม่ต้องฆ่านะ รอดูมันหนีหัวซุกหัวซุนก็พอ น่าสนุกดีว่าไหมล่ะละครฉากนี้..."
ทิวา ทิวาพร การกรเกียรต์ อายุ 20 ปี หญิงสาวที่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอยู่กับครอบครัว เธอมีคุณพ่อที่น่ารักและท่านเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ ขี่มอเตอร์ไซค์ไปรับไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัย ชีวิตช่างมีความสุข แต่จู่ๆ...
"เสียชีวิตแล้วครับนาย"
"เรียกตำรวจมาจัดการด้วย"
....
"คุณใช่ไหมที่เป็นคนทำร้ายพ่อหนู...!
คุณฆ่าพ่อหนูทำไมคะไอ้คนใจร้าย
ไอ้ผู้ชายเฮงซวย"
"แล้วไง... ฉันต้องกลัวเธอไหม"
"หนูจะฆ่าคุณ หนูจะเอาคืนให้พ่อ"
"กรี๊ดดดด ปล่อยหนูนะ...!"
"เปิดประตูรถ ฉันจะเอายัยเด็กนี่กลับบ้าน"
.
.
.
นิยาย Set นายใหญ่
มีทั้งหมด 5 เรื่องค่ะ เรียงลำดับไล่กันไป
1. นายใหญ่เลี้ยงเด็ก [Mafia west valor] ลูอีส & เวียงพิงค์ (จบแล้ว)
2. นายใหญ่หวงเด็ก [Mafia west sands] ฟินิกซ์ & แพรวรินทร์ (จบแล้ว)
3. นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia allergan] คริสโตเฟอร์ & ทิวา (อัพอยู่)
4. นายใหญ่หลงเด็ก [Mafia Veronica] ลูคัส & ไอรดา (รออัพ)
5. นายใหญ่ซ่อนเด็ก [Mafia Pandorica] ไมลส์ & ใบพัด (รออัพ)
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง
ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ
แนะนำให้อายุเกิน 18+ อ่านนะคะ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
เสียงการไล่ล่ายังคงดังขึ้นไม่มีหยุดหย่อน ใบหน้านิ่งนั่งอยู่บนรถตู้คันหรู จ้องมองไปยังชายฉกรรจ์สองคนที่กำลังวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต เหตุผลเพราะว่ามากู้เงินกับเขาเป็นจำนวนเงินห้าล้านบาท แต่ทว่าไม่มีปัญญาหาเงินมาคืน จึงจำเป็นต้องหนีหัวซุกหัวซุนและถูกเขาส่งลูกน้องตามไล่ล่าแบบนี้
"ไม่ต้องฆ่าพวกมันนะ และถ้าเหนื่อยก็พักก่อน มีแรงค่อยมาล่ามันต่อ"
เขาตะโกนออกไปนอกรถ ออกคำสั่งกับลูกน้องที่ยืนถือปืนอยู่ข้างนอก จากนั้นก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบจ้องมองเบื้องหน้าด้วยความเพลิดเพลิน การไล่ล่าเป็นของหวานสำหรับเขา คนรวยแบบคริสโตเฟอร์ เอริกัน ไม่ได้มีความอยากได้เงินคืน แต่การได้เห็นคนที่วิ่งหนีด้วยใบหน้าตื่นกลัว มันทำให้เขารู้สึกสนุกและคอยไล่ล่าไปเรื่อย ๆ ไม่มีหยุดพัก
ริมฝีปากหนาจิบไวน์ในแก้วอย่างเอร็ดอร่อย วางลงตรงที่วางก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดเล่นไปเรื่อยเปื่อย ระหว่างที่รอลูกน้องกลับมาที่รถ
เสียงประตูรถถูกเปิดออก พายัพลูกน้องคนสนิทที่สุดของเขายืนอยู่ตรงหน้าก่อนจะโค้งตัวเล็กน้อยเพื่อทำความเคารพนายใหญ่
"นายใหญ่ครับ"
"มีอะไร"
"ตอนนี้พวกมันหนีเข้าในเมือง ผมว่าอาจจะต้องหยุดการไล่ล่าแต่เพียงเท่านี้นะครับ"
"ไม่สนุกเลยให้ตายสิ บอกพวกมันถอยออกมาได้ละฉันจะกลับคฤหาสน์"
"ครับนายใหญ่"
คริสโตเฟอร์กดปิดหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะหันไปสั่งให้คนขับรถขับออกไปในทันที ละครฉากใหญ่ได้จบลงแล้ว เขาเองก็เริ่มที่จะเบื่อหน่ายจึงจำเป็นต้องไปหาอะไรอย่างอื่นทำ ทุกวันนี้ชีวิตดูว่างถ้าไม่มีอะไรทำ แต่ว่ามีเงินใช้จ่ายสบายไปอีกสิบชาติ ซึ่งเป็นชีวิตที่ใครหลายคนอิจฉา และพวกมาเฟียที่มีอิทธิพลใหญ่ๆ ก็เกรงใจเขาแทบทั้งนั้น บางคนกู้เงินจากเขาไปหลักร้อยล้าน แล้วก็ต้องจ่ายดอกเบี้ยในทุกๆเดือน ซึ่งถ้าใครเบี้ยวก็ต้องเตรียมใจว่าจะพบจุดจบแบบไหน
เขารู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่ออยู่ ๆ รถหรูก็จอดแบบกะทันหัน เขาจ้องมองไปยังเบื้องหน้าและดูเหมือนว่าจะมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นตรงนั้น
"เกิดอะไรขึ้น"
"ดูเหมือนว่าจะมีการไล่ยิงกันครับ ไม่รู้ว่าเป็นของพวกไหน นายใหญ่อยู่ในรถก่อนนะครับอย่าเพิ่งออกมา"
แทนลูกน้องคนสนิทอีกคนเอ่ยออกมา ก่อนจะถือปืนและค่อยๆเปิดประตูลงรถไป เขาสอดส่องมองดูอยู่สักพักก่อนจะจ้องมองไปยังชายคนหนึ่งที่กำลังพยายามคลานหนี สภาพร่างกายถูกยิงและดูท่าทางจะไม่ไหวแล้ว
"มีคนถูกยิงครับนายใหญ่"
"พวกไหนยิง"
"ไม่รู้เลยครับนาย เห็นแว๊บๆปิดหน้าปิดตามิดชิด นายจะลงไปดูสักหน่อยไหมครับ"
"อืม... เดี๋ยวฉันลงไปดูเอง"
เขาก้าวขาซ้ายลงจากรถหรู จากนั้นก็เดินตรงไปยังสถานที่เกิดเหตุเมื่อสถานการณ์ทุกอย่างสงบลง ซึ่งตอนนี้มีชายที่ดูมีอายุนอนแน่นิ่งอยู่ ร่องรอยของกระสุนปืนที่ฝังอยู่บนผิวหนังของเขา ใบหน้าที่ดูเจ็บปวดทรมานกับพิษของบาดแผล ให้ความรู้สึกน่าสงสารอย่างบอกไม่ถูก
"เดี๋ยวฉันจะให้ลูกน้องเรียกรถพยาบาลให้"
"ผะ... ผม ไม่รอดแน่"
เสียงของเขาสั่นเครือ และรู้สึกได้เลยว่าคงเหลือเวลาอีกไม่นาน เขาฝืนตัวเองพยายามที่จะหยิบของบางอย่างขึ้นมาให้เขา กระสุนไม่ได้โดนจุดที่สำคัญแต่ทว่าโดนมาหลายแผล จึงทำให้ร่างกายเริ่มไม่ไหวแล้วเพราะว่าเลือดไหลออกมาไม่หยุด
"อะไร"
คริสโตเฟอร์รับอะไรบางอย่างจากมือของเขา จ้องมองภาพใบนั้นก่อนจะเลิกคิ้วมองด้วยความสงสัย
"คนนี้..."
"คุณช่วยปกป้องเด็กคนนี้ที อย่าให้ใครพาเธอไปได้เด็ดขาด เฮือก...!"
"แล้วทำไมฉันต้องปกป้องเด็กคนนี้"
"คุณคริสโตเฟอร์ผมรู้จักคุณ คุณเป็นคนเดียวที่จะช่วยเธอได้ ขอร้องนะคุณ ชะ...ช่วย... เฮือก!"
สิ้นเสียงเฮือกสุดท้ายเขาก็แน่นิ่งไปอยู่ในร่างไร้วิญญาณ เขาจ้องมองภาพเด็กผู้หญิงในมือ จะเรียกว่าเด็กก็ไม่ถูก เพราะว่าอยู่ในชุดนักศึกษาดูโตมากๆแล้ว เขาขยับตัวลุกขึ้นกำรูปใบนั้นไว้แน่น แล้วก็มาคิดว่าทำไมจะต้องเอาภาระมาใส่ตัวเอง
"เสียชีวิตแล้วครับนาย"
"โทรแจ้งตำรวจให้มาจัดการด้วย"
"แล้วเด็กคนนั้น..."
เขามองภาพในมืออีกครั้งก่อนจะชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กคนหนึ่ง ที่วิ่งตรงมาทางนี้ เมื่อเห็นร่างไร้วิญญาณของชายที่นอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น ก็ร้องไห้ออกมาเสียงดังลั่น สวมกอดร่างนั้นอย่างน่าเวทนา
"พ่อ! ฮืออออ ทำไมต้องมาทิ้งหนูให้อยู่คนเดียวด้วย พ่อฟื้นขึ้นมาสิคะ"
หญิงสาวในชุดนักศึกษาวิ่งออกมาตามหาคุณพ่อของเธอเมื่อเสียงปืนสงบลง ท่านพาเธอไปซ่อนอยู่ที่ในโกดัง จากนั้นก็วิ่งออกมาหลอกล่อให้คนพวกนั้นไปอีกทาง เมื่อทุกอย่างเงียบสงบหญิงสาวจึงรีบออกมาตามหาคุณพ่อ แล้วก็มาเจอท่านในสภาพนอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น
"กรี๊ดดดด พ่อ...! ฟื้นขึ้นมาสิคะ ฟื้นสิ"
"หนวกหูเงียบๆ หน่อยได้ไหม"
คริสโตเฟอร์เอ่ยออกมาก่อนจะเอามือปิดหูตัวเองอย่างรู้สึกแสบหู เสียงของเธอมันแหลมจนทำให้เขารู้สึกรำคาญ ทิวาหันขวับไปมองชายตรงหน้า มองซ้ายขวาก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจ ภาพลักษณ์ของเขาเหมือนไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป และมีลูกน้องติดตามมาอีกหลายคนซึ่งแต่ละคนมีปืนอยู่ทั้งนั้น
"คุณใช่ไหมที่เป็นคนทำร้ายพ่อหนู...! คุณฆ่าพ่อหนูทำไมคะไอ้คนใจร้าย ไอ้ผู้ชายเฮงซวย"
หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้น ก่อนจะใช้ข้อมือเล็กทั้งสองข้างทุบตีเขาอย่างระบายอารมณ์ เธอเองแทบไม่มีสติ เพราะว่ากำลังช็อคที่คุณพ่อมาเสียชีวิตกะทันหัน และดูจากสภาพแล้วท่านถูกยิงจนเสียชีวิตคาที่ และมันจะเป็นใครได้อีกถ้าไม่ใช่คนที่อยู่แถวนี้ และมีปืนติดตัวอยู่
"อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะยัยเด็กบ้า ออกไปให้ห่างเลย"
ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างหัวเสีย หญิงสาวแทบจะล้มลงพื้นก่อนจะหยิบภาพถ่ายที่อยู่ในมือขึ้นมาดูอีกครั้ง และคราวนี้เขาได้มองใบหน้าของหญิงสาวเต็มตา ภาพที่อยู่ในมือกับผู้หญิงตรงหน้า ใบหน้าละม้ายคล้ายกับเหมือนเป็นคนเดียวกัน เขาเก็บภาพใบนั้นใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะจ้องหน้าเธออย่างท้าทาย
"แล้วไง... ฉันต้องกลัวเธอไหม"
หญิงสาวกำมือแน่นอย่างโกรธจัด การที่เขาตอบแบบนั้นแสดงว่ากำลังยอมรับว่าเป็นคนที่ทำร้ายพ่อของเธอ ท่านเป็นคนดีไม่คิดร้ายต่อใคร ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนใจร้ายทำร้ายท่านแบบนี้
"ฉันจะฆ่าคุณ ฉันจะเอาคืนให้พ่อ"
สิ้นเสียงของเธอหญิงสาวก็ขยับตัวลุกขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเข้าไปแย่งปืนที่ลูกน้องของเขา
"อย่าทำแบบนี้นะครับมันอันตราย"
ลูกน้องพยายามดันตัวหญิงสาวให้ออกห่าง ซึ่งตอนนี้เธอกำลังจะแย่งปืนจากเขาไป คริสโตเฟอร์เห็นแบบนั้นก็รู้สึกรำคาญตา ขยับตัวเข้ามาใกล้หญิงสาวก่อนจะจัดการอุ้มเธอขึ้นไว้พาดบ่า
"กรี๊ดดดด ปล่อยหนูนะ...!"
หญิงสาวดีดดิ้นออกมาอย่างรู้สึกกลัว การที่เขามาจับเธอไว้แบบนี้เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดีนัก แต่ยังไงเธอเองก็จะไม่ยอมแพ้ หาวิธีเอาคืนเขาให้ได้ ตอนนี้ชีวิตเธอไม่เหลือใครแล้ว พ่อคนเดียวที่เหลืออยู่บัดนี้กลายเป็นร่างไร้วิญญาณแล้ว
"เปิดประตูรถ ฉันจะเอายัยเด็กนี่กลับบ้าน"
"หนูไม่ไปนะ กรี๊ดดดดด ปล่อย...!"