รัก,มาเฟีย,แก้แค้น,โรมานซ์,คลั่งรัก,หวงเมีย,หึงโหด,พระเอกสายเปย์,ขี้หวง,พระเอกกินเด็ก,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,พระเอกสายโหด,คลั่งรักขั้นสุด,หึงแรง,หึงเมีย,กินเด็กเป็นอมตะ,ดื้อ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia Allergan] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JC3F757MQQR1YR01ZHESK85W/cover/01JC3F757MQQR1YR01ZHESK85W-1730988446966 "นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia Allergan] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ฤทธิ์เยอะนักใช่มั้ย ได้...!
ฉันจะเอาเธอจนตายคาเตียงเลย คอยดู...!
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
คริสโตเฟอร์ เอลิกัน อายุ 28 ปี เจ้าของภัตตาคารอาหาร allergan หลายสาขา เบื้องหน้าสวยหรูเป็นเจ้าของธุรกิจ แต่เบื้องหลังเขาคือเจ้าพ่อเงินกู้รายใหญ่ให้กับพวกมาเฟีย และแก๊งที่ใหญ่ๆ ก็ต้องก้มหัวให้กับเขาเพราะว่าอำนาจเงินมันหอมหวาน
"ล่ามันต่อไป แต่ว่าไม่ต้องฆ่านะ รอดูมันหนีหัวซุกหัวซุนก็พอ น่าสนุกดีว่าไหมล่ะละครฉากนี้..."
ทิวา ทิวาพร การกรเกียรต์ อายุ 20 ปี หญิงสาวที่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอยู่กับครอบครัว เธอมีคุณพ่อที่น่ารักและท่านเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ ขี่มอเตอร์ไซค์ไปรับไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัย ชีวิตช่างมีความสุข แต่จู่ๆ...
"เสียชีวิตแล้วครับนาย"
"เรียกตำรวจมาจัดการด้วย"
....
"คุณใช่ไหมที่เป็นคนทำร้ายพ่อหนู...!
คุณฆ่าพ่อหนูทำไมคะไอ้คนใจร้าย
ไอ้ผู้ชายเฮงซวย"
"แล้วไง... ฉันต้องกลัวเธอไหม"
"หนูจะฆ่าคุณ หนูจะเอาคืนให้พ่อ"
"กรี๊ดดดด ปล่อยหนูนะ...!"
"เปิดประตูรถ ฉันจะเอายัยเด็กนี่กลับบ้าน"
.
.
.
นิยาย Set นายใหญ่
มีทั้งหมด 5 เรื่องค่ะ เรียงลำดับไล่กันไป
1. นายใหญ่เลี้ยงเด็ก [Mafia west valor] ลูอีส & เวียงพิงค์ (จบแล้ว)
2. นายใหญ่หวงเด็ก [Mafia west sands] ฟินิกซ์ & แพรวรินทร์ (จบแล้ว)
3. นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia allergan] คริสโตเฟอร์ & ทิวา (อัพอยู่)
4. นายใหญ่หลงเด็ก [Mafia Veronica] ลูคัส & ไอรดา (รออัพ)
5. นายใหญ่ซ่อนเด็ก [Mafia Pandorica] ไมลส์ & ใบพัด (รออัพ)
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง
ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ
แนะนำให้อายุเกิน 18+ อ่านนะคะ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
เจี๊ยบเดินขึ้นไปที่ห้องของนายใหญ่ เคาะประตูสามครั้งจากนั้นก็ค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปข้างใน และเมื่อเธอเห็นสภาพข้างในห้องเละเทะไปหมดเหมือนเกิดการต่อสู้ แล้วผู้หญิงที่นายใหญ่ลากขึ้นห้องมา นอนหายใจเหนื่อยหอบอยู่บนเตียงนอนน่าสงสาร
เธอขยับเข้าไปใกล้ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"คุณหนูคะ... มีอะไรให้ช่วยไหมคะ"
ทิวาส่ายหน้าเล็กน้อย มองไปเบื้องหน้าอย่างเหม่อลอยเพราะสภาพในตอนนี้แทบลุกไม่ขึ้น ก็ไม่ผิดจากที่เขาขู่ไว้ ว่าเธอจะต้องตายคาเตียง ดูจากเธอในตอนนี้ก็ไม่ผิดจากที่เขาพูดเลย
"นายใหญ่สั่งให้เจี๊ยบพาคุณหนูไปอาบน้ำค่ะ เปลี่ยนชุดใหม่ค่อยมานอน เดี๋ยวให้แม่บ้านมาทำความสะอาดห้องให้นะคะ"
"หนูลุกไม่ขึ้นค่ะ"
หญิงสาวทำหน้าเศร้าหมอง รู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองไม่มีคุณค่าอะไรเหลือแล้ว เขาย่ำยีมันไปหมดจนเธอไม่เหลือศักดิ์ศรีเลย ชีวิตหลังจากนี้คงไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว พ่อก็เสียชีวิตเหลือตัวคนเดียว ทำไมเธอไม่ตายตามพ่อไปก็ไม่รู้ จะได้ไม่ต้องพบเจออะไรแบบนี้
"เดี๋ยวพี่เจี๊ยบช่วยประคองนะคะ"
เจี๊ยบเดินเข้าไปใกล้หญิงสาว ใส่ผ้าขนหนูคลุมตัวเธอไว้ จากนั้นเธอก็ค่อยๆลุกขึ้น แข้งขาอ่อนแรงแทบจะล้มทั้งยืน ขาของเธอสั่นไปหมดรู้สึกว่าร่างกายแย่มากๆ
"หนูปวดหัวค่ะ"
"คุณหนูไปนอนแช่ในน้ำอุ่นนะคะ อาจจะดีขึ้นก็ได้"
ทิวาพยักหน้าเล็กน้อย ค่อยๆ เดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะก้าวขาเหยียบลงไปในอ่างอาบน้ำ ซึ่งตอนนี้มีน้ำอุ่นเปิดอยู่ และเมื่อผิวกายถูกน้ำอุ่นค่อนไปทางร้อน
ก็รู้สึกว่าร่างกายฟื้นฟูขึ้นอย่างประหลาด เธอหลับตาลงเคลิบเคลิ้มไปกับผิวน้ำ ความเจ็บปวดของน้องสาวก็รู้สึกว่าดีขึ้นมาก แต่ก็ยังคงเจ็บแสบอยู่
เจี๊ยบปล่อยให้หญิงสาวนอนแช่อยู่ในน้ำก่อน ส่วนเธอก็เดินออกไปข้างนอก แจ้งให้แม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดห้องนอน ใช้เวลาเพียงแป๊บเดียว ห้องนอนของนายใหญ่ก็ถูกเนรมิตใหม่ ผ้าปูที่นอนที่เคยยับยู่ยี่ บัดนี้อยู่ในสภาพเหมือนใหม่แล้ว
เธอเข้าไปหาหญิงสาวอีกครั้ง ตอนนี้เหมือนเธอจะเผลอหลับไป เจี๊ยบเขย่าตัวสะกิดเรียกให้เธอตื่น ทิวาค่อยๆ ลืมตาขึ้น และเมื่อเห็นเจี๊ยบก็ยิ้มออกมา
"พี่ชื่ออะไรเหรอคะ ชื่อเจี๊ยบหรือเปล่าเห็นแทนตัวเองว่าแบบนั้น"
"ใช่ค่ะพี่ชื่อเจี๊ยบ แล้วคุณหนูล่ะคะชื่ออะไร"
"หนูชื่อทิวาค่ะ"
เจี๊ยบพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือไปประคองเธอให้ลุกขึ้นยืน ทิวาค่อยๆ หันหลังขยับตัวลุกขึ้นยืนโดยที่ผู้หญิงอีกคนเอาผ้าขนหนูวางไว้ให้ แล้วตอนนี้เธอก็อยู่ในสภาพที่มีผ้าพันตัวอยู่หนึ่งผืน ค่อยๆเดินเข้ามาในห้องนอนจากนั้นก็หยิบชุดนอนที่พี่เจี๊ยบวางไว้ให้
"คุณหนูเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว นอนพักผ่อนได้เลยนะคะ เดี๋ยวนายใหญ่ก็คงมาค่ะ"
"ขอบคุณนะคะที่ช่วย"
ทิวาเปลี่ยนชุดนอนให้เรียบร้อย จากนั้นก็ค่อยๆขึ้นไปนั่งลงบนเตียงนอน ก่อนจะชะงักไปเมื่อมีเสียงเคาะประตูหน้าห้อง
"เข้ามาเลยค่ะ"
พี่เจี๊ยบตะโกนออกไปบอกคนข้างนอก และเมื่อมีคนเปิดประตูเข้ามาเป็นผู้ชายสองคน คาดว่าอาจจะเป็นลูกน้องของไอ้ผู้ชายใจร้ายคนนั้น หญิงสาวหยิบหมอนมาปาใส่ทั้งสองคนก่อนจะโวยวายออกมาทันที
"ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะไม่ต้องเข้ามา แล้วก็ไปบอกเจ้านายพวกคุณด้วยว่าฉันจะฆ่าเขา เอาให้ตายเลย ออกไป๊...!"
พวกลูกน้องของคริสโตเฟอร์ไม่ทันได้ตั้งตัว รีบวิ่งออกจากห้อง เพราะว่าถูกหญิงสาวอาละวาดปาข้าวของใส่ไม่หยุด และเมื่อรู้สึกว่าสงบลงพวกเขาจึงรีบโทรศัพท์ไปรายงานเจ้านาย และแน่นอนว่าเขารู้สึกโกรธเพราะหญิงสาวดื้อไม่เชื่อฟัง
(เดี๋ยวฉันกลับไปจัดการเองแหละ ปล่อยให้เป็นบ้าในห้องนั่นแหละไม่ต้องไปยุ่งหรอก)
"ได้ครับนายใหญ่"
ลูกน้องของเขาโทรศัพท์ไปพร้อมเจ้านายเสร็จเรียบร้อย จากนั้นก็เดินไปยืนอยู่หน้าห้องแต่ว่าไม่เข้าไปก่อกวน ไม่เช่นนั้นคุณผู้หญิงข้างในห้องจะต้องปาของเครื่องใช้ออกมาอีก ไม่เสี่ยงจะดีกว่า
ทิวาที่อยู่ข้างในห้องนอนพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง หันไปมองหน้าผู้หญิงอีกคนที่อยู่กับเธอก่อนจะร้องครวญครางออกมา ไม่รู้สึกแสบช่วงล่างแต่มันทรมานเมื่อขยับตัว
"นอนพักเถอะค่ะ"
"พี่ออกไปก่อนเถอะค่ะหนูอยู่ได้ นอนสักแป๊บคงดีขึ้น"
"ได้ค่ะ ถ้างั้นไม่รบกวนแล้วนะคะ"
"ล็อคประตูให้ด้วยนะคะ"
เจี๊ยบพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะขยับตัวเดินออกไปนอกห้องนอน ไม่ลืมที่จะปิดไฟให้เรียบร้อยกดล็อคประตูจากข้างในก่อนจะเดินออกไปทันที
พวกผู้ชายที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องเห็นหน้าเจี๊ยบก็รีบกระซิบกระซาบถามทันที
"พี่เจี๊ยบ คุณผู้หญิงคนนั้นเขาสิ้นฤทธิ์แล้วเหรอ"
"เขาก็ไม่ได้โวยวายอะไรหรอก พวกแกห้ามเข้าไปรบกวนนะคุณหนูเขาจะพักผ่อน รอให้นายใหญ่มาค่อยให้เข้าไป"
"ได้ครับ"
เจี๊ยบหันไปมองยังประตูอีกครั้ง จากนั้นก็เดินออกไปในทันที ส่วนทิวาในตอนนี้เธอกำลังนอนนิ่งอยู่บนเตียงนอน สภาพดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว ใบหน้าแดงแจ๋ตาแทบจะปิด หญิงสาวขยับตัวซุกอยู่ในผ้าห่ม เริ่มรู้สึกปวดขมับเต้นตุ๊บตั๊บเหมือนจะระเบิด เธอเริ่มรู้สึกหนักอึ้งไม่สบายตัว กุมขมับเอาไว้แน่นก่อนจะพยายามฝืนหลับทั้งที่ยากเหลือเกิน
ทางด้านของคริสโตเฟอร์ ในตอนนี้กำลังพาเพื่อนไปสงบสติอารมณ์อยู่ ไม่อย่างนั้นอาจจะไปมีปัญหาทะเลาะเบาะแว้งกับมาเฟียกลุ่มอื่นซึ่งไม่ใช่เรื่องดีนัก และเขาก็เพิ่งรู้ว่าเพื่อนสนิทกับเด็กที่เก็บมาเลี้ยง มีความสัมพันธ์กันเกินกว่าพี่น้อง และเกิดปัญหามากมายทำให้เวียงพิงค์ต้องออกไปจากคฤหาสน์หลังใหญ่ ตอนแรกก็นึกว่าเพื่อนจะไม่แคร์ ไหงตอนนี้อยากได้เขาคืนแถมตามไปหึงหวงอีก
"ปกติมึงเป็นคนใจเย็นนะเว้ย"
"มึงก็ลองโดนแย่งเมียสิ จะรอดูว่ามึงจะใจเย็นได้แบบนี้ไหม"
"ถ้ากูมีเมียกูสาบานว่าจะไม่โง่เหมือนมึง"
"โง่เหมือนกู โง่แบบไหนวะ"
คริสโตเฟอร์มองหน้าเพื่อนก่อนจะส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ เป็นคนที่ฉลาดมาตลอด แต่บทจะโง่ก็โง่เกินไปเล่นเอาเพื่อนอย่างเขาเหนื่อยมากๆ
"น้องไม่รู้เรื่องอะไรเลย ทุกอย่างมันเป็นความผิดมาตั้งแต่รุ่นพ่อ มึงจะเหมารวมทั้งตระกูลเลยมันก็แปลกๆ และกูเองมีเหตุผลพอที่จะไม่ทำแบบนั้น"
"กูจะรอดู ไอ้พวกปากดีแบบนี้หนักกว่ากูอีก"
"ชิ...!"