รัก,มาเฟีย,แก้แค้น,โรมานซ์,คลั่งรัก,หวงเมีย,หึงโหด,พระเอกสายเปย์,ขี้หวง,พระเอกกินเด็ก,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,พระเอกสายโหด,คลั่งรักขั้นสุด,หึงแรง,หึงเมีย,กินเด็กเป็นอมตะ,ดื้อ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia Allergan] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JC3F757MQQR1YR01ZHESK85W/cover/01JC3F757MQQR1YR01ZHESK85W-1730988446966 "นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia Allergan] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ฤทธิ์เยอะนักใช่มั้ย ได้...!
ฉันจะเอาเธอจนตายคาเตียงเลย คอยดู...!
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
คริสโตเฟอร์ เอลิกัน อายุ 28 ปี เจ้าของภัตตาคารอาหาร allergan หลายสาขา เบื้องหน้าสวยหรูเป็นเจ้าของธุรกิจ แต่เบื้องหลังเขาคือเจ้าพ่อเงินกู้รายใหญ่ให้กับพวกมาเฟีย และแก๊งที่ใหญ่ๆ ก็ต้องก้มหัวให้กับเขาเพราะว่าอำนาจเงินมันหอมหวาน
"ล่ามันต่อไป แต่ว่าไม่ต้องฆ่านะ รอดูมันหนีหัวซุกหัวซุนก็พอ น่าสนุกดีว่าไหมล่ะละครฉากนี้..."
ทิวา ทิวาพร การกรเกียรต์ อายุ 20 ปี หญิงสาวที่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอยู่กับครอบครัว เธอมีคุณพ่อที่น่ารักและท่านเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ ขี่มอเตอร์ไซค์ไปรับไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัย ชีวิตช่างมีความสุข แต่จู่ๆ...
"เสียชีวิตแล้วครับนาย"
"เรียกตำรวจมาจัดการด้วย"
....
"คุณใช่ไหมที่เป็นคนทำร้ายพ่อหนู...!
คุณฆ่าพ่อหนูทำไมคะไอ้คนใจร้าย
ไอ้ผู้ชายเฮงซวย"
"แล้วไง... ฉันต้องกลัวเธอไหม"
"หนูจะฆ่าคุณ หนูจะเอาคืนให้พ่อ"
"กรี๊ดดดด ปล่อยหนูนะ...!"
"เปิดประตูรถ ฉันจะเอายัยเด็กนี่กลับบ้าน"
.
.
.
นิยาย Set นายใหญ่
มีทั้งหมด 5 เรื่องค่ะ เรียงลำดับไล่กันไป
1. นายใหญ่เลี้ยงเด็ก [Mafia west valor] ลูอีส & เวียงพิงค์ (จบแล้ว)
2. นายใหญ่หวงเด็ก [Mafia west sands] ฟินิกซ์ & แพรวรินทร์ (จบแล้ว)
3. นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia allergan] คริสโตเฟอร์ & ทิวา (อัพอยู่)
4. นายใหญ่หลงเด็ก [Mafia Veronica] ลูคัส & ไอรดา (รออัพ)
5. นายใหญ่ซ่อนเด็ก [Mafia Pandorica] ไมลส์ & ใบพัด (รออัพ)
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง
ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ
แนะนำให้อายุเกิน 18+ อ่านนะคะ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
ทิวานอนกอดหมอนข้างตัวสั่นเพราะรู้สึกหนาวเย็นยะเยือก ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร มันเหมือนกับว่าร่างกายปวดร้าวไปทั่ว ศีรษะร้อนรุ่มแทบจะระเบิด ปวดขมับเต้นตุบตับจนแทบนอนไม่ได้
ลมหายใจเริ่มแรงถี่ บิดตัวไปมาอย่างรู้สึกย่ำแย่ร่างกาย เสียงร้องครวญครางของเธอดังออกมาเป็นพักๆ เจี๊ยบที่หายไปนานเกือบสองชั่วโมง ก็เริ่มรู้สึกเป็นห่วงผู้หญิงที่อยู่ในห้องของนายใหญ่ จึงเดินขึ้นมาดูสักหน่อย
ก๊อก ก๊อก
เธอเคาะประตูจากนั้นก็เปิดเข้าไปข้างใน ได้ยินเสียงลมหายใจถี่แรงจึงรีบวิ่งเข้าไปดู ปรากฏว่าคุณผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง มีอาการตัวสั่นเหมือนคนเป็นไข้ เธอลองยื่นมือไปแตะตรงศีรษะ ต้องรีบดึงมือกลับเพราะว่ามันร้อนเหมือนไฟแผดเผา
"ทำไมตัวร้อนแบบนี้"
เธอเอ่ยออกมาก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ผสมน้ำอุ่นใส่กะละมังพร้อมกับหยิบผ้าขนหนู จากนั้นก็รีบดึงผ้าห่มที่คลุมตัวของเธอออก จัดการเช็ดตัวให้อย่างเบามือ เพื่อที่ความร้อนบนเรือนร่างของเธอให้ลดลงบ้าง
คริสโตเฟอร์กลับมาจากงานเลี้ยงเดินทางมาถึงคฤหาสน์ ก็เดินขึ้นมาชั้นบนจากนั้นก็ตรงไปยังห้องนอนเพื่อดูสภาพเด็กปากดี โดนขนาดนั้นคงเข็ดหลาบแล้วล่ะมั้ง ก็ดีจะได้คุยกันง่ายๆ ขึ้น
เขาเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง ก่อนจะเห็นเจี๊ยบกำลังเช็ดตัวให้เธออยู่ ร่างบางดูตัวสั่นไม่มีสติ ซึ่งดูจากสภาพแล้วไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก
"เกิดอะไรขึ้น"
และเมื่อเจี๊ยบได้ยินเสียงของเจ้านายเอ่ยถาม ก็รีบลงสักเตียงก่อนจะยืนตรง และตอบคำถามเขา
"คุณทิวาไม่สบายค่ะนายใหญ่ มีไข้สูงมาก ตอนนี้กำลังเช็ดตัวให้ แล้วเดี๋ยวจะไปเอายาลดไข้มาให้กินค่ะ"
"งั้นเหรอ... ไปเอายามาสิ"
"ได้ค่ะนายใหญ่"
เจี๊ยบวางผ้าขนหนูไว้ในกะละมัง จากนั้นก็รีบเดินออกไปเพื่อหายาพารามาให้คุณทิวากิน คริสโตเฟอร์จ้องมองร่างบางที่ตอนนี้ไม่มีเรี่ยวแรงจะต่อกรกับเขา ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ขยับตัวเข้าไปนั่งอยู่ข้างขอบเตียง จากนั้นก็ใช้มือทั้งสองข้างหยิบผ้าขนหนูในกะละมัง บิดให้หมาดๆ แล้วก็นำไปเช็ดใบหน้าให้หญิงสาว
"พ่อจ๋า... หนูคิดถึงพ่อค่ะ ฮึก!"
และดูเหมือนว่าหญิงสาวจะละเมอเสียมากกว่า ทั้งที่ตัวเองยังไม่ลืมตาขึ้น แต่ว่าร้องไห้แล้วเรียกหาแต่คนเป็นพ่อ ก็คงจะยังเสียใจเรื่องนั้นอยู่ เห็นพ่อถูกยิง และไร้ลมหายใจต่อหน้าต่อตา ก็คงจะรู้สึกเจ็บปวดหัวใจไม่น้อยเลย
"อยู่นิ่งๆ ฉันจะเช็ดตัวให้"
"อื้อ..."
หญิงสาวบิดตัวไปมา รู้สึกว่ามีคนกำลังวุ่นวายกับร่างกายของเธอ ใบหน้าเล็กสั่นกลัว พยายามเป็นอย่างมากที่จะลืมตาขึ้น จ้องมองไปยังเบื้องหน้า แต่ทว่าร่างกายไร้เรี่ยวแรง ขอบตาร้อนฉ่าหนักอึ้งไม่สามารถที่จะมองได้อย่างเต็มตา
"เธอนี่มันดื้อจริงๆ ไม่สบายขนาดนี้แล้วยังดื้ออีก เฮ้อ...!"
เขาหันไปมองยังประตู ซึ่งตอนนี้เจี๊ยบกำลังวิ่งเข้ามาพร้อมกับถาดยาและแก้วน้ำอุ่น เขาช้อนตัวหญิงสาวมาไว้ในอ้อมแขน ตัวเธอร้อนรุ่ม อุณหภูมิกายสูงมากจนไม่อยากแตะต้อง แต่ทว่าก็ต้องอดทน รีบใส่ยาเข้าไปในปากของเธอ และถึงแม้ว่าทิวาจะต้านทานแรงของเขาไม่ได้ แต่ยังพอรับรู้ว่าเขากำลังทำอะไรกับตัวเธอ
แค่ก ๆ
เธอเริ่มสำลักน้ำที่เขากำลังป้อนให้ที่ปาก และเมื่อเธอกลืนยาลงไปเรียบร้อย เขาก็อุ้มไปวางบนเตียงนอนตามเดิม แต่ครั้งนี้ไม่ยอมให้ห่มผ้า เพราะจะยิ่งเพิ่มอุณหภูมิในร่างกายให้สูงขึ้นไปอีก
"ออกไปได้แล้ว กินยาแป๊บเดียวเดี๋ยวไข้ก็ลดเองแหละ"
"ได้ค่ะนายใหญ่ ถ้ามีอะไรก็เรียกเจี๊ยบได้นะคะ"
"อืม... ออกไปให้หมดเลย"
หญิงสาวโค้งตัวเล็กน้อย ก่อนจะถือถาดยาและแก้วน้ำออกไปจากตรงนั้นทันที คริสโตเฟอร์จ้องมองไปยังร่างบาง ที่ตอนนี้เริ่มสงบลงได้บ้าง คงเพราะว่าก่อนหน้านี้พี่เลี้ยงได้เช็ดตัวให้เธอ จึงทำให้ร่างกายได้ระบายความร้อนออกไปบ้างแล้ว และเธอเป็นแบบนี้อยู่อีกเกือบครึ่งชั่วโมงจนฤทธิ์ยาเริ่มทำงาน หญิงสาวก็สงบลงไม่หายใจแรงตัวสั่นเหมือนก่อนหน้านี้
ทิวาค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ รู้สึกดีขึ้นมากเมื่อได้กินยาเข้าไป เมื่อเห็นร่างหนานอนอยู่ข้างเธอ แผ่นหลังของเขามีหมอนซ้อนอยู่สองใบ กำลังหลับตาลงเพื่อพักผ่อน เธอเหลือบสายตาหันไปเห็นปืนที่อยู่บนหัวเตียง ก็รีบขยับตัวลุกขึ้นจ้องมองไปยังสิ่งที่สนใจ ถ้าเธอเอาปืนมายิงเขาให้ตายไปซะ ก็จะได้ชำระแค้นให้กับคุณพ่อ และสิ่งที่เขาทำกับเธอเมื่อก่อนหน้านี้
"ฆ่าฉันสิ แต่เธอรู้ใช่ไหมว่าถ้าทำไม่สำเร็จจะโดนอะไร ก่อนหน้านี้ฉันคงปราณีเธอไปใช่ไหมล่ะ ถึงได้มีฤทธิ์เดชคิดแค้นฉันอีก"
เขาเอ่ยออกมาทั้งที่ตัวเองยังไม่ลืมตาขึ้น หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวหันไปมองร่างหนาที่เอ่ยข่มขู่ พูดออกมาเหมือนกำลังรับรู้ ว่าเธอมีความคิดที่จะทำอะไร
"หนูไม่ได้จะทำอะไรค่ะ"
"งั้นเหรอ... ก็ดี ถ้าทำตัวน่ารักฉันก็จะไม่ทำอะไรรุนแรงเหมือนก่อนหน้านี้อีก"
พูดจบเขาก็ค่อยๆลืมตาขึ้น เหลือบสายตามองร่างเล็กที่ตอนนี้กำผ้าห่มแน่น จ้องมองหน้าเขาด้วยความรู้สึกกลัว
"หิวไหม..."
จู่ๆ ชายหนุ่มก็เปลี่ยนเรื่องคุย แถมยังพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มลงจนหญิงสาวรู้สึกแปลกใจ เอาจริงเธอสูญเสียพลังงานไปกับเขาเยอะมาก และการที่ดื้อกับผู้ชายตรงหน้า ไม่เป็นผลดีกับตัวเธอเลย
"หิวค่ะ"
"ลุกไหวไหมล่ะ เดี๋ยวจะพาลงไปกินข้าวข้างล่าง แต่ถ้าลงไปไม่ไหว จะให้แม่บ้านเอาขึ้นมาให้ข้างบน"
"ไหวค่ะ"
หญิงสาวผงะถอยหลังเล็กน้อย เมื่อชายหนุ่มยื่นมือมาแตะที่หน้าผากอย่างรวดเร็ว จนใจรู้สึกระแวงและกลัวไปหมด
"ตัวไม่ร้อนแล้วนี่ ใส่เสื้อผ้าฉันไปก่อนแล้วกัน แล้วเดี๋ยวจะพาไปซื้อ"
คริสโตเฟอร์ขยับตัวลุกขึ้นลงจากเตียง เดินเข้าไปในห้องแต่งตัว หยิบเสื้อเชิ้ตสีดำตัวใหญ่และกางเกงที่คิดว่าเล็กที่สุดที่เธอจะใส่ได้ จากนั้นก็เดินออกมาแล้วโยนไปให้เธอบนเตียง
"ใส่ชุดนี้ไปก่อน"
ทิวาจ้องมองเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ และกางเกงขาสั้นอยู่นาน เหลือบสายตามองเขาก่อนจะสะดุ้ง เมื่อชายหนุ่มจ้องมองมาเริ่มไม่พอใจที่เธอไม่ยอมทำอะไรสักที หญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะเปิดประตูและเดินออกมาหาเขาข้างนอก
"เสร็จแล้วค่ะ"
"มานี่..."
เขาโอบเอวหญิงสาวให้เข้ามายืนเคียงข้าง จากนั้นก็พาเธอออกจากห้องนอน และเดินตรงมายังชั้นล่าง ซึ่งตอนนี้ในห้องอาหาร มีของอร่อยมากมายวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ ซึ่งเขาสั่งให้เชฟทำไว้เมื่อยี่สิบนาทีก่อน
"อาหารพร้อมแล้วค่ะนายใหญ่"
"อืม ขอบใจ"