รัก,มาเฟีย,แก้แค้น,โรมานซ์,คลั่งรัก,หวงเมีย,หึงโหด,พระเอกสายเปย์,ขี้หวง,พระเอกกินเด็ก,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,พระเอกสายโหด,คลั่งรักขั้นสุด,หึงแรง,หึงเมีย,กินเด็กเป็นอมตะ,ดื้อ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia Allergan] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JC3F757MQQR1YR01ZHESK85W/cover/01JC3F757MQQR1YR01ZHESK85W-1730988446966 "นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia Allergan] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ฤทธิ์เยอะนักใช่มั้ย ได้...!
ฉันจะเอาเธอจนตายคาเตียงเลย คอยดู...!
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
คริสโตเฟอร์ เอลิกัน อายุ 28 ปี เจ้าของภัตตาคารอาหาร allergan หลายสาขา เบื้องหน้าสวยหรูเป็นเจ้าของธุรกิจ แต่เบื้องหลังเขาคือเจ้าพ่อเงินกู้รายใหญ่ให้กับพวกมาเฟีย และแก๊งที่ใหญ่ๆ ก็ต้องก้มหัวให้กับเขาเพราะว่าอำนาจเงินมันหอมหวาน
"ล่ามันต่อไป แต่ว่าไม่ต้องฆ่านะ รอดูมันหนีหัวซุกหัวซุนก็พอ น่าสนุกดีว่าไหมล่ะละครฉากนี้..."
ทิวา ทิวาพร การกรเกียรต์ อายุ 20 ปี หญิงสาวที่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอยู่กับครอบครัว เธอมีคุณพ่อที่น่ารักและท่านเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ ขี่มอเตอร์ไซค์ไปรับไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัย ชีวิตช่างมีความสุข แต่จู่ๆ...
"เสียชีวิตแล้วครับนาย"
"เรียกตำรวจมาจัดการด้วย"
....
"คุณใช่ไหมที่เป็นคนทำร้ายพ่อหนู...!
คุณฆ่าพ่อหนูทำไมคะไอ้คนใจร้าย
ไอ้ผู้ชายเฮงซวย"
"แล้วไง... ฉันต้องกลัวเธอไหม"
"หนูจะฆ่าคุณ หนูจะเอาคืนให้พ่อ"
"กรี๊ดดดด ปล่อยหนูนะ...!"
"เปิดประตูรถ ฉันจะเอายัยเด็กนี่กลับบ้าน"
.
.
.
นิยาย Set นายใหญ่
มีทั้งหมด 5 เรื่องค่ะ เรียงลำดับไล่กันไป
1. นายใหญ่เลี้ยงเด็ก [Mafia west valor] ลูอีส & เวียงพิงค์ (จบแล้ว)
2. นายใหญ่หวงเด็ก [Mafia west sands] ฟินิกซ์ & แพรวรินทร์ (จบแล้ว)
3. นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia allergan] คริสโตเฟอร์ & ทิวา (อัพอยู่)
4. นายใหญ่หลงเด็ก [Mafia Veronica] ลูคัส & ไอรดา (รออัพ)
5. นายใหญ่ซ่อนเด็ก [Mafia Pandorica] ไมลส์ & ใบพัด (รออัพ)
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง
ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ
แนะนำให้อายุเกิน 18+ อ่านนะคะ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
คริสโตเฟอร์จ้องมองใบหน้าของทิวา ที่ตอนนี้ดูเหมือนจะลังเลว่าจะเชื่อคำพูดของฝั่งเขาดีหรือไม่ คนอย่างเขาไม่ได้ใจร้ายที่จะฆ่าแกงใครง่ายๆแบบนั้น และไม่ได้รู้จักคุณพ่อของเธอเป็นการส่วนตัว แล้วเขาจะไปทำร้ายทำไม
"ฉันไม่ได้รู้จักพ่อของเธอเป็นการส่วนตัว ก็เลยไม่มีเหตุผลที่ฉันต้องทำร้าย แต่ที่ฉันพาเธอกลับมา เพราะก่อนที่พ่อของเธอจะเสียชีวิต เขาขอร้องให้ฉันพาเธอกลับมาด้วย ก็แค่นั้นแหละ"
"หนูจะเชื่อคำพูดคุณได้เหรอคะ คุณอาจจะทำดีกลบเกลื่อนความผิดหรือเปล่า"
"ปัญญาอ่อน เธอไม่ได้สำคัญขนาดที่ฉันจะต้องมาคอยแก้ตัว เธอจะต้องอยู่ที่นี่ห้ามออกไปที่อื่น ยกเว้นจะมีญาติพี่น้องของเธอมารับไป ถึงตอนนั้นฉันจะยอมให้เธอออกไปจากที่นี่"
ชายหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างตัดรำคาญ คุณพ่อของเธอก่อนเสียชีวิต ได้ขอให้เขาช่วยรับเลี้ยงดูผู้หญิงคนนี้ และถ้าเกิดว่าเธอมีญาติพี่น้องที่ไหน ผู้ชายคนนั้นคงไม่ฝากฝั่งเขาให้ดูแลหรอก
"ปล่อยหนูไปเถอะค่ะ คุณขังหนูไว้ที่นี่ไม่มีประโยชน์หรอก"
"ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ฉันไม่ได้ทำร้ายพ่อเธอ และก่อนตายเขาเป็นคนขอร้องให้ฉันดูแลเธอ ไม่เชื่อก็แล้วไปฉันไม่แคร์หรอก"
พูดจบชายหนุ่มก็นั่งกินข้าวตรงหน้าต่อ ไม่ได้มีความสุขใจว่าหญิงสาวจะตอบแบบไหน เพราะสุดท้ายเธอก็ไปจากที่นี่ไม่ได้อยู่ดี คุณพ่อกับคุณแม่ของเขาอยู่ต่างประเทศ คฤหาสน์หลังนี้เขาอยู่คนเดียว และการมีคนอื่นเข้ามาอยู่ร่วมคฤหาสน์ก็ไม่ได้ทำให้เขารำคาญขึ้น
"แต่ว่า..."
"ใครอยู่แถวนี้เอาจานข้าวของยัยเด็กนี่ไปเททิ้งหน่อย พูดมากน่ารำคาญไม่ต้องกิน"
เด็กสาวได้ยินแบบนั้นก็รีบใช้มือหยิบช้อนส้อม จากนั้นก็รีบตักกับข้าวมากิน เอาจริงเธอรู้สึกหิวเป็นอย่างมาก แต่ว่าหมดฤทธิ์เพราะชายหนุ่มกระทำความรุนแรงกับเธอก่อนหน้านี้
คริสโตเฟอร์ยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย จากนั้นชายหนุ่มก็ตักของอร่อยใส่จานให้เธอ
"กินเยอะๆ เดี๋ยวจะพาไปซื้อของที่ห้าง"
ทิวารู้สึกว่าตัวเองไม่ควรจะต่อต้านเขาในตอนนี้ หลังจากที่เขากระทำความรุนแรงกับเธอ หลังจากนั้นก็ไม่ได้ข่มขู่หรือใช้ความรุนแรงแต่อย่างใด แถมยังเช็ดตัวให้พามากินข้าว ซึ่งถือว่าไม่ได้ดูใจร้ายอะไรนักหนา แต่ยังไงเธอก็ยังไม่อยากจะเชื่อ เรื่องที่เขาบอกว่าไม่ได้ทำร้ายคุณพ่อ
"ฉันไม่รู้จักพ่อเธอมาก่อน และไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องทำร้ายเขา เธอตัวคนเดียวไม่มีใคร ถ้าทำตัวน่ารักไม่ดื้อกับฉัน ฉันก็จะส่งเธอเรียนให้ชีวิตที่สุขสบาย"
เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังจนหญิงสาวรู้สึกสัมผัสได้ ถือว่าเธอควรจะอยู่ที่นี่ไปก่อน ก็อย่างน้อยถ้ากลับไปที่บ้านก็ไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหน แล้วเธอไม่เคยทำงานมาก่อน ก็เลยไม่รู้วิธีการหาเงินเพราะปกติคุณพ่อคอยดูแลอย่างดี
"หนูเชื่อใจคุณได้เหรอคะ"
"ไม่เชื่อก็เรื่องของเธอ ฉันไม่แคร์หรอก"
ชายหนุ่มยกแก้วน้ำเย็นขึ้นดื่มก่อนจะจ้องมองใบหน้าของเธอที่ดูสีหน้าดีขึ้นจากก่อนหน้านี้ ทิวาก้มหน้าลงกินข้าวด้วยความหิวโหย ตอนนี้เธอคงต้องห่วงตัวเองไว้ก่อน และถ้าเกิดว่าต่อต้านผู้ชายตรงหน้า เธออาจจะโดนเขาเล่นงานอีก
หลังจากนั้นเขาก็สั่งให้ทิวาไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ด้วยเธอสวมใส่เสื้อผ้าของเขา เป็นเสื้อเชิ้ตยาวไปจนเกือบเข่า ใส่กางเกงบ๊อกเซอร์ของเขาซ้อนอยู่ข้างใน จะได้ดูไม่โป๊จนเกินไป
และเมื่อเธอแต่งตัวเรียบร้อยก็เดินลงมาชั้นล่าง มองหาชายหนุ่มที่ตอนนี้ยืนคุยกับลูกน้องอยู่ตรงหน้าคฤหาสน์ ใบหน้าเธอค่อนข้างเศร้าหมอง เพราะว่าเพิ่งเสียคุณพ่อไป แต่ทว่าเธอเองก็ต้องทำเหมือนว่าตัวเองเข้มแข็ง ทั้งที่ภายในใจแตกสลายไปหมดแล้ว
"พวกนายจัดการเรื่องงานศพของพ่อยัยเด็กบ้านั้นด้วย เดี๋ยวฉันจะพาไปเอง ตอนนี้พาไปซื้อเสื้อผ้าก่อน ฤทธิ์เยอะชิบหายผู้หญิงอะไร"
ชายหนุ่มสบถออกมาก่อนจะเหลือบสายตามองไปยังข้างหลัง ซึ่งตอนนี้สาวเดินออกมาพร้อมกับพี่เลี้ยงที่คอยดูแลเธอ
"ไปขึ้นรถสิลีลาทำไม"
หญิงสาวมีสีหน้าที่สลดลง จากนั้นก็ค่อยๆเดินขึ้นรถตามที่เขาสั่ง ตอนนี้ไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำอะไรเลย มันรู้สึกว่าชีวิตเหมือนโดนทำร้าย ทั้งเรื่องพ่อ และเรื่องทุกๆอย่างพังทลายลงหมดทั้งที่เธอวาดฝันไว้อย่างสวยงาม คริสโตเฟอร์มองตามหญิงสาวไปด้วยความรู้สึกลังเล ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับเด็กคนนี้ดี ถ้าทำตัวนิ่งๆไม่ดื้อกับเขาก็น่าสงสารอยู่หรอก แต่พอมีฤทธิ์เดชใช้เท้าถีบเขาแบบนี้ ก็รู้สึกหมั่นไส้เช่นกัน
ชายหนุ่มเดินตามขึ้นไปที่รถ ก็เขยิบเข้าไปนั่งเบียดหญิงสาว เธอต้องดันตัวเขาให้ออกห่าง
"ทำไม... รังเกียจผัวตัวเองหรือไง"
"คุณ...! พูดไม่เพราะเลยค่ะ"
หญิงสาวทำหน้าง้ำงอใส่ชายหนุ่ม เหมือนหน้าหนีมองออกไปนอกกระจก รู้สึกว่าไม่อยากคุยกับเขาสักเท่าไหร่ เนื่องด้วยเขาเป็นผู้ชายที่ปากจัด และพูดอะไรไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของเธอเลย จึงทำให้ไม่อยากคุยด้วย
คริสโตเฟอร์เบียดตัวเองเข้าไปนั่งชิดหญิงสาว จนทิวาถึงกับยอมแพ้ต้องปล่อยให้เขาแนบชิดแทบจะสิงเธออยู่แล้ว ไล่ยังไงก็ไม่ยอมไปแถมยังอยากเอาชนะเธออีก คนแบบนี้ต่อล้อต่อเถียงด้วยก็มีแต่จะเหนื่อย
"หึ..."
ชายหนุ่มเลื่อนมือไปโอบรอบเอวหญิงสาวไว้ ซุกใบหน้าเข้าไปใกล้ ก่อกวนทิวาไม่หยุดจนเธอต้องดันตัวเขาออกห่าง
"ทำไมคุณชอบแกล้งหนูคะ"
"ก็ถ้าเธอทำตัวน่ารักฉันก็จะไม่ทำอะไรเธอ"
"หนูก็อยู่เฉยๆแล้วไงคะ ไม่ได้ดื้อกับคุณสักหน่อย ทำไมคุณยังแกล้งค่ะ"
เธอทำหน้าง้ำงอใส่ชายหนุ่ม คริสโตเฟอร์ขี้เกียจทะเลาะกับเธอจึงยอมปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ และดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มหายใจออกมาได้บ้าง เพราะการที่เขาเข้ามาแนบชิดเธอ มันทำให้หายใจไม่ทั่วท้อง ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนั้นมันคืออะไร แต่ว่าการอยู่กับเขามันทำให้เธอรู้สึกปั่นป่วนอย่างบอกไม่ถูก
"ซื้อเสื้อผ้าเสร็จเดี๋ยวจะพาไปที่วัด"
"ที่วัดเหรอคะ หมายถึงงานศพของคุณพ่อใช่ไหมคะ คุณจะพาหนูไปจริงๆใช่ไหม"
เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงร้อนรน กลัวเหลือเกินว่าชายหนุ่มจะหลอก อย่างน้อยเมื่อท่านไม่มีชีวิตอยู่แล้ว เธอควรจะได้ไปส่งท่านครั้งสุดท้าย แต่ก็ไม่รู้ว่าผู้ชายข้างกายแต่ใจดีหรือเป็นตัวร้าย
"ก็ทำตัวให้มันน่ารักเชื่อฟังหน่อย เดี๋ยวจะพาไปเอง"
"ได้ค่ะ หนูจะไม่ดื้อกับคุณค่ะพาหนูไปที่วัดนะคะ"