รัก,มาเฟีย,แก้แค้น,โรมานซ์,คลั่งรัก,หวงเมีย,หึงโหด,พระเอกสายเปย์,ขี้หวง,พระเอกกินเด็ก,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,พระเอกสายโหด,คลั่งรักขั้นสุด,หึงแรง,หึงเมีย,กินเด็กเป็นอมตะ,ดื้อ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia Allergan] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JC3F757MQQR1YR01ZHESK85W/cover/01JC3F757MQQR1YR01ZHESK85W-1730988446966 "นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia Allergan] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ฤทธิ์เยอะนักใช่มั้ย ได้...!
ฉันจะเอาเธอจนตายคาเตียงเลย คอยดู...!
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
คริสโตเฟอร์ เอลิกัน อายุ 28 ปี เจ้าของภัตตาคารอาหาร allergan หลายสาขา เบื้องหน้าสวยหรูเป็นเจ้าของธุรกิจ แต่เบื้องหลังเขาคือเจ้าพ่อเงินกู้รายใหญ่ให้กับพวกมาเฟีย และแก๊งที่ใหญ่ๆ ก็ต้องก้มหัวให้กับเขาเพราะว่าอำนาจเงินมันหอมหวาน
"ล่ามันต่อไป แต่ว่าไม่ต้องฆ่านะ รอดูมันหนีหัวซุกหัวซุนก็พอ น่าสนุกดีว่าไหมล่ะละครฉากนี้..."
ทิวา ทิวาพร การกรเกียรต์ อายุ 20 ปี หญิงสาวที่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอยู่กับครอบครัว เธอมีคุณพ่อที่น่ารักและท่านเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ ขี่มอเตอร์ไซค์ไปรับไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัย ชีวิตช่างมีความสุข แต่จู่ๆ...
"เสียชีวิตแล้วครับนาย"
"เรียกตำรวจมาจัดการด้วย"
....
"คุณใช่ไหมที่เป็นคนทำร้ายพ่อหนู...!
คุณฆ่าพ่อหนูทำไมคะไอ้คนใจร้าย
ไอ้ผู้ชายเฮงซวย"
"แล้วไง... ฉันต้องกลัวเธอไหม"
"หนูจะฆ่าคุณ หนูจะเอาคืนให้พ่อ"
"กรี๊ดดดด ปล่อยหนูนะ...!"
"เปิดประตูรถ ฉันจะเอายัยเด็กนี่กลับบ้าน"
.
.
.
นิยาย Set นายใหญ่
มีทั้งหมด 5 เรื่องค่ะ เรียงลำดับไล่กันไป
1. นายใหญ่เลี้ยงเด็ก [Mafia west valor] ลูอีส & เวียงพิงค์ (จบแล้ว)
2. นายใหญ่หวงเด็ก [Mafia west sands] ฟินิกซ์ & แพรวรินทร์ (จบแล้ว)
3. นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia allergan] คริสโตเฟอร์ & ทิวา (อัพอยู่)
4. นายใหญ่หลงเด็ก [Mafia Veronica] ลูคัส & ไอรดา (รออัพ)
5. นายใหญ่ซ่อนเด็ก [Mafia Pandorica] ไมลส์ & ใบพัด (รออัพ)
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง
ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ
แนะนำให้อายุเกิน 18+ อ่านนะคะ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
หญิงสาวยอมนั่งนิ่ง และไม่ชวนชายหนุ่มทะเลาะ ไม่ว่าเขาจะพาไปที่ไหนเธอก็เดินตามไปอย่างว่าง่าย เพียงเพราะอยากจะไปส่งคุณพ่อครั้งสุดท้าย ถ้าเกิดว่าท่านจากไปด้วยโรคร้ายเธอยังไม่เจ็บปวดเท่านี้เลย เราสองคนใช้ชีวิตกันมาไม่เคยมีปัญหากับใคร แต่ทำไมคุณพ่อถึงถูกยิงได้
"อยากได้อะไรไหม"
เขาดึงมือหญิงสาวให้มาเดินชิดใกล้ จากนั้นก็พาเดินเข้าไปในตัวห้าง เอาจริงก็ไม่รู้หรอกว่าพวกผู้หญิงเขาใช้ของอะไรกันบ้าง และเขาเองก็ไม่เคยมีเมียเป็นตัวเป็นตน ใช้เงินแก้ปัญหาอย่างเดียว จึงไม่รู้ว่าโดยปกติการเอาใจผู้หญิงต้องทำแบบไหน และเขาเองไม่ได้มีความคิดนั้นจึงไม่ได้สนใจ
"เอาแค่เสื้อผ้าก็ได้ค่ะ"
หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงเบา เธอไม่ควรจะต่อต้านชายตรงหน้า เพราะเขามีอารมณ์ที่รุนแรงมากกว่าคนทั่วไป และถ้าเกิดว่าต่อล้อต่อเถียงไม่หยุดจะกลับกลายเป็นว่าเธอเองจะเจ็บตัว
"แล้วมีรองเท้าใส่เหรอ ชุดชั้นในล่ะ ไหนจะกางเกงในอีก โดนฉันทำขาดไปแบบนั้นใส่ได้อยู่เหรอไง หรือว่าเธอจะเอาเข็มกับด้ายไปนั่งเย็บล่ะ ก็ได้นะจะได้ประหยัดไง"
หญิงสาวเดินสายตามองชายหนุ่มก่อนจะถอนหายใจออกมา ไม่เห็นจะต้องประชดประชันกันแบบนี้เลย เธอก็แค่ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณอะไร เขาซื้ออะไรให้ตั้งมากมาย เดี๋ยวจะมาทวงบุญคุณกับเธอไม่เลิกอีก ตอนนี้เธอพยายามเออออ และตามใจเขาไปก่อน ถ้าเกิดมีโอกาสในการหนีออกไปจากที่นั่น เธอจะออกมาแน่นอน
"งั้นก็ซื้อทุกอย่างเลยค่ะ คุณเลิกประชดประชันหนูสักทีได้ไหม"
"ก็เธอทำตัวน่ารำคาญ ถามอะไรก็พูดดีๆทำมาเก่งอกเกรงใจ ฉันไม่ชอบ"
ชายหนุ่มทำหน้าหงุดหงิดก่อนจะดึงมือเธอพาเดินเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าแบรนด์เนม หญิงสาวเดินเลือกโดยที่ไม่หยิบเพราะราคาแต่ละตัวไม่ใช่ถูกๆ
ทำไมเขาถึงไม่พาเธอไปเดินตลาดนัดซื้อตัวละ 200-300บาทก็พอ ถ้าเป็นแบบนี้ไม่ไหวหรอกนะ ดูสิแค่เสื้อยืดตัวเดียวก็ปาไป 1,900 บาทแล้ว ใครจะไปกล้าซื้อล่ะแบบนี้
"อีกนานไหม"
ชายหนุ่มกอดอกจ้องมองใบหน้าหญิงสาวด้วยความกดดัน เธอหันไปเห็นราคาก่อนจะหยิบขึ้นมาแล้วส่งไปให้ชายหนุ่มดู
"ไม่มีถูกกว่านี้แล้วเหรอคะ"
"เธอเหมาทั้งร้านขนหน้าแข้งฉันก็ไม่ร่วงหรอก หยิบๆมาเหอะรำคาญ"
"ก็ได้ค่ะ"
เธอหันไปหยิบราคาที่คิดว่าถูกที่สุดในร้าน จนชายหนุ่มเริ่มรำคาญจึงหันไปหาพนักงานพร้อมกับออกคำสั่ง และส่งบัตร black card ไปให้เพื่อชำระเงิน
"ทั้งราวเนี่ยเอามาให้หมดเลยใส่ถุงมา แล้วก็ราวชุดกระโปรงตรงนั้นด้วย กางเกงตรงนั้นอีก นี่บัตรเร็วๆเลยนะฉันรีบ"
"ได้เลยค่ะคุณลูกค้ารอสักครู่นะคะ"
พนักงานรีบรับบัตร black card ไป เพราะจำนวนสามราวที่เขาสั่งราคาโดดไปหลายแสนแล้ว พวกเธออยากทำยอดจะแย่ เมื่อมีคนมาเหมาแบบนี้มีหรือที่จะไม่ขาย แต่ทว่าผู้หญิงอีกคนดูตกใจเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่าเขาจะเหมาเสื้อผ้าให้เธอทั้งหมด
"เดี๋ยวก่อนนะคะคุณจะเอาไปทำอะไรนักหนา เยอะขนาดนั้นหนูใส่ไม่หมดหรอกค่ะ"
"มันคือความผิดของเธอ ถ้าเกิดว่าเลือกไปตั้งแต่แรกฉันก็คงไม่ต้องซื้อหมดแบบนี้ ไม่ต้องกลัวหรอกฉันทบต้นทบดอกเธอแน่"
ชายหนุ่มยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ จากนั้นก็เดินไปนั่งตรงโซฟาโดยมีหญิงสาวมองตามไปก่อนจะมีสีหน้าที่สลดลงอยากเห็นได้ชัด ทำไมเขาถึงเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ ใช้เงินเปลืองเหมือนมันคือใบไม้ที่ไม่มีค่า
ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยซื้อของราคาแพงขนาดนี้เลย ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ร่ำรวยอะไรแต่มีความสุขมาก และคุณพ่อก็ดูแลเอาใจใส่เธอดีมาตลอด
"มานี่ อย่ามาร้องไห้แถวนี้นะไม่งั้นฉันจะจัดการเธอ"
หญิงสาวค่อยๆ ปาดน้ำตาไม่ให้ตัวเองร้องไห้ เพียงแค่นึกถึงคุณพ่อมันก็ไหลออกมาอัตโนมัติ พยายามที่จะทำให้ตัวเองเข้มแข็งแต่มันยากเย็นมากเหลือเกิน เธอจึงหยุดเศร้าและเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม
"ต้องไปซื้อชุดนักศึกษาอีกใช่ไหม"
"หนูกลับไปเอาที่บ้านก็ได้ค่ะ"
"ไม่ต้องกลับไปแล้ว ซื้อใหม่แหละไม่ต้องเรื่องมาก วันนี้ซื้อให้หมดที่จะต้องใช้ ถ้าฉันเห็นว่าเธอบ่นขาดเหลืออะไรฉันจะจัดการเธอแน่"
เมื่อพูดกับทิวาเรียบร้อยเขาก็ลุกขึ้น จากนั้นก็หันไปสั่งลูกน้องให้รอรับของที่สั่งไว้ ส่วนเขาพาหญิงสาวเดินออกไปยังร้านอื่น มีของที่ต้องซื้ออีกหลายอย่าง และทิวาคิดว่าเธอไม่ควรต่อต้านเขาในตอนนี้ ก็นึกเสียว่าเป็นค่าที่เธอเสียตัวให้เขา ถึงแม้ว่ามันจะไม่คุ้มค่าอะไรเลยก็ตาม แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย
เขาพาเธอเดินวนไปทั่วทั้งชั้น ได้ของมาเยอะแยะมากมาย มีทั้งเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า ชุดนักศึกษาและอุปกรณ์การเรียนต่างๆ รวมถึงโทรศัพท์และ iPad ที่ต้องใช้ในการเรียนหนังสือ เครื่องสำอางหรือแม้แต่ครีมบำรุงที่ผู้หญิงเขาใช้กัน บางอย่างเธอก็ไม่เคยใช้แต่เขาก็สั่งพนักงานหยิบมาให้ ซึ่งยังไม่รู้เลยว่าได้มาจะใช้ยังไง
"พอหรือยังอยากได้อะไรอีกไหม"
หญิงสาวรีบส่ายหน้าทันที เท่าที่มีก็ไม่รู้ว่าจะใช้หมดเมื่อไหร่ เขาเล่นเหมาเสื้อผ้าให้เธอเป็นราว และโดยปกติเธอก็ใส่เสื้อผ้าไม่ได้เยอะ ซักสลับกันไปไม่จำเป็นต้องมีเยอะมากมายขนาดนั้น
"ไม่เอาแล้วค่ะแค่นี้ก็เยอะมากแล้วค่ะ เราไปหาคุณพ่อกันดีไหมคะ หนูอยากไปที่วัดแล้วค่ะ"
ชายหนุ่มจ้องมองใบหน้าของหญิงสาว ภายในใจคงไม่มีอะไรให้คิดนอกจากเรื่องของพ่อ บอกให้ซื้ออะไรทำอะไรก็ดูเหมือนคนหมดอะไรตายอยาก ผู้หญิงนี่เอาใจยากจริงๆน่ารำคาญที่สุด
"เออๆ ไปก็ไป"
"ขอบคุณมากนะคะงั้นเราไปกันเถอะค่ะ"
หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะดึงมือชายหนุ่มและรีบพาเดินออกไปจากตรงนั้น คริสโตเฟอร์ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินตามไปไม่ได้บ่นอะไรเธออีก
เขาพาหญิงสาวกลับมาที่รถ จากนั้นก็สั่งให้ขับรถออก และตรงไปยังวัดที่มีศพของคุณพ่อยัยเด็กบ้านี้ เห็นลูกน้องของเขามาบอกว่า มีญาติมาติดต่อรับศพของผู้ชายคนนั้น แล้วถามหาผู้หญิงข้างกายเขาด้วย เขาก็เลยงงว่าทำไมคุณพ่อของเธอจะต้องฝากเด็กคนนั้นไว้ให้เขาดูแล ทั้งที่ญาติพี่น้องของเธอก็มี
"อย่าดิ้นไปมาได้ไหมหงุดหงิด"
"ขอโทษค่ะ"