รัก,มาเฟีย,แก้แค้น,โรมานซ์,คลั่งรัก,หวงเมีย,หึงโหด,พระเอกสายเปย์,ขี้หวง,พระเอกกินเด็ก,พระเอกปากร้ายแต่ใจดี,พระเอกสายโหด,คลั่งรักขั้นสุด,หึงแรง,หึงเมีย,กินเด็กเป็นอมตะ,ดื้อ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia Allergan] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JC3F757MQQR1YR01ZHESK85W/cover/01JC3F757MQQR1YR01ZHESK85W-1730988446966 "นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia Allergan] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ฤทธิ์เยอะนักใช่มั้ย ได้...!
ฉันจะเอาเธอจนตายคาเตียงเลย คอยดู...!
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
คริสโตเฟอร์ เอลิกัน อายุ 28 ปี เจ้าของภัตตาคารอาหาร allergan หลายสาขา เบื้องหน้าสวยหรูเป็นเจ้าของธุรกิจ แต่เบื้องหลังเขาคือเจ้าพ่อเงินกู้รายใหญ่ให้กับพวกมาเฟีย และแก๊งที่ใหญ่ๆ ก็ต้องก้มหัวให้กับเขาเพราะว่าอำนาจเงินมันหอมหวาน
"ล่ามันต่อไป แต่ว่าไม่ต้องฆ่านะ รอดูมันหนีหัวซุกหัวซุนก็พอ น่าสนุกดีว่าไหมล่ะละครฉากนี้..."
ทิวา ทิวาพร การกรเกียรต์ อายุ 20 ปี หญิงสาวที่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอยู่กับครอบครัว เธอมีคุณพ่อที่น่ารักและท่านเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ ขี่มอเตอร์ไซค์ไปรับไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัย ชีวิตช่างมีความสุข แต่จู่ๆ...
"เสียชีวิตแล้วครับนาย"
"เรียกตำรวจมาจัดการด้วย"
....
"คุณใช่ไหมที่เป็นคนทำร้ายพ่อหนู...!
คุณฆ่าพ่อหนูทำไมคะไอ้คนใจร้าย
ไอ้ผู้ชายเฮงซวย"
"แล้วไง... ฉันต้องกลัวเธอไหม"
"หนูจะฆ่าคุณ หนูจะเอาคืนให้พ่อ"
"กรี๊ดดดด ปล่อยหนูนะ...!"
"เปิดประตูรถ ฉันจะเอายัยเด็กนี่กลับบ้าน"
.
.
.
นิยาย Set นายใหญ่
มีทั้งหมด 5 เรื่องค่ะ เรียงลำดับไล่กันไป
1. นายใหญ่เลี้ยงเด็ก [Mafia west valor] ลูอีส & เวียงพิงค์ (จบแล้ว)
2. นายใหญ่หวงเด็ก [Mafia west sands] ฟินิกซ์ & แพรวรินทร์ (จบแล้ว)
3. นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia allergan] คริสโตเฟอร์ & ทิวา (อัพอยู่)
4. นายใหญ่หลงเด็ก [Mafia Veronica] ลูคัส & ไอรดา (รออัพ)
5. นายใหญ่ซ่อนเด็ก [Mafia Pandorica] ไมลส์ & ใบพัด (รออัพ)
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง
ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ
แนะนำให้อายุเกิน 18+ อ่านนะคะ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
และเมื่อเดินทางมาถึงที่วัด คริสโตเฟอร์ก็เดินลงไปจากรถ จากนั้นก็ยื่นมือไปหาหญิงสาวเพื่อให้เธอจับไว้
"ลงมา"
"ค่ะ"
ทิวายื่นมือไปกุมมือชายหนุ่มเอาไว้ จากนั้นก็เดินลงไปพร้อมกัน เขาเองก็ลืมว่ายังไม่เคยเอ่ยถามชื่อเธอมาก่อน จนถึงตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่ายัยเด็กคนนี้ชื่ออะไร
"เธอชื่ออะไรนะ"
เขาเอ่ยถามพร้อมกับเหลือบสายตามองด้วยความอยากรู้ ทิวากะพริบตาปริบๆมองชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเบา
"ชื่อทิวาค่ะ"
"งั้นเหรอ เข้าไปข้างในกันเถอะ"
เขากุมมือหญิงสาวพาเดินเข้าไปในศาลา ซึ่งตอนนี้มีชาวบ้านญาติพี่น้องของฝั่งผู้ชายคนนั้นอยู่ เมื่อทราบเรื่องพวกเขาก็รีบไปที่โรงพยาบาล และทราบข่าวว่ามีคนมาติดต่อรับศพออกมาทำพิธีที่วัดบริเวณแถวนี้ จึงทำให้พวกเธอบอกปากต่อปากกันจึงมารวมตัวกันที่นี่
"ทิวาลูกไปอยู่ที่ไหนมา ป้าตามหาแทบแย่เลย"
คนที่แทนตัวเองว่าป้า ซึ่งถ้าจำไม่ผิดตามหลักก็น่าจะเป็นพี่สาวของพ่อ แสดงว่าทิวาก็ไม่ได้เหลือตัวคนเดียว ยังมีญาติพี่น้องของพ่อเหลืออยู่
หญิงสาววิ่งไปสวมกอดคุณป้าก่อนจะร้องไห้ออกมา เธอรู้สึกโดดเดี่ยวไม่มีที่พึ่งพิง ที่ผ่านมาก็มีแค่ท่านคนเดียวที่คอยดูแลเธอมาตลอด คนอื่นก็ไม่ได้ช่วยอะไรมาก มันเหมือนกับว่าตอนนี้เธอขาดเสาหลักของบ้าน ไร้ซึ่งที่ปรึกษาในชีวิต
"คุณป้า ฮึก...! พ่อทิ้งหนูไปแล้วค่ะ"
"ไม่เป็นไรนะลูก หนูไปอยู่กับป้าก่อนไหม แต่ว่าป้าคงช่วยอะไรหนูไม่ได้มากหรอกนะ อายุอานามก็แก่ลงทุกวัน ไม่มีแรงที่จะทำงานส่งโรงเรียนหรอก"
คุณป้าเอ่ยออกมาก็จะยื่นมือเป็นลูบผมหลานสาว เธอเองก็ยังเอาตัวเองไม่รอดเลย จะให้มาคอยซัพพอร์ตดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายเหมือนอย่างที่น้องชายทำ มันคงเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าให้มาอยู่ด้วยให้ที่พักอาศัยก็ยังเป็นไปได้มากกว่า
"คือหนู..."
"ไม่จำเป็น เข้าไปกราบคุณพ่อสิ ไม่ต้องมายืนดรามาอยู่ข้างนอกนี้ฉันร้อน ส่วนคุณป้าดูแลตัวเองก็พอไม่ต้องเอาคนอื่นไปเป็นภาระ เดี๋ยวยัยเด็กบ้าเนี่ยผมจะดูแลเอง"
ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงติดรำคาญ ไปอยู่กับป้าหน่อยไหมแต่ประโยคถัดมาพูดเหมือนทิวาจะต้องไปเป็นภาระ ถ้าเขาปล่อยไปยัยนี่ก็คงจะได้ลาออกจากมหาวิทยาลัย ต้องไปทำงานงกๆมาส่งเสียเลี้ยงดูยัยคุณป้านี้ ทำไมเขาจะมองไม่ออก ฉะนั้นเขาจะเอายัยเด็กนี่ไปเลี้ยงเอง ถือว่าทำบุญกับสัตว์ผู้น่าสงสารแล้วกัน ไม่ได้คิดอะไรมากเกินกว่านี้หรอก
"เข้าไปสิ"
"ค่ะ"
หญิงสาวเอ่ยออกมาก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน คุณป้าของเธอจ้องมองไปยังคริสโตเฟอร์ด้วยความไม่ค่อยพอใจ ตัวเธอเองไม่รู้หรอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครแต่ปากดีแบบนี้เธอไม่ชอบที่สุด
"ฉันจะต้องเอาทิวาคืนมาให้ได้เลย"
หลานสาวคนนี้เป็นคนที่เรียบร้อยและกตัญญูรู้คุณ เธอเองก็ตัวคนเดียวไม่มีลูกหลานที่ไหน อนาคตแก่เฒ่าไปจะไม่มีใครดูแล เพราะฉะนั้นตอนนี้จะต้องพาทิวากลับมาอยู่ด้วย ไม่อย่างนั้นอายุอานามมากกว่านี้เธอจะลำบาก
คริสโตเฟอร์เดินเข้าไปข้างในพร้อมกับหญิงสาว และเมื่อเธอเห็นรูปถ่ายของคุณพ่อที่อยู่ในกรอบรูป น้ำตาก็พานไหลออกมาอีกครั้ง ถึงแม้เธอจะบอกตัวเองว่าทำใจได้ แต่เอาจริงก็ทำไม่ได้เลย จึงเดินไปนั่งคุกเข่าลงที่หน้าโลงศพ หยิบดอกไม้จันทน์ไปวางไว้ในถาดก่อนจะยกมือไหว้และเอ่ยออกมาเสียงสั่น
"คุณพ่อไม่ต้องห่วงหนูนะคะ หนูจะอยู่ให้ได้ค่ะ"
หญิงสาวหลับตาลงพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้ม คริสโตเฟอร์เห็นแบบนั้นก็ดึงแขนเธอให้ลุกขึ้นจากนั้นก็ดึงมาสวมกอดไว้แนบอก
"เธอไม่อายคนอื่นหรือไงถึงได้มานั่งร้องไห้ตรงนี้"
"ฮึก...! หนูคิดถึงพ่อค่ะ"
"กลับกันเถอะ ค่อยมาอีกทีวันที่เผาศพ ที่นี่ให้คนอื่นเขาจัดการเอง"
เขาดึงตัวหญิงสาวให้เดินตามออกไป เหตุผลที่ไม่ให้อยู่กับญาติพี่น้องที่นี่ เพราะเกรงว่าพวกเขาจะอาศัยช่วงเวลาที่ไม่เหลือใคร แล้วใช้ประโยชน์จากเธอ เขาพูดซึ่งผ่านโลกมาพอสมควร เจอผู้คนมาทุกรูปแบบทำไมถึงจะไม่รู้ทันคนพวกนี้
"พายัพ"
"ครับนายใหญ่"
"นายเอาเงินให้ที่วัดจัดการงานศพของพ่อยัยเด็กนี่ด้วย ให้ไปสักห้าแสนแล้วกัน ฉันจะมาอีกทีตอนวันเผา ระหว่างนี้นายมาจัดการให้ด้วย"
"ได้ครับ"
เขาดึงแขนหญิงสาวให้เดินออกไปจากศาลา แต่ทว่าเธอเองถูกญาติพี่น้องตะโกนเรียกเอาไว้ก่อน
"ทิวาลูกจะรีบกลับไปไหน ไม่อยู่ฟังพระสวดด้วยกันก่อนเหรอ งานศพพ่อทั้งทีจะมาแค่นี้เนี่ยนะ"
หญิงสาวหยุดชะงักไปก่อนจะหันไปมองคุณป้าที่เดินเข้ามาหา เธอหันไปจ้องมองชายหนุ่มที่จับมือเธอไว้ไม่ยอมปล่อย เธออยากจะอยู่ช่วยงานที่นี่ทั้งเช้าทั้งเย็นแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอ
"เธอจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ เธอต้องไปเรียนหนังสือมันคือหน้าที่ของเธอ ถ้าพ่อเธอรู้ว่ากลายเป็นเด็กเกเรไม่ยอมไปเรียน เขาคงผิดหวังในตัวเธอมาก"
"แต่ว่า..."
ใจหนึ่งเธอก็คิดตามคำพูดของเขา แต่อีกใจหนึ่งเธอแค่อยากทำเพื่อคุณพ่อเป็นครั้งสุดท้าย
"ผู้ชายคนนั้นเขาเป็นใครก็ไม่รู้ ไว้ใจได้หรือเปล่าเหอะจะไปอยู่กับเขาทำไม หนูกลับไปอยู่กับป้าดีกว่าป้าจะดูแลหนูเอง"
คุณป้าพยายามดึงหลานสาวให้กลับไปหา คริสโตเฟอร์จ้องหน้าเธออย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน กล้าดียังไงจะพายัยเด็กคนนี้กลับไปอยู่ด้วย
"นี่ป้า... มีเงินในบัญชีเท่าไหร่"
"ห๊ะ... นายว่าอะไรนะ"
"ผมถามว่าป้ามีเงินในบัญชีเท่าไหร่ กล้าดียังไงจะเอายัยเด็กนี่ไปเลี้ยง หาเงินกินข้าวก่อนเถอะแล้วค่อยคิดจะไปดูแลคนอื่น"
"นี่นาย! ไม่รู้แหละ ยังไงฉันก็จะเอาหลานสาวคืน นายไม่มีสิทธิ์ที่จะมาเอาหลานของฉันไป ต้องการอะไรก็ว่ามา แล้วก็ปล่อยทิวาไปซะ เด็กคนนี้เป็นหลานของฉัน ฉันมีสิทธิ์ที่จะดูแลต่อจากพ่อของเขา"
สองคนจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร หญิงสาวเองรู้สึกได้เลยว่าตอนนี้เธอแทบไม่มีทางเลือกอะไรเลย จะอยู่จะไปกับใครก็ไม่มีสิทธิ์เลือก ทั้งที่ชีวิตเป็นของเธอ
"ถ้าอย่างนั้นเอางี้แล้วกัน ถ้าป้ามีเงินสักสิบล้านเมื่อไหร่ ค่อยมาเอาหลานคืนแล้วกัน ถ้ามีปัญญานะ หึ... กลับได้ละ"
เขาดึงมือหญิงสาวให้เดินตามออกไปจากนั้นก็ตรงไปขึ้นรถทันที คุณป้าของเธอกำมือแน่นด้วยความโกรธจัด เธอจะต้องทำทุกอย่างเพื่อแย่งเด็กทิวาคืนมาให้ได้ และสาเหตุหลักในการได้เธอคืนมา แน่นอนอยู่แล้วว่ามันมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่...