หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หกกกก เจ็ดดดดด ถ้านาฬิการักจะเดินช้าขนาดนี้ มากดมันให้เดินต่อผ่านการค้นหารักบนโลกใบนี้กันเถอะ!
ชาย-ชาย,ตลก,รั้วโรงเรียน,แฟนตาซี,รัก,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หกกกก เจ็ดดดดด ถ้านาฬิการักจะเดินช้าขนาดนี้ มากดมันให้เดินต่อผ่านการค้นหารักบนโลกใบนี้กันเถอะ!
ผู้แต่ง
ริบบิ้นสีพาสเทล
เรื่องย่อ
หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หกกกกก เจ็ดดดด
สิ่งที่ทุกคนเห็นและรับชม ณ ขณะนี้ หน้าจอคุณหรือลำโพงไม่ได้เสียงยาน แต่เป็นเสียงนาฬิกาของคุณต่างหาก เดินช้าเกินไป!
ข้าวกล้อง เด็กมัธยมหก ผู้ชื่นชอบการถ่ายภาพ รัวชัตเตอร์เก็บทุกมุมโลกบีบอัดลงภาพแคบ เก็บช่วงเวลาประทับใจ ความสามารถนี้ทำให้ฝันของเขาใกล้เป็นจริงในอนาคต แต่ทว่า อุปสรรคบางอย่างทำให้เขาต้องพลาดท่า...
'โรคนาฬิการักเดินช้าลง'
เมื่อข้าวกล้องตายด้านในเรื่องความรัก โรคหัวใจกำเริบควบคู่กับนาฬิกาในใจติดขัด วิธีแก้ทางเดียวคือ ความรักจากใครสักคน
ฟังดูเหมือนหาง่ายใช่ไหม? เปล่าเลย... คนไม่เคยมีความรักจะหาใครเยียวยาใจได้
เพราะนาฬิกาหัวใจเดินช้าลง เกือบหยุดเดินอย่างไร้เรี่ยวแรง การตามหาคนมาดามใจ คือการกดนาฬิการักที่ดีที่สุด
การตามหาความรักท่ามกลางความวุ่นวายจากคนรอบข้าง เริ่มขึ้นแล้ว... มันไม่ง่ายเลยเพราะ คนที่ตามหา มีระดับความรักเกินขีดจำกัด แถมเพื่อนของเขา เจ้าชู้แจกจ่ายหัวใจไม่มีวันหมด
ผลจากนาฬิการักนี้ พร้อมยื่นบททดสอบให้ระยะเวลา 3 เดือน สะสมคะแนนให้ครบ 120 พ้นคำสาป และของขวัญชิ้นสุดท้ายคือรักนิรันดร์
ว่าแต่ความรักของข้าวกล้องจะเป็นใครเมื่อถูกจำกัดให้ปัดซ้ายหรือขวาเป็นคำใบ้เท่านั้น!
นกหลายตัวบินวนในตู้โทรศัพท์ เกาะไหล่และแขนแทบเป็นต้นไม้งอกกิ่งให้พวกมันเกาะเป็นที่พักพิง ข้าวกล้องขอให้เธอทำท่าสวย สง่า อย่าตื่นกลัวถ้ามันเตรียมจิก ถ้าเราไม่ทำอะไรมัน ก็แค่หาอาหารของมันไม่เล็งเนื้อมนุษย์เป็นเป้าหมาย นกกับแร้งสัตว์ปีกเหมือนกัน แต่ละคนละสายพันธุ์
“สวยมาก”
“ไอ้ข้าวกล้อง”
แพมเปิดประตูตู้โทรศัพท์ออกมาอย่างปลอดภัย ผมหัวเราะพร้อมแลบลิ้นปลิ้นตาวิ่งหนีกันไปมา ปกติแกล้งกันแบบนี้ที่โรงเรียนเสมอ เป็นคู่กันทีไร เพื่อนร่วมห้องชอบคิดว่าเป็นแฟนเสมอ สำหรับแพมให้ได้แค่เพื่อนเลื่อนขั้นมากกว่านั้นไม่ได้ ใช่ว่าจะไม่เปิดใจให้ใคร แต่เธอไม่ตรงตามความต้องการของผม
“มื้อนี้หารกันนะ”
“ผู้ชายอะไรวะ หารค่าอาหารกับผู้หญิง”
“กูไม่ใช่แฟนมึง จะให้ออกให้มีสิทธิ์อะไรเหรอ”
หลังจากถ่ายรูปนับร้อยพันแทบเต็มหน่วยความจำในโทรศัพท์ แลกกับความคุ้มค่าดีแค่ไหน เสร็จกิจแล้วมาต่อมื้อเที่ยงที่ร้านปิ้งย่างเกาหลี กลิ่นหอมของเนื้อย่างลงบนเตาถ่าน ควันหนาลอยกระจายรอบโต๊ะ ส่วนหนึ่งลอยขึ้นปล่องดูดควัน อีกส่วนลอยเข้าตัวคนย่าง ไม่ว่าจะนั่งทิศทางไหน ลมมักลอยตามเสมอ เช่นเดียวกับผม
เห็นว่าแพมชอบความเป็นเกาหลี ไม่ว่าจะเป็นอาหาร ดาราดัง ศิลปินชายบอยแบนด์หรือวัฒนธรรม ระดับความชอบคลั่งไคล้แทบเปลี่ยนสัญชาติเต็มตัว ขนาดมื้อนี้จัดเต็มทั้งโต๊ะ เมื่อรู้ว่าเป็นบุฟเฟ่ต์ สั่งกระหน่ำราวปอบลง อีแร้งรุมกินศพ เน้นเนื้อมากกว่าผักเครื่องเคียง ทานอยู่นั่นแหละหมูสามชั้น คาลบีหรือเนื้อติดมัน ถ้าทานแล้วน้ำหนักไม่ขึ้นหลายเท่าเหมือนผม แข่งกินจุได้สบาย
“ทานผักบ้าง หน้าจะได้สวย”
ผมบ่นแพมขณะห่อผักพร้อมเนื้อ อยากให้เธอทานของอร่อยมีประโยชน์บ้าง เน้นเนื้ออย่างเดียว จะผอมตอนไหน บ่นชินหูว่าทานอะไรนิดน้ำหนักขึ้นไวกว่าอายุจริง เพราะเหตุนี้ไงถึงอยากให้เธอทานผักผลไม้ ออกกำลังกายบ้าง จะได้เลิกบ่น
“กูไม่ต้องทานผักหรอก ทุกวันนี้สวยอยู่แล้ว”
“ขนาดทานผักแล้วยังไม่สวยเลย...”
อีกแล้ว! เวลาพูดไม่เข้าหูทีไร ชอบตบกลางหลังผู้ชาย ฝ่ามืออรหันต์เต็มแรงทุกครั้ง อนาคตไปสมัครเป็นนักกีฬาวอลเล่ย์บอลทีมชาติเลยก็ได้ คัดตัวผ่านตั้งแต่เป็นนักเรียน และเป็นนักกีฬามือสมัครเล่น
“เป็นห่วงกูเหรอ”
แพมชอบคิดว่าผมเป็นห่วงหรือมีใจให้ผู้หญิงเสมอ ปกติตอนอยู่โรงเรียน ผมมีเพื่อนผู้หญิงรายล้อมมากกว่าเพื่อนผู้ชาย ไม่ได้เป็นผู้ชายทางเลือก แต่ชอบเอาใจใส่และให้เกียรติเพศตรงข้ามเสมอ คนส่วนใหญ่มองว่าผมอ่อนหวานและชอบทำอะไรเหมือนผู้หญิง ทั้งที่ไม่ใช่แบบนั้น
คำถามนี้จะให้ตอบอย่างไร?
“เป็นห่วงสิ กูอยากให้มึงสวย ลดความปากหมาบ้าง เผื่อว่าจะมีผู้ชายเข้ามารุมล้อมบ้าง”
“ผู้ชายแบบมึงมีผู้หญิงมาหลงผิด... ไม่สิ ติดพันไหม”
หน้าตาแบบผมถึงฟ้าไม่ส่งใครมาเป็นพรหมลิขิตวันนี้ วันหน้าความรักเข้ามารอบันดาลอยู่แล้ว ทำไมแพมต้องเร่งให้ผมมีความรักก่อนจบมัธยมปลายด้วย ความรักไม่ใช่ตั๋วเครื่องบิน จะได้เดินเข้าไปซื้อเพื่อเป็นหลักฐานพร้อมเดินทางไปตามจุดหมาย
“มองหน้าแบบนี้หมายความว่าไง กูไม่ได้ชอบมึงมากกว่านั้น”
“แก...”
แพมสะเทือนใจราวกับภูเขาน้ำแข็งแตกสลายลงธารน้ำแข็ง ช็อกกับคำตอบของชายตรงหน้า ยังไม่ได้ถามเรื่องนี้ยิงตรงประเด็น ทำไมเขาเหมือนรู้ว่าหลังจากนี้เธอจะพูดอะไรต่อ
รู้จักคำว่า FWB (Friends with Benefits) ไหม
เป็นความสัมพันธ์แบบไม่ผูกมัด เป็นเหมือนเพื่อนกันทั่วไป สนิทกันคุยกันตามประสาเพื่อน ไปไหนตามนัด ออกสังสรรค์กี่ครั้งก็ได้ แค่ต่างฝ่ายไม่คิดอะไรเกินเลยเท่านั้น
สำหรับแพมประเมินความสัมพันธ์ตรงหน้าไม่ต่างจากคำนี้ เพราะข้าวกล้องคงคิดแค่ ‘เพื่อน’ เวลาทำอะไรหวั่นไหว เล่นมุกตลกหยอดคำว่ารักใส่ เขาดูไม่ทันมุกเลย ไม่เข้าใจว่าจะสื่ออะไร นี่คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่ง ทำไมข้าวกล้องไม่มีเจ้าของหัวใจเสียที คนศีลเสมอกันยิ่งไม่เข้าใจความรัก
“แกไม่มีผู้หญิงคนไหนในใจสักคนเลยเหรอ”
“เรายังไม่มี...”
ขณะย่างเนื้อด้วยความสบายใจ จับที่คืบเนื้อคีบไปมาพลิกเนื้อให้สุกทั่วถึง บรรยากาศการสนทนาเปลี่ยนจากความเป็นห่วงไปเป็นความผูกพันตอนไหน สำหรับแพมให้แค่เพื่อน ต่อให้เธอเหมือนคิดอะไร ทุกอย่างแค่เรื่องสมมุติเท่านั้น คนคิดไปเอง น่ากลัวจะตาย
“เดี๋ยวมึงก็มีแฟนเองแหละ”
คำปลอบใจของผมมีแค่คำนี้ หาคำอื่นมาทดแทนไม่ได้หรอก ถ้ากามเทพยิงศรใส่แพมวันไหน พรหมลิขิตในความคิดของเขาไม่ตรงกับผมคิด เพราะไม่ใช่เจ้าตัว ตัดสินอะไรเองไม่ได้
“คำว่า FWB ที่มึงตีความมาตลอด เข้าใจมันจริงไหม ห้ามรัก ห้ามหึงหวงไม่ว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็ตาม อีกอย่างเขาเน้นเซกซ์ เห็นหน้ามึงแล้วหมดอารมณ์”
“ไปคุยกับรากมะม่วงข้างนอกไป๊!”
แพมเริ่มหมั่นไส้กับความกวนประสาทของข้าวกล้องเป็นที่สุด รีบห่อผักให้เนื้ออยู่ในใบ รีบยัดเข้าปากคนตรงหน้าให้เขาเลิกก่อกวนหรือล้อเลียนด้วยคำพูดไม่น่าฟังได้ไหม ยุคนี้เขาเลิกล้อปมด้อยหรือเอาชื่อบุพการีมาพูดสนุกปากสร้างปมในใจ อย่าทำเหมือนความคิดคน Baby Boomer ได้ไหม
“อิ่มจัง...”
“มึงจะไม่อิ่มได้ไง เงินสดมึงก็เอามาไม่พอ หน้าด้านเกินไปไหมให้ผู้หญิงจ่ายค่าอาหารให้ ไหนบอกจะหารกัน”
ข้าวกล้องเดินออกจากร้านด้วยความรื่น อ้าปากเรอพร้อมหยิบไม้จิ้มฟันแคะเอาเศษอาหารตามซอกฟัน นอกจากออิ่มท้องแล้ว เงินค่าอาหารไม่เสียสักบาท เหตุผลเพราะเงินไม่พอ แถมโทรศัพท์ใกล้หมดพลังงาน ใช้แอปพลิเคชันธนาคารกลัวหมดระหว่างชำระเงิน ขอให้แพมช่วยออกค่าอาหารก่อน
ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษดีไหม ให้ผู้หญิงออกค่าอาหารให้ คงไม่เป็นไรหรอก... ไม่ใช่แฟนอยู่กินฉันผัวเมีย
“ฉันไม่รู้จะด่าแกยังไงละ ถ้ามีแฟนแล้วทำแบบนี้ ระวังเหอะ เขาจะมองว่ามึงเป็นไอ้อ้วนแมงดา!” อยากขุดทุกคำด่าในโลกอินเทอร์เนตมาด่าทุกคำให้ศัพท์สแลงบาดหูเลือดสาดไปข้าง ชอบนักใช่ไหม อิ่มจังตังค์อยู่ครบ
“กลับไปเดี๋ยวโอนคืนให้”
ผมสัญญาว่ากลับถึงบ้านเติมพลังงานโทรศัพท์เต็มกำลัง จะโอนเงินค่าอาหารคืนให้ ระหว่างนี้เดินเที่ยวแถวนี้ก่อนดีไหม เห็นร้านไอศกรีมเปิดใหม่ อยากลองนมฮอกไกโดสักโคน เวลากดซอฟต์ครีมเป็นหอคอยสูงชะลูด นี่คือศิลปะของอาหารที่ดูแล้วบันเทิงที่สุด
โอ๊ะ!
จู่ ๆ ข้าวกล้องเกิดอากรประหลาดขึ้นมาระหว่างเดินตามหลังแพมไปไม่กี่ก้าว ทำไมหัวใจของเขาปวดร้าวขึ้นมากะทันหัน ความเจ็บหนักเกินกว่าต้านไหว เขาหายใจพยุงไม่ไหวล้มลงพื้นเต็มแรง ยังมีแรงอยู่ไม่สลบไป สิ่งที่เกิดขึ้นทำแพมหันมาด้วยความตกใจ กรีดร้องตื่นตระหนก
“ข้าวกล้อง แกเป็นอะไร ข้าวกล้อง ช่วยด้วยค่ะ!! เพื่อนหนูเป็นอะไรไม่รู้”
แพมตะโกนให้คนใกล้จุดยืนของเธอเข้ามาช่วยเหลือเพื่อนรัก ไม่ทราบชะตากรรมว่าเป็นอะไร ล้มลงไปไม่มีสาเหตุ ถ้าส่งถึงโรงพยาบาลไม่ทัน จากชุดนักเรียนเป็นชุดขาวดำไว้อาลัยกับการจากไปตลอดกาลของเพื่อนรัก