ถึงจะบังเอิญได้รู้จักแต่กลับรักด้วยความตั้งใจ
รัก,ชาย-หญิง,ไทย,ยุคปัจจุบัน,สยบรักนักล่า ,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สยบรักนักล่า
ถึงจะบังเอิญได้รู้จักแต่กลับรักด้วยความตั้งใจ
เพราะผิดหวังกับความรักครั้งแรกอย่างแสนสาหัสแพรรัมภาจึงปิดหู ปิดตา และปิดใจตัวเองแถมยังแอบตั้งปณิธานไว้ในใจของตัวเองอีกว่าจะไม่สนใจผู้ชายหน้าไหนอีกชีวิตนี้ขออุทิศให้กับการทำมาหากินแต่เพียงอย่างเดียวแต่ใครมันจะไปรู้ว่าคนที่บังเอิญพบเจอกันโดยบังเอิญแถมเธอยังเข้าใจเขาผิดจะกลายเป็นคนเธอสามารถเปิดใจตัวเองได้อีกครั้งหนึ่ง
นิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งในนิยายชุดสยบรัก ประกอบด้วย
1. สยบรักนักล่า โดย อติญา
2. สยบรักนางร้าย โดย ปัทมาลา
“เอาคนนั้นค่ะ คนนั้นเลยที่ตัวสูงๆ ผมยาวๆ คนนั้นแหละ” ท่ามกลางฝูงชนภายในโฮสต์คลับหรูหราที่ขึ้นชื่อเรื่องบริการและราคาเครื่องดื่มที่แพงหูฉี่แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วในเมื่อเงินที่เก็บออมไว้ด้วยความตั้งใจมันไม่มีโอกาสจะได้ใช้ตามจุดประสงค์เดิมอีกต่อไปแล้วแพรรัมภาจึงขอใช้มันเพื่อความสุขของตัวเองบ้างหลังจากที่มัวแต่ทำเพื่อความสุขของคนอื่นมานานหลายปี
“คุณผู้หญิงแน่ใจนะครับว่าต้องการเรียกคนนั้นมาจริงๆ คือแบบว่าเฮียเขาไม่ใช่...”
“คนนั้นค่ะ ฉันเลือกโฮสต์ที่ผมยาวคนนั้นทำไมเหรอคะมันมีปัญหาอะไรหรือว่าเขาเป็นตัวท็อปที่ติดนัดลูกค้าอยู่หรือว่าฉันต้องจ่ายอะไรเพิ่มหรือเปล่า” หญิงสาวเริ่มหน้านิ่วคิ้วขมวดคิดกังวลไปว่าอาจจะมีอะไรที่เธอเข้าใจคลาดเคลื่อนเพราะว่ายังเป็นมือใหม่หัดเที่ยวบาร์โฮสต์พนักงานจึงแสดงสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเธอชี้ไปยังคนที่ตนเองต้องการให้มานั่งเล่นเป็นเพื่อนคุยในค่ำคืนนี้
ริสโฮสต์คลับคือคลับโฮสต์หรือบาร์โฮสต์ที่หรูหราที่สุดขนาดที่ตัวเธอไม่ใช่คนในแวดวงนี้ก็ยังรู้จักและพอได้เข้ามาสัมผัสกับสถานที่จริงก็นับว่าไม่ผิดหวังเพราะตรงปกอย่างที่พี่สาวน้องสาวชาวเน็ตทั้งหลายได้รีวิวเอาไว้อย่างล้นหลามและด้วยความที่ไม่เคยเข้ามายังสถานที่แบบนี้มาก่อนในชีวิตแพรรัมภาก็อุตส่าห์ตามอ่านทั้งรีวิวและวิธีการเข้ามาใช้บริการจากพี่สาวน้องสาวชาวเน็ตจนมั่นใจว่าตัวเองจะไม่มาปล่อยไก่แต่แล้วทำไมพนักงานที่ดูแลโต๊ะของเธอจึงทำสีหน้าอิหลักอิเหลื่อในยามที่เธอนั้นล็อกเป้าหมาย
คืนวันเสาร์เป็นคืนที่ริสโฮสต์คลับจะมีกิจกรรมไวท์ไนท์เป็นค่ำคืนที่โฮสต์ทั้งหมดในร้านจะสวมชุดขาว สวมเสื้อสีขาวกันไม่เว้นแม้แต่พนักงานส่วนอื่นๆ เพียงแต่พนักงานที่ไม่ใช่โฮสต์จะมีป้ายชื่อของตัวเองติดอยู่อย่างชัดเจนและพ่อหนุ่มผมยาวที่เธอชี้เป้านั้นเขาก็ไม่ได้ติดป้ายชื่อแล้วอย่างนี้ก็แสดงว่าเขาย่อมเป็นโฮสต์คนหนึ่งแล้วมันจะมีปัญหาที่ตรงไหน
“เดี๋ยวผมจะไปถามเฮียเขาดูก่อนนะครับคุณผู้หญิงแล้วจะรีบมาแจ้งให้ทราบ รบกวนรอสักครู่ครับ” พนักงานหนุ่มน้อยมีท่าทีอึกอักเหมือนคนจะจมน้ำขาดใจตายอยู่ตรงหน้าของแพรรัมภาอยู่อึดใจหนึ่งแต่ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ตัดสินใจว่าจะต้องเดินไปถามกับคุณภพหรือเฮียภพว่าสะดวกที่จะมาให้บริการลูกค้าหรือไม่ซึ่งถ้าโชคดีเฮียแกก็อาจจะมานั่งด้วยแป๊บๆ แต่ถ้าโชคร้ายเฮียก็แค่หนีหายกลับขึ้นไปในห้องทำงานบนชั้นสองเท่านั้นเอง
เมื่อได้ยินคำตอบเช่นนั้นแพรรัมภาก็สบายใจหันไปนั่งจิบเบียร์ขมๆ ที่ตัวเองสั่งมาอีกหนึ่งอึกแม้จะไม่คุ้นเคยกับมันเท่าไหร่นักแต่เป็นเพราะความคิดส่วนตัวที่คาดว่ามันจะกินง่ายเธอจึงพยายามกลั้นใจละเลียดมันลงคอซึ่งตอนแรกๆ รสชาติมันติดจะขมจนขื่นคอไปสักหน่อยแต่พอดื่มมาดื่มไปมันก็ออกจะลื่นคออยู่ไม่น้อยซึ่งก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจิตเธอปรุงแต่งมันไปเองหรือเปล่า
สถานที่แปลกใหม่ที่ไม่คุ้นเคยนั้นไม่ได้ทำให้แพรรัมภาประหม่าเพราะต่างคนต่างก็มาหาความสุขโดยการแอ๊วเอินโฮสต์ของทางร้านแต่ว่าน่าเสียดายตรงที่เธอมาไม่ทันการประมูลดื่มที่จะจัดขึ้นในเวลาสองทุ่มของทุกวันแต่ก็ยังมีลุ้นที่จะรอประมูลดื่มอีกครั้งในช่วงเวลาสี่ทุ่มตรงได้แต่ระหว่างที่รอเธอก็จะไม่ยอมเสียเวลาจึงทำการเรียกโฮสต์สักคนมานั่งพูดคุย
“สวัสดีครับคุณผู้หญิง ผมภพยินดีที่ได้รับใช้นะครับ” รอไม่นานเป้าหมายของเธอก็เดินตรงเข้ามาทักทายพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ ที่ทำเอาใจสั่นแถมน้ำเสียงที่เขาใช้นั้นก็ยังสุภาพจนแพรรัมภาถึงกับมีอาการขนหัวลุกคนอะไรมันจะหล่อได้ทั้งหน้าทั้งเสียงขนาดนี้ผู้ชายตัวสูงผมยาวแต่รวบผมง่ายๆ เป็นหางม้าต่ำๆ เอาไว้ตรงคอมันทั้งหล่อทั้งเซอร์ยิ่งจ้องนานๆ ก็คล้ายจะมีอาการน้ำลายไหลน้ำลายย้อยออกมา
“สวัสดีค่ะคุณภพ คือชื่อผ้าแพรนะคะว่าแต่คุณภพอยากดื่มอะไรไหมหรือว่าแพรต้องสั่งให้พอดีว่าให้เพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรกยังไงก็ช่วยแนะนำด้วย” แพรรัมภาแนะนำตัวเองอย่างง่ายแต่อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้ไหนๆ มีเจ้าถิ่นมาอยู่ด้วยแล้วเธอก็ขอให้เขาแนะนำเลยดีกว่าว่าต้องทำตัวอย่างไรบ้าง
“อ้อ ยินดีต้อนรับนะครับคุณผ้าแพรหากคุณมาใช้บริการที่ริสโฮสต์คลับครั้งแรกผมก็ขออธิบายกฎหลักๆ ของร้านเราก่อน ข้อแรกคุณผ้าแพรสามารถเลือกโฮสต์ทุกคนมาให้บริการที่โต๊ะได้ถ้าโฮสต์คนนั้นไม่ติดลูกค้าท่านอื่นแต่ถ้าติดอยู่คุณสามารถพาตัวมาได้ด้วยการซื้อดื่มให้มากกว่าที่ลูกค้าท่านนั้นเคยซื้อไว้ และมีอีกวิธีหนึ่งคือประมูลดื่มซึ่งวิธีนี้จะทำให้คุณสามารถรั้งโฮสต์ที่ถูกใจเอาไว้ได้ทั้งคืนเลยครับ
ที่สำคัญไปกว่าวิธีการเลือกโฮสต์ก็คือขอบเขตในการให้บริการของทางร้านโดยโฮสต์ทุกคนจะมีหน้าที่ให้ความบันเทิง เป็นเพื่อนดื่ม เพื่อนคุย เพื่อนนั่งเล่นให้กับคุณผ้าแพรได้แต่หากมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวเกิดขึ้นทางริสโฮสต์คลับของเราจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในข้อนี้และไม่สามารถเข้าไปก้าวก่ายหรือให้ความช่วยเหลือใดๆ ได้เลยเพราะถือว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคนเป็นสิ่งที่นอกเหนือจากบริการและนอกเหนือการควบคุมของเรา”
สิรภพอธิบายอย่างชัดถ้อยชัดคำซึ่งสิ่งที่เขาเห็นจากการแสดงออกของคนตรงหน้าแล้วก็พอจะเบาใจได้ว่าเธอคงจะไม่สร้างปัญหาให้เพราะระหว่างที่ตนเองอธิบายไปนั้นเธอไม่ได้ส่งสายตาเชิญชวนหรือยั่วยวนนอกไปเสียจากความสนอกสนใจและถ้าเดาไม่ผิดเขาคิดว่าแอบเห็นแววตาซุกซนผุดพรายขึ้นมาวูบหนึ่ง
“หมายความว่าถ้าแพรอยากคุณภพดูแลเป็นเพื่อนดื่มเพื่อนคุยคืนนี้ก็แค่ซื้อดื่มให้เท่านั้นก็พอใช่ไหม เนี่ยตอนนี้แพรหิวข้าวมากนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนกันหน่อยนะคะ” เพราะกว่าเธอจะได้เงินของตัวเองคืนมาจากอดีตคนเคยไว้ใจที่สุดในชีวิตก็เสียเวลาไล่ล่าอยู่ครึ่งค่อนวันแต่มันก็คุ้มเพราะถือว่าได้สิ้นสุดเรื่องราวที่คาราคาซังมากว่าสามเดือนโดยหลังจากนี้เธอจะได้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นที่มันเป็นประโยชน์กับชีวิตของตัวเองมากขึ้นไปกว่าการตามไปทวงเงินของตัวเองคืนจากแฟนเก่า
“ย่อมได้ครับคุณผู้หญิง” สิรภพเริ่มหน้าที่โฮสต์ของตนให้กับลูกค้าสาวด้วยการช่วยแนะนำเมนูอาหารที่เป็นจานเด็ดจานดังของทางร้านให้เพราะนอกจากริสโฮสต์คลับแห่งนี้จะมีดีที่โฮสต์หนุ่มหน้าตาหล่อเหลาและบริการที่เยี่ยมยอดแสนประทับใจแล้วเรื่องเครื่องดื่มหรืออาหารก็ไม่น้อยหน้าร้านอาหารระดับมิชลินสตาร์อยู่เหมือนกัน
เขาแนะนำเมนูอาหารที่ขึ้นชื่อของทางร้านให้เธอไปสามอย่างเพราะเนื่องจากลูกค้าสาวท่านนี้เป็นเพียงสุภาพสตรีตัวเล็กๆ จึงไม่น่าจะกินจุเท่าไหร่ส่วนตัวเองก็แค่กินเป็นเพื่อนเธอพอเป็นพิธีไม่ได้ตั้งใจจะล้มทับลูกค้าเมื่อหญิงสาวต้องเป็นคนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่เกิดขึ้นภายในค่ำคืนนี้
“อร่อยจริงๆ ด้วยค่ะ ปกติแล้วแพรไม่ชอบกินของดิบๆ เท่าไหร่แต่ยำจานนี้ไม่มีกลิ่นคาวเลยกินเข้าไปแล้วหูตาสว่างมากหายเหนื่อยเลยทีนี้ ดีจังที่อาหารมื้อแรกของวันได้กินของอร่อย” ยำกุ้งสดที่โฮสต์หนุ่มเลือกมาให้เป็นอาหารเรียกน้ำย่อยนั้นมีรสจัดจ้านกำลังดีไม่ได้มีรสใดที่โดดออกมาทำให้เสียรสชาติและที่สำคัญคือกุ้งสดๆ ที่ทางร้านใช้นั้นทั้งตัวใหญ่และเนื้อเด้งสู้ฟันยิ่งกินก็ยิ่งเพลินแม้ราคาจะเอาเรื่องอยู่แต่ถ้าแลกกับการไม่ต้องซื้อกุ้งมาแกะมาล้างเองอีกทั้งไม่ต้องเตรียมเครื่องเคราอะไรให้วุ่นวายจ่ายเงินเพื่อความสะดวกสบายแค่นี้แพรรัมภายอม
อันที่จริงนี่เป็นครั้งแรกที่หญิงสาวได้ออกมาใช้ชีวิตตามใจตัวเองอยากกินอะไรก็กินอยากทำอะไรก็ทำหลังจากที่ทนเก็บหอมรอมริบเพื่ออนาคตแต่แล้วก็ต้องผิดหวังเพราะถูกหักหลังจากคนที่ตัวเองรักที่สุดในชีวิต
“นี่จะสามทุ่มแล้วนะครับทำไมถึงไม่ได้กินข้าวล่ะถ้าทำบ่อยๆ จะเป็นโรคกระเพาะได้เลยนะคุณแพรหยุดกินยำแล้วมากินข้าวก่อนเถอะครับไม่อย่างนั้นจะปวดท้อง” สิรภพออกจะตกใจเมื่อได้ยินว่ามื้อนี้เป็นอาหารมื้อแรกของลูกค้าเขาจึงรีบตักข้าวผัดปลาสลิดทอดที่เพิ่งมาเสิร์ฟร้อนๆ ให้เธอกินก่อนเนื่องจากกลัวว่าอาหารรสจัดจะทำให้หญิงสาวไม่สบายท้องเอาได้คนที่รักสุขภาพพอๆ กับที่รักการทำงานได้ยินแล้วก็เกือบจะเกิดอาการรับไม่ได้ขึ้นมาเพราะไม่ว่างานของเขาจะยุ่งแค่ไหนก็ตามแต่เรื่องอาหารสามมื้อเขาต้องกินให้ครบและต้องถูกหลักโภชนาการที่สำคัญยังต้องอร่อยอีกด้วย
“มัวแต่ไปทวงเงินที่แฟนเก่ามาค่ะเงินก็เงินแพรแต่ทวงยากทวงเย็นเป็นบ้ามีอย่างที่ไหนเลิกกันแล้วจะไม่คืน คิดแล้วก็โมโหเวลาทั้งชีวิตแพรเสียไปกับผู้ชายเฮงซวยคนนึง เสียหมดทั้งความรู้สึกทั้งเวลาแล้วจะให้เสียเงินอีกก้อนไปด้วยเหรอไม่มีทางหรอก” ระหว่างที่หญิงสาวก่นด่าอดีตคนรักไปเจ้าตัวก็กำมือเข้าหากันจนแน่นเพื่อเป็นการสกัดกลั้นอารมณ์ของตัวเองเอาไว้อย่างที่สุดเพราะไม่อยากจะมานั่งร้องไห้อะไรที่นี่จุดประสงค์หลักที่เธอมาก็เพื่ออยากจะได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนในชีวิต
“อยากร้องไห้หรืออยากจะเล่าไหมครับเผื่อมันจะทำให้คุณแพรสบายใจขึ้น ผมรับฟังคุณได้นะมันเป็นหน้าที่ของโฮสต์อยู่แล้วรับรองว่ารับฟังแล้วจะไม่มีทางเอาไปขยายต่อหรือเก็บไปพูดลับหลังอย่างแน่นอนเพราะทางริสโฮสต์คลับของเราต้องรักษาความลับของลูกค้าเอาไว้ให้ดีที่สุด” เมื่อสีหน้าคนที่นั่งอยู่ด้วยกันคล้ายจะร้องไห้สิรภพผู้มากประสบการณ์จึงต้องการให้เธอระบายความอัดอั้นตันใจออกมาเผื่อว่าจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแต่ถ้าเธอจะเล่าหรือไม่เล่ามันก็เป็นสิทธิ์ของเธอแน่นอนอยู่แล้ว
“จริงๆ ก็ไม่อยากจะพูดถึงไอ้คนเฮงซวยนั่นเท่าไหร่เพราะมันจบไปแล้วถ้าจะเล่าเดี๋ยวมันก็ยาวอีกเอาเป็นว่ามาดื่มเถอะค่ะ ดื่มเยอะๆ เลยแพรไม่อยากจำอะไรแล้วถ้าตื่นมาแล้วลืมทุกอย่างได้ก็น่าจะดี” หลังจากนั้นแพรรัมภาก็ตั้งหน้าตั้งตาดื่มทั้งเบียร์ทั้งเหล้าที่โฮสต์แนะนำว่ามันอร่อยแต่ด้วยความที่ชีวิตนี้ไม่ค่อยจะได้แตะต้องเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แค่เบียร์สองแก้วเธอก็แทบฟุบไปกับโต๊ะแต่ที่ยังคงนั่งตัวตรงอยู่ได้ก็เพราะว่าคุณภพนั้นคุยสนุกอีกทั้งยังคอยเอาใจใส่ดูแลเธอเป็นอย่างดีแม้จะเป็นการทำตามหน้าที่ก็ตาม
“หยุดดื่มก่อนดีกว่าครับถ้าคุณเมาเกินไปแล้วจะกลับยังไง ขับรถมาหรือเปล่า” สิรภพถามลูกค้าที่เขานั่งเป็นเพื่อนเธอมาเกือบทั้งคืนด้วยความเป็นห่วงอย่างน้อยๆ เธอก็คุยสนุกและดูเหมือนจะไม่มีพิษมีภัยถ้าปล่อยให้เมาจนไม่ได้สติมันก็จะเป็นอันตรายเอาได้
“เดี๋ยวแพรเรียกรถในแอปเอาค่ะไม่เป็นไรไหวอยู่” ปากบอกไหวแต่ตอนนี้แพรรัมภาก็มีอาการลิ้นเปลี้ยไปแล้วเรียบร้อย
“เอาเป็นว่าหยุดดื่มเหล้าแล้วก็จิบน้ำเปล่าเข้าไปเยอะๆ นะครับ แล้วผมจะไปส่งคุณผ้าแพรที่บ้านเอง” สิรภพจัดการเรียกเด็กในร้านมาจัดการเคลียร์ค่าใช้จ่ายของแพรรัมภาซึ่งคนที่สวมบทบาทรับหน้าที่เป็นโฮสต์ในค่ำคืนนี้ลดราคาให้ลูกค้าที่ตัวเองถูกชะตาเสียกว่าครึ่งทำให้หญิงสาวที่ตั้งใจมาใช้เงินจ่ายไปเพียงแค่ไม่กี่พันอีกทั้งยังได้นั่งรถหรูกลับถึงห้องพักโดยสวัสดิภาพแม้ว่าตัวเองจะครึ่งหลับครึ่งตื่นจำอะไรไม่ค่อยได้เลยก็ตาม
ซึ่งเรื่องนี้สิรภพดีใจและโล่งใจมากกว่าที่อพาร์ตเมนต์ของแพรรัมภาไม่ได้อยู่ไกลจากคลับเท่าไรนักแค่ลัดเลาะไปตามซอกซอยไม่ถึงสิบห้านาทีก็สามารถไปถึงที่หมายได้โดยสวัสดิภาพไม่ต้องเสี่ยงขับรถออกนอกถนนใหญ่ให้เจอด่านตรวจวัดแอลกอฮอล์