ถึงจะบังเอิญได้รู้จักแต่กลับรักด้วยความตั้งใจ
รัก,ชาย-หญิง,ไทย,ยุคปัจจุบัน,สยบรักนักล่า ,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สยบรักนักล่า
ถึงจะบังเอิญได้รู้จักแต่กลับรักด้วยความตั้งใจ
เพราะผิดหวังกับความรักครั้งแรกอย่างแสนสาหัสแพรรัมภาจึงปิดหู ปิดตา และปิดใจตัวเองแถมยังแอบตั้งปณิธานไว้ในใจของตัวเองอีกว่าจะไม่สนใจผู้ชายหน้าไหนอีกชีวิตนี้ขออุทิศให้กับการทำมาหากินแต่เพียงอย่างเดียวแต่ใครมันจะไปรู้ว่าคนที่บังเอิญพบเจอกันโดยบังเอิญแถมเธอยังเข้าใจเขาผิดจะกลายเป็นคนเธอสามารถเปิดใจตัวเองได้อีกครั้งหนึ่ง
นิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งในนิยายชุดสยบรัก ประกอบด้วย
1. สยบรักนักล่า โดย อติญา
2. สยบรักนางร้าย โดย ปัทมาลา
“สวัสดีค่ะคุณภพ เหมือนเราจะบังเอิญเจอกันบ่อยนะคะแต่ละครั้งที่เจอก็ไม่พ้นซูเปอร์มาร์เก็ตเลยด้วย” ยามเย็นของวันเป็นช่วงเวลาปกติที่แพรรัมภาจะแวะมาเดินห้างค้าส่งขนาดใหญ่หลังเลิกงานเพื่อซื้อหาวัตถุดิบไปเตรียมเอาไว้เพื่อทำอาหารขายและวันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่เธอได้บังเอิญเจอกับคุณโฮสต์รูปหล่อที่ตัวเองเคยไปเมาใส่เขาเอาไว้ตั้งหนึ่งครั้ง
“มาซื้อของใช้ในร้านน่ะครับพวกกระดาษทิชชู เจลปรับอากาศแล้วก็ของจุกจิกที่ใช้ในครัวหลายๆ อย่างของพวกนี้ซื้อครั้งนึงใช้ได้ราวๆ หนึ่งสัปดาห์แต่ถ้ามีเวลาว่างผมก็จะออกมาซื้อไปตุนไว้เรื่อยๆ ครับไม่อยากให้ของขาดเดี๋ยวมันจะวุ่นวาย” ของพวกนี้นับว่าเป็นสิ่งของสิ้นเปลืองโดยแท้จริงแต่ครั้นจะไม่มีไว้ให้บริการลูกค้าก็น่าเกลียดเพราะถึงแม้มันจะเป็นของสิ้นเปลืองแต่สำหรับสถานบันเทิงนั้นก็นับว่าเป็นสิ่งของพื้นฐานเพื่ออำนวยความสะดวกให้ลูกค้า
“เข้าใจค่ะงานบริการก็แบบนี้ว่าแต่ที่คลับพนักงานน้อยเหรอคะถึงต้องให้โฮสต์ออกมาซื้อของเข้าร้านเอง แพรคิดว่าจะมีผู้จัดการร้านดูแลอะไรแบบนั้น”
“วันนี้ผู้จัดการมีธุระนิดหน่อยครับผมว่างๆ อยู่ก็เลยอาสาออกมาซื้อให้” สิรภพพูดอย่างไหลลื่นก็วันนี้ผู้จัดการร้านไม่ว่าง จริงๆ ช่วงนี้เกื้อการุณย์ก็เข้าร้านดึกสักหน่อยเข้ามาแบบวันเว้นวันเนื่องจากภรรยาสุดที่รักเพิ่งจะคลอดลูกสาวคนแรกให้ช่วงนี้จึงต้องปล่อยให้คุณพ่อมือใหม่เขาให้เวลากับครอบครัวให้มากสักหน่อยอะไรที่ทำเองได้ก็ทำซึ่งปกติแล้วเขาก็ทำเองแทบทุกอย่างไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของร้านแล้วจะต้องกระดิกนิ้วเรียกใช้แต่ลูกน้อง
“ชวนคุณคุยนานเลยไปซื้อของก่อนก็ได้นะคะแล้วเจอกันค่ะ” ดูท่าแล้วอีกคนคงจะมีของที่ต้องซื้อมากกว่าตัวเธอตั้งหลายเท่าแพรรัมภาจึงเลือกที่จะโบกมือลาเขาง่ายๆ และตัวเองจะได้แยกไปซื้อของเพราะว่าเพิ่งมาถึงเมื่อครู่นี้เหมือนกัน
“ผมเลือกของที่ต้องการครบแล้วครับแต่รถเข็นของคุณแพรยังว่างอยู่เลยให้ผมไปช่วยเลือกของดีหรือเปล่าถ้าไม่เกะกะผมไปช่วยได้นะ” ทันทีที่คนตัวโตพูดจบแพรรัมภาก็พยักหน้าว่าตกลงอย่างไม่มีเงื่อนไขไหนๆ เธอก็มาคนเดียวอยู่แล้วจะมีเพื่อนมาเดินซื้อของไปด้วยก็น่าจะสนุกดี
ของสดที่ต้องซื้อวันนี้มีทั้งผัก เนื้อสัตว์แล้วก็ไข่ไก่นอกจากนั้นก็เป็นเครื่องปรุงรสและซอสต่างๆ ที่ปกติแล้วเธอจะซื้อแบบสำเร็จรูปไปใช้งานเพราะเขาทำมาเป็นมาตรฐานแล้วรสชาติมันจึงคงที่แต่ก็มีซอสบางตัวที่ต้องทำเองเพราะยังไม่เจอยี่ห้อที่มีรสชาติถูกใจโดยเฉพาะน้ำซอสสำหรับคลุกก๋วยเตี๋ยวแห้งก๋วยเตี๋ยวคลุกอาหารจานเด็ดอีกเมนูหนึ่งของร้าน
“วันนี้มีเมนูพิเศษด้วยนะคะเป็นก๋วยเตี๋ยวคลุกมีทั้งเส้นหมี่แล้วก็บะหมี่ผักส่วนท็อปปิ้งเลือกได้ตามใจมีทั้งลูกชิ้นหมู หมูสับรวน เนื้อไก่ฉีกแล้วก็ปลาเส้นค่ะเผื่อว่าคุณจะสนใจ วันนี้น้องต้นกล้ายังไม่ได้โทรมาสั่งข้าวนะคะปกติน้องจะโทรมาตอนสี่โมงไม่ก็เกือบจะห้าโมงเย็นแล้วก็จะมารับตอนหกโมงกว่าๆ ไม่ก็หนึ่งทุ่มไม่ก็หนึ่งทุ่มครึ่ง” อาจเป็นเพราะพนักงานของสิรภพเป็นลูกค้าประจำเลยมักจะโทรมาสั่งช่วยที่จะเลิกงานไม่ก็ระหว่างที่เธอกำลังซื้อของจึงได้เลือกเมนูอร่อยๆ ได้ก่อนใคร
“นอกจากเมนูเมนูแนะนำแล้วมีอะไรอีกบ้างครับเดี๋ยวผมสั่งเลยก็ได้เสร็จแล้วจะได้โทรบอกไอ้แหลมมันว่าไม่ต้องสั่งให้รอมารับข้าวทีเดียวเลย”
“วันนี้แพรตั้งใจจะทำเมนูหมี่คลุก ข้าวหน้าปลาแกะแล้วก็ข้าวหน้าห่อหมกย่างค่ะพอดีว่ามีพี่ที่ทำงานแม่เขาทำพริกแกงอร่อยแพรเลยสั่งซื้อมาไว้ทำอาหารขายซื้อหลายครั้งแล้วรสชาติดีไม่มีเพี้ยนก็เลยติดใจว่าจะใช้ต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าแม่จะเลิกขายนั่นแหละค่ะ” พริกแกงเจ้าที่ว่าอร่อยหอมเครื่องแกงมากๆ แถมยังมีรสชาติกลมกล่อมไม่เฝื่อนไม่เฝือเหมือนพริกแกงบางเจ้าในที่เคยซื้อมาจากตลาดเธอจึงซื้อมาทำอาหารได้อย่างสบายใจ
“ผมสั่งทั้งสามเมนูเลยครับอย่างละยี่สิบกล่องเหมือนเดิมเดี๋ยวผมโทรสั่งแหลมมันเองให้เข้าไปรับเวลาเดิม ไอ้แหลมกับต้นกล้าก็คนเดียวกันแหละครับแต่คนเขาเรียกมันว่าแหลมทั้งร้านก็เพราะว่าทรงผมที่มันทำ” ถึงแม้จะพอเดาออกว่าหญิงสาวพอจะรู้ว่าแหลมเป็นฉายาของต้นกล้าแต่ก็อยากจะอธิบายให้เข้าใจกันไว้ก่อน
“พอจะรู้ค่ะแต่ทรงผมน้องก็เป็นเอกลักษณ์ไม่ซ้ำใครดีอยู่เหมือนกันนะคะว่าไม่ได้เลย”
หลังจากแยกย้ายจากสิรภพแล้วแพรรัมภาก็รีบกลับห้องมาเตรียมอาหารขายโดยเธอจะจัดการกับอาหารของสิรภพก่อนเป็นอันดับแรกส่วนบริการเดลิเวอรี่เธอค่อยเปิดให้บริการหลังจากที่ทำออเดอร์ใหญ่ส่งเสร็จไปแล้วลูกค้าจะได้ไม่มาชนกันมันจะเดือดร้อนเพราะเธอทำไม่ทันอีกทั้งยังต้องมาเกรงใจถ้าจะให้ไรเดอร์ต้องมานั่งรอ
กลับมาจากงานแรกยังไม่ทันได้พักก็ต้องมาเริ่มงานที่สองของตัวเองแล้วเหตุที่หญิงสาวต้องทำงานหนักมากขนาดนี้ก็เพราะว่าต้องการเก็บเงินเอาไว้ให้มากที่สุดเพื่อที่จะเอาไว้เลี้ยงดูตัวเองในตอนแก่ซึ่งหลังจากผิดหวังจากความรักครั้งแรกและน่าจะเป็นครั้งเดียวในชีวิตแล้วแพรรัมภาก็รู้ซึ้งแล้วว่ามันไม่มีใครสามารถรักเราได้มากเท่ากับการที่เรารักตัวเองและไม่มีสิ่งใดจะอยู่เคียงข้างเราไปได้ตลอดนอกจากเงิน
แพรรัมภาเป็นเด็กกำพร้าที่พ่อแม่เลิกรากันแล้วทิ้งตัวเธอไว้กับยายที่รับจ้างเลี้ยงเด็กซึ่งท่านก็เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่ตอนนั้นทั้งๆ ที่ไม่ใช่ญาติหรือว่ามีความเกี่ยวข้องอะไรทางสายเลือดแม้แต่น้อยท่ามกลางเสียงความขัดแย้งต่างๆ ของญาติพี่น้องทางคุณยายเองซึ่งเรื่องนี้ก็ทำให้เธออึดอัดใจมาโดยตลอดตั้งแต่โตมาพอจะรู้ความแต่เพราะคุณยายและคุณตาท่านเป็นคนดีมากเธอก็ได้แต่หวังว่าสักวันจะได้เลี้ยงดูท่านทั้งสองเป็นการตอบแทนแต่ก็มีอันต้องระหกระเหินออกจากบ้านหลังนั้นทันทีที่คุณยายเสียชีวิตด้วยโรคชรา
แม้แต่งานศพของท่านเธอก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ไปจึงได้แต่อาศัยฟังข่าวจากเพื่อนบ้านแล้วก็แอบไปเคารพศพตอนที่ไม่มีใครอยู่ที่ศาลาจนถึงทุกวันนี้เธอก็ยังเดินทางไปที่วัดอยู่เป็นประจำทุกวันเกิดของตัวเอง วันเกิดและวันเสียชีวิตของคุณยายและคุณตาเพื่อเคารพเถ้ากระดูกของท่าน
อพาร์ตเมนต์แห่งนี้แพรรัมภาก็ใช้เงินเก็บสะสมของตัวเองมาเช่าอยู่หลังจากที่คุณยายเสียและเมื่อไม่มีใครส่งเสียให้เรียนอีกต่อไปแล้วเธอจึงลาออกจากมหาวิทยาลัยที่เรียนอยู่เพื่อที่จะลดค่าใช้จ่ายย้ายมาเรียนในมหาวิทยาลัยเปิดที่มีค่าเทอมและค่าหน่วยกิตถูกกว่ากันมากแต่กระนั้นก็ยังใช้เวลาเรียนไปเกือบๆ ห้าปีเพราะทั้งดรอปเรียนไประยะหนึ่งเพื่อตั้งตัวและยังต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยจนไม่มีเวลาอ่านหนังสือบวกกับตัวเองก็ไม่ใช่คนหัวดีแค่เรียนพอเอาตัวรอดได้แม้จะต้องใช้เวลามากกว่าคนอื่นแต่เธอก็ภูมิใจที่ได้ใช้ความมานะพยายามจนชีวิตประสบความสำเร็จไปอีกหนึ่งก้าว
หลังจากกำลังใจที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตหมดสิ้นลงแต่แพรรัมภาก็ยังไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวในโลกใบนี้เพราะเธอยังเหลือที่ยึดเหนี่ยวอีกหนึ่งคนก็คือแฟนหนุ่มที่คบหากันโดยมีผู้ใหญ่รับรู้มาตลอดตั้งแต่เรียนชั้นมัธยมปลายโดยเธอคิดว่าผู้ชายคนนั้นจะช่วยเติมเต็มความฝันและสิ่งที่ขาดให้กับเธอได้จึงไม่เคยเผื่อใจแม้เพียงเศษเสี้ยวจนวันหนึ่งเธอก็ได้รู้แจ้งเห็นจริงว่าคำว่าคนที่รักร้ายที่สุดนั้นเป็นอย่างไร
แต่เรื่องของความรักก็นับว่าหญิงสาวนั้นใจเด็ดอยู่พอสมควรในเมื่อคนมันจะไปเธอก็ไม่รั้ง ไม่ได้อยากคบหากันก็แค่เลิกแต่สิ่งเดียวที่เธอยอมไม่ได้เด็ดขาดคือการที่เขาจะหอบเงินที่เราเก็บสะสมร่วมกันในยามที่เป็นคนรักไปเสวยสุขกับผู้หญิงใหม่ที่เป็นคนใกล้ตัวอย่างไม่น่าเชื่อ เรื่องผู้ชายแพรรัมภาสามารถปล่อยผ่านได้แต่สำหรับเรื่องเงินที่เธอเก็บหอมรอมริบมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองนั้นเธอจะไม่ยอมอย่างเด็ดขาด
แต่นับว่าโชคยังพอจะเข้าข้างตัวแพรรัมภาอยู่บ้างเพราะหลังจากหอบหลักฐานการโอนเงินและหลักฐานต่างๆ ที่เธอถูกอดีตคนรักที่เป็นลูกชายของพวกท่านและผู้หญิงคนใหม่มาคุกคามและข่มขู่มากมายทางฝั่งนั้นก็สั่งให้ลูกชายคืนเงินทั้งหมดให้เธอในทันทีเนื่องจากทางนั้นก็เป็นคนที่มีหน้ามีตาอยู่พอสมควรแต่เรื่องเงินมันก็ไม่เข้าใครออกใครอยู่ดีเพราะถึงพ่อแม่เขาจะสั่งให้คืนแต่คนเป็นลูกก็บิดอยู่หลายกระบวนท่ากว่าจะได้เงินคืนมาทั้งหมดก็เรียกว่าลุ้นกันวันต่อวัน
เมื่อหมดจากเรื่องยุ่งๆ ทั้งหมดไปแล้วแพรรัมภาก็กลับมาตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินอีกครั้งเงินที่ได้มาเธอเอาไปเที่ยวหาความสุขให้ตัวเองยังไม่ถึงหนึ่งหมื่นบาทแต่ก็นับว่าได้ปล่อยใจปล่อยจอยทำตามความต้องการของตัวเองสักครั้งหลังจากที่มัวแต่ไปทำตามความต้องการของคนอื่นมานานหลายปี
และถ้าถามว่าเธอเข็ดกับความรักไหมมันก็ยังตอบไม่ได้เต็มปากเอาเป็นว่าเธอจะไม่ปิดตัวเองแต่ก็จะไม่ไขว่คว้าถ้าฟ้าเมตตาน่าจะส่งคนดีๆ สักคนมาให้เธอเองนั่นแหละก็ได้แต่หวังไว้ในใจว่าโชคชะตาจะไม่พลิกกระดานชีวิตของเธออีกต่อไปแล้ว
“สวัสดีค่ะน้องต้นกล้า มีอะไรหรือเปล่าคะ” เวลาเที่ยงคืนกว่าๆ ก็มีสายเข้ามาจากคนที่คุ้นเคยที่วันนี้เจ้าตัวไม่ได้โทรมาสั่งอาหารด้วยตนเองแต่ก็ยังคงมารับด้วยตัวเองเช่นเคย
“พี่แพรยังไม่ปิดร้านใช่ไหมครับ หมี่คลุกยังเหลืออยู่ไหมพี่ผมอยากได้อีกสักสามสิบสี่สิบกล่องพี่มีของแค่ไหนผมเอาแค่นั้นเลยวันนี้ลูกค้าที่ร้านเยอะมากแบบมากสุดๆ พวกผมไม่ได้นั่งเลยตั้งแต่ร้านเปิดจนถึงตอนนี้เดินกันจนขาขวิดแล้ว หิวมากด้วยเลยคิดถึงหมี่คลุกพี่แพรเมื่อหัวค่ำผมได้กินแล้วแต่ก็อยากกินอีกอยู่ดี” น้ำเสียงของคนปลายสายฟังดูเหนื่อยอ่อนแต่คงเป็นเพราะบุคลิกขี้เล่นของเจ้าตัวแพรรัมภาจึงฟังไปพร้อมกับยิ้มไปด้วยความขบขัน
“ได้เลยพี่จะรีบทำให้เอาทั้งเส้นหมี่ทั้งบะหมี่เลยนะถ้าเอาทั้งสองอย่างก็น่าจะได้เยอะหน่อยแล้วนี่จะให้พี่ไปส่งหรือว่าต้นกล้าจะมาเอง เอาเป็นพี่ว่าไปส่งให้ที่ร้านดีกว่าเราเหนื่อยแล้วไม่ต้องมาเองหรอก ขอเวลาชั่วโมงนึงพอไปถึงร้านก็น่าจะกำลังปิดพอดีใช่ไหมเนี่ย”
“ขอบคุณมากเลยพี่แพร ขอบคุณครับที่ช่วยชีวิตไอ้ต้นกล้าพี่เป็นนางฟ้านางสวรรค์มาโปรดผมเลยเนี่ยค่ารถมาเก็บกับร้านนะครับ แค่นี้ก่อนนะพี่แพรลูกค้าเรียกอีกแล้ว”
เนื่องจากได้รับออเดอร์ใหญ่มากะทันหันแพรรัมภาจึงปิดบริการร้านเดลิเวอรี่เอาไว้ก่อนแล้วหันมาตั้งใจปั่นกระเทียมด้วยเครื่องปั่นแบบมือถือเพื่อทำกระเทียมเจียวง่ายๆ ด้วยไมโครเวฟส่วนบนเตาแก๊สก็ตั้งหม้อหนึ่งใบเอาไว้สำหรับลวกผักและลวกเส้นส่วนอีกหม้อหนึ่งก็รวนหมูสับด้วยไฟกลางๆ เนื้อหมูจะได้ไม่กระด้างจนเกินไปนัก
มือเล็กๆ หยิบจับข้าวของด้วยความคล่องแคล่วด้วยความที่จัดข้าวของทุกอย่างไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยและทำทุกอย่างอย่างเป็นขั้นเป็นตอนเริ่มจากการลวกผักให้พอสุกแล้วนำมาแช่ในอ่างน้ำเย็นเตรียมไว้ก่อน จากนั้นจึงลวกเส้นบะหมี่และเส้นหมี่เตรียมเอาไว้เมื่อเห็นอีกหม้อน้ำรวนหมูเดือดดีแล้วก็เทลูกชิ้นลงไปลวกให้ร้อนอีกครั้งก่อนที่จะตักขึ้นใส่ตะแกรงพักเอาไว้ให้สะเด็ดน้ำ
ในตอนนี้กลิ่นของกระเทียมเจียวหอมฟุ้งไปทั่วอพาร์ตเมนต์ขนาดหนึ่งห้องนอนทำให้แพรรัมภาคิดดีใจที่ตัวเองเปลี่ยนใจมาขอเช่าห้องแบบที่เป็นห้องชุดเมื่อปีก่อนเพราะมันสะดวกมากๆ เมื่อขายอาหารแบบนี้ไม่อย่างนั้นหากเป็นห้องเดียวแบบเมื่อก่อนทั้งเสื้อผ้าและที่นอนของเธอคงจะมีแต่กลิ่นอาหารอบอวลไปหมด
เมนูมื้อดึกที่ลูกค้าเจ้าใหญ่สั่งใช้เวลาไปราวๆ สี่สิบห้านาทีก็แล้วเสร็จและเมื่อหญิงสาวเดินทางมาถึงริสโฮสต์คลับก็ต้องยืนตะลึงเพราะจำนวนนักท่องเที่ยวหลายร้อยคนกำลังทยอยเดินออกมาด้านนอกหลังจากคลับปิดมีทั้งที่มุ่งหน้าไปยังถนนเพื่อเรียกรถ บางส่วนก็เดินไปร้านข้างๆ ที่เป็นที่ตั้งของร้านนมเที่ยงคืนไม่ก็ร้านข้าวต้มรอบดึกที่ยังคงเปิดให้บริการแก่นักท่องราตรี