ถึงจะบังเอิญได้รู้จักแต่กลับรักด้วยความตั้งใจ
รัก,ชาย-หญิง,ไทย,ยุคปัจจุบัน,สยบรักนักล่า ,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สยบรักนักล่า
ถึงจะบังเอิญได้รู้จักแต่กลับรักด้วยความตั้งใจ
เพราะผิดหวังกับความรักครั้งแรกอย่างแสนสาหัสแพรรัมภาจึงปิดหู ปิดตา และปิดใจตัวเองแถมยังแอบตั้งปณิธานไว้ในใจของตัวเองอีกว่าจะไม่สนใจผู้ชายหน้าไหนอีกชีวิตนี้ขออุทิศให้กับการทำมาหากินแต่เพียงอย่างเดียวแต่ใครมันจะไปรู้ว่าคนที่บังเอิญพบเจอกันโดยบังเอิญแถมเธอยังเข้าใจเขาผิดจะกลายเป็นคนเธอสามารถเปิดใจตัวเองได้อีกครั้งหนึ่ง
นิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งในนิยายชุดสยบรัก ประกอบด้วย
1. สยบรักนักล่า โดย อติญา
2. สยบรักนางร้าย โดย ปัทมาลา
หลังจากที่แพรรัมภาออกไปส่งข้าวกล่องที่ริสโฮสต์คลับในเวลากลางดึกทั้งตัวหญิงสาวรวมไปถึงตัวตั้งตัวตีอย่างต้นกล้าที่รับหน้าที่สั่งอาหารประจำวันก็ถูกสิรภพดุด้วยกันทั้งคู่ด้วยเหตุผลที่ว่าเวลาดึกขนาดนั้นไม่ควรที่จะให้สุภาพสตรีออกมาจากบ้านคนเดียวจึงเป็นอันเข้าใจตรงกันว่าหลังจากนี้หากจะสั่งอาหารมื้อดึกอีกก็ให้สั่งผ่านบริการเดลิเวอรี่ไม่ก็ต้องไปรับเองอย่างที่เคยทำเพราะอย่างน้อยที่อพาร์ตเมนต์นั้นก็ยังมีกล้องวงจรปิดและต้องใช้คีย์การ์ดในการเข้าออกความปลอดภัยจึงมีอยู่ในระดับหนึ่ง
เพื่อเป็นการขอโทษหญิงสาวที่ลูกน้องของตนเองไปรบกวนเธอกลางดึกสิรภพจึงชวนแพรรัมภามานั่งดื่มนั่งเล่นที่ร้านโดยชายหนุ่มจะให้บริการด้วยตนเองโดยไม่คิดเงินเธอเลยแม้แต่บาทเดียวแต่กว่าหญิงสาวจะหาเวลาว่างมานั่งเล่นได้ก็ใช้เวลาหลังจากนั้นอีกหลายสัปดาห์
“พี่แพรจะไปที่ร้านกี่โมงครับผมจะได้ออกมารับแต่ถ้าผมไม่ว่างเฮียภพบอกว่าจะมาเอง” ที่เก่าเวลาเดิมต้นกล้ามารับอาหารของพนักงานในร้านตามปกติก็แวะคุยกับพี่สาวร้านข้าวใจดีที่วันนี้เธอจะไปเที่ยวที่ร้านตามคำเชิญของเจ้านาย
“พี่ก็ว่าจะไปประมาณสามทุ่มแต่ไม่อยากกวนให้ต้องมารับเลยต้นกล้าแค่นี้ก็เกรงใจจะแย่แล้วไหนจะสั่งข้าวที่ร้านทุกวันแล้วไหนจะต้องมารับมาส่งพี่ตอนไปเที่ยวอีก” เรื่องสั่งอาหารแม้จะเป็นการค้าขายแต่แพรรัมภาก็เคยบอกเอาไว้แล้วว่าถ้าหากวันไหนเบื่ออาหารร้านเธอแล้วก็ไม่เป็นไรนานๆ จะสั่งสักครั้งก็ได้ไม่มีปัญหาแต่เด็กหนุ่มที่ทำหน้าที่สั่งอาหารให้กับคลับก็ยังสั่งอยู่ร้านเดิมไม่เคยขาดเหตุผลคือกับข้าวของแพรรัมภาไม่ค่อยจะซ้ำกันอีกทั้งใช้วัตถุดิบคุณภาพดีและที่สำคัญคือมีรสชาติอร่อยถูกปากจึงทำให้กินได้ไม่มีเบื่อ
และครั้งนี้ที่เธอได้เข้าคลับไปเที่ยวฟรีก็เพราะว่าคุณสิรภพหรือเฮียภพที่ต้นกล้าเรียกอยากแสดงความขอโทษที่เด็กในร้านปล่อยให้เธอออกไปส่งข้าวกลางดึกทั้งๆ ที่มันก็เป็นหน้าที่ความรับผิดชอบของเธอเองไม่ได้เป็นเรื่องที่หนักหนาหรือว่าเหลือบ่ากว่าแรงอะไรแต่ในเมื่อเขามีน้ำใจชวนเธอก็จะไปถือเสียว่าได้อาศัยช่วงเวลานี้ผ่อนคลายความเครียดและความเหนื่อยล้าจากเรื่องงานเรื่องการบ้าง
“ถ้าเฮียเขาบอกว่ามารับได้ก็หมายความว่าไม่ใช่เรื่องรบกวนอะไรหรอกครับพี่แพร เอาเป็นว่าสามทุ่มไม่ผมก็เฮียจะมารอตรงนี้นะครับแต่งตัวสวยๆ เลยนะวันนี้วันเสาร์ลูกค้าสาวๆ เยอะด้วย” ต้นกล้าทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นั้นก่อนจะหอบหิ้วถุงใส่กล่องข้าวไปขึ้นรถแล้วขับจากไป
เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์แพรรัมภาถึงได้มีเวลาออกไปเที่ยวเนื่องจากวันนี้เปิดขายข้าวมาทั้งวันแล้วถือเสียว่าพักผ่อนปิดร้านเร็วสักวันคงจะไม่เป็นไรเอาไว้พรุ่งนี้วันอาทิตย์เปิดร้านสายๆ หน่อยก็ได้ไม่ต้องรีบเร่งเพราะเธอออกไปซื้อวัตถุดิบต่างๆ มาเตรียมเผื่อเอาไว้เรียบร้อยแล้ว
ส่วนมากในวันหยุดแพรรัมภามักจะขายอาหารจานเดียวที่กินง่ายๆ และมีรสชาติคุณลิ้นไม่ว่าจะเป็นข้าวคลุกกะปิ ข้าวผัดน้ำพริกไม่ก็ข้าวหน้าหมูสไตล์ญี่ปุ่นขายสามสี่เมนูวนไปจะได้ไม่ต้องเตรียมวัตถุดิบอะไรมากมายยุ่งยากต่างจากวันธรรมดาที่จะมีกับข้าวทั้งหมู ไก่ เนื้อ ปลา กุ้งให้เลือกครบครันกว่า
กลับขึ้นห้องมาได้แพรรัมภาก็รีบอาบน้ำสระผมก่อนเพราะวันนี้ทำอาหารหน้าเตามาทั้งวันหัวมีแต่กลิ่นควันกลิ่นอาหารแม้จะสวมหมวกคลุมผมเอาไว้แล้วก็ตามแต่กลิ่นก็ยังติดอยู่ดีหลังจากนั้นก็ออกมาเลือกเสื้อผ้าแล้วก็แต่งหน้าทำผมแบบบรรจงสักเล็กน้อยแต่ก็ยังแต่งบางเบากว่าทุกวันที่ออกไปทำงานขายเครื่องสำอางที่คอมมูนิตี้มอลล์
โชคดีที่แพรรัมภามีเครื่องหน้าจิ้มลิ้มแต่ก็คมคายปัดตรงนี้นิดแต้มตรงนั้นหน่อยใบหน้าที่สวยอยู่แล้วก็ยิ่งดูสมบูรณ์แบบมากขึ้นซึ่งตรงนี้เธอก็ยอมรับว่ามันเป็นข้อดีเพราะมันช่วยให้เธอทำงานได้ง่ายขึ้นเพราะสามารถขายเครื่องสำอางได้จากการแนะนำและชี้ให้เห็นจุดเด่นของผลิตภัณฑ์ต่างๆ ได้จากตัวอย่างที่แต่งแต้มอยู่บนใบหน้าของตนเอง
“ชุดนี้ดีไหมนะ ไม่โป๊ไปหรอกเนาะ” ชุดที่แพรรัมภาเลือกออกมาจากตู้เป็นชุดเดรสสั้นเหนือเข่าที่ดูเผินๆ คล้ายจะเป็นชุดธรรมดาๆ ที่ผู้หญิงทุกคนเลือกใส่ได้แต่เมื่อลองพลิกกลับไปด้านหลังแล้วก็จะเห็นว่าชุดนี้นั้นมันเปลือยแผ่นหลังของเธอทั้งแผ่นและที่คอมีโซ่เล็กๆ คล้องเอาไว้แต่ทิ้งสายห้อยลงไปบนแผ่นหลังที่เปลือยเปล่าทำให้น่ามองมากกว่าเปิดแผ่นหลังเปลือยเอาไว้เฉยๆ
ตั้งแต่ซื้อชุดนี้มาแพรรัมภาไม่เคยที่จะหยิบมาใส่สักครั้งเพราะก่อนหน้านั้นเธอเองไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของตัวเองเท่าไหร่และอีกเหตุผลหนึ่งคือเธอมีคนรักที่ต้องเกรงใจจึงมักจะแต่งตัวสุภาพเรียบร้อยอยู่เสมอแต่ตอนนี้เธอไม่มีใครที่ต้องไปเกรงใจแล้วเพราะอดีตแฟนหนุ่มนอกใจไปหาสาวเซ็กซี่ตัวแม่ที่มีภาพลักษณ์แตกต่างจากตัวเองโดยสิ้นเชิง
อีกห้านาทีสามทุ่มก่อนถึงเวลานัดหมายแพรรัมภาก็ออกจากห้องเพื่อมารอราชรถที่กำลังจะมาเกยอยู่ด้านหน้าอพาร์ตเมนต์ซึ่งไม่ต้องรออะไรนานเลยแค่เธอเปิดประตูออกมาก็เจอกับต้นกล้าในชุดพนักงานของริสโฮสต์คลับยืนยิ้มหวานรออยู่แล้ว
“รอนานไหมต้นกล้าพี่ก็ลืมถามว่าเราออกมาหรือยัง” โดยปกติแล้วแพรรัมภากับต้นกล้าจะคุยกันผ่านโปรแกรมสนทนาซึ่งส่วนมากก็เป็นเรื่องของการสั่งอาหาร นานๆ ทีจะได้คุยกันเรื่องทั่วไปซึ่งก็เป็นเรื่องทั่วไปจริงๆ อย่างเช่นลมฟ้าอากาศไม่เคยมีใครพูดคุยในเรื่องส่วนตัวเลยสักคน
“ผมเพิ่งจอดรถเมื่อกี้เลยครับ ว่าแต่พี่แพรสวยจังเลยวันนี้ ไปๆ รีบไปขึ้นรถกันสามทุ่มครึ่งที่ร้านจะเปิดตัวโฮสต์ใหม่ด้วยครับรอบนี้มีมาพร้อมกันตั้งสามคนแน่ะหล่อๆ ทั้งนั้นเลยเราไปลุ้นกันว่าคืนนี้ใครจะได้ดื่มมากที่สุด” เป็นเรื่องปกติที่เวลามีโฮสต์หน้าใหม่เข้ามาในร้านก็จะต้องมีการประมูลดื่มกันให้เป็นสีสันที่บางครั้งสาวๆ ก็ฟาดฟันกันสุดพลังเพื่อที่จะได้น้องใหม่ของคลับไปเอนเตอร์เทนทั้งคืน
“โอเคไปกันเลยก็ได้ ของคุณนะต้นกล้าทั้งๆ ที่ร้านน่าจะยุ่งแท้ๆ ยังออกมารับพี่อีก”
“เฮียสั่งก็ต้องทำครับพี่แพร อีกอย่างเรื่องแค่นี้เองผมทำได้ไม่ได้ลำบากอะไรเลยครับ พร้อมแล้วนะเตรียมตัวออกเดินทางได้” ต้นกล้าพูดติดตลกก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนรถออกไปอย่างนุ่มนวลโดยมีจุดหมายอยู่ที่คลับขนาดใหญ่ที่ห่างจากตรงนี้ไปเพียงสามแยกไฟแดงเท่านั้นเอง
วันนี้ริสโฮสต์คลับยังคงคึกคักเช่นเดิมรับรองได้ว่าหากไม่ได้จองโต๊ะไว้คนที่มาถึงร้านราวๆ สามทุ่มกว่าไม่มีทางที่จะได้โต๊ะนั่งอย่างแน่นอนแต่เพราะสิรภพเป็นคนสั่งให้จองโต๊ะวีไอพีเอาไว้ให้แพรรัมภาเมื่อเธอมาถึงต้นกล้าก็พาไปที่โต๊ะและช่วยจัดการดูแลเรื่องเครื่องดื่มและอาหารให้โดยที่เธอไม่ต้องสั่งอะไรแม้แต่คำเดียว
“วันนี้เฮียกำชับไว้ว่าให้พี่แพรดื่มแต่ค็อกเทลครับเพราะเหล้ามันน้อยจะได้ไม่เมาเฮียเขาอยากให้พี่แพรสนุกได้ทั้งคืน ผมทำงานอยู่แถวนี้นะขาดเหลืออะไรพี่เรียกผมหรือว่าสั่งพนักงานทุกคนได้เลย ส่วนเครื่องดื่มให้บาร์เทนเดอร์ที่ชื่อพี่ธีร์ทำให้ได้เลยคนนั้นเขาฝีมือเยี่ยมมากชงอะไรออกมาก็อร่อย” ก่อนจะขอตัวไปทำงานต้นกล้าก็ยังไม่วายฝากความอะไรไว้อีกหลายอย่างซึ่งล้วนเป็นสิ่งที่เฮียภพสั่งเอาไว้ทั้งสิ้นขืนไม่บอกแล้วเฮียเกิดมาคุยกับพี่แพรก็จะมีแต่ซวยเท่านั้นเอง
“ต้นกล้าไปทำงานเถอะพี่อยู่ได้ไม่ต้องห่วง” วันนี้แพรรัมภาไม่มีแผนจะเรียกโฮสต์คนไหนมานั่งคุยอยู่แล้วเธอจึงนั่งจิบเครื่องดื่มที่ต้นกล้าเอามาเสิร์ฟพร้อมกับเล็มกินอาหารไปเรื่อยๆ ระหว่างนั้นสายตาก็กวาดมองบรรยากาศรอบๆ ตัวไปโดยในตอนนี้ทุกโต๊ะจะมีโฮสต์หนุ่มๆ นั่งให้บริการอยู่แต่มองเท่าไหร่เธอก็ไม่เห็นสิรภพเลยคิดว่าเขาน่าจะไปทำอย่างอื่นอยู่
แต่แล้วคนที่เธอกำลังตามหาก็ปรากฏตัวขึ้นบนเวทีในเวลาสามทุ่มครึ่งซึ่งเป็นเวลาเปิดตัวโฮสต์ใหม่ของคลับโดยตอนนี้โฮสต์รุ่นพี่ที่ยังไม่มีลูกค้าเรียกก็จะลุกขึ้นไปยืนเป็นกำลังใจอยู่แถวๆ หน้าเวทีด้วย
โฮสต์น้องใหม่ปรากฏตัวขึ้นบนเวทีในชุดประจำของทางร้านคือเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตาคนที่หนึ่งเดินออกมาแนะนำตัวแล้วเดินโปรยยิ้มหวานไปหนึ่งรอบเหมือนกับพวกนางงามจนคนที่สองผ่านไปก็ยังคงทำแบบเดิมแต่พอโฮสต์คนที่สามเดินขึ้นมาแพรรัมภาก็แทบจะทำเครื่องดื่มในมือร่วงเพราะผู้ชายตัวสูงเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาตามสไตล์หนุ่มตี๋คนนั้นมันคือบริรักษ์อดีตคนรักของเธอไม่ผิดแน่
แม้จะสงสัยว่าอดีตคนรักมาทำอะไรที่นี่แต่แพรรัมภาก็ไม่ได้คิดจะหาคำตอบเธอยังคงนั่งชมบรรยากาศพร้อมกับกินอาหารไปเรื่อยๆ แต่กระนั้นก็ค่อนข้างที่จะระวังในเรื่องของเครื่องดื่มเพราะว่าไม่อยากเมาเป็นหมาให้ใครต้องหิ้วปีกกลับไปส่งที่อพาร์ตเมนต์อีกแล้วแค่ครั้งเดียวก็อายจนไม่รู้จะอายยังไงแล้ว
การประมูลดื่มของน้องใหม่ดำเนินไปอย่างสนุกสนานอีกทั้งยังมีช่วงเวลาให้ลุ้นตามไปด้วยตลอดเพราะทั้งพิธีกรอีกคนและสิรภพต่างก็ช่วยกันช่วยเรียกคะแนนนิยมให้กับโฮสต์หน้าใหม่ซึ่งต่างก็งัดลีลาเอาใจแม่ยกออกมาโชว์กันอย่างไม่มีขัดเขินจนล่าสุดโฮสต์ทั้งสามคนก็ไม่มีใครสวมเสื้อยืนอยู่บนเวทีแล้วเพราะต่างคนก็ต่างกำลังอวดรูปร่างกันชนิดที่ว่าไม่มีใครยอมใคร
ก็ต้องยอมรับว่าไม่ได้เจอบริรักษ์แค่เพียงไม่กี่เดือนไม่รู้อีกฝ่ายไปทำอะไรมาถึงได้มีรูปร่างที่ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนอยู่พอสมควรอย่างน้อยๆ หน้าท้องที่เคยมีแค่ลอนกล้ามจางๆ ก็กลายเป็นมัดกล้ามเนื้อที่เรียงตัวอย่างสวยงามไม่ต่างจากพวกนายแบบมืออาชีพเลย
แพรรัมภาแค่คิดว่าเขาดูดีขึ้นไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้นเพราะความแสบสันที่บริรักษ์เคยทำไว้ก่อนที่จะเลิกกันมันทำให้เธอถึงกับเข็ดเรื่องความรักไปอีกนานและนิทานเรื่องเก่าก็สอนให้เธอได้รู้ว่าอย่าเอาชีวิตไปฝากไว้กับใครและถ้าเป็นไปได้ก็ไม่ต้องฝากอะไรเลยโดยเฉพาะเรื่องเงินๆ ทองๆ หามาเองก็เก็บเอาไว้เองมันถึงจะดีที่สุด
ค่ำคืนนี้คนที่ได้ประมูลดื่มมากที่สุดไม่ใช่บริรักษ์แต่เป็นโฮสต์คนที่สองที่แพรรัมภาก็จำชื่อของเขาไม่ได้แต่อย่างน้อยๆ คืนนี้อดีตคนรักก็ได้ไปตั้งหลายร้อยดื่มเหมือนจะเฉียดพันอยู่แล้วก็น่าจะเป็นการเริ่มต้นที่ดีหรือไม่ดีก็ไม่รู้เพราะหญิงสาวก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในการเที่ยวโฮสต์คลับแต่ที่มาเพราะแค่อยากเปิดหูเปิดตาเปิดโลกให้ตัวเองก็เท่านั้นไม่ได้มีจุดประสงค์อื่นใดแอบแฝงมากไปกว่านี้
หลังจากความน่าตื่นตาตื่นใจบนเวทีจบสิ้นลงก็ได้เวลาโชว์ต่างๆ ของหนุ่มๆ ที่จะสับเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปบางวันก็มีการรวมวงขึ้นมาร้องเพลง บางวันก็เป็นการแสดงอย่างอื่นทั้งโชว์บาร์เทนเดอร์ เต้นโคฟเวอร์ไปจนถึงโชว์รำมวยไทยนับว่าเป็นโฮสต์คลับที่ค่อนข้างมีความหลากหลายอยู่พอสมควรแต่เป็นเช่นนั้นมันก็ดีแล้วลูกค้าที่มากันบ่อยๆ จะได้ไม่เบื่อถ้ามาเจอกับการแสดงที่จำเจ