ถึงจะบังเอิญได้รู้จักแต่กลับรักด้วยความตั้งใจ
รัก,ชาย-หญิง,ไทย,ยุคปัจจุบัน,สยบรักนักล่า ,โรแมนติก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สยบรักนักล่า
ถึงจะบังเอิญได้รู้จักแต่กลับรักด้วยความตั้งใจ
เพราะผิดหวังกับความรักครั้งแรกอย่างแสนสาหัสแพรรัมภาจึงปิดหู ปิดตา และปิดใจตัวเองแถมยังแอบตั้งปณิธานไว้ในใจของตัวเองอีกว่าจะไม่สนใจผู้ชายหน้าไหนอีกชีวิตนี้ขออุทิศให้กับการทำมาหากินแต่เพียงอย่างเดียวแต่ใครมันจะไปรู้ว่าคนที่บังเอิญพบเจอกันโดยบังเอิญแถมเธอยังเข้าใจเขาผิดจะกลายเป็นคนเธอสามารถเปิดใจตัวเองได้อีกครั้งหนึ่ง
นิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งในนิยายชุดสยบรัก ประกอบด้วย
1. สยบรักนักล่า โดย อติญา
2. สยบรักนางร้าย โดย ปัทมาลา
หลังจากที่บังเอิญเจอเจ้าของโฮสต์คลับที่คอมมูนิตี้มอลล์แล้วหลังจากนั้นแพรรัมภาก็บังเอิญเห็นคุณเขามาเดินแถวนี้อยู่บ่อยๆ ซึ่งแต่ละครั้งก็ไม่ได้มาคนเดียวโดยข้างกายก็มันจะมีสาวสวยหน้าตาจิ้มลิ้มเดินเคียงอยู่ไม่ห่างแต่จะพูดแล้วเรื่องแบบนี้มันก็ธรรมดาที่ผู้ชายหน้าตาดีแถมยังดูจะมีฐานะจะมีตัวเลือกเยอะมากสักหน่อย
แม้อีกคนจะเป็นผู้ชายเหมือนจะเซอร์ๆ แต่ว่านอกจากผมที่ไว้ยาวกว่าผู้ชายทั่วไปแล้วตั้งแต่หัวจรดเท้าของชายหนุ่มนั้นก็เนี้ยบแบบไม่มีที่ติเขาดูเหมือนคนที่อาบน้ำเสร็จใหม่ๆ อยู่ตลอดเวลาซึ่งข้อนี้ก็น่าจะเป็นข้อที่ทำให้คุณเขาดูน่าเข้าใกล้ก็เป็นไปได้
ในจังหวะที่แพรรัมภาแอบยืนมองสิรภพอยู่ที่หน้าร้านเขาก็หันมาสบตาของเธอเข้าอย่างจังและยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้หลบตาหรือว่าหาทางหนีทีไล่ที่มีคนจับได้ว่ามาแอบดูชายหนุ่มก็เดินมุ่งตรงมาหาเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้วแถมยังทิ้งคนที่พามาด้วยไว้ที่หน้าร้านขายเสื้อผ้าอีก
“ดีใจจังเลยที่เจอคุณ ช่วยอะไรผมสักอย่างได้ไหมครับคุณผ้าแพร” เมื่อเห็นหน้าของแพรรัมภาแล้วสิรภพก็เหมือนเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์โดยในตอนนี้เขาอยากสลัดหญิงสาวที่มาด้วยกันออกจะแย่แต่ที่ยังไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่าการเดินตามเธอต้อยๆ ก็เพราะว่าหญิงสาวเป็นเครือญาติของผู้ใหญ่ที่เคารพนับถือกันมานานที่ฝากให้ช่วยพาเธอเปิดหูเปิดตาสักนิดหลังจากไปอยู่ต่างประเทศมาเสียนาน
แต่พาออกมาเปิดหูเปิดตาอยู่สามวันตั้งแต่ชอปปิ้งกินข้าวห้างใหญ่จนทั่วกรุงเทพฯ แล้วอีกฝ่ายก็ไม่มีทีท่าว่าจะเกรงใจหรือว่าเบื่ออะไรง่ายๆ จนเขาเองก็หมดมุกจะพาไปเปิดหูเปิดตาแล้วเพราะสาวเจ้าไม่นิยมการออกไปกลางแจ้งขนาดชวนไปรับประทานอาหารนอกห้างเธอยังไม่ยอมไปข้อนี้จึงทำให้สิรภพคิดว่าน่าจะพอกันที
ในตอนนี้สิรภพจึงมีอาการไม่ต่างจากคนที่กำลังจะจมน้ำกำลังหาทางตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอดเมื่อมาพบขอนไม้อย่างแพรรัมภาเขาจึงไม่ลังเลเลยที่จะคว้าเธอไว้ให้เป็นที่ยึดเหนี่ยว
“เอ่อ คือว่า”
“เอาเป็นคุณผ้าแพรว่าช่วยเออออตามน้ำไปทีนะครับเดี๋ยวที่เหลือผมจะจัดการเอง” ถ้ามัวแต่รอให้แพรรัมภาตอบรับดูท่าแล้วก็คงจะไม่ทันการจึงจัดการรวบตึงรีบควงแขนหญิงสาวแล้วหันไปเผชิญหน้ากับคนที่วิ่งตามเขามาถึงตรงนี้ในทันที
“พี่ภพคะ” เมื่อเห็นคนที่ดูแลตัวเองมาหลายวันโอบเอวหญิงสาวหน้าจืดตัวเล็กอย่างสนิทสนมทำเอาใบหน้าสวยที่บรรจงประโคมเครื่องสำอางมาเป็นอย่างดีถึงกับบูดบึ้งไม่น่ามอง
“ขอโทษทีนะครับน้องกอหญ้าพอดีว่าพี่เองก็เบี้ยวผ้าแพรมาดูแลเราหลายวันแล้ว ก็คงเข้าใจนะครับว่าพี่ไม่อยากมีปัญหายังไงแล้ววันนี้น้องกอหญ้าก็เดินช้อปปิ้งที่นี่ตามสบายเลยนะไม่ต้องห่วงเรื่องคนช่วยถือของคนขับรถของคุณอาจะตามเราไปเอง ผ้าแพรครับผมขอแก้ตัวนะเย็นนี้เราไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันดีกว่าเอาเป็นร้านอาหารเกาหลีที่คุณอยากไปก็ได้” เพราะทุกวันนี้เวลาไปไหนมาไหนกับเด็กฝากของคุณอาที่เคารพสิรภพก็มันจะใช้วิธีการแยกกันไปรถใครรถมันแล้วนัดกันที่จุดหมายฝั่งของหญิงสาวจึงมีคนขับรถส่วนตัวมาดูแลอยู่แล้ว
อันที่จริงถ้าแค่ให้เดินตามผู้หญิงไปช้อปปิ้งเรื่องแค่นี้คงไม่ต้องให้ถึงมือของเขาเลยก็ยังได้แต่ก็นั่นแหละในเมื่อผู้ใหญ่ฝากฝังมาเขาก็จะช่วยดูแลให้แต่ไม่ใช่ว่าจะต้องให้หยุดทำงานทำการมาหลายๆ วันติดกันแบบนี้ เมื่อรู้สึกได้ว่าการเคารพนับถือและความเกรงใจมันทำให้ตัวเองอึดอัดเขาก็ไม่ควรที่จะต้องมาอดทนอีกต่อไปแล้ว
“ขอบคุณนะคะคุณภพ คุณใจดีที่สุดในโลกเลยค่ะ” แม้จะไม่ใช่คนหัวไวมากมายนักแต่แพรรัมภาก็พอที่จะเดาสถานการณ์ออกและเธอก็ตามน้ำไปได้ไม่ยากแค่เขาโอบเอวมาเธอก็เอนไปซบพร้อมยิ้มหวานเพื่อเป็นการออดอ้อนและแสดงความขอบคุณเขาอยู่ในที
“อะไรกันคะพี่ภพไหนคุณอาบอกว่าพี่ยังโสดแล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร”
“หืม... คุณอาอาจจะยังไม่ได้อัปเดตข่าวใหม่ล่าสุดก็ได้นะครับอันที่จริงพี่กับคุณอาก็ไม่ได้พบกันมาหลายเดือนมาแล้วก็คงไม่แปลกถ้าจะตกข่าวไปบ้าง แต่ตอนนี้น้องกอหญ้าก็รู้แล้วพี่ฝากไปเรียนคุณอาด้วยนำครับว่าว่างๆ จะพาหลานสะใภ้ไปแนะนำตัวให้รู้จัก” ในตอนแรกสิรภพก็ไม่ได้คิดว่าการที่ต้องมาพบเจอและดูแลสาวนักเรียนนอกอย่างกอหญ้าจะเป็นการหวังดีจับคู่ให้ของพวกผู้ใหญ่แต่พอตัวหญิงสาวพูดออกมาเองเช่นนี้เขาก็พอจะเข้าใจแล้วว่าเรื่องมันไม่ได้โปร่งใสมาตั้งแต่แรก
แล้วงานนี้ไอ้เขามันก็ซื่อไม่เข้าเรื่องเสียด้วยเลยทำให้เสียเวลาชีวิตไปตั้งหลายวันแต่กระนั้นสิรภพก็ยังนึกขอบคุณตัวเองเหลือเกินที่ยังฉลาดมากพอที่ยังไม่เคยพาเธอไปที่คลับเลยสักหนไม่เช่นนั้นคงได้ปวดหัวกันทั้งกลางวันและกลางคืนก็เป็นแน่ดีไม่ดีงานการคงไม่ต้องทำกันเลยเพราะมัวแต่เอาเวลามาหิ้วถุงช้อปปิ้งตามก้นกอหญ้าต้อยๆ แถมยังต้องคอยเทคแคร์ชงเหล้าให้ทั้งคืน
“พี่ครับผมฝากดูแลคุณกอหญ้าด้วยนะพอดีว่าต้องชดเชยให้แฟนน่ะครับไม่ดูแลตั้งหลายวันแล้วเดี๋ยวบ้านจะแตกเอา” เจ้าของริสโฮสต์คลับไม่ออมเสียงเลยระหว่างที่พูดคุยกับคนขับรถของคุณอาให้รับไม้ต่อช่วยดูแลหญิงสาวผู้มาจากต่างบ้านต่างเมืองส่วนตัวเองก็หันไปโอบเอวแพรรัมภาเพื่อพาเธอหลบไปตั้งหลักกันที่ข้างในร้านเครื่องสำอางเพราะเขาเห็นเธออยู่ที่ร้านนี้หลายครั้งเลยพอจะเดาได้ว่าที่นี่ต้องเป็นที่ทำงานของเธอไม่ผิดแน่
“เล่นอะไรของคุณคะเดี๋ยวก็เข้าใจผิดกันไปหมดหรอกเนี่ย” เมื่อทั้งคู่เข้ามาพ้นสายตาของคนด้านนอกแล้วแพรรัมภาขยับตัวเองออกจากวงแขนที่คอยจะกอดรัดตัวเองไว้จากนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาถลึงตาถามเขาด้วยน้ำเสียงเอาเรื่อง
“ขอโทษจริงๆ นะครับแต่สัญญาเลยว่าจะชดเชยให้อย่างคุ้มค่าช่วยผมหน่อยนะคุณผ้าแพรถือว่าช่วยลูกนกลูกกาก็ได้ไม่อย่างนั้นผมคงต้องโดดลงไปเล่นเกมจับคู่ของผู้ใหญ่อีกนานเลย” สิรภพทำหน้าตาน่าสงสารแต่ก็น่าหมั่นไส้ในเวลาเดียวกันซึ่งแพรรัมภาก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยืนจ้องเขาตาเขียว
“ใครจะไปรู้ว่าคนอย่างเจ้าของโฮสต์คลับระดับต้นๆ อย่างคุณจะต้องมาหนีผู้หญิงแบบนั้นแต่ก็เอาเถอะแพรทำอะไรไม่ได้แล้วนี่นาดูท่าทางผู้หญิงคนนั้นเหมือนอยากจะพุ่งเข้ามาตะกุยหน้ากัน แค่คุณไม่พากันซวยไปด้วยก็คงไม่เป็นอะไรเข้าใจหรือเปล่าคะอย่าเอาแต่ยิ้มฟังที่แพรพูดด้วยสิ” เมื่ออีกคนเลิกตีหน้าเศร้าแล้วหันมายิ้มหวานโชว์ลักยิ้มเล็กๆ ที่ข้างแก้มแทนก็เป็นฝั่งแพรรัมภาที่เริ่มจะระงับอาการหมั่นไส้ของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่
“ด้วยเกียรติของนายสิรภพเลยครับผมสัญญาว่าเรื่องนี้จะไม่ทำให้คุณแพรเดือดร้อนอย่างแน่นอนแต่ถ้าเกิดมีเรื่องอะไรขึ้นมาจริงๆ ผมก็จะแก้ปัญหาแล้วก็จัดการให้คุณทันทีรับรองว่าจะไม่วุ่นวายหรือถึงจะวุ่นวายก็จะไม่นาน ว่าแต่ผมจำได้ว่าคุณเลิกงานห้าโมงเย็นใช่ไหมครับวันนี้คุณยังไม่ได้ออกไปซื้อของขายใช่ไหมไปกินข้าวเย็นกันเรื่องอาหารเกาหลีนั่นผมพูดจริงนะ ขอนั่งรอเงียบๆ ตรงนี้ได้ไหมสัญญาว่าจะไม่เกะกะวุ่นวายอะไรเลย”
“เฮ้อ โชคดีนะคะที่วันนี้ช่วงบ่ายพี่สาวออกไปทำธุระไม่อย่างนั้นคุณไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้แน่ รอคนกะดึกมาเปลี่ยนแพรก็กลับได้แล้วแหละเลิกงานเร็วหรือช้านิดหน่อยได้ไม่เป็นปัญหา” เพราะถึงแม้งานจะเริ่มเวลาแปดโมงตรงแต่ทุกวันนี้แค่เจ็ดนาฬิกาสามสิบนาทีแพรรัมภาก็มาสแตนบายทำงานที่ร้านแล้วอีกทั้งเจ้าของร้านก็ไม่ได้เคร่งครัดเรื่องเวลามากแค่ทั้งวันมีพนักงานอยู่หน้าร้านตลอดเวลาเพื่อให้บริการลูกค้าก็พอ เมื่อเป็นเช่นนั้นพนักงานที่ทำงานกะเดียวกันจึงเป็นบัดดี้ที่เข้าขากันเป็นอย่างดีเมื่อใครมีปัญหาหรือมีธุระก็สามารถฝากฝังกันให้ดูแลร้านแทนกันได้
เมื่อพนักงานกะดึกเข้ามาตอกบัตรเข้าทำงานแพรรัมภาก็ใช้เวลาอีกเล็กน้อยเพื่อดูแลความเรียบร้อยและส่งมอบงานต่างๆ ให้หลังจากนั้นก็ได้เวลาที่จะเลิกงานจริงๆ แต่วันนี้เธอกลับไม่ได้ตรงไปยังห้างค้าส่งหลังเลิกงานแต่เปลี่ยนเป็นเดินตามหลังชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมยาวสลวยที่มัดขึ้นเอาไว้เป็นทรงหางม้าไปขึ้นรถคันหรูที่จอดอยู่ลานจอดรถด้านหน้าของคอมมูนิตี้มอลล์
ร้านอาหารเกาหลีที่เขาว่าไม่ได้อยู่ห่างจากอพาร์ตเมนต์ของแพรรัมภามากนักแต่ถ้าเธอเดินทางผ่านมาแถวนี้คงจะไม่รู้ว่าในซอยเล็กๆ จะมีร้านอาหารมากมายหลายร้านหลบซ่อนอยู่
“ตรงนี้เป็นย่านร้านลับเลยก็ว่าได้มีทั้งอาหารเกาหลี ญี่ปุ่น อาหารอินเดียแต่อาหารไทยก็มีนะครับถ้าคิดอะไรไม่ออกขับรถมาจอดทิ้งไว้ปากซอยแล้วเดินเลือกดูได้ตามใจเลย” เนื่องจากซอยมีขนาดค่อนข้างเล็กจึงต้องจอดรถไว้ปากซอยที่มีอาคารจอดรถแบบเก็บเงินให้บริการอยู่ซึ่งฟังมาจากสิรภพแล้วหญิงสาวก็พอที่จะจับใจความได้ว่าเจ้าของที่ดินเป็นฝ่ายที่สร้างอาคารจอดรถนี้ขึ้นส่วนคนที่มาจอดหากมาใช้บริการร้านอาหารในซอยเพียงเอาใบเสร็จมาแสดงตอนออกจากลานจอดก็จะเสียค่าบริการเพียงสิบบาทต่อคันเท่านั้นเอง
ร้านอาหารเกาหลีร้านเล็กๆ เปิดให้บริการทั้งสองชั้นบรรยากาศด้านในดูเป็นกันเองอีกทั้งทางร้านก็ให้บริการค่อนข้างดีพนักงานเป็นชาวเกาหลีที่พูดภาษาไทยได้ค่อนข้างชัดจึงทำให้แพรรัมภาตื่นเต้นที่จะเรียนรู้วีการรับประทานอาหารเกาหลีแบบต้นตำรับเป็นครั้งแรกในชีวิต
“รสชาติอาหารเป็นยังไงบ้างครับ ถูกปากคุณผ้าแพรหรือเปล่า” ร้านนี้ให้บริการแบบบุฟเฟต์แบบมีพนักงานบริการที่มีหลายราคาให้เลือกซึ่งแน่นอนว่าสิรภพต้องเลือกระดับราคาสูงสุดที่ทำให้สามารถรับประทานอาหารได้ทุกอย่างภายในร้านไม่ว่าจะเป็นปิ้งย่างหรือซุปต่างๆ ที่จะเสิร์ฟมาเป็นหม้อร้อนๆ หลังจากที่ลูกค้าออเดอร์
“อร่อยค่ะรสชาติก็ต่างจากที่เคยคิดไว้นิดหน่อยแต่ไม่มีอะไรแย่” งานนี้แพรรัมภาลองชิมอาหารหลายอย่างไปอย่างละนิดละหน่อยได้ลองน้ำจิ้มและซอสสูตรต้นตำรับรวมไปถึงซอสที่ปรุงเป็นพิเศษให้ถูกปากของคนไทยโดยเฉพาะทำให้มื้อนี้เธอเจริญอาหารขึ้นมามากพอสมควร
“เอาไว้ถ้ามีเวลาอีกผมจะพาคุณมาลองชิมอาหารทุกร้านในซอยนี้เลยรับรองว่าไม่มีเบื่อแน่นอน กินข้าวกับคุณผ้าแพรแล้วสนุกดีครับคุณลองกินอะไรใหม่ๆ ได้อันไหนไม่ชอบก็กินน้อยหน่อยแต่อันไหนที่ชอบคุณก็กินเยอะดูสนุกกับการกินมากเลย” เรื่องนี้ชายหนุ่มไม่ได้ชมเธอส่งเดชแต่เพราะเขาสังเกตเห็นมาตลอดมื้ออาหารจึงกล้าพูดออกมาเช่นนั้น
“ดีที่คุณไม่บอกว่าแพรตะกละแต่มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ นั่นแหละค่ะปกติแล้วแพรไม่ใช่คนเลือกกินอะไรเท่าไหร่อะไรที่ชอบกินก็จะกินได้เยอะแต่ที่ไม่ค่อยชอบก็กินได้” คำพูดของเขาทำเอาหญิงสาวเกิดอาการเก้อเขินเล็กน้อยเพราะไม่รู้ตัวเลยว่าตลอดมื้ออาหารเขาคอยสังเกตอาการของเธออยู่เพราะขนาดอดีตแฟนหนุ่มที่กินข้าวด้วยกันมาหลายปีเขายังไม่รู้เลยว่าเธอนั้นชอบกินหรือว่าไม่ชอบกินอะไรบ้าง