พวกมึงไม่เข้าใจหรอก เด็กมันขี้อ้อนไง กูเห็นแล้วก็ใจบาง... ยอมถวายหัวเลยทีนี้
รัก,โรแมนติก,Feel good,มาเฟีย,เด็กมันขี้อ้อน,หลงเด็ก,อริ,ลูกของศัตรู,ไม่ดราม่าขนาดนั้น,หลงเมีย,เด็กมันยั่ว,เด็กน่าฟัด,พี่ลูคัสหลงเมีย,รักเด็ก,พระเอกปากแจ๋ว,เก่งกับทุกคนยกเว้นเมีย,ไม่มีนอกกายนอกใจ,คลั่งรัก,โรมานซ์,ป๋ากินเด็กอ่ะ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นายใหญ่หลงเด็ก [Mafia Veronica]พวกมึงไม่เข้าใจหรอก เด็กมันขี้อ้อนไง กูเห็นแล้วก็ใจบาง... ยอมถวายหัวเลยทีนี้
คิดยังไงเอาลูกเสือลูกตะเข้มาเป็นลูกสะใภ้ แล้วเขาเลือกอะไรได้ไหมล่ะโดนพ่อขู่จะไม่ให้สมบัติถ้าไม่แต่งงานกับเด็กนั่น
เอาเถอะอยากเป็นเมียเขานักก็เป็นไป แต่อย่ามายุ่งเกี่ยวกันก็พอ
ว่าแต่ทำไมเด็กมันขี้อ้อนจังวะ เขาเองก็แพ้นิสัยพวกนี้ด้วยสิ... ทีนี้ก็ว้าวุ่นเลย
.
.
.
ลูคัส ธีโอดอร์
นายใหญ่แห่ง Veronica
ทำธุรกิจเปิดผับหลายสาขา
และคุณพ่อเป็นเจ้าของเกาะ Veronica ธุรกิจแสนล้าน รวบรวมสิ่งบันเทิงไว้ที่นั่นครอบคลุมแทบทุกอย่าง เรียกว่าร่ำรวยเป็นไหนๆ
ทว่าจู่ๆ ก็พาเด็กผู้หญิงที่จะอายุเพิ่ง 18ปีหมาดๆ มาให้เขาที่คฤหาสน์ บอกว่าเป็นเจ้าสาวของเขาและถ้ายอมแต่งจะยกเกาะ Veronica ให้
สมบัติของพ่อใครไม่อยากได้บ้าง แล้วเรื่องแต่งงานเขาไม่คิดอะไรหรอกถ้าเด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ลูกของศัตรู
'เลี้ยงลูกเสือลูกตะเข้ ระวังมันจะแว้งกัดเอาล่ะ'
ไอ ไอรดา พิทักษ์คุณวุฒิ
ลูกสาวคนเล็กของคุณท่านแห่ง Venar
มาเฟียที่เป็นคู่อริ คู่ปรับกับนายท่านแห่ง Veronica ด้วยความที่ถูกคุณพ่อจับเธอใส่พานถวายลูกชายมาเฟียแก๊ง Canavan ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องความเลว ชั่ว โหด เถื่อน
คุณแม่ของเธอจึงกลัวว่าลูกจะได้รับอันตราย
จึงขอร้องคุณท่านแห่ง Veronica รับลูกสาวของเธอไปเลี้ยงดู ซึ่งทั้งสองคนเคยเป็นอดีตคู่หมั้นกันมาก่อน และไม่ได้มีปัญหาทะเลาะเบาะแว้งกัน เขาเองรู้สึกสงสารไอรดา จึงรับปากและพาเธอมาอยู่ที่บ้าน
แต่กับสามีของเธอนั่นไม่ใช่ แย่งชิงผู้หญิงกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร จนแทบไม่มองหน้ากันเลย
เจอกันทีไรก็ชักปืนข่มขู่กันตลอด
.
.
.
.
'ทางเดียวที่เธอจะปลอดภัย ก็คือการได้เป็นนายหญิงแห่ง Veronica แต่ทว่าเหมือนหนีเสือปะจระเข้ เพราะนายใหญ่แห่ง Veronica ใจร้ายกับเธอไม่เบาเลย'
และคุณแม่ของเขาบอกว่าทางเดียวที่จะทำให้ลูกชายจะใจอ่อน และเอ็นดูเธอ
ก็คือต้องออดอ้อนทำตัวให้น่ารัก
เพราะเขาแพ้ผู้หญิงทรงนี้
.
.
.
นิยาย Set นายใหญ่
มีทั้งหมด 5 เรื่องค่ะ
เรียงลำดับไล่กันไป
1. นายใหญ่เลี้ยงเด็ก [Mafia west valor] ลูอีส & เวียงพิงค์
2. นายใหญ่หวงเด็ก [Mafia west sands] ฟินิกซ์ & แพรวรินทร์
3. นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia allergan] คริสโตเฟอร์ & ทิวา
4. นายใหญ่หลงเด็ก [Mafia Veronica] ลูคัส & ไอรดา
5. นายใหญ่ซ่อนเด็ก [Mafia Pandorica] ไมลส์ & ใบพัด
แสงไฟสลัวบวกกับเสียงเพลงจากนักดนตรีชื่อดัง ที่กำลังบรรเลงเสียงอันไพเราะ ภายในร้านแออัดไปด้วยผู้คนที่เข้ามาสนุกและผ่อนคลาย นายใหญ่แห่ง Veronica ยืนอยู่ริมระเบียงชั้นบนสุดของโซน VIP ในมือถือแก้วไวน์จ้องมองบรรยากาศภายในร้านด้วยใบหน้าอิ่มเอมไปด้วยความสุข การที่ได้เห็นลูกค้าเนืองแน่นอยู่เต็มร้าน ทำให้เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
"นายใหญ่ครับ"
"ว่าไง"
เขาเอ่ยออกมาโดยที่สายตายังจ้องมองลงไปเบื้องล่าง สาวสวยทั้งหลายขยับท่วงท่าดูสวยงามน่ามองสุดๆ เขาเองชอบผู้หญิงสวย เซ็กซี่ โดยเฉพาะคนที่เข้ามาในร้านเขาแต่ละคนสวยงามน่ามองทั้งนั้น เหมือนการเปิดร้านที่นี่เป็นการสนองตัณหาตัวเองล้วนๆ
"ไอ้คัลเลอร์มันไม่มีเงินใช้หนี้นายครับ เลยเอาน้องมาขัดดอก ตอนนี้รออยู่ข้างล่างครับ นายจะเอายังไง"
"เอาน้องมาขัดดอกเนี่ยนะ มันคิดอะไรอยู่วะ ฉันก็ไม่ใช่พวกเอาไม่เลือกสักหน่อย บอกมันเอาน้องมันไปไกลๆ แล้วก็รีบหาเงินมาคืนกู"
"นายจะไม่ลงไปดูหน่อยนะครับ ท่าทางน้องคนนั้นจะเป็นสเปคของนายนะ"
ลูคัสหันไปมองอเล็กซ์ลูกน้องคนสนิทในทันที ท่าลองมันได้พูดแบบนี้แล้ว แสดงว่าเด็กคนนั้นคงจะสวยไม่น้อยเลย
"งานดีเหรอวะ งั้นเดี๋ยวขอลงไปดูหน่อยแล้วกัน"
เขาเอ่ยออกมาเสียงเรียบ ก่อนจะส่งแก้วไวน์ไปให้ลูกน้อง และหันหลังรีบเดินลงไปชั้นล่าง เพื่อดูใบหน้าของน้องสาวไอ้คัลเลอร์ เผื่อว่าถูกใจจะได้ลดต้นลดดอกให้สักหน่อย
และเมื่อมาถึงเขาก็เห็นมันนั่งอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาดีเลยแหละแถมเซ็กซี่มากๆ ด้วย และเมื่อเห็นดังนั้นเขาก็รู้สึกว่าอยากลองสักครั้ง จึงขยับเข้าไปยืนตรงหน้า สายตาจ้องมองเธอไม่หยุด ใบหน้าเล็กก้มหน้าลงต่ำ เพราะรู้สึกเขินกับสายตาของชายตรงหน้า
"ถามน้องหรือยัง ว่ายินยอมที่จะขัดดอกให้แกหรือเปล่า ฉันไม่ชอบมีอะไรกับผู้หญิงที่ไม่สมยอม มันไม่สนุก"
"มันยอมอยู่แล้ว แต่ถ้าเกิดว่านายใหญ่จะเอ็นดูมันก็รับไปเลี้ยงดูได้เลยนะครับ"
"ไม่เอาอ่ะฉันไม่ชอบเลี้ยงเด็ก กินเสร็จฉันก็ปล่อยไปแล้วไม่กลับไปกินต่อหรอก ถ้างั้นก็ได้ส่งน้องแกมาแล้วก็ออกไปซะ พรุ่งนี้ฉันจะให้อเล็กซ์พาไปส่งที่บ้านเอง"
และเมื่อจบคำพูดของนายใหญ่แห่ง Veronica คัลเลอร์ก็รีบดันตัวน้องสาวส่งไปให้เขาทันที หอมเตยเงยหน้ามองสบตากับเขาก่อนจะสะดุ้งเล็กน้อย ใบหน้าดูตื่นกลัวทว่ายังทำใจดีสู้เสือ เพราะพี่ชายบอกว่าถ้าเกิดว่าเขาเอ็นดู และอยากจะรับเลี้ยง เธอเองจะสบายไปทั้งชาติ
"ตามมาสิ"
ชายหนุ่มยิ้มมุมปากก็ไม่อยากเจ้าเล่ห์ จากนั้นก็พาหญิงสาวให้เดินตามเข้าไปข้างใน และเมื่ออยู่ในจุดที่ไม่มีใครเห็น ชายหนุ่มก็ค่อยๆโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ ใช้นิ้วเรียวเกลี่ยแก้มนวลเพื่อลองสัมผัส
"นึกยังไงเอาตัวเองมาขัดดอกแทนพี่ตัวเอง"
"หนูไม่มีทางเลือกค่ะ คุณช่วยเอ็นดูหนูหน่อยได้ไหมคะ"
"หึ... "
และก่อนที่จะได้ทำอะไรเขาก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อถูกขัดจังหวะ
"ใครมันโทรมาขัดจังหวะวะ"
ชายหนุ่มผละออกจากหญิงสาว จ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ เป็นเบอร์ของคุณพ่อโทรเข้ามา ซึ่งโดยปกติท่านจะไม่จู้จี้วุ่นวายกับเขา และการที่พ่อโทรมาแสดงว่าต้องมีเรื่องด่วนอะไรบางอย่าง
"มีอะไรครับป๊า"
(แกอยู่ที่ไหนกลับมาเดี๋ยวนี้ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยให้เวลาชั่วโมงเดียวนะ)
คุณท่านแห่ง Veronica เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงทรงพลัง และเขาที่เป็นลูกชายเมื่อได้ยินน้ำเสียงแบบนี้ โปรดจงรู้ไว้เลยว่าเขาไม่ได้อ้อนวอนขอร้อง แต่มันคือประโยคคำสั่ง และต้องทำตามในเวลาเดียวนี้
"ผมทำงานอยู่ มีอะไรค่อยคุยได้ไหม พรุ่งนี้แล้วกันเจอกันตอนเช้าๆอะ"
(ทำงานบ้านแกสิ ยืนนัวเนียผู้หญิงอยู่แกคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ อย่ามั่วให้มันมากนักเดี๋ยวจะเป็นโรคตายซะก่อน ออกมาเดี๋ยวนี้นี่เป็นคำสั่ง)
"โธ่เว้ย...! อะไรนักหนาวะ"
เขาสบถออกมาจากหัวเสีย กดปิดหน้าจอโทรศัพท์เก็บใส่กระเป๋ากางเกงตามเดิม จ้องมองใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ ให้ทำตอนนี้ก็คงไม่ทำแล้ว เพราะว่าเขาเองก็รู้สึกหมดอารมณ์แล้วเช่นกัน เมื่อได้ยินเสียงของผู้เป็นพ่อโทรมากดดันขนาดนั้น
"อเล็กซ์พาผู้หญิงคนนี้กลับบ้าน ให้เงินไปด้วย"
(เอ่อ... แล้วหนูไม่ต้องขัดดอกอะไรแล้วเหรอคะ)
"ไม่ต้องละฉันไม่มีอารมณ์ พาไปส่งที่บ้านได้แล้วฉันจะกลับบ้านก่อน ไม่รู้ว่าป๊าเรียกมีธุระอะไรด่วนหรือเปล่า"
พูดจบเขาก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันที ถ้าคนเป็นพ่อออกคำสั่งเขาเองก็ไม่สามารถขัดขืนได้ และต้องรีบกลับไปหาให้เร็วที่สุด
ชายหนุ่มเดินทางมากับลูกน้องอีกคน ใช้เวลาเดินทางกลับมาถึงคฤหาสน์เกือบ 40 นาที โชคดีที่มาทันเวลาก็เลยไม่ต้องปะทะฝีปากกับคนเป็นพ่อ
"ตรงต่อเวลาดีนี่ แกนี่มันก็ใช้ได้เหมือนกันนะ นั่งลงก่อนสิ"
และเมื่อเขาลงจากรถก็รีบเข้ามาในห้องรับแขก ซึ่งเจอคุณพ่อนั่งอยู่ในนั้นพอดี แถมยังดูพอใจที่เขามาตรงเวลาตามที่สั่ง ลูคัสพ่นลมหายใจใส่ขยับตัวไปนั่งลงตรงโซฟา จากนั้นก็หันไปมองด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม
"มีอะไรก็ว่ามาครับ ชีวิตผมมีค่าไม่ได้มีเวลามาพูดเรื่องไร้สาระกับป๊า"
"เรื่องที่ฉันจะยกเกาะ Veronica ให้แก มันเป็นเรื่องไร้สาระหรือเปล่า"
และเมื่อจบประโยคนั้นเขาก็ยิ้มออกมาทันที เกาะ Veronica คือเกาะส่วนตัวที่ครอบคลุมไปด้วยสิ่งบันเทิงหลากหลาย มีทั้งกาสิโน ผับบาร์ อาบอบนวด ไหนจะโรงแรมริมชายหาด บอกเลยว่าเป็นสวรรค์ของใครหลายๆคน เป็นธุรกิจของพ่อที่ทำเงินได้เยอะมากที่สุด เขาเองเปิดผับหลากหลายสาขา ปีหนึ่งก็ทำเงินให้หลายพันล้าน แต่ทว่าถ้าได้เกาะของพ่อมาครอบครอง รับรองว่าทำเงินหลักแสนล้าน แทบไม่ต้องทำอะไรกินนอนใช้ชีวิตเหมือนราชา แล้วก็รอเงินเข้าบัญชีแบบสบายใจ
"เซ็นเลยสิครับ ผมสัญญาเลยนะว่าจะดูแลเกาะให้ป๊าอย่างดีที่สุด อายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว ไปพักผ่อนเถอะเที่ยวรอบโลกก็ได้ป่ะ พาแม่ไปด้วยไม่ต้องคิดอะไรเยอะ ผมจะโอนเงินให้เรื่อยๆ แบบนี้ดีไหมครับ"
เขากระซิบกระซาบคุณพ่อด้วยใบหน้าที่ดูตื่นเต้นจนออกนอกหน้า เล็งธุรกิจของท่านมานานมากแล้ว สงสัยถึงเวลาเขาจะได้เป็นเจ้าของสักที
"มีเงื่อนไขนิดหน่อยถ้ารับได้ก็เอาไปเลย"
"เงื่อนไขอะไรครับ"
บทที่ 1 เพื่อสมบัติของพ่อ
เขาจ้องมองใบหน้าของคุณพ่อด้วยความสงสัยเป็นอย่างมาก ก็นึกว่าจะยกธุรกิจให้โดยไม่มีเงื่อนไขอะไร แต่ช่างเถอะเพราะตอนนี้เขายินยอมตามใจท่านทุกอย่าง ขอแค่ได้เกาะ Veronica เท่านี้ก็พอใจแล้ว
"ก็ได้ๆ ป๊าอยากให้ผมทำอะไรผมทำตามใจทุกอย่าง แค่โอนธุรกิจมาให้ผมก็พอ"
"หึ... ข้อแรกเลยช่วยเลือกมั่วซะก่อน นอนกับผู้หญิงไปทั่วเลยไม่กลัวติดโรคเอดส์หรือไง"
"โธ่ป๊า...ผมป้องกันตัวเองตลอด ไม่เคยสดกับใคร แต่ก็เอาเถอะถ้าป๊าขอแค่เรื่องนี้ผมทำได้ หรือว่าจะให้ผมหาลูกสะใภ้สักคนหนึ่งดีล่ะ อยากเลี้ยงหลานใช่ไหมพูดแบบนี้"
เขาเอ่ยแซวคุณพ่อ ดูท่าทางอายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆ คงอยากจะเลี้ยงหลานในบั้นปลายชีวิตละมั้ง และเมื่อท่านได้ยินแบบนั้น ก็ยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจ เขาเองอยากให้ลูกแต่งานแล้วก็มีทายาทสักที และเขาได้เลือกแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ซึ่งถ้าปล่อยให้ลูคัสหาเมียเอง ก็คงจะเป็นผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ และน่าจะไม่เหมาะสมกับการนั่งตำแหน่งนายหญิงแห่ง Veronica
"ไม่ต้องกลัวเพราะหามาให้แล้ว รับรองว่าเหมาะสมกับแกทุกประการ"
"ใครอ่ะ...สวยไหม เซ็กซี่รึเปล่า ถ้าเกิดว่าไม่ตรงสเปคผมไม่แต่งนะ"
และก็เป็นเรื่องที่น่าตกใจอีกเรื่อง ไม่คิดว่าคุณพ่อจะหาลูกสะใภ้ไว้รอแล้ว แต่เขาเองไม่ได้สนใจเรื่องนั้น ตอนนี้ต้องการแค่เกาะ Veronica เพียงเท่านั้น ส่วนเรื่องผู้หญิงถือว่าเป็นของแถมแล้วกัน เพราะคนเป็นพ่อก็คงคัดเลือกมาดีแล้ว ไม่งั้นคงไม่ให้นั่งตำแหน่งนายหญิงหรอก
"หนูไอรดา ลูกสาวของตระกูล พิทักษ์คุณวุฒิ"
"ห๊ะ...! นั่นมันลูกของศัตรูนะป๊า คิดยังไงเอามาเป็นเมียผมเนี่ย ลูกเสือลูกตะเข้ไม่กลัวมันแว้งกัดหรือไง"
"หนูไอไม่ได้เป็นคนแบบนั้น ตอนนี้น้องอยู่ที่ห้องแกแล้ว ช่วยเซ็นเอกสารทะเบียนสมรสนี้ให้พ่อก่อน และทุกอย่างจะเป็นของแก แต่อ่านดีๆ นะ เพราะว่าในใบเอกสารที่แกเซ็นมันมีเงื่อนไขระบุอยู่ ถ้าเกิดว่าแกหย่าขาดจากน้องเมื่อไหร่ นั่นเท่ากับว่าทุกอย่างที่แกได้ไปจะเป็นโมฆะ"
เขาถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกใจ เงื่อนไขอะไรเนี่ยทำไมมันถึงผูกมัดตัวเขาไว้หมด ตอนแรกกะว่าจะแต่งเล่นๆ คิดไว้ว่าถ้าได้สมบัติมาก็จะให้เงินก้อนหนึ่ง แล้วก็จะหย่าขาดเป็นอิสระต่อกัน แต่เอาเอกสารมาให้เซ็นแล้วตั้งเงื่อนไขขนาดนี้มาให้ เขาเองก็ตั้งรับไม่ทัน
"โหป๊า...เกินไปป่ะ"
"แกคิดว่าจะได้อะไรไปง่ายๆ โดยที่ไม่ต้องเสียอะไรหรอกเหรอ อีกอย่างหนูไอก็เป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก นิสัยดีเหมือนแม่ของเธอ เพราะฉะนั้นแกต้องแต่งงานกับหนูไอเท่านั้น เลือกเอาสิว่าจะเอาทุกอย่างไปหรือจะยอมสละสิทธิ์ทรัพย์สมบัติของพ่อทั้งหมด แล้วก็ไปดูแลผับกระจอกของแกต่อไป"
"โอ้โห...นี่เหยียดอาชีพผมด้วยเหรอ เห็นแบบนั้นทำเงินเยอะนะป๊า"
"หึ..."
คุณท่านยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าลูกชายอยากได้กิจการของเขาจะตาย สถานที่อโคจรที่รวบรวมมหาเศรษฐีเข้าไปอยู่ในนั้น ไม่มีใครที่ไม่อยากได้ รวมถึงลูกชายของเขาด้วย และที่ตัดสินใจยกให้ก็เพราะว่าถึงเวลาแล้ว ตัวเขาเองก็อายุอานามไม่ใช่น้อยๆ เงินทองที่มีไม่รู้ว่ากี่ชาติจะใช้หมด ว่าจะพาภรรยาพักผ่อนใช้ชีวิตไม่ต้องคิดอะไร ปล่อยให้ลูกชายสานต่อธุรกิจ ถึงแม้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เอาไหน แต่ทว่าเรื่องธุรกิจเขามีความฉลาดอยู่ในตัวสูง
"ป๊าคิดอะไรอยู่อะ นั่นมันลูกของศัตรูนะ เจอกันที่ไรจ่อปืนใส่กันตลอด แล้วถ้าพ่อเขารู้ไม่ส่งคนมาบุกชิงตัวลูกไปหรือไง"
"แกก็จดทะเบียนสมรสนี้ซะ ไอ้นั่นมันไม่กล้าเข้ามาที่นี่หรอก"
"อย่าบอกนะว่าแม่ของไอรดาเป็นคนฝากมาไว้ที่นี่ นี่ถ้าพ่อกับพี่ชายยัยนั่นรู้นะได้เปิดศึกกันแน่"
เขาถอนหายใจออกมาทันที ก็อยู่ของตัวเองดีๆ มีแต่คนหาเรื่องมาใส่ตัวให้ รวมถึงเรื่องการที่เขาต้องแต่งงานกับลูกสาวของตระกูล พิทักษ์คุณวุฒิ มันเป็นการหยามหน้ากันมากเลย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าพ่อคิดอะไรอยู่
"ก็ปล่อยมัน... อีกอย่างลูกชายคนโตของมันไม่กล้ายุ่งกับแกหรอก แต่ยังไงแกก็ต้องปกป้องหนูไอ ถ้าแกไม่แต่งกับน้อง ไอรดาก็จะต้องไปแต่งกับนายใหญ่แห่ง Canavan แกก็รู้ว่าไอ้หมอนั่นมันนิสัยเป็นยังไง ป๊าว่าแกเจ้าชู้แล้วก็สาระเลวมากแล้วนะ แต่ไม่ได้ครึ่งของไอ้หมอนั่นหรอก"
"โห... ด่าลูกสารเลว เป็นพ่อภาษาอะไรเนี่ย"
เขาเกาหัวด้วยความหงุดหงิด ถ้าไม่ยอมตกลงก็จะอดได้เกาะ Veronica เอาเป็นว่าแต่งๆไปก่อนแล้วกัน แล้วค่อยหาทางออกที่ดีกว่านี้ แล้วก็ขอออกตัวก่อนเลยนะว่า เขาไม่ชอบและไม่ได้พิศวาสลูกของศัตรู โดยเฉพาะน้องสาวของไอณดล นายใหญ่แห่ง Venar ลูกชายคนโตของตระกูลนั้น เขากับมันไม่ถูกกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เจอกันทีไรก็อดไม่ได้ที่จะต่อยหน้ากันด้วยความหมั่นไส้ หรือจริงๆ แล้ว ที่พ่อเขายอมให้ไอรดาเข้ามาอยู่ที่นี่ ก็เพราะว่าจะแก้แค้นคุณท่านของตระกูลนั้น
"ผมถามจริงนะป๊า ที่รับยัยลูกเสือลูกตะเข้มาอยู่ด้วย เพราะว่าแก้แค้นที่มันแย่งแฟนเก่าป๊าไปใช่ไหม"
"ไร้สาระ... ป๊ารักแม่แกคนเดียว ส่วนแม่ของหนูไอเป็นเพื่อนที่ดีของป๊า เราสองคนจบกันด้วยดีไม่ได้มีปัญหาทะเลาะเบาะแว้งกัน"
เขาไม่ได้คิดใช้ใครเป็นเครื่องมือในการแก้แค้น โดยเฉพาะเด็กที่เกิดออกมาไม่รู้เรื่องราวอะไร แค่สงสารไอรดาถ้าเกิดว่าจะต้องถูกส่งไปเป็นนายหญิงแห่ง Canavan เขาไม่ได้ปรักปรำหรือใส่ร้าย เพราะภรรยาของเขาในตอนนั้น รู้จักคนในตระกูลนั้นดี เธอถึงเลือกที่จะมาแต่งงานกับเขา แทนที่จะแต่งงานกับผู้ชายอีกคน
"ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไหร่ แต่ก็เอาเหอะผมยอมแต่งก็ได้ บอกไว้ก่อนเลยนะว่าผมไม่พิศวาสลูกของศัตรู โดยเฉพาะน้องของไอ้ไอณดล ผมไม่มีทางเอาทำเมียเด็ดขาด แต่ว่าแต่งๆ ไปงั้นแหละ เพราะว่าผมอยากได้เกาะของป๊า"
พูดจบเขาก็หยิบเอกสารการจดทะเบียนสมรสมาวางไว้ตรงหน้า หยิบปากกาเปิดฝาออก จากนั้นก็จะจรดหัวปากกาเซ็นชื่อของตัวเองลงไปในเอกสารตรงหน้า และเมื่อเซ็นเสร็จทุกอย่างเขาก็ส่งคืนให้คุณพ่อ
"ตกลงว่าเกาะของป๊าเป็นของผมแล้วใช่ไหม"
"ใช่...หลังจากนี้แกจัดการเองได้เลย เดี๋ยวป๊าจะให้ผู้ช่วยคอยแนะนำอีกแรงหนึ่ง อ๋อ... แกลืมอ่านเงื่อนไขในกระดาษบรรทัดสุดท้ายนะ"
"เงื่อนไรอะไรอีกล่ะ วุ่นวายจริงๆเลย"
"ภายในสองปีแกจะต้องมีทายาทมาสืบสกุล และต้องมาจากหนูไอรดาคนเดียวเท่านั้น ถ้าไม่อย่างนั้นสัญญาก็ถือว่าเป็นโมฆะเช่นเดียวกัน"
"โห...! เกินไปแล้ว"