พวกมึงไม่เข้าใจหรอก เด็กมันขี้อ้อนไง กูเห็นแล้วก็ใจบาง... ยอมถวายหัวเลยทีนี้
รัก,โรแมนติก,Feel good,มาเฟีย,เด็กมันขี้อ้อน,หลงเด็ก,อริ,ลูกของศัตรู,ไม่ดราม่าขนาดนั้น,หลงเมีย,เด็กมันยั่ว,เด็กน่าฟัด,พี่ลูคัสหลงเมีย,รักเด็ก,พระเอกปากแจ๋ว,เก่งกับทุกคนยกเว้นเมีย,ไม่มีนอกกายนอกใจ,คลั่งรัก,โรมานซ์,ป๋ากินเด็กอ่ะ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
นายใหญ่หลงเด็ก [Mafia Veronica]พวกมึงไม่เข้าใจหรอก เด็กมันขี้อ้อนไง กูเห็นแล้วก็ใจบาง... ยอมถวายหัวเลยทีนี้
คิดยังไงเอาลูกเสือลูกตะเข้มาเป็นลูกสะใภ้ แล้วเขาเลือกอะไรได้ไหมล่ะโดนพ่อขู่จะไม่ให้สมบัติถ้าไม่แต่งงานกับเด็กนั่น
เอาเถอะอยากเป็นเมียเขานักก็เป็นไป แต่อย่ามายุ่งเกี่ยวกันก็พอ
ว่าแต่ทำไมเด็กมันขี้อ้อนจังวะ เขาเองก็แพ้นิสัยพวกนี้ด้วยสิ... ทีนี้ก็ว้าวุ่นเลย
.
.
.
ลูคัส ธีโอดอร์
นายใหญ่แห่ง Veronica
ทำธุรกิจเปิดผับหลายสาขา
และคุณพ่อเป็นเจ้าของเกาะ Veronica ธุรกิจแสนล้าน รวบรวมสิ่งบันเทิงไว้ที่นั่นครอบคลุมแทบทุกอย่าง เรียกว่าร่ำรวยเป็นไหนๆ
ทว่าจู่ๆ ก็พาเด็กผู้หญิงที่จะอายุเพิ่ง 18ปีหมาดๆ มาให้เขาที่คฤหาสน์ บอกว่าเป็นเจ้าสาวของเขาและถ้ายอมแต่งจะยกเกาะ Veronica ให้
สมบัติของพ่อใครไม่อยากได้บ้าง แล้วเรื่องแต่งงานเขาไม่คิดอะไรหรอกถ้าเด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ลูกของศัตรู
'เลี้ยงลูกเสือลูกตะเข้ ระวังมันจะแว้งกัดเอาล่ะ'
ไอ ไอรดา พิทักษ์คุณวุฒิ
ลูกสาวคนเล็กของคุณท่านแห่ง Venar
มาเฟียที่เป็นคู่อริ คู่ปรับกับนายท่านแห่ง Veronica ด้วยความที่ถูกคุณพ่อจับเธอใส่พานถวายลูกชายมาเฟียแก๊ง Canavan ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องความเลว ชั่ว โหด เถื่อน
คุณแม่ของเธอจึงกลัวว่าลูกจะได้รับอันตราย
จึงขอร้องคุณท่านแห่ง Veronica รับลูกสาวของเธอไปเลี้ยงดู ซึ่งทั้งสองคนเคยเป็นอดีตคู่หมั้นกันมาก่อน และไม่ได้มีปัญหาทะเลาะเบาะแว้งกัน เขาเองรู้สึกสงสารไอรดา จึงรับปากและพาเธอมาอยู่ที่บ้าน
แต่กับสามีของเธอนั่นไม่ใช่ แย่งชิงผู้หญิงกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร จนแทบไม่มองหน้ากันเลย
เจอกันทีไรก็ชักปืนข่มขู่กันตลอด
.
.
.
.
'ทางเดียวที่เธอจะปลอดภัย ก็คือการได้เป็นนายหญิงแห่ง Veronica แต่ทว่าเหมือนหนีเสือปะจระเข้ เพราะนายใหญ่แห่ง Veronica ใจร้ายกับเธอไม่เบาเลย'
และคุณแม่ของเขาบอกว่าทางเดียวที่จะทำให้ลูกชายจะใจอ่อน และเอ็นดูเธอ
ก็คือต้องออดอ้อนทำตัวให้น่ารัก
เพราะเขาแพ้ผู้หญิงทรงนี้
.
.
.
นิยาย Set นายใหญ่
มีทั้งหมด 5 เรื่องค่ะ
เรียงลำดับไล่กันไป
1. นายใหญ่เลี้ยงเด็ก [Mafia west valor] ลูอีส & เวียงพิงค์
2. นายใหญ่หวงเด็ก [Mafia west sands] ฟินิกซ์ & แพรวรินทร์
3. นายใหญ่ล่ามเด็ก [Mafia allergan] คริสโตเฟอร์ & ทิวา
4. นายใหญ่หลงเด็ก [Mafia Veronica] ลูคัส & ไอรดา
5. นายใหญ่ซ่อนเด็ก [Mafia Pandorica] ไมลส์ & ใบพัด
ลูคัสรีบหันกลับไปมองตามเสียง ก่อนจะเจอหญิงสาวล้มลงอยู่ที่พื้น มือเล็กลูบหัวเข่าตัวเองป้อยๆ เนื่องจากไอรดารีบวิ่งตามเขาออกมาจากห้องนอน ทว่าตัวเองใส่รองเท้าฟองน้ำออกมา และเจอพื้นที่ลื่นนอกห้องนอนจึงทำให้หญิงสาวเผลอลื่นล้ม
"เป็นอะไรหรือเปล่า"
เขาเห็นแบบนั้นก็รีบวิ่งกลับมาดูเธอความเป็นห่วง จ้องมองยังเข่าของหญิงสาวที่มีรอยช้ำเล็กน้อยไม่ได้เยอะมากมายอะไร ก็รู้สึกโล่งอก
"ซุ่มซ่ามชะมัดเลย"
ชายหนุ่มเอ่ยตำหนิออกมาก่อนจะลุกขึ้นยืน และยื่นมือมาตรงหน้าเธอ ไอรดาเห็นแบบนั้นก็ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะกุมมือเขาค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้น
"ไอขอจับมือพี่ลูคัสลงไปข้างล่างได้ไหมคะ กลัวจะลื่นล้มอีก"
"แล้วตอนขึ้นมาเมื่อวานทำไมขึ้นมาได้ ก็ไม่เห็นจะล้มนี่"
ถึงปากจะบ่นแต่ก็ยินยอมให้เธอกอดแขนลงบันไดไปชั้นล่างด้วยกัน ไอรดายิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดี ถึงปากจะบ่นไม่หยุดแต่เขาก็มีมุมอ่อนโยน และน่ารักเหมือนกันนะ ทั้งสองคนเดินลงมาชั้นล่างด้วยกันจากนั้นก็เข้าไปยังห้องอาหาร คุณพ่อกับคุณแม่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ในระหว่างที่รออาหารเช้า
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ ปะป๊า คุณแม่"
"อรุณสวัสดิ์จ้าหนูไอรดา แหม่! ไวไฟเลยนะลูกชายแม่ ไปอยู่ด้วยกันคืนเดียวตื่นเช้ามากอดกันกลมเลย เดี๋ยวแม่จะให้แม่บ้านทำไข่ลวกมาให้สัก 10 ฟอง เผื่อว่าแม่จะได้อุ้มหลานเร็ว"
คุณแม่ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีเมื่อลูกชายยินยอมที่จะสานความสัมพันธ์กับภรรยาหมาดๆ ลูคัสได้ยินผู้ใหญ่แซวแบบนั้นก็รีบดึงมือออก ไม่ให้เธอจับอีก เพื่อกันไม่ให้คนในบ้านเข้าใจผิด
"ใจเย็นก่อนครับแม่ ยัยเด็กบ้านี่มันซุ่มซ่ามลื่นล้มหน้าห้องนอน ผมก็แค่เป็นพลเมืองดีช่วยพาเดินลงมาก็แค่นั้น ลูกเสือลูกตะเข้ผมไม่เอามาทำเมียหรอก กลัวมันจะแว้งกัดเอา"
เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะขยับตัวนั่งลง และตะโกนเรียกให้แม่บ้านเอากาแฟดำมาให้เขาดื่ม ไอรดาที่ได้ยินแบบนั้นก็มีสีหน้าที่สลดลง ก่อนจะขยับตัวเดินลงมานั่งเคียงข้างชายหนุ่ม
คุณพ่อที่เห็นแบบนั้นก็จ้องหน้าลูกชายอย่างเอาเรื่อง กล้าดียังไงมาดุลูกสะใภ้ของเขาต่อหน้าทุกคน
"ไอ้ลูคัสแกกล้าดียังไงมาดุลูกสะใภ้ของป๊า"
"โหย! ปกป้องกันสุด เกินไปหรือเปล่าป๊า"
"เกินอะไรกันล่ะ คนอย่างแกไม่มีสิทธิ์ที่จะมาดุลูกสะใภ้ของป๊าเด็ดขาด จะต้องรัก และทะนุถนอมน้องให้ดีที่สุด ต้องพูดดีๆ ด้วย เข้าใจหรือเปล่า"
เขาได้ยินแบบนั้นก็เบ้ปากใส่ทันทีด้วยความหมั่นไส้ มาอยู่ที่นี่ได้คืนเดียวกลายเป็นลูกรักของบ้านซะแล้ว คนบ้านนี้ไม่น่ารักเอาซะเลย เอาลูกเสือลูกตะเข้มาเลี้ยงไม่พอ ยังไปเลี้ยงเหมือนลูกในไส้อีก
"ทำไมผมต้องทำตามด้วย"
"ฉีกสัญญาได้ไหม... หืม"
และได้เจอประโยคข่มขู่ของคุณพ่อเขาเองก็เงียบเสียงลงทันที คอยดูเถอะเขาจะฮุบธุรกิจของพ่อมาเป็นของตัวเองให้ได้ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยกให้เขาไปดูแล แต่ยังอยู่ในเงื่อนไขที่สามารถเอาคืนไปเป็นของตัวเองได้ เพราะฉะนั้นช่วงนี้ต่อหน้าคุณพ่อกับคุณแม่เขาอาจจะต้องสร้างภาพสักหน่อย แต่ลับหลังเขาจะทำให้ยัยเด็กนี่หลับจำ จะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับเขาอีก
"ก็ได้ งั้นผมทำดีกับยัยเด็กนี้ก็ได้"
เขาใช้ช้อนกลางตักต้มยำกุ้งในชามให้ไอรดา ไม่ใช่แค่ตักกุ้งตัวใหญ่ให้เธอ แถมยังตักพริก และผักอย่างอื่นใส่จานให้เธออีกมากมาย ชายหนุ่มยิ้มมุมปากออกมายังเจ้าเล่ห์ หวังว่าเธอจะกินพริกที่มีอยู่ในจานมากมายให้หมดนะ
"กินเยอะๆ เลยนะ ฉันอุตส่าห์ตักให้จะได้ไม่เสียน้ำใจ"
"ขอบคุณค่ะ"
หญิงสาวมือไหว้ขอบคุณชายหนุ่ม ก่อนจะใช้ช้อนตักกุ้งกับพริกใส่ปากด้วยใบหน้ายิ้มแก้มปริอารมณ์ดี จู่ๆ ชายหนุ่มก็ใจดีตักของอร่อยให้เธอกินหลายอย่าง และมีแต่ของที่ชอบทั้งนั้นด้วย
"อร่อยมากเลยค่ะ"
เธอเอ่ยออกมาก่อนจะตักกุ้ง และพริกกินอีกคำ ซึ่งคนที่อึ้งจนพูดไม่ออกก็คือลูคัส ปกติผู้หญิงแบ๊วๆ เขาจะต้องกินเผ็ดไม่ได้ไม่ใช่เหรอ... ทำไมยัยนี่ตักพริกใส่ปากหลายเม็ดโดยไม่รู้สึกอะไรแบบนั้นล่ะ
"ไม่เผ็ดเหรอ..."
"ไม่นี่คะอร่อยออก พี่ลูคัสดูนี่สิคะ"
หญิงสาวใช้ช้อนกลางตักพริกในน้ำปลาพริก มาราดบนข้าวเปล่าในจาน ซึ่งเป็นพริกขี้หนูที่เผ็ดมาก และแม่บ้านทำเอาไว้ให้กินกับเมนูอาหารอย่างอื่นบนโต๊ะ จากนั้นเธอก็ใช้ช้อนตักพริกในจานกินโชว์ชายหนุ่มไปหนึ่งที
"อร่อยมากเลยค่ะ"
"เหอะ!"
คุณพ่อเห็นแบบนั้นก็หลุดขำออกมาทันที ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าลูกชายตัวดีคิดอยากจะแกล้งภรรยา ตักพริกใส่ให้เต็มจานขนาดนั้น จะให้เธอเผ็ดจนกินข้าวต่อไม่ได้สินะ นิสัยไม่น่ารักเอาเสียเลย
"ไอว่าพี่ลูคัสลองชิมดูนะคะ มันอร่อยมากๆ เลยค่ะ งั้นเดี๋ยวหนูตักให้นะคะ"
หญิงสาวพูดจบก็ใช้ช้อนกลางตักพริกในน้ำปลาพริก ใส่จานให้ชายหนุ่มจนเต็ม ลูคัสถึงกับอ้าปากค้างอย่างตกใจ ยัยบ้านี่ตักพริกใส่จานให้เขาเยอะมาก เห็นเป็นลุคแบดบอยแบบนี้ เขาก็ไม่ได้กินเผ็ดเก่งขนาดนั้นหรอก
"จะบ้าหรือไงใครจะไปกินหมด"
"ไอเสียใจนะคะถ้าเกิดว่าพี่ลูคัสกินไม่หมด ทีตัวเองตักให้ตั้งเยอะ ไอยังกินจนหมดเลย"
ใบหน้าเล็กดูใสซื่อในสายตาของผู้ใหญ่ แต่ทว่าคนตัวโตรู้สึกได้เลยว่ายัยนี่มันแสบ ชายหนุ่มจ้องมองไปยังแววตาบ้องแบ๊วที่ดูไม่มีพิษไม่มีภัยอะไร สงสัยจะต้องกระชากหน้ากากยัยเด็กนี่ออกมาให้ได้ ถ้าพ่อกับแม่ของเขาเห็นว่าเธอนิสัยเป็นยังไง ขี้คร้านจะรีบให้หย่าแทบไม่ทัน
"มัวทำอะไรอยู่ทำไมแกไม่กินล่ะ น้องเสียใจหมดอุตส่าห์ตักให้"
"ฝากไว้ก่อนเถอะ"
เขาจ้องมองพริกในจานก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอดังอึก ยิ่งเป็นพริกขี้หนูเม็ดเล็กแบบนี้เผ็ดจนแสบท้องแน่นอน เขาค่อยๆ ตักพริกในจานใส่ช้อนไม่ลืมที่จะตักกับข้าวอย่างอื่นผสมไปด้วย ไม่อย่างนั้นจะทำให้กินยากกว่าเดิม
ชายหนุ่มอ้าปากงับเต็มคำก่อนจะค่อยๆ เคี้ยว รู้สึกได้เลยว่าตอนนี้เริ่มจะเผ็ดจนลิ้นชา ไอรดาเห็นใบหน้าของชายหนุ่มก็รีบส่งแก้วน้ำเย็นไปให้ ดูเหมือนว่าเขาจะกินเผ็ดได้ไม่เท่ากับเธอ
"พี่ลูคัสกินเผ็ดไม่ได้เหรอคะ"
"ใครจะไปเหมือนเธอ กินพริกเหมือนมันไม่มีรสชาติ บ้าป่ะ!"
เขาพูดออกมาก่อนจะรีบยกแก้วน้ำดื่มจนหมดเพียงรวดเดียวเท่านั้น หญิงสาวยังคงจ้องมองเขาด้วยใบหน้าใสซื่อ ดวงตากลมโตต้องมองไปยังชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง
"เอาเกลือไหมคะ มันช่วยทำให้หายเผ็ดด้วยนะ"
"เออ... รีบเอามาดิ รอไรล่ะ แม่ง เผ็ดโว๊ย!"