ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
รัก,มาเฟีย,สายลับ,พระเอกคลั่งรักมาก,นางเอกปล้นเก่ง,โรมานซ์,หลงเมีย,Spy,รักเมีย,พระเอกรวยมาก,ฟีลกูด/feelgood,ไม่มีนอกกายนอกใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![นายใหญ่ปราบเด็ก [Mafia Pandorica] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JCYNTJG63Y9WV2FEPHSD80FV/cover/01JCYNTJG63Y9WV2FEPHSD80FV-1731901344263 "นายใหญ่ปราบเด็ก [Mafia Pandorica] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
ไมลส์ เวลลีย์ นายใหญ่แห่ง Pandorica เจ้าของธุรกิจเรือสำราญ มีท่าเรือเป็นของตัวเอง ร่ำรวยเป็นเจ้าของธุรกิจหลานแสนล้าน เขาชอบปาร์ตี้นั่งมองลูกค้าสาวสวยที่ร่ายรำอยู่บนเรือสำราญราคาแพง แต่ทว่าวันหนึ่งกลับไปหลงเด็กเสิร์ฟบนเรือของตัวเองเสียอย่างนั้น
"สวยวะ...!"
"กูอยากได้..."
"กูจะเอา..."
ใบพัด พัชชาภา ดรุณากิจ สายลับสาวสวยสุดเซ็กซี่ ภายนอกเธอเป็นคนธรรมดา และไม่มีใครรู้ว่าหญิงสาวประกอบอาชีพอะไร แต่แล้ววันนึงความซวยก็มาเยือนเมื่อบ้านที่อาศัยอยู่กำลังจะถูกยึด อย่าเพิ่งมารู้ความจริงว่าคุณพ่อเอาไปจำนองเพื่อมาใช้หนี้พนันจนหมดตัว
"แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน ทำไมพ่อทำแบบนี้ล่ะ หนูอุตส่าห์หาเงินมาจุนเจือครอบครัว ไม่คิดเลยว่าพ่อจะทำแบบนี้"
"แล้วฉันจะไปหาเงินจากไหนมาไถ่บ้านเนี่ย โอ๊ย...! ทำไงดีเนี่ย"
"มีงานให้หนูทำไหม ร้อนเงินอะ"
"มี... ถ้าสำเร็จเอาเงินไปเลย 2 ล้านบาท"
"2 ล้านบาท! งานอะไรทำไมเงินดีแบบนี้"
"ฆ่าคน"
คำเตือน...
มีเนื้อหารุนแรง คำหยาบ มีการใช้อาวุธ
ไม่มีนอกกายนอกใจ ไม่มีทำร้ายร่างกาย
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน...!!
นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของ ไรท์ พสุมันตรา
ห้ามนำไปคัดลอกหรือดัดแปลงเด็ดขาด
หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้
ฝากกดติดตามและเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะคะ
ขอบคุณที่สนับสนุนการมาตลอด 🙏
น้ำเสียงที่ดูแสนจะผิดหวังดังเล็ดลอดเข้ามาทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองคนที่อยู่ภายในบ้านเผลอได้ยิน ก่อนจะเบิกตากว้างจ้องมองใบหน้าของกัน และกันด้วยความตกใจ
"ใบพัด! แกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
"กลับมาตั้งแต่ที่ได้ยินพ่อกับแม่คุยกัน เรื่องที่เอาบ้านไปจำนอง หนูเพิ่งเอาบ้านออกมาจากธนาคารโดยใช้เงินไปเป็นล้าน ไม่ว่าหนูจะทำงานหาเงินมาได้มากมายขนาดไหน มันก็ไม่เพียงพอที่จะใช้หนี้ให้กับที่บ้าน"
มือเล็กกำซองเงิน 200,000 บาทที่เพิ่งได้มาเอาไว้แน่น ทั้งชีวิตหาเงินได้ไม่รู้กี่ล้านบาท เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายจนเอาตัวเองแทบไม่รอด แต่ทว่ากลับไม่เคยได้ใช้มันซื้อความสุขให้กับตัวเองเลย ต้องเอามาใช้หนี้ให้กับความไม่รู้จักพอของครอบครัว ติดหนี้การพนันมีอะไรก็เอาไปขายหมด ไม่รู้ว่าเวรกรรมตั้งแต่ชาติปางไหนถึงทำให้เธอตกอยู่ในชีวิตที่ลำบากมากมายขนาดนี้
"แกฟังพ่อกับแม่ก่อนนะ พ่อแกนั่นแหละเอาบ้านไปจำนองแล้วก็ไปเล่นพนัน แม่ไม่รู้เรื่องเลยนะ"
"แต่แกก็เอาเงินส่วนหนึ่งไปกินเหล้ากับเพื่อนนะ จะมาโทษฉันฝ่ายเดียวได้ยังไง"
สองสามีภรรยาหันไปทะเลาะกันต่อหน้าลูกสาว พวกเขาควรจะนึกถึงลูกให้มาก อาชีพของเธอเป็นงานที่เสี่ยงต่อชีวิตของตัวเอง และถ้าวันหนึ่งคนพวกนั้นจับได้ว่าเธอเป็นใครขึ้นมา รับรองว่าอาจจะไม่มีชีวิตได้หายใจอยู่บนโลกใบนี้อีกต่อไป แทนที่จะช่วยกันเก็บเงินเพื่อให้เธอหลุดพ้นจากอาชีพพวกนั้น แต่กลับต้องเอาตัวเองไปทำงานที่เสี่ยงมากกว่าเดิม เพื่อให้ได้เงินจำนวนมากในการมาใช้หนี้
"หนูไม่โกรธพ่อกับแม่หรอกค่ะ อยากจะเอาอะไรในบ้านไปขายก็ทำเลยค่ะ พ่อกับแม่ก็รู้ว่าหนูหาเงินได้เยอะ อาชีพเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมันหาเงินได้เยอะนี่ พ่อกับแม่ก็เลยไม่ได้รู้สึกเสียดาย และก็ยังทำอีกเรื่อยๆ เพราะรู้ว่ายังไงหนูก็ต้องหาเงินมาจ่าย ไม่ต้องห่วงนะคะหนูจะเอาตัวเองไปเป็นเหยื่อล่อพวกมาเฟียเลวๆ เพื่อที่จะได้เงินมาก้อนใหญ่ เอามาจ่ายหนี้ที่พ่อกับแม่สร้างไว้ และถ้าวันใดที่หนูไม่กลับมาเหยียบที่นี่ ก็รู้ไว้นะคะว่าหนูตายไปแล้ว ถึงตอนนั้นหวังว่าพ่อกับแม่จะเลิกเป็นแบบนี้สักที"
ใบหน้าของเธอมีแต่ความเหนื่อยล้า และก็รู้สึกท้อแท้กับชีวิตที่เป็นอยู่ ครอบครัวไม่เคยซัพพอร์ตอะไรแม้แต่อย่างเดียว แต่หญิงสาวเองก็ไม่เคยบ่นแม้แต่น้อย ก้มหน้าก้มตาทำงานเพื่อที่จะให้ครอบครัวสามารถลืมตาอ้าปากได้ เพียงแค่พวกท่านทั้งสองคนคิดได้ ช่วยเธอเก็บเงิน ป่านนี้คงร่ำรวยมีเงินเก็บหลายล้านแล้ว
"ทำไมเอ็งพูดแบบนั้นล่ะ พ่อขอโทษหลังจากนี้พ่อจะไม่ทำอีกแล้ว"
พ่อเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกผิด ถึงปากจะบอกว่าจะไม่ทำอีกแต่เขาไม่เคยที่จะทำได้เลย และยิ่งลูกหาเงินไม่ได้มากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งใช้จ่ายเยอะมากขึ้นเท่านั้น แถมยังฟุ่มเฟือยไปกับเรื่องไร้สาระ โดยเฉพาะการเล่นหวย พนัน ชนไก่ สิ่งเหล่านี้เขาไม่เคยคิดที่จะเลิกได้เลย
"ทำต่อสิคะพ่อไม่ต้องเลิกหรอก ถ้ามันเป็นความสุขของพ่อแม่ก็ทำไปเถอะค่ะ หนูจะหาเงินมาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ให้กรรมเวรมันจบกันแค่ชาตินี้ก็พอ ชาติหน้าหนูจะได้ไม่ต้องมาชดใช้อีก"
พูดจบหญิงสาวก็เดินขึ้นห้องของตัวเองไปในทันที ไม่คิดเลยว่าชีวิตครอบครัวของตัวเองจะเลวร้ายมากมายขนาดนี้ ประตูห้องนอนถูกเปิดออกก่อนจะเอาตัวเองก้าวเข้าไปอยู่ข้างใน และเมื่อประตูปิดลง ใบหน้าสวยก็ร้องไห้ออกมาน้ำตานองหน้า
"ฮืออออออ ทำไมชีวิตของฉันต้องมาเจอครอบครัวแบบนี้ด้วย ฮึก!"
จากที่เธอเคยบ่นเคยบอกครอบครัวตลอดทุกวันให้หยุดทำเรื่องพวกนี้ จนตอนนี้เธอรู้สึกท้อเพราะว่าพูดอะไรไปก็เหมือนเป็นอากาศ หลังจากนี้เธอจะก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป ชดใช้กับทุกสิ่งเพื่อให้มันจบเพียงแค่ชาตินี้ และชาติหน้าฉันใดขอให้เธออย่าเกิดมาในครอบครัวแบบนี้อีกเลย
วันต่อมา...
คุณพ่อกับคุณแม่รู้สึกผิดกับลูกสาวจึงรีบตื่นนอนขึ้นมา เข้าครัวแต่เช้าเพื่อทำของโปรดของลูก และอยากจะเอ่ยขอโทษที่ทำทุกอย่างพังไปหมด
"เอ็งใส่หมูไปเยอะๆ เลย ติดมันแบบนั้นแหละไอ้ใบมันชอบ"
"ฉันรู้แล้วน่า พี่จะพูดเยอะทำไมเนี่ย"
"ก็อยากจะช่วย"
"ถ้าอยากช่วยก็ไปล้างจานโน้น ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายหน้าเตา ฉันจะหงุดหงิดออกคำสั่งอยู่ได้"
สองสามีภรรยาทะเลาะเบาะแว้งกันตั้งแต่เช้าตรู่ เพียงแค่อยากจะทำของอร่อยให้ลูกสาวกิน แต่ดูเหมือนว่าพูดอะไรนิดหน่อยก็จะต้องขัดใจกันตลอด
ทางด้านของใบพัดเธอตื่นนอนแต่เช้าเพื่อที่จะไปหารุ่นพี่ที่บ้าน เพราะว่าอยากจะหางานทำเสริมเนื่องจากว่าช่วงนี้เธอไม่ได้รับงานสายลับ จึงจำเป็นที่จะต้องทำงานอย่างอื่นเพื่อหาเงินมาจ่ายหนี้ให้ที่บ้าน
เธอเดินถือกระเป๋าลงมาจากห้องนอนด้วยสภาพอดหลับอดนอน ร้องไห้แทบทั้งคืนแต่เหมือนจะได้สติว่าทรมานตัวเองไปก็เท่านั้น เพราะท้ายที่สุดก็ไม่มีใครสงสารเธออยู่ดี
"ไอ้ใบเอ็งตื่นแล้วเหรอ มากินข้าวก่อนสิแม่ตื่นมาทำตั้งแต่เช้าเลย"
"พ่อกับแม่กินเถอะจ้ะ ฉันจะต้องออกไปทำงานข้างนอก คราวนี้น่าจะไปนานอยู่นะ คงเป็นอาทิตย์แหละไม่ต้องเป็นห่วงนะ นี่เงิน 200,000 บาท ฉันเพิ่งทำงานมาได้เมื่อคืน จะเอาไปเล่นพนัน หรือว่าจะเอาไปใช้หนี้ก็แล้วแต่นะ"
เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับขอบตาที่มันเริ่มมีน้ำเอ่อล้น หญิงสาวรีบกะพริบตาปริบเบือนหน้าหนีไปอีกทางเพื่อไม่ให้ใครได้เห็นน้ำตาของตัวเอง มือเล็กที่ถือซองสีน้ำตาลมีเงินอยู่ในนั้นปึกใหญ่ วางลงบนโต๊ะตรงหน้าของพ่อกับแม่ ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ทั้งสองคนหันมามองหน้ากัน และกัน บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบซึ่งทั้งคู่พูดอะไรไม่ออก
"ทำไมครั้งนี้ถึงรู้สึกว่าตัวเองเป็นพ่อที่เลวที่สุดเลยวะ"
"เพิ่งรู้ตัวหรือไง เพราะพี่นั่นแหละทำให้ลูกเป็นแบบนี้ ถ้าพี่ไม่ติดพนันเอาเงินที่บ้านไปถลุงหมด ลูกก็คงไม่ต้องไปทำงานเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายแบบนี้"
ทั้งสองคนมองหน้ากันก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกผิด และไม่รู้ว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ครอบครัวของเธอจะหยุดสร้างเรื่องสร้างราวเสียที เพราะเธอเองก็เริ่มที่จะรับไม่ไหวแล้ว...