ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
รัก,มาเฟีย,สายลับ,พระเอกคลั่งรักมาก,นางเอกปล้นเก่ง,โรมานซ์,หลงเมีย,Spy,รักเมีย,พระเอกรวยมาก,ฟีลกูด/feelgood,ไม่มีนอกกายนอกใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![นายใหญ่ปราบเด็ก [Mafia Pandorica] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JCYNTJG63Y9WV2FEPHSD80FV/cover/01JCYNTJG63Y9WV2FEPHSD80FV-1731901344263 "นายใหญ่ปราบเด็ก [Mafia Pandorica] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
ไมลส์ เวลลีย์ นายใหญ่แห่ง Pandorica เจ้าของธุรกิจเรือสำราญ มีท่าเรือเป็นของตัวเอง ร่ำรวยเป็นเจ้าของธุรกิจหลานแสนล้าน เขาชอบปาร์ตี้นั่งมองลูกค้าสาวสวยที่ร่ายรำอยู่บนเรือสำราญราคาแพง แต่ทว่าวันหนึ่งกลับไปหลงเด็กเสิร์ฟบนเรือของตัวเองเสียอย่างนั้น
"สวยวะ...!"
"กูอยากได้..."
"กูจะเอา..."
ใบพัด พัชชาภา ดรุณากิจ สายลับสาวสวยสุดเซ็กซี่ ภายนอกเธอเป็นคนธรรมดา และไม่มีใครรู้ว่าหญิงสาวประกอบอาชีพอะไร แต่แล้ววันนึงความซวยก็มาเยือนเมื่อบ้านที่อาศัยอยู่กำลังจะถูกยึด อย่าเพิ่งมารู้ความจริงว่าคุณพ่อเอาไปจำนองเพื่อมาใช้หนี้พนันจนหมดตัว
"แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน ทำไมพ่อทำแบบนี้ล่ะ หนูอุตส่าห์หาเงินมาจุนเจือครอบครัว ไม่คิดเลยว่าพ่อจะทำแบบนี้"
"แล้วฉันจะไปหาเงินจากไหนมาไถ่บ้านเนี่ย โอ๊ย...! ทำไงดีเนี่ย"
"มีงานให้หนูทำไหม ร้อนเงินอะ"
"มี... ถ้าสำเร็จเอาเงินไปเลย 2 ล้านบาท"
"2 ล้านบาท! งานอะไรทำไมเงินดีแบบนี้"
"ฆ่าคน"
คำเตือน...
มีเนื้อหารุนแรง คำหยาบ มีการใช้อาวุธ
ไม่มีนอกกายนอกใจ ไม่มีทำร้ายร่างกาย
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน...!!
นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของ ไรท์ พสุมันตรา
ห้ามนำไปคัดลอกหรือดัดแปลงเด็ดขาด
หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้
ฝากกดติดตามและเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะคะ
ขอบคุณที่สนับสนุนการมาตลอด 🙏
ตลอดหนึ่งอาทิตย์หญิงสาวตัวติดอยู่กับชายหนุ่มไม่ได้ห่างกันเลย เขาไม่ยอมที่จะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ จะกินข้าวหรือจะทำอะไรก็ตามแต่ จะพาเธอไปด้วยตลอดไปทุกที่ แม้กระทั่งลำเลียงอาวุธลงจากเรือ ชายหนุ่มก็ยังพาเธอเคียงข้างไปด้วยไม่ให้ห่าง ประเด็นหลักคือ กลัวว่าหญิงสาวจะแอบหนีไปจากเขามากกว่า ขี้เกียจตามหาด้วย และรายนั้นก็ใจแข็งเสียเหลือเกินหน้าหงิกงอตลอดเมื่ออยู่กับเขา
"ทำไมต้องพาหนูมาด้วยคะ"
"เดี๋ยวเธอหนีฉันทำไง"
หญิงสาวใบหน้างอง้ำใส่ชายหนุ่มที่จ้องมองเธอด้วยสายตาดุ ท่าเรือที่นี่อยู่ไม่ห่างสนามบินมากเท่าไหร่ และในระหว่างที่เขากำลังทำงานอยู่ เธอหอบทุกอย่างแอบหนีออกไปจะแย่เอาได้
"หนูจะหนีไปได้ยังไงคะ ที่นี่ประเทศอะไรก็ไม่รู้ โอ๊ยยยย ร้อน!"
"ไปอยู่ในรถรอ"
"ค่ะ"
ใบหน้าสวยดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดเจน เดินกลับไปขึ้นรถเพื่อรอให้เขาทำงานจนเสร็จ ไม่นานเขาก็เซ็นเอกสารบางอย่าง จากนั้นก็กลับไปขึ้นรถเพื่อเดินทางไปยังท่าเรือเพื่อกลับขึ้นไปยังเรือสำราญของตัวเอง
"บ่นอะไรนักหนายัยเด็กคนนี้ มาทำงานกับผัวมันจะตายเหรอไง"
"มันร้อนค่ะ อีกอย่างหนูไม่เห็นว่าจะช่วยอะไรได้ แล้วจะให้มาทำก็ไม่รู้ แล้วอย่ามาแทนตัวเองว่าผัวนะ ผัวเค้าใช้กับคนที่แต่งงานจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ส่วนนี่เรียกคู่ขาค่ะ"
หญิงสาวยังคงปากดีใส่เขาไม่เลิก สงสัยโดนทุกคืนก็เลยแค้นหนักล่ะมั่ง ชายหนุ่มโอบเอวเธอดึงรั้งเข้ามาแนบชิดใกล้ ใบพัดตาโตพยายามดันตัวของเขาออกก่อนจะเอ่ยเสียงสั่น
"อ๊ะ...!"
"ปากดีนะเธอเนี่ย คืนนี้จะโดนไม่น้อย"
และเมื่อถูกข่มขู่แบบนั้นหญิงสาวก็รีบเปลี่ยนสีหน้าท่าทางให้ดีขึ้น ออดอ้อนชายหนุ่มเพื่อให้เขาปราณีเธอบ้าง
"หนูล้อเล่นเองค่ะ แหะ ๆ ใจเย็นก่อนนะคะ"
"หึ... นึกว่าจะแน่ คืนนี้อยากกินอะไรมั้ย เธอควรจะทำตัวน่ารัก และขยันอ้อนกว่านี้นะ เพราะฉันชอบผู้หญิงขี้อ้อนเปย์ไม่อั้นเลยแหละ"
ใบพัดนิ่งเงียบไปอย่างลังเล หรือว่าเธอจะออดอ้อนเขาดี เพราะดูท่าทางเขาก็หลงเธอไม่น้อยเหมือนกัน แต่ติดที่เอวดุเอาหนักแถมชอบขู่เธอจึงไม่อยากอยู่ด้วยเท่าไหร่
"งั้นหนูอ้อนคุณก็ได้ค่ะ"
"ก็ดี... ถือว่าอยู่เป็น"
ชายหนุ่มอุ้มเธอขึ้นมานั่งลงบนตัก ในระหว่างที่เดินทางไปยังเรือสำราญ ชายหนุ่มก็พาเธอแวะไปซื้อของที่อยากได้ ใบพัดเองมัวแต่ทำงานไม่ค่อยได้มีเวลาท่องเที่ยวเหมือนอย่างคนอื่น จึงรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยที่ได้ลงเรือสำราญแวะไปขึ้นฝั่งหลายที่
"นี่บัตรอยากได้อะไรก็ซื้อเอานะ"
"ขอบคุณค่ะ"
หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีที่ชายหนุ่มมักจะเปย์สิ่งของให้เธอไม่อั้น ถือว่าเป็นคนรวยที่จ่ายหนัก แถมยังเอาใจเก่งด้วย แต่ก็นั่นแหละเธออยู่ในฐานะนางบำเรอที่เขาเอาไว้บำบัดความใคร่ และคงจะต้องทำใจยอมรับว่าไม่มีทางได้เปลี่ยนสถานะเป็นอย่างอื่น
เธอเดินไปเที่ยวแหล่งช้อปปิ้งใกล้กับท่าเรือ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นของแบรนด์เนมที่มีราคาถูกกว่า shop ทั่วไปใจกลางเมือง เธอเองก็มีความชอบ และก็อยากจะมีของแบรนด์เนมไว้สะสม แต่ทว่าหาเงินมาได้เท่าไหร่ก็ต้องเอามาใช้หนี้ให้กับครอบครัวหมด ไม่น่าเชื่อเลยใช่ไหมล่ะ ว่าชีวิตเธอจะซวยแบบนี้
"คุณคะหนูซื้อนาฬิกาเพิ่มได้ไหม"
"ซื้อไปแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วจะซื้อทำไมอีก ไปซื้อทองหรือว่าซื้ออะไรดีกว่าไหม น่าจะมีประโยชน์กว่า"
ชายหนุ่มแนะนำในทางที่ดี แล้วก็ไม่ได้งกเงินกับหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย ถ้าเกิดว่าใบพัดน่ารัก และอยู่กับเขาแบบนี้ เธอก็จะได้ทุกอย่างที่ต้องการ
"ซื้อทองเหรอคะ น่าสนใจดีงั้นเอาทองค่ะ"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าร้านขายทอง แล้วก็ทำการเลือกสร้อยคอ สร้อยข้อมือ ตุ้มหู ซื้อทุกอย่างพี่คิดว่าสามารถขายได้ในอนาคต ไม่ได้อยากจะเอามาสวมใส่เป็นเครื่องประดับ แต่เอาไว้ขายเพื่อให้ได้เงินมาเลี้ยงดูตัวเอง เธอเสียความบริสุทธิ์ให้คนรวยทั้งทีก็ต้องเอากลับคืนมาให้คุ้ม แล้วจะถือว่าเรื่องทุกอย่างมันเป็นแค่ฝันไป
ไมลส์นั่งอยู่ตรงโซฟาโซน VIP ให้หญิงสาวเลือกซื้อสินค้าที่ต้องการโดยใช้ Black card ของเขาชำระเงินกับพนักงาน
"นายใหญ่ครับอีก 2 ชั่วโมงเรือจะออกแล้ว"
"อืม... เดี๋ยวก็ออกไปแล้ว ทางนั้นโอเคเรียบร้อยดีใช่ไหม"
"เรียบร้อยครับไม่มีปัญหาอะไรเลย"
เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดคุยกับเพื่อน พวกมันนัดกันไปดื่มที่ผับแต่ทว่าเขาลงเรือมาก่อนจึงต้องขอผ่าน ทุกคนก็เข้าใจดีไม่มีใครว่าอะไร ถ้าเขากลับไปถึงค่อยนัดเจอกันอีกที
"เงินออก 150,000 บาท"
"นายตามใจคุณใบพัดเกินไปหรือเปล่าครับ ผมว่าอยู่ด้วยกันอาทิตย์เดียว ได้ไปหลายสิบล้านแล้วนะครับ"
"ไม่เป็นไรให้เธอซื้อไปเถอะ นายก็รู้ว่าฉันไม่ได้เดือดร้อนอะไร เงินแค่นั้นไม่ได้ทำให้ฉันจนหรอก"
เขาเอ่ยออกมาก่อนจะเก็บโทรศัพท์ จ้องมองไปยังนางบำเรอคนสวย ที่ตอนนี้กำลังยิ้มแก้มปริเมื่อได้ของที่ตัวเองต้องการ
"ถ้าเกิดถึงท่าเรือ ผมว่าเธอหาทางหนีแน่นอน นายจะทำยังไงล่ะครับ"
"ไม่รู้สิยังไม่ได้คิดเลย นายคิดว่ายัยบ้านั่นจะหนีฉันเหรอ ฉันให้มากขนาดนี้จะคิดสั้นหนีไปดื้อ ๆ เหรอไง"
เขาเอ่ยถามโรเจอร์ที่ยืนอยู่เคียงข้าง พยายามใช้อำนาจเงินให้เป็นประโยชน์ เขารู้ว่าผู้หญิงที่เข้าหาเขาทุกคนก็ต้องการเงินทั้งนั้น เขาได้ความสุขจากร่างกายของเธอ ส่วนเธอก็ได้เงินจากเขา มันก็แฟร์กันดีนี่แล้วมีเหตุผลอะไรที่เธอจะไม่ยอมอยู่ล่ะ
"ดูท่าทางคุณใบพัดไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นนะครับ อีกอย่างผู้หญิงที่ผ่านมาไม่ได้ของมากเท่ากับคุณใบพัดเลยนะครับ ก็ไม่แปลกที่จะไม่หายไปไหน"
"ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะมีปัญญาหนีไปได้ขนาดไหน"
เมื่อเจ้านายของเขาพูดจบ โรเจอร์ก็เหมือนจะนึกขึ้นได้ว่านายใหญ่ให้ไปสืบเกี่ยวกับประวัติของคุณใบพัด ซึ่งเขาได้ประวัติเธอมาหลายวันแล้ว แต่นายใหญ่ตัวติดกับเธอเกินไปจนไม่มีเวลาได้คุยกันเลย
"ผมได้ประวัติของคุณใบพัดมาแล้วครับ สงสัยจะลืมเอาให้นายใหญ่ดู"
"เอามาดูสิ"
เขากดเปิดโทรศัพท์เข้าไปยังข้อมูลที่สายสืบส่งมาให้ดู ก่อนจะส่งไปให้เจ้านายเพื่อให้เขาอ่านรายละเอียดทุกอย่างด้วยตัวเอง นายใหญ่แห่ง Pandorica อ่านข้อมูลประวัติส่วนตัวของใบพัดคร่าวๆก่อนจะชะงักไปเมื่อเห็นประวัติการทำงานของเธอ
"เคยเป็นตำรวจมาก่อนเหรอ..."
"ใช่ครับนายใหญ่ เคยทำงานเป็นตำรวจมาก่อนแต่ดูเหมือนว่าจะรายได้น้อยเธอก็เลยลาออก แล้วก็ผันตัวไปทำงานเป็นสายลับ เป็นคนที่จับตัวยากนะครับ และทำงานไม่เคยพลาดด้วย"
"งั้นเหรอ... เป็นผู้หญิงที่น่าสนใจดี หึ..."