ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
รัก,มาเฟีย,สายลับ,พระเอกคลั่งรักมาก,นางเอกปล้นเก่ง,โรมานซ์,หลงเมีย,Spy,รักเมีย,พระเอกรวยมาก,ฟีลกูด/feelgood,ไม่มีนอกกายนอกใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![นายใหญ่ปราบเด็ก [Mafia Pandorica] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JCYNTJG63Y9WV2FEPHSD80FV/cover/01JCYNTJG63Y9WV2FEPHSD80FV-1731901344263 "นายใหญ่ปราบเด็ก [Mafia Pandorica] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
ไมลส์ เวลลีย์ นายใหญ่แห่ง Pandorica เจ้าของธุรกิจเรือสำราญ มีท่าเรือเป็นของตัวเอง ร่ำรวยเป็นเจ้าของธุรกิจหลานแสนล้าน เขาชอบปาร์ตี้นั่งมองลูกค้าสาวสวยที่ร่ายรำอยู่บนเรือสำราญราคาแพง แต่ทว่าวันหนึ่งกลับไปหลงเด็กเสิร์ฟบนเรือของตัวเองเสียอย่างนั้น
"สวยวะ...!"
"กูอยากได้..."
"กูจะเอา..."
ใบพัด พัชชาภา ดรุณากิจ สายลับสาวสวยสุดเซ็กซี่ ภายนอกเธอเป็นคนธรรมดา และไม่มีใครรู้ว่าหญิงสาวประกอบอาชีพอะไร แต่แล้ววันนึงความซวยก็มาเยือนเมื่อบ้านที่อาศัยอยู่กำลังจะถูกยึด อย่าเพิ่งมารู้ความจริงว่าคุณพ่อเอาไปจำนองเพื่อมาใช้หนี้พนันจนหมดตัว
"แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน ทำไมพ่อทำแบบนี้ล่ะ หนูอุตส่าห์หาเงินมาจุนเจือครอบครัว ไม่คิดเลยว่าพ่อจะทำแบบนี้"
"แล้วฉันจะไปหาเงินจากไหนมาไถ่บ้านเนี่ย โอ๊ย...! ทำไงดีเนี่ย"
"มีงานให้หนูทำไหม ร้อนเงินอะ"
"มี... ถ้าสำเร็จเอาเงินไปเลย 2 ล้านบาท"
"2 ล้านบาท! งานอะไรทำไมเงินดีแบบนี้"
"ฆ่าคน"
คำเตือน...
มีเนื้อหารุนแรง คำหยาบ มีการใช้อาวุธ
ไม่มีนอกกายนอกใจ ไม่มีทำร้ายร่างกาย
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน...!!
นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของ ไรท์ พสุมันตรา
ห้ามนำไปคัดลอกหรือดัดแปลงเด็ดขาด
หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้
ฝากกดติดตามและเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะคะ
ขอบคุณที่สนับสนุนการมาตลอด 🙏
สามวันต่อมา...
ใบพัดเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเป้ หญิงสาวต้องเตรียมตัวเดินทางไปที่คฤหาสน์สุดหรู ซึ่งเธอจะเข้าไปในฐานะสาวใช้คนใหม่ และคิดว่าอาจจะต้องปลอมตัวเข้าไป เพื่อไม่ให้ทุกคนจดจำใบหน้าของเธอได้
"ฉันจะปลอมตัวแบบไหนดีเนี่ย"
เธอนิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิด ก่อนจะยิ้มออกมา และหยิบอุปกรณ์ในการปลอมตัวที่เตรียมไว้ตลอด เพราะเธอเป็นสายลับจำเป็นจะต้องได้ใช้ เริ่มจากเอาไฝสีดำมาติดตรงมุมปาก ทำการแต่งหน้าเพื่อเปลี่ยนใบหน้าของตัวเอง รวบผมให้เรียบร้อยจากนั้นก็เอาวิกผมมาสวมใส่เป็นทรงผมลอนมีหน้าม้า เพื่อปิดบังใบหน้าให้มิดชิดขึ้น
"แค่นี้ก็จำไม่ได้แล้วมั้ง"
หญิงสาวจ้องมองตัวเองในกระจกก่อนจะยิ้มออกมาอย่างภูมิใจในตัวเอง ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยรับงานไปฆ่าใครเลย นี่คงเป็นรายแรก และเป็นรายเดียวที่เธอจะทำ เอาจริงยังไม่รู้เลยว่าตัวเองจะใจถึงทำร้ายชีวิตคน ๆ หนึ่งหรือเปล่า แต่เธออยากได้เงินสักก้อนหนึ่งเพื่อไปตั้งตัวใหม่ อีกอย่างช่วงนี้งานหายาก งานสายลับก็ไม่ได้มีตลอด เธอจึงจำเป็นจะต้องรับงานนี้อย่าหลีกเลี่ยงไม่ได้
"ได้เวลาแล้ว ลุย!"
หญิงสาวยิ้มให้ตัวเองในกระจกก่อนจะหยิบกระเป๋ามาสะพายไว้ข้างหลัง จากนั้นก็เดินออกจากห้องนอน เตรียมตัวเดินทางไปที่คฤหาสน์ ซึ่งตาม GPS อยู่ห่างจากบ้านของเธอไกลพอสมควร
"เอ็งจะไปไหนอีกล่ะ แล้วนี่แต่งหน้าอะไรเนี่ยเอาซะจำไม่ได้เลย"
"ไปไม่นานหรอกเดี๋ยวหนูก็กลับมาแล้ว แม่ไปเคลียร์เรื่องบ้านแล้วใช่ไหม"
"เรียบร้อยแล้วล่ะ พ่อกับแม่ขอโทษแกนะไอ้ใบ หลังจากนี้กับแม่จะไม่ทำอีก เอ็งรีบกลับมานะ"
เธอเดินเข้าไปสวมกอดคุณแม่ก่อนจะยิ้มออกมา หวังว่าท่านจะคิดได้จริง ๆ และไม่ทำอีก เพราะถ้าเธอรู้มาว่าพวกท่านยังคงกลับไปเล่นพนัน เอาบ้านไปจำนองอีก ถึงตอนนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะรับไหวหรือเปล่า
"อย่าทำอีกนะแม่ เพราะหนูไม่รู้ว่าตัวเองจะรับไหวถึงเมื่อไหร่"
"ไม่มีอีกแล้วเอ็งไม่ต้องเป็นห่วง ไปทำงานเถอะ แล้วถ้ามีเงินสักก้อนก็ออกมาจากตรงนั้นนะ งานอะไรก็ไม่รู้เสี่ยงตายแบบนั้น พ่อกับแม่ก็มีเอ็งเป็นลูกคนเดียว เอาเถอะรีบไปซะ"
"จ้ะแม่"
เธอผละออกจากคุณแม่ จากนั้นก็รีบไปขึ้นรถของตัวเอง และขับไปยัง GPS ที่ได้รับมา เมื่อใกล้จะถึงที่คฤหาสน์หญิงสาวก็หาที่ฝากรถ เขาไม่รู้ว่าจะต้องอยู่ที่นั่นกี่วัน แต่เธอจะพยายามปิดจ๊อบให้เร็วที่สุด เพื่อที่จะได้เงินก้อน และไปสร้างชีวิตใหม่
"ขอฝากไว้เดือนหนึ่งก่อนนะคะ ถ้าเกิดว่าเกินกว่านั้นเดี๋ยวฉันจะโทรมาเอง"
"ได้เลยค่ะ ทั้งหมด 3,000 บาทค่ะ"
ใบพัดหยิบแบงค์พัน 3 ใบส่งไปให้พนักงานเพื่อชำระเงินค่าฝากรถ จากนั้นเธอก็นั่งวินมอเตอร์ไซค์มายังคฤหาสน์สุดหรูที่อยู่ไม่ไกลกันมากนัก
"ขอบคุณมากจ้ะที่มาส่ง"
"นึกยังไงมาสมัครเป็นคนใช้ที่บ้านมาเฟีย อันตรายจะตายไม่มีใครอยากมาทำหรอก"
พี่วินมอเตอร์ไซค์เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง คฤหาสน์หลังนี้เป็นของมาเฟียตระกูลใหญ่ ฐานะร่ำรวย และเราก็ไม่รู้เลยว่าเขาจะใจดีหรือเปล่า แต่ขึ้นชื่อว่ามาเฟียไม่มีใครอยากเข้าใกล้หรอก
"ฉันมีคนรู้จักอยู่ในนั้นไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะจ๊ะพี่"
"เออ ๆ ตามใจแล้วกัน"
หญิงสาวเดินเข้าไปยืนอยู่หน้าประตูจากนั้นก็กดออดเพื่อเรียกให้รปภ. ออกมาหา เพียงไม่นานก็มีรปภที่สวมใส่ชุดยูนิฟอร์ม เดินมาหาเธอที่ประตูบานเล็ก
"มาหาใครครับ"
"ฉันมาสมัครงานเป็นแม่บ้านที่นี่จ้ะ หัวหน้าแม่บ้านที่นี่บอกว่าให้เข้ามาสัมภาษณ์ได้เลย"
"งั้นรอแป๊บนึงนะครับ"
รปภหยิบวิทยุสื่อสารออกมา จากนั้นก็กดคุยกับคนที่อยู่ในคฤหาสน์ เพียงแป๊บเดียวเขาก็หันมายิ้มให้เธอ จากนั้นก็ใช้มือทั้งสองข้างปลดล็อคประตูให้เธอเดินเข้าไป
"เข้าไปได้เลยหัวหน้าแม่บ้านรออยู่ข้างในแล้ว"
"ขอบคุณมากจ้ะ"
หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน มองซ้ายมองขวาสำรวจไปโดยรอบ คฤหาสน์ที่นี่พื้นที่ค่อนข้างเยอะ มีสนามกอล์ฟอยู่ภายในพื้นที่บ้านด้วย คฤหาสน์มาเฟียร่ำรวยแบบนี้ทุกตระกูลเลยแหละ เท่าที่เธอเคยทำงานมานะ เดินเข้าไปอยู่หลายเมตรกว่าจะเข้าไปถึงประตูหน้าคฤหาสน์
"มาหาใครคะ"
"มาหาหัวหน้าแม่บ้านค่ะ พอดีว่าฉันมาสมัครงานแล้วรปภข้างหน้าบอกว่าให้เข้ามาหาหัวหน้าแม่บ้านข้างใน"
"อ๋อ...ป้าอุ่นอยู่ข้างในบ้านค่ะ เข้าไปได้เลย"
"ขอบคุณค่ะ"
เธอรีบเดินเข้าไปในคฤหาสน์ เข้ามาเพียงแป๊บเดียวก็เจอผู้ใหญ่คนหนึ่งยืนรออยู่ตรงนั้น ใบหน้าของเธอยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร
"สวัสดีค่ะ ใช่ป้าอุ่นหรือเปล่าคะ"
"ใช่แล้วค่ะ หนูคือคนที่มาสมัครงานเป็นแม่บ้านคนใหม่ใช่ไหม มาตรงนี้สิ เดี๋ยวนายใหญ่ก็ลงมาแล้ว จะได้ทำความรู้จักกันไว้"
หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปยืนคุยกับป้าอุ่นในระหว่างที่รอนายใหญ่เจ้าของคฤหาสน์หลังนี้เดินลงมา
"ว่าแต่หนูชื่ออะไรนะป้าจะได้เรียกถูก"
"หนูชื่อพัดค่ะ เรียกว่าพัดเฉย ๆ ก็พอค่ะ"
เธอเลือกที่จะไม่พูดชื่อเต็มเพราะกลัวว่าคนอื่นจะตามตัวเจอได้ง่าย เอ่ยถามอายุ และประวัติส่วนตัวกันพอสมควร และในที่สุดนายใหญ่ของบ้านก็เดินลงมาจากชั้นบน พร้อมกับลูกน้องคนสนิทเดินตามมาด้วย
"ป้าอุ่นวันนี้ทำอะไรกิน"
"นายใหญ่... วันนี้มีแต่ของโปรดนายใหญ่ทั้งนั้นเลยค่ะ อ่อ... ป้ารับแม่บ้านคนใหม่มาค่ะ แทนคนเก่าที่ลาออกไป หนูพัดมานี่สิมาทำความรู้จักนายใหญ่ก่อน"
ใบพัดที่ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยก็รู้สึกเอะใจแปลก ๆ แต่เธอไม่ได้คิดว่าความบังเอิญมันจะมีอยู่จริง จึงไม่ได้หวาดระแวงอะไร รีบหันกลับไปมองเพื่อจะทักทายตามมารยาท แต่ทว่าก็ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจ เพราะนายใหญ่เจ้าของคฤหาสน์ที่ว่า ก็คือผู้ชายคนเดียวที่พรากความบริสุทธิ์ของเธอไป
"อ๊ะ...!"
"หืม... ว่าไงเมียจ๋า นึกว่าจะหนีรอดไปได้ไกลกว่านี้ซะอีก ทำไมกลับมาหาถึงที่ได้ล่ะ"
รอยยิ้มมุมปากเผยขึ้นมาเมื่อเห็นใบหน้าของผู้หญิงที่เขาส่งลูกน้องไปตามตัวอยู่หลายวัน นึกว่าจะหนีรอดไปไกลกว่านี้ซะอีก สงสัยจะเป็นเนื้อคู่กันละมั้งถึงได้วนมาเจอกันอีกครั้ง
"มะ...เมียอะไรกันคะ หนูไม่เคยรู้จักคุณมาก่อนนะ"
"งั้นเหรอ... สงสัยฉันจะจำผิดแล้วมั้ง แล้วนี่มาเป็นแม่บ้านคนใหม่เหรอ ชื่ออะไรล่ะ"
หญิงสาวกำมือตัวเองทั้งสองข้างเอาไว้แน่น โชคดีนะที่แต่งหน้าปลอมตัวไม่ให้ทิ้งเค้าโครงใบหน้าเดิม แต่ทำไมเขาเห็นเธอครั้งแรกกลับทักทายเหมือนจำได้ล่ะ เอาเป็นว่าตอนนี้เธอต้องเนียนไปก่อนว่าเราไม่รู้จักกัน และเธอไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นที่เขานอนด้วย
"หนูชื่อพัดค่ะ พัดชา"
"อ่อ... โอเคถ้างั้นแล้วไป สงสัยฉันจะจำผิดแหละ โรเจอร์ไปกินข้าวกันเถอะ"
เขายิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องอาหารทันที คิดว่าปลอมตัวแบบนั้นแล้วเขาจะจำไม่ได้อย่างนั้นเหรอ หึ... เขาจดจำเธอได้ทุกอย่างตั้งแต่รูปร่าง ผิวพรรณ ลักษณะการพูด หรือแม้กระทั่งน้ำเสียงเขาจำได้ทุกอย่าง ระยะเวลา 2 อาทิตย์ที่อยู่ด้วยกันแทบ 24 ชั่วโมง มีหรือที่คนอย่างเขาจะจำเมียตัวเองไม่ได้
'ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะหลอกไปได้สักกี่น้ำ หึ...'