ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
รัก,มาเฟีย,สายลับ,พระเอกคลั่งรักมาก,นางเอกปล้นเก่ง,โรมานซ์,หลงเมีย,Spy,รักเมีย,พระเอกรวยมาก,ฟีลกูด/feelgood,ไม่มีนอกกายนอกใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![นายใหญ่ปราบเด็ก [Mafia Pandorica] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JCYNTJG63Y9WV2FEPHSD80FV/cover/01JCYNTJG63Y9WV2FEPHSD80FV-1731901344263 "นายใหญ่ปราบเด็ก [Mafia Pandorica] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
ไมลส์ เวลลีย์ นายใหญ่แห่ง Pandorica เจ้าของธุรกิจเรือสำราญ มีท่าเรือเป็นของตัวเอง ร่ำรวยเป็นเจ้าของธุรกิจหลานแสนล้าน เขาชอบปาร์ตี้นั่งมองลูกค้าสาวสวยที่ร่ายรำอยู่บนเรือสำราญราคาแพง แต่ทว่าวันหนึ่งกลับไปหลงเด็กเสิร์ฟบนเรือของตัวเองเสียอย่างนั้น
"สวยวะ...!"
"กูอยากได้..."
"กูจะเอา..."
ใบพัด พัชชาภา ดรุณากิจ สายลับสาวสวยสุดเซ็กซี่ ภายนอกเธอเป็นคนธรรมดา และไม่มีใครรู้ว่าหญิงสาวประกอบอาชีพอะไร แต่แล้ววันนึงความซวยก็มาเยือนเมื่อบ้านที่อาศัยอยู่กำลังจะถูกยึด อย่าเพิ่งมารู้ความจริงว่าคุณพ่อเอาไปจำนองเพื่อมาใช้หนี้พนันจนหมดตัว
"แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน ทำไมพ่อทำแบบนี้ล่ะ หนูอุตส่าห์หาเงินมาจุนเจือครอบครัว ไม่คิดเลยว่าพ่อจะทำแบบนี้"
"แล้วฉันจะไปหาเงินจากไหนมาไถ่บ้านเนี่ย โอ๊ย...! ทำไงดีเนี่ย"
"มีงานให้หนูทำไหม ร้อนเงินอะ"
"มี... ถ้าสำเร็จเอาเงินไปเลย 2 ล้านบาท"
"2 ล้านบาท! งานอะไรทำไมเงินดีแบบนี้"
"ฆ่าคน"
คำเตือน...
มีเนื้อหารุนแรง คำหยาบ มีการใช้อาวุธ
ไม่มีนอกกายนอกใจ ไม่มีทำร้ายร่างกาย
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน...!!
นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของ ไรท์ พสุมันตรา
ห้ามนำไปคัดลอกหรือดัดแปลงเด็ดขาด
หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้
ฝากกดติดตามและเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะคะ
ขอบคุณที่สนับสนุนการมาตลอด 🙏
ใบพัดกอดกระเป๋าใบเล็กของตัวเองเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เธอกลัวว่ามันจะหายไปอีก นึกสภาพว่าถ้าเกิดตอนนี้กระเป๋าใบนี้อยู่กับเธอไม่หายไปไหน ป่านนี้คงจะมีชีวิตที่สุขสบาย ไม่ต้องมารับงานบ้า ๆแบบนี้ โชคชะตาก็เล่นตลกพาให้เธอมาเจอกับเขาอยู่ได้ ไม่รู้ว่าไปทำเวรทำกรรมอะไรมานักหนาถึงหนีไม่พ้นผู้ชายตรงหน้าสักที
"กินอะไรมาหรือยัง หิวข้าวหรือเปล่า"
"ไม่หิวค่ะ ปล่อยหนูได้แล้ว"
เธอเริ่มดีดดิ้นอยากจะลงไปจากตัวของเขา แต่ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ยอมปล่อย แถมยังกอดรัดเอาไว้แน่นกว่าเดิม จึงทำให้เธอไม่สามารถขยับเขยื้อนออกไปจากตักของเขาได้ บรรดาแม่บ้านคนอื่น ๆ เริ่มรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่พิเศษ นายใหญ่กับแม่บ้านคนใหม่ ดูท่าทางจะไม่ได้รู้จักกันธรรมดา น่าจะเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันด้วย ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่เรียกผู้หญิงคนนี้ว่าเป็นเมียเด็ดขาด
"สรุปเธอจะทำงานเป็นคนใช้ที่นี่ใช่ไหม"
"ไม่ทำแล้วได้ไหมคะ ลาออกเลย"
หญิงสาวยิ้มออกมาทันที เธอไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรับงานฆ่าเขาด้วยซ้ำ กระเป๋าใบเล็กที่เธอได้คืนมามีมูลค่าตั้ง 20 กว่าล้าน เอาไปขายแล้วก็ใช้ชีวิตให้สบายดีกว่าทำร้ายชีวิตคน ๆ หนึ่งให้เป็นบาปกรรม เอาจริงคนอย่างเธอไม่ได้ใจแข็งพอที่จะทำร้ายใครหรอก ไม่รู้ว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ถึงได้รับงานมาทำร้ายคนแบบนี้
"อะไรกัน พอได้ของมีค่าคืนก็จะหนีเลยเหรอ เธอทำกับฉันเกินไปหรือเปล่า"
"หนูไปทำอะไรให้คุณคะ"
"พอได้สมบัติคืนเธอก็จะหนีฉันเลย คิดว่าฉันคุ้มหรือเปล่าล่ะได้เอาเธอแค่สองอาทิตย์ แต่เธอได้จากฉันไป 20 กว่าล้าน"
หญิงสาวรีบเอามือปิดปากชายหนุ่มก่อนจะมองซ้ายมองขวาด้วยใบหน้าแดงก่ำ จะพูดให้คนอื่นเขารู้ไปทั่วหรือไงว่าเธอกับเขามีความสัมพันธ์กันแบบไหน ไม่คิดว่าคนอย่างเธอจะอายบ้างหรือยังไง
"คุณจะเสียงดังทำไมเนี่ย คนอื่นเขาก็รู้หมดหรอกว่าเรามีอะไรกันแล้ว"
"เหอะ! ขนาดนี้แล้ว เธอคิดว่าคนจะไม่รู้อีกเหรอ เลือกเอาว่าจะเป็นคนใช้หรือว่าจะเป็นเมีย ถ้าจะเป็นคนใช้ต้องทำงานเพื่อชดใช้จนกว่าฉันจะพอใจ แล้วจะปล่อยให้เป็นอิสระ"
"แล้วต้องชดใช้ไปถึงเมื่อไหร่คะ คุณถึงจะปล่อยให้หนูเป็นอิสระ"
หญิงสาวเอียงคอถามด้วยความสงสัย หรือว่าจะเป็นคนใช้ของเขาดี ถ้าใช้จนพอใจเดี๋ยวก็คงจะปล่อยเธอไปเองล่ะมั้ง ถึงตอนนั้นก็จะได้เป็นอิสระสักที
"10 ปี หรือว่า 20 ปี"
"โห! เกินไปมาก คุณจะใช้แรงงานทาสหรือไง หนูไปทำงานเองได้เงินเยอะกว่านี้อีก ใช้เวลาไม่กี่ปีเอง คนหน้าเลือด แล้วถ้าหนูเป็นเมียคุณล่ะ"
เธอไม่ลืมข้อเสนออีกอย่างที่เขาให้เป็นตัวเลือก ชายหนุ่มยื่นมือมาเชยคางเธอ ลูบไล้ไปมาก็จะยิ้มมุมปากออกมาจากเจ้าเล่ห์
"ก็จนกว่าฉันจะพอใจเหมือนกัน แต่ต่างกันที่เธอจะมีชีวิตที่สุขสบาย ได้นอนบนเตียงหรูหรา ไปเที่ยวในสถานที่ที่อยากจะไป ของมีค่าเครื่องเพชรที่เธออยากได้สามารถซื้อได้ตลอด แล้วฉันจะให้เงินเดือนด้วย จะเลือกเอาสิว่าจะเอาแบบไหน"
"โห...! ทำไมมันต่างกันราวฟ้ากับเหวแบบนี้ล่ะ ถ้าอย่างนั้นหนูเลือกเป็นเมียคุณดีกว่าค่ะ กินนอนอยู่สบายไม่ต้องทำงานแถมยังได้เงินเดือนอีก"
"ก็นับว่าฉลาด ถือว่าเลือกได้ดีเลยนะ"
เขายิ้มออกมาก่อนจะใช้ริมฝีปากคลอเคลียแก้มนวลด้วยความหลงใหล ใบพัดเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้เขาหลงตั้งแต่แรกเจอ จนถึงตอนนี้เขาก็ยังคลั่งไคล้เธอไม่อยากให้ห่างไกลไปไหน
"อยู่นิ่งๆ สิคะ คนเยอะแยะทำอะไรประเจิดประเจ้อ ไม่อายคนอื่นหรือไง"
หญิงสาวบ่นออกมาก่อนจะดันตัวเขาให้ออกห่าง พยายามที่จะลุกขึ้นออกจากตักแต่ทว่าชายหนุ่มโอบเอวเธอเอาไว้แน่นไม่ยอมให้ลุกหายไปไหน
"นั่งเป็นเพื่อนก่อนสิ ฉันยังกินข้าวไม่อิ่มเลย"
"ท้องเดียวกันก็ไม่ใช่ อยากกินก็กินไปสิ ปล่อยเลยนะ!"
ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ กับยัยผู้หญิงปากดี เขาคอยบอกตลอดว่าชอบผู้หญิงขี้อ้อน แล้วดูเธอทำตัวสิมันน่ารักที่ไหนกันล่ะ
"กระเป๋าเสื้อผ้าอยู่ที่ไหน"
"อยู่ในห้องข้างหลังคฤหาสน์นู่น"
"ป้าอุ่นให้คนไปเอากระเป๋าของคุณใบพัดไปไว้ที่ห้องนอนของผม และหลังจากนี้เธอจะอยู่ที่นี่ในฐานะนายหญิงของบ้าน แจ้งทุกคนด้วยนะ"
"ได้ค่ะนายใหญ่"
ป้าอุ่นเหลือบสายตามองไปยังใบพัดก่อนจะยิ้มออกมา เธอก็ดูบุคลิกท่าทางตั้งแต่แรกไม่น่าที่จะมาทำงานแบบนี้ได้ รูปลักษณ์ภายนอกดูเหมือนคนมีการศึกษา ใบหน้าสระสวยผิวพรรณดีไม่น่ามาทำงานเป็นแม่บ้านแต่แรก พอรู้ว่าเป็นผู้หญิงของนายใหญ่ก็ไม่ค่อยแปลกใจ เพราะเธอดูดีไปทุกสัดส่วน
"เดี๋ยวหนูไปเอาเองก็ได้ค่ะป้าอุ่น"
"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวป้าให้คนไปเอาให้ ถ้าเกิดว่านายหญิงไม่อยากนั่งอยู่ตรงนี้ งั้นขึ้นไปดูที่ห้องนายใหญ่กันไหมคะ เดี๋ยวป้าพาไปเผื่อว่านายหญิงอยากจะอาบน้ำพักผ่อน"
"อย่าเรียกหนูแบบนั้นสิคะ ไม่ชินเลยอ่ะ เรียกว่าพัดก็พอค่ะ"
เธอทำหน้าหงุดหงิดเมื่อคนรอบข้างเรียกเธอด้วยชื่อแปลกประหลาด อยู่ที่นี่ไม่ได้อยากจะมาเป็นนายหญิงหรืออะไรทั้งนั้น เธอแค่หนีจากไอ้ผู้ชายตรงหน้าไม่พ้นต่างหาก ตอนนี้เธอมีเรื่องราวให้คิดมากมายหลายอย่าง ควรจะไปพักผ่อนก่อนดีกว่า หลายวันมานี้ก็ไม่ค่อยได้นอน เพราะว่าเครียดที่ทำของมีค่าหาย โชคดีที่ได้คืนมาครบถ้วนจึงทำให้เธอยิ้มออกมาได้บ้าง
"ไม่ได้หรอกค่ะนายใหญ่สั่งไว้ ต้องเรียกคุณใบพัดว่านายหญิงค่ะ"
"นี่คุณไมลส์ไปพูดแบบนั้นได้ยังไง หนูไม่อยากเป็นนายหญิงอะไรหรอกนะ"
"จะขึ้นไปอยู่ที่ห้องไหมล่ะ ให้ป้าอุ่นพาไปสิ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จจะขึ้นไปหา"
เขาเลี่ยงที่จะพูดคุยเรื่องสรรพนาม เพราะไม่อย่างนั้นอาจจะเป็นประเด็นให้ทะเลาะกันใหญ่โต ทำเป็นไม่ได้ยิน และเปลี่ยนเรื่องคุยจะดีกว่า
"ก็ได้ค่ะ"
หญิงสาวเอ่ยออกมาก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นออกจากตักของชายหนุ่ม จากนั้นก็เดินตามป้าอุ่นขึ้นไปที่ห้องนอนของนายใหญ่แห่ง Pandorica ตลอดทางที่เดินขึ้นมาหญิงสาวถึงกลับมองอย่างตื่นตะลึง คฤหาสน์หรูหราดูมีราคาน่าจะเป็นพันล้าน วัสดุที่ใช้ก่อสร้างน่าจะอย่างดีที่สุด
"โห... กระเบื้องแบบนี้น่าจะแพงมากเลย"
"คฤหาสน์หลังนี้หลักพันล้านค่ะนายหญิง เชิญทางนี้เลยค่ะห้องนอนของนายใหญ่อยู่ตรงมุมนี้ค่ะ"
"ตรงนั้นเหรอคะ"
ทั้งสองคนพากันเปิดประตูก่อนจะเข้าไปข้างในห้องนอนของนายใหญ่แห่ง Pandorica ดูหรูหราสมฐานะเจ้าพ่อมาเฟียที่ทำธุรกิจท่าเรือ และเป็นเจ้าของเรือสำราญขนาดใหญ่
"ปาดดดดดดดด หรูหราแท้!"