ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
รัก,มาเฟีย,สายลับ,พระเอกคลั่งรักมาก,นางเอกปล้นเก่ง,โรมานซ์,หลงเมีย,Spy,รักเมีย,พระเอกรวยมาก,ฟีลกูด/feelgood,ไม่มีนอกกายนอกใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![นายใหญ่ปราบเด็ก [Mafia Pandorica] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JCYNTJG63Y9WV2FEPHSD80FV/cover/01JCYNTJG63Y9WV2FEPHSD80FV-1731901344263 "นายใหญ่ปราบเด็ก [Mafia Pandorica] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
ไมลส์ เวลลีย์ นายใหญ่แห่ง Pandorica เจ้าของธุรกิจเรือสำราญ มีท่าเรือเป็นของตัวเอง ร่ำรวยเป็นเจ้าของธุรกิจหลานแสนล้าน เขาชอบปาร์ตี้นั่งมองลูกค้าสาวสวยที่ร่ายรำอยู่บนเรือสำราญราคาแพง แต่ทว่าวันหนึ่งกลับไปหลงเด็กเสิร์ฟบนเรือของตัวเองเสียอย่างนั้น
"สวยวะ...!"
"กูอยากได้..."
"กูจะเอา..."
ใบพัด พัชชาภา ดรุณากิจ สายลับสาวสวยสุดเซ็กซี่ ภายนอกเธอเป็นคนธรรมดา และไม่มีใครรู้ว่าหญิงสาวประกอบอาชีพอะไร แต่แล้ววันนึงความซวยก็มาเยือนเมื่อบ้านที่อาศัยอยู่กำลังจะถูกยึด อย่าเพิ่งมารู้ความจริงว่าคุณพ่อเอาไปจำนองเพื่อมาใช้หนี้พนันจนหมดตัว
"แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน ทำไมพ่อทำแบบนี้ล่ะ หนูอุตส่าห์หาเงินมาจุนเจือครอบครัว ไม่คิดเลยว่าพ่อจะทำแบบนี้"
"แล้วฉันจะไปหาเงินจากไหนมาไถ่บ้านเนี่ย โอ๊ย...! ทำไงดีเนี่ย"
"มีงานให้หนูทำไหม ร้อนเงินอะ"
"มี... ถ้าสำเร็จเอาเงินไปเลย 2 ล้านบาท"
"2 ล้านบาท! งานอะไรทำไมเงินดีแบบนี้"
"ฆ่าคน"
คำเตือน...
มีเนื้อหารุนแรง คำหยาบ มีการใช้อาวุธ
ไม่มีนอกกายนอกใจ ไม่มีทำร้ายร่างกาย
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน...!!
นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของ ไรท์ พสุมันตรา
ห้ามนำไปคัดลอกหรือดัดแปลงเด็ดขาด
หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้
ฝากกดติดตามและเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะคะ
ขอบคุณที่สนับสนุนการมาตลอด 🙏
ทั้งสองคนเดินมายังป่าจำลองที่อยู่ในบริเวณคฤหาสน์หลังใหญ่ และเมื่อเธอเดินเข้าไปข้างในก็เบิกตากว้างอย่างตื่นเต้น แววตาเป็นประกายเพราะว่าเกิดมาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนในชีวิต คนอะไรทำป่าไว้ในบ้านของตัวเอง ว่าแต่ป้าอุ่นบอกว่าที่คฤหาสน์หลังนี้มีสัตว์เลี้ยง เธอก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าคืออะไร
"สรุปว่าคุณเลี้ยงอะไรเหรอคะ"
"นั่นไง"
เขาชี้นิ้วไปยังต้นไม้ใหญ่ ซึ่งตอนนี้มีอะไรบางอย่างขยับเขยื้อนอยู่ภายใต้นั้น หญิงสาวเพ่งสายตามองก่อนจะตาโต ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะรีบวิ่งปรี่เข้าไปหา
"โห...! ตัวอะไรเนี่ยทำไมใหญ่ขนาดนี้"
"เต่ายักษ์อัลดาบรา มีหลายตัวนะลองตามหาดูแล้วกัน มันไม่ดุหรอกเข้าไปเล่นกับมันได้เลย"
เมื่อหญิงสาวได้รับการอนุญาตจากเจ้าของบ้าน ก็รีบวิ่งเข้าไปจับกระดองของเต่ายักษ์อัลดาบรา ลูบไล้ไปมาด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
"ตัวโคตรใหญ่เลย แพงไหมคะ"
"ตัวนี้เป็นล้านอยู่นะ"
"ปาดดดดด แพงโคตร!"
หญิงสาวจ้องมองไปยังเต่าตัวนั้น ก่อนจะมองสำรวจไปโดยรอบด้วยความอยากรู้อยากเห็น สัตว์เลี้ยงพวกนี้จะมีพี่เลี้ยงประจำตัวคอยดูแล และให้อาหาร ระดับคนรวยแบบเจ้าของเรือสำราญ การใช้เงินดูแลสัตว์เลี้ยงพวกนี้เป็นเรื่องจิ๊บจ๊อย
"ทำไมกินเก่งแบบนี้เนี่ย ตั้งแต่นั่งอยู่เนี่ยยังไม่เห็นว่าจะหยุดกินเลยนะคะ"
"เช้าถึงเย็นมันจะกินอย่างเดียวแหละไม่ทำอย่างอื่นหรอก ไม่ค่อยชอบอากาศร้อนเท่าไหร่ บางทีก็หนีไปนอนในน้ำตื้น เห็นไหมตรงนั้นมีน้ำตกด้วย"
"ว้าว... บรรยากาศดีมากเลยค่ะ ขอมาแคมป์ปิ้งสักคืนได้ไหมเนี่ย"
ชายหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็หลุดขำออกมา เขาไม่รู้หรอกนะว่าในช่วงเวลาที่เธอทำงานเป็นสายลับ หญิงสาวจะมีความคล่องแคล่ว แล้วก็เจ้าเล่ห์มากแค่ไหน แต่ถ้าเธอเป็นตัวเองไม่สุงสิงหรือวุ่นวายกับใคร เธอเป็นคนที่น่ารักมาก ซึ่งเขาชอบที่ใบพัดเป็นแบบนี้มากกว่า
"ไม่กลัวงูหรือไง"
"ห๊ะ! มีงูด้วยเหรอคะ ถ้างั้นไม่นอนแล้ว"
"ฮ่า ๆ เธอนี่มันหลอกง่ายชะมัดเลย ฉันจะเอางูมาปล่อยในป่าตัวเองทำไมล่ะ สัตว์เลี้ยงก็มีตั้งหลายอย่างเดี๋ยวก็โดนกินหมดหรอก จะอยู่ตรงนี้อีกนานไหมหรือว่าอยากขึ้นไปพักผ่อน"
"ว่าแต่เจ้าเต่ามันมีชื่อไหมคะ"
หญิงสาวไม่ได้สนใจฟังในประโยคคำถามของชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้เธอมีความใส่ใจในเจ้าเต่ายักษ์ตัวใหญ่ที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า กระดองสีดำดูสวยงามอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
"ชื่อตานุ"
"อร๊าย! ชื่อน่ารักมากเลยค่ะ เจ้าเต่าจ๋ากินอันนี้ไหมเดี๋ยวเราป้อนนะ"
ในตอนนี้ใบพัดไม่ได้มีความสนใจว่าเขาจะพูดหรือทำอะไร หญิงสาวกำลังยุ่งวุ่นวายกับการเลี้ยงสัตว์ ก็ไม่ได้คิดว่าเธอจะมีความอ่อนโยนแบบนี้เหมือนกัน ซึ่งเขาไม่ได้มีปัญหาถ้าเกิดว่าเธออยากจะมาเล่นอยู่กับเจ้าตานุทุกวัน เป็นสัตว์เลี้ยงที่แก้เหงาได้เป็นอย่างดีเลยแหละ นั่งมองมันกินแล้วก็เล่นน้ำไปเพลินดีออก
จากที่เขายืนอยู่นาน และคิดว่าใบพัดน่าจะยังไม่ยอมกลับเข้าบ้านสักที เขาจึงเปลี่ยนไปนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ หยิบโทรศัพท์มากดเล่นในระหว่างที่รอเธอเบื่อ วันนี้เขาว่าจะไปหาเพื่อนที่ผับสักหน่อย ลงเรือสำราญตั้งสองอาทิตย์ไม่ได้เจอหน้าเพื่อนเลย
"คืนนี้ฉันจะไปเที่ยวผับร้านเพื่อนนะ จะไปด้วยกันหรือเปล่า"
"ไปเที่ยวผับเหรอคะ ไปสิ"
หญิงสาวยิ้มร้ายออกมาอย่างมีแผนการ เธอจะใช้โอกาสในการที่ไปกับเขาคืนนี้หนีกลับบ้าน และแน่นอนว่าของมีค่าทุกอย่างจะต้องเอาติดตัวไปด้วย แต่อันดับแรกจะต้องโทรศัพท์ไปหารุ่นพี่ เพื่อยกเลิกงานที่รับไว้ก่อน เธอไม่สามารถที่จะทำร้ายเขาได้จริง ๆ
"ถ้างั้นขึ้นไปนอนพักผ่อนกันดีกว่า"
"ได้ค่ะ ไปก่อนนะตานุเดี๋ยวเราจะมาเล่นด้วยใหม่"
หญิงสาวยิ้มก็ออกมาก่อนจะขยับตัวลุกขึ้น และเดินตามชายหนุ่มกลับเข้าไปยังคฤหาสน์ แต่ทว่าเมื่อเข้ามาถึงโรเจอร์ก็ถือแฟ้มเอกสารหลายปึกยืนรออยู่ตรงบันได
"นายใหญ่ช่วยเซ็นเอกสารให้ผมก่อนครับ ตรงนี้จำเป็นต้องใช้ด่วน"
"ใบพัดขึ้นไปรอที่ห้องได้ไหม"
"ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นเสร็จงานคุณก็ตามขึ้นไปเองแล้วกัน"
หญิงสาวรีบวิ่งกลับขึ้นไปชั้นบนทันที ในระยะเวลาที่อยู่ห่างจากเขาเธอจะโทรศัพท์ไปหารุ่นพี่ อยากที่จะยกเลิกงานที่รับไว้ จะได้ต่างคนต่างอยู่ไม่ข้องเกี่ยวกันอีก
และเมื่อหญิงสาวเข้ามาถึงในห้องนอน ก็รีบวิ่งไปหยิบโทรศัพท์ ก่อนจะกดโทรไปหารุ่นพี่ ไม่ลืมที่จะวิ่งออกไปยังระเบียงภายนอก เพื่อที่ทุกอย่างจะได้เป็นความลับที่สุด
(ว่าไงใบพัด)
"พี่อาร์ตี๋ คือหนูจะบอกว่างานที่รับมาไม่อยากทำแล้ว พี่หาคนอื่นเถอะนะ ฉันทำไม่ได้หรอก"
(ยกเลิกไม่ได้ เพราะคนที่จ้างใบพัดเขารู้จักเรา แต่ถ้าเกิดว่าเรายกเลิกงานนี้ เขาจะส่งคนมาตามฆ่า ไม่ว่ายังไงเราจะต้องทำงานนี้ให้สำเร็จ พี่บอกแล้วไงว่าคิดดี ๆ)
และเมื่อหญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็อ้าปากค้างอย่างตกใจ เธอไม่ได้อยากจะทำร้ายนายใหญ่แห่ง Pandorica เขาเองก็ไม่ได้ทำร้ายอะไรแถมยังดูแลอย่างดี แต่เธอเองแค่คิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมจะอยู่ที่นี่ และการอยู่เป็นนางบำเรอของมาเฟียไม่ใช่ทางเลือกของเธอ
"แต่หนูทำไม่ได้หรอกนะคะ หนูฆ่าคนไม่ได้หรอกปกติก็ไม่เคยทำด้วย"
(ไม่รู้แหละ... ยาพิษที่ให้ไปเอาไปใส่ในน้ำหรืออาหารแล้วก็ให้เขากินซะ สำเร็จเมื่อไหร่เงิน 2 ล้านจะถูกโอนเข้าไปยังบัญชีของใบพัด และพวกนั้นจะปล่อยเราให้ใช้ชีวิตอย่างปกติ)
"แต่ปกติงานสายลับเป็นความลับนะคะ แล้วคนที่จ้างเขารู้ได้ยังไงว่าหนูเป็นคนรับงานนี้"
(พี่ไม่รู้ว่าหัวหน้าไปพูดอะไรหรือเปล่า แต่เขาบอกพี่แบบนั้นจริง ๆ พี่ช่วยอะไรใบพัดไม่ได้นะ เอาเถอะ... รีบไปเคลียร์ให้เรียบร้อยซะ แล้วก็กลับมารับงานปกติก็พอ ไม่ต้องคิดจะไปรับงานฆ่าใครอีกถ้าใจไม่ถึงพอ พี่วางแล้วนะ)
อาร์ตี๋ตัดสายไปในทันทีเพราะไม่อยากจะทนฟังใบพัดพูดจาตัดพ้ออะไรอีก เธอเป็นคนเลือกเองที่จะรับงานนี้ ทั้งที่เขาพยายามเตือนแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนั้นเธอหน้ามืดอะไร หรือเพราะเห็นตัวเงินมันมากพอ แต่บอกเลยว่ามันไม่คุ้มหรอกกับการไปทำร้ายชีวิตคนคนหนึ่ง
"ซวยแล้วไง... ทำไงดีเนี่ย!"