ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
รัก,มาเฟีย,สายลับ,พระเอกคลั่งรักมาก,นางเอกปล้นเก่ง,โรมานซ์,หลงเมีย,Spy,รักเมีย,พระเอกรวยมาก,ฟีลกูด/feelgood,ไม่มีนอกกายนอกใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![นายใหญ่ปราบเด็ก [Mafia Pandorica] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JCYNTJG63Y9WV2FEPHSD80FV/cover/01JCYNTJG63Y9WV2FEPHSD80FV-1731901344263 "นายใหญ่ปราบเด็ก [Mafia Pandorica] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
ไมลส์ เวลลีย์ นายใหญ่แห่ง Pandorica เจ้าของธุรกิจเรือสำราญ มีท่าเรือเป็นของตัวเอง ร่ำรวยเป็นเจ้าของธุรกิจหลานแสนล้าน เขาชอบปาร์ตี้นั่งมองลูกค้าสาวสวยที่ร่ายรำอยู่บนเรือสำราญราคาแพง แต่ทว่าวันหนึ่งกลับไปหลงเด็กเสิร์ฟบนเรือของตัวเองเสียอย่างนั้น
"สวยวะ...!"
"กูอยากได้..."
"กูจะเอา..."
ใบพัด พัชชาภา ดรุณากิจ สายลับสาวสวยสุดเซ็กซี่ ภายนอกเธอเป็นคนธรรมดา และไม่มีใครรู้ว่าหญิงสาวประกอบอาชีพอะไร แต่แล้ววันนึงความซวยก็มาเยือนเมื่อบ้านที่อาศัยอยู่กำลังจะถูกยึด อย่าเพิ่งมารู้ความจริงว่าคุณพ่อเอาไปจำนองเพื่อมาใช้หนี้พนันจนหมดตัว
"แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน ทำไมพ่อทำแบบนี้ล่ะ หนูอุตส่าห์หาเงินมาจุนเจือครอบครัว ไม่คิดเลยว่าพ่อจะทำแบบนี้"
"แล้วฉันจะไปหาเงินจากไหนมาไถ่บ้านเนี่ย โอ๊ย...! ทำไงดีเนี่ย"
"มีงานให้หนูทำไหม ร้อนเงินอะ"
"มี... ถ้าสำเร็จเอาเงินไปเลย 2 ล้านบาท"
"2 ล้านบาท! งานอะไรทำไมเงินดีแบบนี้"
"ฆ่าคน"
คำเตือน...
มีเนื้อหารุนแรง คำหยาบ มีการใช้อาวุธ
ไม่มีนอกกายนอกใจ ไม่มีทำร้ายร่างกาย
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน...!!
นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของ ไรท์ พสุมันตรา
ห้ามนำไปคัดลอกหรือดัดแปลงเด็ดขาด
หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้
ฝากกดติดตามและเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะคะ
ขอบคุณที่สนับสนุนการมาตลอด 🙏
เวลาผ่านไป...
เธอพยายามที่จะไม่โทรไปหารุ่นพี่ แล้วทำเป็นลืมสิ่งที่เธอได้รับภารกิจมา แต่ทว่าเขากลับส่งข้อความมาไม่หยุด กดดันให้เธอต้องทำตามภารกิจที่ได้รับมอบหมาย ในตอนนี้หญิงสาวทั้งเครียด และก็คิดมาก เพราะนายใหญ่แห่ง Pandorica เขาทำดีกับเธอไม่น้อยเลย ตามใจทุกอย่างซึ่งเธอเองก็ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนในชีวิต แล้วเป็นแบบนี้ใครจะไปฆ่าลงล่ะ เฮ้อ!
"ตานุ... เราจะทำยังไงดี เราไม่อยากทำร้ายใครเลยโดยเฉพาะเจ้านายของตานุ"
หญิงสาวนั่งปรับทุกข์อยู่กับเต่ายักษ์อัลดาบรา ไม่รู้เหมือนกันว่าจะจัดการปัญหาที่เกิดขึ้นได้ไง ถ้ารู้แบบนี้เธอจะไม่หนีจากเขาไปตอนลงจากเรือสำราญ ชีวิตตอนนี้ก็คงจะไม่ต้องเครียดแบบนี้ ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่ของเล่นมหาเศรษฐี แต่อย่างน้อยก็อยู่อย่างสุขสบายไม่ต้องทำงานให้เหนื่อย
"นายหญิงครับ นายใหญ่ให้มาตามไปหาในห้องรับแขก"
"หือ... เดี๋ยวไปค่ะ ตานุเราไปก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาเล่นด้วยใหม่"
ใบพัดลูบกระดองของเต่ายักษ์อัลดาบรา ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้น และเดินออกไปจากตรงนั้นทันที เมื่อหญิงสาวกลับมายังคฤหาสน์ก็เดินตรงเข้าไปในห้องรับแขก ซึ่งตอนนี้นายใหญ่แห่ง Pandorica กำลังยืนคุยอยู่กับลูกน้องอยู่
"อืม... เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอก พวกนายก็ไปดูที่ท่าเรือแล้วกัน มีอะไรก็ทักมา"
"ได้ครับนายใหญ่"
ชายหนุ่มเหลือบสายตาหันไปมองยังประตู ซึ่งตอนนี้ใบพัดกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้าดูเป็นกังวล ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้เคยถามว่าหญิงสาวมีปัญหาอะไรหรือเปล่า แต่ถ้าเกิดว่าจะปล่อยให้พูดออกมาเองก็คงจะยาก
"หน้าบึ้งหน้าบูดมาเชียว เป็นอะไรอีกล่ะ"
"เปล่าค่ะไม่เป็นอะไรหรอก อากาศมันร้อนก็เลยทำให้อารมณ์เสีย ว่าแต่คุณให้คนไปตามหนูทำไมคะ"
หญิงสาวเดินเข้ามานั่งลงเคียงข้างชายหนุ่ม ส่วนคนอื่น ๆ เมื่อเห็นนายหญิงของบ้านเดินเข้ามา ก็เขยิบตัวออกห่างปล่อยให้ทั้งสองคนได้มีเวลาคุยกัน ชายหนุ่มยื่นมือไปโอบรอบเอวหญิงสาวเอาไว้ ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงห่วงใย
"มีปัญหาอะไรก็บอก เธอก็รู้ว่าฉันช่วยได้ทุกเรื่อง"
"คุณช่วยหนูไม่ได้หรอกค่ะ ช่างเถอะ... สรุปว่าเรียกหนูมาทำไมคะ"
"จะพาออกไปเที่ยวข้างนอก อยู่แต่บ้านกว่าจะเบื่ออยากไปไหนหรือเปล่าล่ะ"
และเมื่อได้ยินว่าชายหนุ่มจะพาออกไปข้างนอกก็ตาเป็นประกายแตกต่างจากก่อนหน้านี้ หรือว่าจริง ๆ แล้วเธออาจจะรู้สึกเหงาที่อยู่ที่นี่โดยไม่มีเพื่อน จึงทำให้มีอาการซึมลง
"อยากไปกินของอร่อยค่ะ"
"ได้สิเดี๋ยวจะพาไปกินโอมากาเสะ"
"ว้าว...! โอมากาเสะเลยเหรอคะ ไปสิ งั้นเดี๋ยวหนูขอไปแต่งตัวแป๊บนึงนะคะ"
พูดจบหญิงสาวก็โน้มริมฝีปากเข้าไปใกล้ก่อนจะจุ๊บแก้มชายหนุ่ม จากนั้นก็รีบลุกขึ้น และวิ่งออกไปจากห้องรับแขก จะต้องรีบแต่งตัวให้ดีที่สุดเพราะเธอเองก็รู้สึกเบื่อบ้านเต็มทีแล้ว อยากจะออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง เผื่อว่าความเครียดที่สะสมอยู่จะได้ดีขึ้น
"หรือว่าฉันจะหาอะไรให้ใบพัดทำดี จะได้ไม่ต้องฟุ้งซ่านอยู่ที่บ้านคนเดียว"
"นายใหญ่ก็หาธุรกิจอะไรให้ทำก็ได้นะครับ"
โรเจอร์เสนอทางเลือกให้เจ้านาย ความเป็นผู้หญิงก็คงไม่มีอะไรให้ทำมาก คาเฟ่ สปา ความสวยความงามอย่างอื่น
"แล้วนายคิดว่าทำอะไรดีล่ะ"
"ผู้หญิงเขาก็ชอบไม่กี่อย่างครับ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นพวกคาเฟ่ สปา แบรนด์เนม หรือไม่อย่างนั้นก็เป็นพวกอาหาร"
นายใหญ่แห่ง Pandorica นิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิด อีกเดี๋ยวถ้าเธอลงมาเขาจะลองคุยดูว่าอยากจะทำอะไรหรือเปล่า การทำธุรกิจให้ก็เหมือนเป็นการผูกมัดกัน และกันไว้ใกล้ตัว บางทีใบพัดอาจจะล้มเลิกความคิดที่จะหนีออกไปจากชีวิตของเขาก็ได้
"เดี๋ยวฉันจะลองถามดูแล้วกัน"
ทางด้านของใบพัดในตอนนี้กำลังหาชุดสวยมาสวมใส่เพื่อไปกินโอมากาเสะตามที่ชายหนุ่มชักชวน ซึ่งนาน ๆ ทีจะได้ไปกินของแพง และอร่อย เห็นเธอหาเงินได้เยอะแบบนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะได้ใช้สักหน่อย ส่วนใหญ่ก็ต้องเอามาใช้หนี้ให้กับคนที่บ้าน ย้อนกลับดูตัวเองในอดีตว่าทำไมถึงอดทนได้ขนาดนั้นก็ไม่รู้
"ใส่ชุดไหนดีนะ"
เธอเลือกที่จะหยิบชุดเดรสสีขาวดูราบเรียบไม่ได้โดดเด่นอะไร แต่ด้วยความที่เป็นผู้หญิงที่สวยอยู่แล้วไม่ว่าจะสวมใส่ชุดไหนก็จะดูโดดเด่น
"ใส่ชุดนี้ก็แล้วกัน"
เธอรีบจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แต่งแต้มเครื่องสำอางลงบนใบหน้าพอให้ดูดี จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋า และที่วิ่งลงไปหาชายหนุ่มที่รออยู่ในห้องรับแขกชั้นล่าง
"พร้อมแล้วค่ะ"
"ไปสิ"
ไมลส์ขยับตัวลุกขึ้นจากโซฟา ก่อนจะเดินตรงไปหาหญิงสาวที่รออยู่หน้าประตู และเมื่อเข้าไปใกล้ชิดกันเขาก็โอบเอวเธอเอาไว้ ก่อนจะพากันเดินไปขึ้นรถตู้คันหรูที่สตาร์ทรออยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าคฤหาสน์
"อยู่ที่บ้านนี้เบื่อมากเลยเหรอ"
"ก็นิดหน่อยค่ะมันไม่มีอะไรให้ทำนี่นา"
หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มเลิกคิวด้วยความแปลกใจ จู่ ๆ ก็มาถามเรื่องนี้เล่นเอาเธองงไปหมดเหมือนกัน เพราะทุกวันนี้ชายหนุ่มก็ทิ้งให้อยู่แต่ที่บ้านไม่ยอมให้ออกไปไหน สงสัยคงกลัวเธอจะหนีอีกรอบแล้วมั้ง
"อยากหาอะไรทำไหมล่ะ หรือว่าอยากจะเปิดร้านคาเฟ่ สปา เดี๋ยวจะทำให้ จะได้มีอะไรทำไง แล้วก็จะได้มีรายได้ด้วย"
"คุณพูดจริงหรือว่าล้อเล่นคะเนี่ย"
หญิงสาวเอียงคอมองชายหนุ่มด้วยความสงสัย ถึงขั้นจะเปิดธุรกิจให้ทำเลยเหรอ ทำไมเธอถึงรู้สึกระแวงว่าเขามีจุดประสงค์อะไรบางอย่างหรือเปล่า
"คุณไม่ได้หวังอะไรจากหนูใช่ไหม"
นายใหญ่แห่ง Pandorica ถึงกับกุมขมับเมื่อถูกสงสัยในความหวังดี ก็แค่เห็นว่ารู้สึกเบื่อในการอยู่ที่บ้านคนเดียวก็เลยจะหาอะไรให้ทำ กลับมองว่าเขาหวังผลประโยชน์ซะอย่างนั้น
"ฉันจะไปหวังอะไรจากเธอล่ะ ทุกวันนี้อยากได้แค่ตัวเธอมานอนกอดทุกคืนแค่นั้นแหละ อย่างอื่นไม่ได้ต้องการอะไรทั้งนั้น"
"ก็แล้วไป"
"สรุปว่าอยากจะทำธุรกิจอะไร ไหนบอกมาซิเดี๋ยวจะให้โรเจอร์ไปจัดการให้"
หญิงสาวนิ่งเงียบไปอย่าใช้ความคิด คนอย่างเธอผู้ซึ่งไม่ได้มีความหวานเหมือนผู้หญิงคนอื่น ทำงานเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาตั้งแต่ไหนแต่ไร จะให้ไปเปิดคาเฟ่ หรือว่าเกี่ยวกับความสวยความงามก็คงจะไม่ไหว เพราะฉะนั้นเอาสิ่งที่ชอบดีกว่า
"อยากเปิดสนามยิงปืนค่ะ"
"หา... เธอว่าไงนะ"
"หนูบอกว่าอยากเปิดสนามยิงปืนค่ะ"