ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
รัก,มาเฟีย,สายลับ,พระเอกคลั่งรักมาก,นางเอกปล้นเก่ง,โรมานซ์,หลงเมีย,Spy,รักเมีย,พระเอกรวยมาก,ฟีลกูด/feelgood,ไม่มีนอกกายนอกใจ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![นายใหญ่ปราบเด็ก [Mafia Pandorica] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JCYNTJG63Y9WV2FEPHSD80FV/cover/01JCYNTJG63Y9WV2FEPHSD80FV-1731901344263 "นายใหญ่ปราบเด็ก [Mafia Pandorica] โดย Fortune_289 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
ผู้แต่ง
Fortune_289
เรื่องย่อ
ยอมเสียความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับเงิน และของมีค่าเกือบ 20 ล้านบาทกะว่าถึงฝั่งจะชิ่งหนี ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกผลักให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง
"ว่าไงเมียจ๋า มาหาผัวถึงที่เลยเหรอ"
'ซวยแล้วไง...โอ๊ยยยยย!'
ไมลส์ เวลลีย์ นายใหญ่แห่ง Pandorica เจ้าของธุรกิจเรือสำราญ มีท่าเรือเป็นของตัวเอง ร่ำรวยเป็นเจ้าของธุรกิจหลานแสนล้าน เขาชอบปาร์ตี้นั่งมองลูกค้าสาวสวยที่ร่ายรำอยู่บนเรือสำราญราคาแพง แต่ทว่าวันหนึ่งกลับไปหลงเด็กเสิร์ฟบนเรือของตัวเองเสียอย่างนั้น
"สวยวะ...!"
"กูอยากได้..."
"กูจะเอา..."
ใบพัด พัชชาภา ดรุณากิจ สายลับสาวสวยสุดเซ็กซี่ ภายนอกเธอเป็นคนธรรมดา และไม่มีใครรู้ว่าหญิงสาวประกอบอาชีพอะไร แต่แล้ววันนึงความซวยก็มาเยือนเมื่อบ้านที่อาศัยอยู่กำลังจะถูกยึด อย่าเพิ่งมารู้ความจริงว่าคุณพ่อเอาไปจำนองเพื่อมาใช้หนี้พนันจนหมดตัว
"แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน ทำไมพ่อทำแบบนี้ล่ะ หนูอุตส่าห์หาเงินมาจุนเจือครอบครัว ไม่คิดเลยว่าพ่อจะทำแบบนี้"
"แล้วฉันจะไปหาเงินจากไหนมาไถ่บ้านเนี่ย โอ๊ย...! ทำไงดีเนี่ย"
"มีงานให้หนูทำไหม ร้อนเงินอะ"
"มี... ถ้าสำเร็จเอาเงินไปเลย 2 ล้านบาท"
"2 ล้านบาท! งานอะไรทำไมเงินดีแบบนี้"
"ฆ่าคน"
คำเตือน...
มีเนื้อหารุนแรง คำหยาบ มีการใช้อาวุธ
ไม่มีนอกกายนอกใจ ไม่มีทำร้ายร่างกาย
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน...!!
นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของ ไรท์ พสุมันตรา
ห้ามนำไปคัดลอกหรือดัดแปลงเด็ดขาด
หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้
ฝากกดติดตามและเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะคะ
ขอบคุณที่สนับสนุนการมาตลอด 🙏
ไมลส์ดูอึ้งไปไม่น้อยที่หญิงสาวอยากจะเปิดสนามยิงปืน ทั้งที่ผู้หญิงปกติเขาจะอยากเปิดธุรกิจเกี่ยวกับความสวยความงามซะมากกว่า หรือไม่อย่างนั้นก็เป็นร้านอาหารหรูหรา คาเฟ่น่ารักเอาไว้ให้ลูกค้ามาถ่ายรูป ทำไมยัยคนนี้มันแหวกไปจากผู้หญิงคนอื่นกันนะ
"คิดอะไรอยู่จะเปิดสนามยิงปืน"
"ทำไมคะ ใบพัดชอบยิงปืนนี่นา คุณรู้หรือเปล่าว่าใบพัดเป็นนักแม่นปืนเลยนะ มีใบอนุญาตพกพา แล้วก็ซื้อขายด้วย อุ๊ย!"
หญิงสาวถึงกลับรีบเอามือปิดปากของตัวเองเอาไว้ เนื่องจากว่าเธอยังไม่เคยบอกใครว่าตัวเองทำงานอะไร แล้วถ้าเกิดว่าคนรอบข้างรู้ว่าเธอยิงปืนเก่งแถมยังมีใบอนุญาตพกพา ต้องถูกสงสัยแน่เลย
"โรเจอร์เปิดสนามยิงปืนต้องทำยังไงบ้าง"
"รายละเอียดยิบย่อยเยอะครับเพราะว่ากฎหมายค่อนข้างจะเข้มงวด จะต้องถูกตรวจสอบจากหลายสถาบัน ไหนจะต้องขออนุญาตหน่วยงานที่เกี่ยวข้องอีก ถ้าเกิดว่านายหญิงอยากทำจริง ๆ อาจจะต้องใช้เวลานานอยู่ครับ แต่ระดับนายใหญ่น่าจะใช้เวลาไม่นาน"
ด้วยความที่เป็นมาเฟียที่มีอิทธิพล ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องให้ความยำเกรงเขาอยู่ไม่น้อย แค่เพียงเอ่ยปากพวกนั้นก็คงจะจัดการให้โดยเร็ว ก็อย่างว่าแหละอำนาจเงินมันหอมหวาน ใครจะไม่อยากได้บ้างล่ะ
"ถ้าอยากทำเดี๋ยวจะจัดการให้"
"ค่ะ"
หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มด้วยความแปลกใจไม่น้อย ว่าทำไมเขาถึงไม่ถามต่อว่าทำไมเธอถึงยิงปืนแม่น แถมยังมีใบอนุญาตพกพาอาวุธด้วย
"ทำไมมองแบบนั้นล่ะ มีอะไรสงสัยเหรอ"
"หนูแค่แปลกใจว่าทำไมคุณถึงไม่ถามว่าทำไมหนูถึงยิงปืนแม่น แถมยังมีใบอนุญาตพกพาอาวุธด้วย"
"ก็ไม่แปลกนี่ ถ้ามันเป็นความชอบโดยส่วนตัว คนปกติเขาก็ทำได้กันทั้งนั้นแหละ หรือว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นที่จะบอก"
ชายหนุ่มจ้องมองเข้าไปยังแววตาของหญิงสาวอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ เอาจริงเขาก็พอรู้แหละว่าเธอมีประวัติความเป็นมายังไง เพราะโรเจอร์ไปจัดการสืบให้เรียบร้อยหมดแล้ว แต่เขาก็ยังมองไม่เห็นว่ามันเป็นปัญหาอะไร แล้วถ้าเธออยากจะบอกเมื่อไหร่ก็คงจะบอกเอง อีกอย่างเขาก็ไม่ได้ซีเรียสแล้ว เพราะหลังจากที่เธอใช้ชีวิตอยู่คฤหาสน์หลังนี้ ก็จะไม่มีโอกาสได้กลับไปทำงานเป็นสายลับเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายอีก
"ไม่มีค่ะ ว่าแต่โอมากาเสะเนี่ยเราจะไปกินที่ไหนเหรอคะ"
เธอรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะไม่อยากให้เขาเซ้าซี้ถามเรื่องส่วนตัว ชายหนุ่มเอนตัวลงพิงกับเบาะรถ มือข้างที่ว่างก็โอบรอบเอวหญิงสาวเอาไว้ ก่อนจะตอบคำถามของผู้หญิงข้างกาย
"ร้านดังระดับประเทศ เคยกินไหมล่ะ"
"ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยกินโอมากาเสะเลยค่ะ มันแพงมากเลยนะแต่ว่าถ้าคุณเป็นคนเลี้ยงก็โอเคค่ะ"
หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างตื่นเต้น อะไรที่ไม่เคยมี หรือแม้แต่อะไรที่ไม่เคยได้กิน ในช่วงเวลาที่อยู่กับนายใหญ่แห่ง Pandorica เธอจะได้รู้จักกับสิ่งนั้นแทบทุกอย่าง สุขสบายขนาดนี้เธอจะหนีจากเขาไปทำไมกันล่ะ คราวซวยในตอนนี้ก็คือเธอจะทำยังไงเพื่อที่จะยกเลิกภารกิจที่รับมอบหมายมา เพราะถ้าให้ทำร้ายเขาเธอทำไม่ลงจริง ๆ
"เธอนี่มันจริง ๆ เลยนะ ถ้าอยากจะกินอะไรก็บอก ฉันไม่ได้ใจร้ายกับเธอสักหน่อย เห็นไหมล่ะอยู่ด้วยกันเคยขัดใจที่ไหน อยากได้อะไรก็ยอมตลอด"
"ทวงบุญคุณหรือไงคะ ชิ~~"
หญิงสาวบ่นออกมาก่อนจะโน้มตัวเข้าไปซบอยู่ตรงไหล่กว้างของชายหนุ่ม มันเป็นความรู้สึกพิเศษที่เธอไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน ถึงแม้ว่าตอนเจอกันครั้งแรกเราสองคนไม่ได้ญาติดีกันเหมือนคนปกติ แต่ทว่าเวลาผ่านไปเขาก็พิสูจน์แล้วว่าเขาทำอย่างที่พูดได้จริง ๆ
"ทวงบุญคุณอะไรกันล่ะ แค่จะบอกว่าอยากทำอะไรก็ทำฉันไม่ได้ว่าอะไร แล้วตกลงอยากจะเปิดสนามยิงปืนแบบไหน"
"แล้วคุณคิดว่าหนูควรจะเปิดแบบไหนล่ะ"
"ก็มีแบบในร่ม กลางแจ้งก็ได้ แล้วแต่สิว่าอยากจะได้ประมาณไหน แต่ก็ต้องได้รับการตรวจสอบทั้งหมด เพราะว่าการเปิดสนามยิงปืนค่อนข้างอันตราย และก็ไม่ได้จะทำกันได้ง่าย ๆ"
หญิงสาวทำหน้าลังเลอยู่ไม่น้อย ตัวของเธอเองก็มีอะไรบางอย่างพี่อยากจะทำมากมาย แต่ทว่าการยิงปืนเป็นความชอบ เป็นสิ่งที่ถนัดที่สุดในชีวิต ถ้าเธอจะต้องไปเปิดคาเฟ่ หรือร้านอาหารที่ตัวเองไม่ถนัด ก็ไม่รู้ว่าจะดูแลได้ดีหรือเปล่า
"แต่ว่าหนูอยากทำนะคะ ไม่เกินความสามารถของนายใหญ่แห่ง Pandorica หรอก ยังไงคุณก็ต้องทำสนามยิงปืนให้หนู"
"รู้แล้วน่า มันไม่ใช่ปัญหาหรอกเรื่องนั้น แต่อาจจะต้องใช้เวลาพอสมควร หรือว่าจะไปเซ้งจากสนามยิงปืนที่มีอยู่แล้วล่ะ อันนี้ง่ายกว่านะ"
"ความคิดดีนะคะเนี่ย ทำไมคุณถึงฉลาดจัง"
หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาก็จะหยิบโทรศัพท์ลองกดดูสนามยิงปืนที่มีชื่อเสียงในประเทศ แต่ละที่ก็จะมีจุดที่เป็นเอกลักษณ์ ส่วนเธอถ้าอยากจะฝึกยิงปืนก็ไปเพียงแค่ไม่กี่ที่หรอก
"ตั้งแต่อยู่กับฉันมา เธอมีเงินเก็บอยู่เท่าไหร่แล้วล่ะ พอจะสร้างเนื้อสร้างตัวได้หรือยัง"
ชายหนุ่มโอบรอบเอวผู้หญิงที่อยู่ข้างกายก่อนจะเอ่ยถามติดตลก ปล้นเงินเก่งไม่ไหว อะไรก็เป็นเงินเป็นทองไปหมดเมื่อมีโอกาส เขาลองนับดูตั้งแต่ที่อยู่ด้วยกันมา เธอน่าจะมีเงินเก็บ 30 กว่าล้านแล้วมั้ง ถ้าได้สนามยิงปืนมาอีก สบายไปทั้งชาติไม่ต้องทำงานทำการอะไรแล้ว
"ทำไมคนต้องพูดประชดประชันหนูด้วยเนี่ย คนเราก็ต้องระมัดระวังตัวเองหรือเปล่าคะ คุณเองก็ไม่รู้ว่าจะทิ้งหนูไปเมื่อไหร่ อย่างน้อยมีติดตัวไว้บ้างจะได้ไม่ต้องลำบาก"
"แล้วอะไรที่เธอคิดว่าฉันจะทิ้งล่ะ"
"จะไปรู้ได้ยังไงคะ อยู่กันนานไปคุณอาจจะเบื่อหนูก็ได้ ถึงตอนนั้นหนูก็ไม่รู้จะไปทำงานทำการอะไร ก็ตอนที่อยู่ที่นี่คุณก็ไม่ให้หนูทำงาน เพราะฉะนั้นก็ต้องหาความมั่นคงให้ตัวเองไว้ก่อน คุณต้องภูมิใจนะที่ได้หนูเป็นเมียน่ะ"
"ภูมิใจยังไง"
เขายังคงเอ่ยถามหญิงสาวไม่หยุด อะไรที่ทำให้เธอคิดว่าเขาต้องภูมิใจในการได้เธอเป็นเมีย เพราะตั้งแต่อยู่ด้วยกันมามีแต่ปล้นเงินผัวไม่หยุด ลีลาบนเตียงก็พอไหว ข้อดีก็คงมีอยู่แค่นี้แหละ ที่เหลือเอาเปรียบเขาสุด ๆ
"ก็หนูสวยไง"
"แค่นี้..."
"ใช่ค่ะ แค่หนูสวยก็เพียงพอแล้ว"
"OK... ถ้าอย่างนั้นฉันภูมิใจก็ได้"
"คิคิ น่ารักที่สุดเลยค่ะ"