สโมสรหลังเมรุ (The Cemetery Club) - เรื่องที่ 18 พี่สุดสวยแห่งหอใน โดย ท่าเพชร @Plotteller

รวมเรื่องสั้นสยองขวัญ ถวิลหาอดีต คิดถึงปัจจุบัน หลอนไปในอนาคต เพราะความตายมิใช่จุดจบ แต่เป็นจุดเริ่มต้นแห่งความสยองขวัญ

สโมสรหลังเมรุ (The Cemetery Club) - เรื่องที่ 18 พี่สุดสวยแห่งหอใน โดย ท่าเพชร @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ลึกลับ,เรื่องสั้น,ระทึกขวัญ,ดราม่า,ย้อนยุค,ผึ,สยองขวัญ,ผี,ดราม่า,ลึกลับ,ย้อนยุค,ชนบท,วัด,เรื่องเล่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

ท่าเพชร

เรื่องย่อ

ผีมีจริงหรือไม่?

คนเราตายแล้วไปไหน?

สโมสรหลังเมรุ(Cemetery Club) มีจุดกำเนิดจากการได้รับแรงบันดาลใจจากได้ฟังเรื่องผี เรื่องวิญญาณ ทว่าจุดเริ่มต้นที่แท้จริงเกิดจากพระภิกษุกลุ่มหนึ่งสนทนาแลกเปลี่ยนประสบการณ์เรื่องเร้นลับทั้งประสบพบเจอเอง ได้ยินได้ฟังมาในระหว่างรอสวดมาติกาบังสุกุลศพในช่วงบ่ายและระหว่างรอสวดพระอภิธรรม 7 คัมภีร์ในงานพิธีศพ บางคนอาจจะมองว่าการฟัง การอ่าน การชมเรื่องผีเป็นเพียงแค่ความบันเทิงเท่านั้น สำหรับผมเรื่องผีเป็นเรื่องที่มีเสน่ห์ชวนน่าหลงใหล มีคุณค่าอยู่ในตัวของมันเอง เราอยากจะรู้ว่าประเทศนั้นประเทศนี้มีความเชื่อค่านิยม วัฒนธรรมที่สะท้อนอัตลักษณ์ตัวตนของประเทศนั้นๆ ผ่านการศึกษาเรื่องผี ผ่านคติความเชื่อในโลกหลังความตายได้ เรื่องผีบางเรื่องมีคติสอนใจซ่อนอยู่ มนุษย์ที่ตายไปแล้วไปสู่ภพภูมิที่ตนเองควรไป ยังวนเวียนอยู่กับมนุษย์เพราะความต้องการของเขา เธอทั้งหลายยังไม่บรรลุ ไม่ว่าจะเป็นการทวงความยุติธรรมให้แก่ตน การสั่งเสียอำลาคนที่เรารัก การใช้ตนเองเป็นธรรมทาน หรือแม้กระทั่งเป็นประจักษ์พยานในการแสดงผลของการทำความดีและผลของการทำชั่ว เรื่องผีบางเรื่องสะท้อนสภาพสังคมในแต่ละยุคอย่างเรื่อง นางนวล สะท้อนให้เห็นสภาพสังคมไทยในสมัยรัชกาลที่ 7 ที่มีความเหลื่อมล้ำระหว่างชนชั้นปกครองกับชนชั้นสามัญชนคนธรรมดา แม้จะมีการเลิกทาสมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 แต่ผู้คนมากมายก็ยังคงตกเป็นทาสของอำนาจเงิน อย่าง ซ่องเจ๊เนาและซุ้มยาดองยายนี สะท้อนสภาพบ้านเมืองของอำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานีในยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 2

สารบัญ

เนื้อหา

เรื่องที่ 18 พี่สุดสวยแห่งหอใน

นักศึกษาชั้นปีที่ 1 ทุกคนต้องเข้ามาอยู่หอในนี่คือกฎระเบียบของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ หอในที่นี้มีอาณาเขตกว้างขวาง มีหลากหลายหอเก่าใหม่คละเคล้ากันไป ด้วยภูมิศาสตร์ของหอในตั้งอยู่เชิงเขาเหลื่อมล้ำกัน สภาพอากาศที่เย็นสบายแทบทั้งปี ทิวทัศน์งดงามมองออกไปเห็นแมกไม้เขียวขจีสุดลูกหูลูกตา เห็นเขาหนอง ภูเขาสูงที่สุดของเทือกเขาหลวงสูงตระหง่านสีเงิน มีทะเลหมอกให้ชมในยามเช้าดูกันเป็นปีไม่เคยมีเบื่อตา มีนักศึกษามากมายจากบ้านมาจากพ่อแม่มาอยู่ด้วยกัน มีเรื่องราวมากมายสุขทุกข์สนุกสนานและรวมไปหลอนสยองขวัญไปด้วยกัน

ใจกลางของหอในมีต้นตะเคียนต้นหนึ่งยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ ตรงโคนต้นตะเคียนมีผ้าแพรหลากสีสันผูกรัดล้อมรอบอยู่ แค่ได้ยินแค่ได้เห็นต้นตะเคียนก็ขนลุกซู่แล้ว ที่มาของเรื่องจากหอในส่วนหนึ่งก็มาจากผีนางตะเคียนยุคสมัยที่ไม่ยอมใส่ชุดไทยสไบเฉียงแต่กลับปรากฏตัวในรูปลักษณ์ของหญิงสาวผิวขาวหยวก หน้าตาสะสวย ผมยาวดำขลับ สวมชุดขาวทั้งชุด ชาวจึงเรียกผีสาวแม่ตะเคียนตนนี้ว่า พี่สุดสวย ผมขอรวบรวมเรื่องราวการมาปรากฏตัวของพี่สุดสวยในรูปแบบต่างๆ ตามที่ได้รับฟังมา

บิว รหัสนึกศึกษา 47 เล่าให้ฟังว่า เป็นเรื่องที่เขาจำขึ้นใจได้เลย เมื่อย้ายเข้าหอในครั้งแรก ไม่ขอบอกว่าอยู่หอไหนและห้องอะไรก็แล้วกัน ค่ำคืนนั้นหลังจากทำความรู้จักเพื่อนๆ ได้เพื่อนใหม่มาเต็มกระบุงโกย บิวอาบน้ำอาบท่าเข้านอนตามปกติและไม่ลืมสวดมนต์

“ลูกมาอยู่ที่นี่จากบ้านถิ่นฐานมาเพื่อเรียนหนังสือหาความรู้ ขอฝากเนื้อฝากตัวกับท่านเจ้าที่เจ้าทาง เจ้าป่าเจ้าเขา ลูกมาดีไม่ได้มาร้าย ขอลูกได้นอนหลับสบายไร้กังวลในทุกค่ำคืนด้วยเถิด” บิวอธิษฐานอยู่ในใจแล้วล้มตัวลงนอน ไม่ทราบว่านานเท่าไหร่ บิวลืมตาตื่นขึ้นมาพบว่าพี่สุดสวยมายืนกุมมือเขาอยู่ข้างๆ เตียงค่อนไปทางหัวเตียง เขารู้สึกตกใจกลัวเพราะรู้โดยสัญชาตญาณว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนอย่างแน่นอน บิวเอื้อมจะไปหยิบพระที่หัวเตียง

“ไม่ต้องหยิบหรอก ฉันไม่กลัว” พี่สุดสวยบอกผ่านจิต

บิวเปลี่ยนมาเป็นเรียกรูมเมทให้ตื่น เขาทั้งตบ ตี ถีบเพื่อนรูมเมทแต่เพื่อนเจ้ากรรมไม่รู้สึกตัวตื่นเลยสักนิด ทั้งๆ ที่นอนอยู่ข้างกัน

ไม่ต้องกลัวฉันหรอกนะ ฉันแค่มาขอบใจที่แผ่เมตตาให้แก่ฉัน ถ้ามีปัญหาเรื่องใดบอกฉันได้ ฉันจะช่วยเท่าที่จะช่วยได้” พี่สุดสวยบอกถึงจุดประสงค์การมาของเธอ

“อย่าทำไรผมเลยครับ ผมกลัว ไปเถิดครับ” บิวสื่อสารกับพี่สุดสวย อีกครู่หนึ่งพี่สุดสวยก็หายตัวไป บิวนอนหลับจนถึงเช้า เช้ามาหลังจากตื่นนอนก็เล่าเหตุการณ์ที่เผชิญหน้ากับพี่สุดสวยให้เพื่อนฟัง

“เราไม่รู้สึกอะไรเลยนะบิว” เพื่อนรูมเมทบอก “เราหลับสบายเลย”

หลังจากนั้นบิวไปทำบุญอุทิศกุศลให้พี่สุดสวย นับจากนั้นบิวไม่เคยเจอพี่สุดสวยอีกเลยจนเรียนจบจากมหาวิทยาลัย