สโมสรหลังเมรุ (The Cemetery Club) - เรื่องที่ 19 นอนกลางขวัญผวา โดย ท่าเพชร @Plotteller

รวมเรื่องสั้นสยองขวัญ ถวิลหาอดีต คิดถึงปัจจุบัน หลอนไปในอนาคต เพราะความตายมิใช่จุดจบ แต่เป็นจุดเริ่มต้นแห่งความสยองขวัญ

สโมสรหลังเมรุ (The Cemetery Club) - เรื่องที่ 19 นอนกลางขวัญผวา โดย ท่าเพชร @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ลึกลับ,เรื่องสั้น,ระทึกขวัญ,ดราม่า,ย้อนยุค,ผึ,สยองขวัญ,ผี,ดราม่า,ลึกลับ,ย้อนยุค,ชนบท,วัด,เรื่องเล่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

ท่าเพชร

เรื่องย่อ

ผีมีจริงหรือไม่?

คนเราตายแล้วไปไหน?

สโมสรหลังเมรุ(Cemetery Club) มีจุดกำเนิดจากการได้รับแรงบันดาลใจจากได้ฟังเรื่องผี เรื่องวิญญาณ ทว่าจุดเริ่มต้นที่แท้จริงเกิดจากพระภิกษุกลุ่มหนึ่งสนทนาแลกเปลี่ยนประสบการณ์เรื่องเร้นลับทั้งประสบพบเจอเอง ได้ยินได้ฟังมาในระหว่างรอสวดมาติกาบังสุกุลศพในช่วงบ่ายและระหว่างรอสวดพระอภิธรรม 7 คัมภีร์ในงานพิธีศพ บางคนอาจจะมองว่าการฟัง การอ่าน การชมเรื่องผีเป็นเพียงแค่ความบันเทิงเท่านั้น สำหรับผมเรื่องผีเป็นเรื่องที่มีเสน่ห์ชวนน่าหลงใหล มีคุณค่าอยู่ในตัวของมันเอง เราอยากจะรู้ว่าประเทศนั้นประเทศนี้มีความเชื่อค่านิยม วัฒนธรรมที่สะท้อนอัตลักษณ์ตัวตนของประเทศนั้นๆ ผ่านการศึกษาเรื่องผี ผ่านคติความเชื่อในโลกหลังความตายได้ เรื่องผีบางเรื่องมีคติสอนใจซ่อนอยู่ มนุษย์ที่ตายไปแล้วไปสู่ภพภูมิที่ตนเองควรไป ยังวนเวียนอยู่กับมนุษย์เพราะความต้องการของเขา เธอทั้งหลายยังไม่บรรลุ ไม่ว่าจะเป็นการทวงความยุติธรรมให้แก่ตน การสั่งเสียอำลาคนที่เรารัก การใช้ตนเองเป็นธรรมทาน หรือแม้กระทั่งเป็นประจักษ์พยานในการแสดงผลของการทำความดีและผลของการทำชั่ว เรื่องผีบางเรื่องสะท้อนสภาพสังคมในแต่ละยุคอย่างเรื่อง นางนวล สะท้อนให้เห็นสภาพสังคมไทยในสมัยรัชกาลที่ 7 ที่มีความเหลื่อมล้ำระหว่างชนชั้นปกครองกับชนชั้นสามัญชนคนธรรมดา แม้จะมีการเลิกทาสมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 แต่ผู้คนมากมายก็ยังคงตกเป็นทาสของอำนาจเงิน อย่าง ซ่องเจ๊เนาและซุ้มยาดองยายนี สะท้อนสภาพบ้านเมืองของอำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานีในยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 2

สารบัญ

เนื้อหา

เรื่องที่ 19 นอนกลางขวัญผวา

เอ (นามสมมุติ) เล่าให้ฟังว่าเมื่อตอนเข้าเรียนปี 1 พักอยู่หอใน ห้องพักของเอทัศนียภาพดีเยี่ยมเปิดประตูระเบียงหลังห้องพบเจอต้นตะเคียน เอหลอนจนแทบไม่อยากจะเปิดประตูหลังห้องเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์เลย ก่อนจะเข้าหอพักได้ตกลงกับเพื่อนรูมเมทถึงเรื่องที่หลับที่นอนเพราะในห้องมีเตียง 2 ชั้น เพื่อนขอว่านอนเตียงล่าง เอเสียสละนอนเตียงบนให้ไปโดยปริยาย เหตุการณ์ทุกอย่างในชีวิตของเอดำเนินไปอย่างปกติดี จนกระทั่งหลังเปิดภาคเรียนมาได้ 2 สัปดาห์ ในวันหนึ่งหลังจากเอเรียนภาคเช้าจบ และช่วงบ่ายไม่มีเรียนจึงกลับมาห้อง มานอนพักผ่อนเพราะห้าโมงเย็นมีกิจกรรมประชุมเชียร์ต้องมารวมตัวที่ลานหอก่อนจะเดินเท้าลงเขาร่วมกับเพื่อนๆ ไปทำกิจกรรมที่หอประชุม เอปีนขึ้นไปงีบหลับเอาแรง นอนได้สักพักรู้สึกขยับเขยื้อนตัวไม่ได้ เอเห็นลางๆ ว่าประตูห้องเปิดมีผู้หญิงใส่ชุดนักศึกษาเดินเข้ามานั่งอยู่เตียงล่าง ครู่หนึ่งประตูห้องเปิดอีกรอบ มีผู้หญิงนักศึกษาอีกคนเข้ามานั่งที่โต๊ะอ่านหนังสือ ตำแหน่งโต๊ะนั้นหันหลังเตียงสองชั้น ทั้งสองสาวที่เพิ่งเข้ามาพูดคุยกันจ๊อกแจ๊กจอแจ เอพยายามเรียกให้เพื่อนสองคนช่วยเหลือแต่สองคนนั้นไม่ได้ยินเสียงที่เธอเรียก เอพยายามดิ้นรนแต่ไม่เป็นผล ผ่านไปนานมาก จนเมื่อประตูห้องเปิดอีกครั้ง ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ เพื่อนรูมเมทกลับเข้ามาห้องจริงๆ แต่มาแค่คนเดียว แล้วเพื่อนสองคนที่เข้ามาก่อนหน้าหายไปไหนกัน มันเกิดคำถามอยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำ ตั้งแต่มันเกิดอะไรขึ้นกัน สองคนนั้นเป็นใครมีตัวตนจริงไหม สองคนนั้นหายไปไหน ได้แต่เก็บงำความสงสัยเอาไว้ และเกิดการทดลองที่เอาความกลัวเป็นเดิมพัน จากการทดลองพบว่าหากนอนบนเตียงในช่วงบ่ายจนถึงตะวันตกดิน แอนจะมีอาการเหมือนคนถูกผีอำขยับตัวเองไม่ได้ นอนแน่นิ่งเป็นผักบนเตียงชั้นสอง ทว่านอนบนเตียงชั้นสองในเวลาอื่นอย่างตอนกลางคืนจะนอนหลับเป็นปกติหรือในช่วงบ่ายจะนอนเล่นนอนหลับเอาจริงเอาจังต้องมานอนบนพื้นกลางห้องแล้วปลอดภัย แต่มีอยู่เหตุการณ์ที่ทำให้เอต้องขอบคุณและกลัว เรื่องมันก็มีอยู่ว่า ช่วงนั้นเป็นช่วงปลายภาคเรียน หลายวิชามีการปิดคอร์สไปบ้างมีเวลาว่างพอควรให้ทบทวนเนื้อหารายวิชาเพื่อเตรียมสอบปลายภาค วันนั้นฝนตกทั้งวันเอนอนอ่านหนังสือแผ่หรากลางห้อง จนบ่ายหลับคาเอกสารประกอบการเรียน เมื่อพลิกตัวนอนหงาย บังเกิดอาการชาขยับตัวไม่ได้แล้วได้เสียงผู้หญิงพูดคุยกัน เอคิดว่าเป็นเพื่อนรูมเมทพูดคุยกับเพื่อนคนอื่นหรือคุยโทรศัพท์แต่ลืมตาไม่ขึ้น

“ห้ามนอนต่อนะ” เสียงใครบางคนพูดข้างหู เพียงเท่านั้นเอตื่นตัวลืมตาขยับตัวได้ พบว่าในห้องมีเออยู่เพียงลำพังเท่านั้น เอนึกออกว่ามีสอบแลปกริ๊งวิชา Biology ตอนหกโมงเย็น เอแต่งตัวไปสอบ นึกขอบใจอะไรก็ตามที่มากระซิบบอกเพราะหากนอนหลับยาวพลาดการสอบไม่มีการสอบย้อนได้แล้ว เอคิดว่าเหตุการณ์ขนลุกในห้องที่เกิดขึ้นกับเอหลายครั้งหลายคราวน่าจะเป็นฝีมือของพี่สุดสวย