[7P]นางร้ายของมาเฟีย - บทที่ 2 คืนวงการ(คิมหันต์ปาริณ) โดย มักกอลลีกลิ่นมิ้นท์ @Plotteller

วิธีเดียวที่พลิกชีวิตจากนางร้ายตกอับฉาวโฉ่กลับไปเป็นนางร้ายตัวแม่ มีเพียงแค่เป็นคู่นอนของมาเฟียตระกูลคีนเท่านั้นเอง แต่ระวังหน่อยล่ะ เขาว่ากันว่า ไม่มีคู่นอนคนไหนทนความฮาร์ดคอร์ของพวกเขาได้สักเท่าไหร่

[7P]นางร้ายของมาเฟีย - บทที่ 2 คืนวงการ(คิมหันต์ปาริณ) โดย มักกอลลีกลิ่นมิ้นท์ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-หญิง,ไทย,sex group,sextoy,นางร้าย,มาเฟีย,7P,อีโรติก,NSFW,PWP,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 2 คืนวงการ(คิมหันต์ปาริณ)

"ต้นเดือนหน้า ทุกงานที่คุณถูกแคนเซิลไป จะกลับมาเหมือนเดิม ระหว่างนี้ก็พักผ่อนให้เต็มที่นะครับ"คำพูดของแอนดริวในวันที่ขับรถมาส่งหล่อนที่หน้าบ้านยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ถ้าเทียบกับสภาพทุลักทุเลตอนถูกปาลที่ออกมารอพยุงทั้งๆที่หัวยุ่งเหยิงและหน้าบึ้งตึงก็อาจจะนับว่าคุ้มค่ากับการแลกเปลี่ยน ถึงจะถูกพี่สาวต่างแม่บ่นร่ายยาวประหนึ่งแม่คนที่สามก็ตามที ทำไงได้ล่ะ หล่อนไม่อยากทิ้งความฝันของหล่อนนี่ และนั่นเป็นทางเดียวที่จัดการทุกอย่างได้อย่างง่ายดาย อย่างน้อย คีนที่มีอำนาจระดับต้นๆของโลก คงช่วยจัดการกับสิ่งที่หล่อนต้องเจอได้ไม่ยากนัก เพราะทุกการกลั่นแกล้งนั่น มันมากกว่าแค่จะเป็นฝีมือนางเอกที่ไต่เต้ามาจากชนชั้นล่างๆลงไปจะทำได้ คนที่ใส่ความหล่อนได้ขนาดนั้น ต้องมีอิทธิพลพอสมควรแน่ๆ เผลอๆอาจจะมีมากพอที่จะงัดกับพ่อของหล่อนด้วยซ้ำ ถึงได้กล้าทำเรื่องอย่างนั้นได้อย่างไม่เกรงกลัวกันตั้งแต่ต้น ซึ่งหล่อนคงต้องรอให้คนของคิมหันต์ตามสืบอีกสักพักนั่นแหละ

ร่างระหงในชุดเดรสรัดรูปสั้นกุดหมุนไปมาอยู่หน้ากระจก แน่นอนว่าในระหว่างหนึ่งเดือนนี้ ปาริณไม่คิดจะทิ้งเวลาเหล่านั้นให้เสียไปอย่างเปล่าประโยชน์ หล่อนเลือกที่จะฝึกฝนตนเองเพิ่มขึ้น ดูแลสุขภาพ รวมไปถึงยกกระชับทางรักที่เริ่มมีอาการวูบโหวงที่ถูกลำเนื้อหลากหลายรูปร่างรุมแหกมันจนแทบปิดไม่สนิทให้กลับมากระชับแน่นเปรี๊ยะอย่างที่เคยเป็น พอนึกถึงเรื่องนั้น ใบหน้าสวยก็งอง้ำขึ้นมาฉับพลัน ผู้ชายพวกนั้นแรงเยอะเป็นบ้า แถมเซ็กส์จัดอีกต่างหาก กว่าหล่อนจะผ่านมาได้ เรียกได้ว่าแทบแย่ทีเดียว ถึงตอนนั้นจะรู้สึกหฤหรรษ์เพลิดเพลินไปกับรสรักที่ไม่เคยลิ้มลอง หากแต่พอเสร็จกิจนี่สิ ร่างทั้งร่างแทบจะแหลกสลาย ทั้งปวดเมื่อยเนื้อตัว รูรักทั้งสองด้านช้ำระบม แถมมีกลิ่นคาวคลุ้งเปรอะไปทั้งร่างอีกต่างหาก ถ้าไม่ติดว่าต้องพึ่งพาพวกเขาอยู่ ชาตินี้ทั้งชาติอย่าหวังได้เจอะได้เจอกันอีกเลย

"สวยแล้วจ้าาสวยแล้วว"เสียงยานคางของพี่สาวดังขึ้นจากด้านหลัง ภาพสะท้อนของอีกฝ่ายทำให้อดีตนางร้ายตัวแม่อดที่จะหลุดขำออกมาไม่ได้ อาการบ้าหอบฟางของปาลเป็นสิ่งที่แก้ไม่หายสักครั้ง ยิ่งเกี่ยวน้องสาวอย่างปาริณก็ดูเหมือนจะหนักเข้าไปใหญ่ ข้าวของในมือของหญิงสาวร่างเล็กพะรุงพะรังอย่างกับคนจะย้ายบ้าน นี่ขนาดออกกองในกรุงเทพเท่านั้นนะ ถ้าเป็นต่างจังหวัด หล่อนคงขนบ้านทั้งหลังไปด้วยแน่ๆ

"หอบอะไรนักหนาเนี่ย"อดที่จะสัพยอกไม่ได้ แม้จะได้รับเสียงบ่นกลับมาด้วยเหตุผลว่าเป็นห่วง ไม่อยากให้คนเป็นน้องสาวต้องลำบากอย่างที่เคยเป็นเสียทุกครั้ง

"ก็ของแกทั้งนั้น เสื้อผ้า เครื่องสำอางค์ อาหารเสริม ครีมบำรุง ของกินเล่น ของกินรองท้อง มันก็เหมือนทุกครั้งนั่นแหละ ทั้งหมดก็เพื่อความสะดวกสบายของแกทั้งนั้น ไม่งั้นแกก็ไม่เตรียมอะไรสักอย่าง สักแต่จะหาเอาข้างหน้า ไม่รอบคอบ"ปาลเริ่มร่ายยาวเหยียดเหมือนอย่างเคย ในขณะที่คนเป็นน้องสาวทำเพียงแค่ปล่อยผ่านให้มันไหลออกหูอีกข้างนึงไปเท่านั้น

เสียงรถจอดอยู่หน้าบ้านทำให้บทสาธยายยาวเหยียดต้องจบลงในทันที ปาลวิ่งปรี่ไปที่หน้าต่างเพื่อสังเกตว่าใครที่โผล่หัวมาขัดจังหวะพร่ำบ่นน้องสาวของตนเอง

สิ่งที่ปรากฏแก่สายตาของผู้จัดการสาวคือร่างสูงคุ้นตาก้าวลงมาจากรถคันงาม ชายหนุ่มที่หล่อนมั่นใจว่าเคยเห็นผ่านหน้าข่าวบันเทิงอยู่บ่อยครั้ง เขาคือ คิมหันต์ คีน คนนั้นแน่ๆ สังเกตได้จากผมยาวละต้นคอสีดำสนิทกับเครื่องหน้าสวยหวานอย่างหนุ่มเอเชีย หญิงสาวมั่นใจแบบนั้น

"แกนัดคุณคิมหันต์มาเหรอ?"เอ่ยถามน้องสาวพร้อมถลึงตา เตรียมจะบ่นอีกคำรบด้วยความเป็นห่วงตามประสา ทว่าครานี้คนเป็นน้องรู้ทันเสียก่อน

"ไปละนะ บรั๊ยยย"ปาริณรีบวิ่งลงจากห้องทันทีที่เสียงออดดังขึ้น หญิงสาวเปิดประตูบ้านและพุ่งไปที่ประตูใหญ่อย่างรวดเร็ว

"มารับฉันหรือคะ? รีบไปกันเถอะค่ะ"คว้าแขนแกร่งของอีกฝ่ายกึ่งจูงกึ่งลากไปยังรถคันงาม แทบจะอุ้มชายหนุ่มยัดเข้าไปที่นั่งฝั่งคนขับเสียด้วยซ้ำ

"คุณดูรีบแปลกๆนะ"คิมหันต์อดที่จะเอ่ยท้วงออกมาไม่ได้ ท่าทางร้อนรนของปาริณมันชวนให้นึกสงสัยขึ้นมา ทำไมหล่อนต้องรีบร้อนออกมาโดยไม่รอผู้จัดการส่วนตัวกันล่ะ

"ปาลขี้บ่นค่ะ ไม่อยากฟัง บางครั้ง ยัยนั่นห่วงฉันเกินไปจนลืมดูแลตัวเองอยู่บ่อยๆ ใช้ไม่ได้เลยนะคะ"แผ่นหลังเล็กเอนพิงกับเบาะ หล่อนจงใจปรับมันให้เอนลงเล็กน้อยเพื่อหลับพักสายตา

"มีน้องสาวสวยขนาดนี้ เป็นผมก็คงจู้จี้จุกจิกแบบนั้นเหมือนกัน"เขาเหลือบมองใบหน้างามที่แต้มเครื่องสำอางค์เสียจนฉ่ำวาว ไม่ว่าจะในตอนไหน หน้าสดหรือหน้าแน่น ปาริณก็ยังคงทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงอยู่ร่ำไป

"ใครจะกล้าเป็นน้องสาวคุณล่ะคะ กลัวสวยสู้พี่ชายไม่ไหว"ปากสวยยกยิ้ม แม้จะไม่ได้เปิดเปลือกตาไปมองอีกฝ่าย แต่ภาพเครื่องหน้าสวยของชายหนุ่มก็ยังคงตราตรึงอยู่ในหัวของหล่อนอยู่ดีนั่นแหละ

"ถ้าไม่กล้าเป็นน้องสาว ตำแหน่งเมียยังว่างอยู่นะครับ เผื่อคุณจะสนใจ"คำพูดของคิมหันต์ทำเอาดวงตาคู่สวยเบิกโพลง ในตอนแรกที่คิดว่าจะพักสายตา กลับกลายเป็นว่ารู้สึกตาสว่างจนหลับไม่ลงเสียได้

"ฮ่ะๆ แค่พูดไปเรื่อยน่ะ อย่าใส่ใจเลยครับ อันที่จริง.... ผมอาจจะแค่อยากลองเล่นกับน้องสาวของคุณดู อยากรู้ว่าพอรีแพร์มาแล้ว มันจะเหมือนครั้งแรกไหม?"เขาพูดราวกับไม่มีอะไร ทว่าในเนื้อความกลับแฝงไปด้วยความลามกและกระสันอยาก และน้ำเสียงพร่านั่นบ่งบอกว่าชายหนุ่มไม่ได้พูดเล่นแน่ๆ

"ไปผ่ามุกออกก่อนเถอะค่ะ แล้วฉันจะพิจารณาอีกที"พูดถึงเม็ดลูกปัดที่ครูดทางรักกับปากทีไรทำเอาน้ำในร่างกายพุ่งกระฉูดสร้างความน่าอายให้หล่อนเสียทุกครั้ง ปาริณก็แทบอยากจะมุดแผ่นดินหนี หากแต่สำหรับคิมหันต์ คงจะต่างออกไป ร่างสูงล็อคประตูเอาไว้แม้รถจะจอดสนิทเมื่อถึงที่หมาย เขาพลิกกายมาคร่อมหญิงสาวเอาไว้

"พิสูจน์ก่อนสิครับว่าคุณไม่ชอบมัน แล้วผมจะไปเอาออกให้"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบและสีหน้าจริงจัง ปลายนิ้วเรียวพันกลุ่มผมช่อหนึ่งม้วนไปมา ดวงตาคู่งามจับจ้องอกอวบลากไล้ลงไปหาเอวคอดและสะโพกผาย โลมเลียราวกับกำลังจับหล่อนเปลื้องผ้าเหลือเพียงร่างกายเปล่าเปลือยไร้ปราการซุกซ่อนสิ่งสงวนทุกส่วนเอาไว้

"คนผีทะเล!!"ปาริณพึมพำกับตนเองเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า เขาปลุกเร้าจนหล่อนพลั้งเผลอปล่อยตัวไปกับสัมผัสวาบหวามเหล่านั้น ร่างกายเจ้ากรรมตอบสนองได้ดีเสียจนน่าชิงชัง ธารน้ำสีใสพุ่งกระฉูดเหมือนอย่างครั้งก่อนๆแม้จะพยายามสะกดกลั้นสักเพียงใดก็ตาม ซ้ำยังถูกปากสวยของคิมหันต์รุกล้ำดูดกลืนหยาดอารมณ์ของตนเองที่คั่งคาภายในโพรงรักจนแห้งเหือดอย่างกับกินน้ำหวานรสโปรดก็ไม่ปาน นั่นทำให้หล่อนเลือกที่จะหลบหน้าอีกฝ่ายในทันทีที่ลงมาจากรถ แค่สบตาก็ร้อนเห่อไปทั้งหน้าด้วยความอับอายเสียแล้ว เห็นหน้าสวยๆแบบนั้น ใครจะไปคิดว่าจะลามกขนาดนั้น

มือสวยหยิบบทขึ้นมาทำความเข้าใจ พอได้รู้จักกัน ถึงได้รู้ว่าธุรกิจในวงการบันเทิง95% ล้วนถูกชักใยโดยคีน นั่นทำให้ ข่าวคาวที่ถูกปลุกปั่น ก็เงียบหาย พร้อมการแก้ต่างที่ชักพาผู้คนให้คล้อยตามได้โดยง่าย ทุกอย่างกลับสู่อุ้งมือของหล่อนง่ายกว่าที่คาดคะเนไว้ เผลอๆ อาจจะง่ายกว่าโทรไปขอให้พ่อช่วยเสียอีก และละครเรื่องนี้ก็เช่นกัน เพราะแบบนั้น คิมหันต์ถึงสามารถเข้ามาในกองถ่ายโดยไม่มีใครสงสัย แต่สิ่งที่ทำให้หญิงสาวหงุดหงิดคงจะหนีไม่พ้นอดีตคนรักกับชู้ที่เดินคลอเคลียกันเข้ามา ทำราวกับร่างกายง่อยเปลี้ย เดินเองไม่ได้เสียอย่างนั้น

ข้าวของพะรุงพะรังถูกโยนลงข้างเก้าอี้ชองปาริณ ร่างบางสะดุ้งโหยงแทบจะในทันที ครั้นเงยหน้าขึ้นก็เจอเข้ากับใบหน้าบูดบึ้งของคนเป็นพี่สาว ไม่ต้องบอกก็พอจะเดาได้ว่าปาลจะงอนสักแค่ไหนที่น้องสาวหนีออกมากับผู้ชายแสนอันตรายอย่างคิมหันต์ คีน

"ปาลจ๋าาาา"กระนั้น ปาริณก็ไม่ได้คิดว่าอาการกระเง้ากระงอดเป็นปัญหาใหญ่สักเท่าไหร่ เพราะหล่อนรู้จักพี่สาวเป็นอย่างดี แค่ออดอ้อนนิดหน่อย ปาลก็ใจอ่อนแล้วล่ะ

"เมื่อกี๊พ่อโทรมา"ปาลถอนหายใจ หญิงสาวไม่คิดจะโกรธหรืองอนน้องสาวได้นานสักเท่าไหร่หรอก ในเมื่อปาริณเป็นเด็กน่ารักถึงเพียงนี้

"เขาถามว่า ทำไมแกถึงไม่โทรหาเขาทั้งๆที่เจออะไรแย่ๆขนาดนั้น เขาจะได้ช่วย"เพียงฟังแค่นั้นก็รู้ถึงเจตนาคนเป็นพ่อได้อย่างดีว่า ไม่ได้คิดจะช่วยตั้งแต่แรก พ่อก็แค่ อยากจะบังคับบงการหญิงสาวทั้งสองได้อย่างเดิมก็เท่านั้น

"แกบอกไปว่าไง?"อดที่จะเอ่ยถามไม่ได้เมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่สู้ดีของพี่สาว

"ก็บอกว่าแกเป็นคนดี สื่อเขารู้ เขาเห็น เขาก็แก้ข่าวให้ แกโตพอที่จะไม่ต้องพึ่งเขาแล้ว พอได้ยินแบบนั้น เขาก็ตัดสายทิ้งไปเลย"ปาลกล่าวราวกับเป็นเรื่องธรรมดาเรื่องหนึ่งเท่านั้น หญิงสาวรีบตัดบทพลางเร่งเร้าให้น้องสาวคร่ำเคร่งกับงานแทน เพราะสำหรับคนอื่น ถ้าพลาดก็แค่พลาด แต่ถ้าเป็นปาริณ ถ้าพลาด นั่นมักจะกลายเป็นความเสียหายเสมอ ทุกคนจะโวยวายใหญ่โต่ราวกับหายนะมาเยือน ทั้งๆที่ไม่ได้ต่างจากการพลาดพลั้งของคนอื่นสักเท่าไหร่ ทั้งหมดนั่น เป็นเพราะการตีหน้าซื่อตาใสของนางเอกดาวรุ่งอย่างวีวี่ทั้งนั้น ทั้งๆที่น้องสาวของหล่อนไม่เคยทำอะไรให้นังเด็กนั้นเลยสักครั้ง

เสียงสั่งคัตดังซ้ำแล้วซ้ำเล่า สร้างความรู้สึกให้ทีมงานเบื้องหลังอยู่ไม่น้อย หากแต่ไม่ทีใครกล้าแสดงอาการไม่พอใจออกมา ถึงแม้ว่างานจะล่าช้าและต้องเสียเวลาไปกับการแสดงที่ไร้บทพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถ้าคนทำพลาดเป็นนางร้ายที่พวกตนไม่ถือหาง แต่เป็นพระเอกไฮโซที่ใครๆต่างก็ชื่นชม มิหนำซ้ำยังมีแฟนคลับทั่วบ้านทั่วเมือง และในวันนี้ ฟู้ดซัพพอร์ต รถอาหารต่างๆที่เลี้ยงกองจนอิ่มหนำก็ฝีมือของแฟนคลับเขาทั้งนั้น แบบนี้ใครมันจะกล้าไปแตะต้องกันล่ะ?

"ถ้ามันยากขนาดนั้น ให้ผมเล่นแทนไหม?"คนที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยออกมาด้วยความไม่พอใจ ทั้งๆที่ฉากนี้แค่นั่งเฉยๆหันหลังให้กล้อง ปล่อยให้นางร้ายแสดงท่าทียั่วยวนคลานขึ้นเตียงเท่านั้น จากนั้นจึงค่อยๆนัวเนียกันราวกับสัตว์ป่าที่หิวโหย ซึ่งมันไม่ได้ยากอะไรขนาดนั้น แต่ก็ยังแสดงออกมาอย่างไร้อารมณ์ จนเขาอดที่จะนึกถึงคำพูดของปาริณไม่ได้ว่า งานใดก็ตามที่หล่อนร่วมแสดง อดีตคนรักและชู้มักจะทำให้การถ่ายทำล่าช้าอยู่เสมอ และถ้าให้ผู้จัดเลือก ระหว่างพระเอกนางเอกกับนางร้าย แน่นอนว่าอย่างหลังไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะชายตาแลตั้งแต่ต้น เผลอๆตัดทิ้งตั้งแต่เห็นชื่อเสียด้วยซ้ำ

"เอ่อออ ลองดูก็ได้ครับ"ผู้กำกับกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก แค่รู้มาว่าวันนี้คิมหันต์ คีนจะมาดูงาน เขาก็เกร็งแทบตายอยู่แล้ว แต่นี่....พระเอกลูกรักผู้จัดสร้างเรื่องจนซีนนี้ล่าช้าไปค่อนวัน เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลังจบงานนี้ไป บอดิการ์ดของคีนจะยิงเขาทิ้งไหม โทษฐานทำให้คีนสิ้นเปลืองเงินลงทุนไปอย่างเปล่าประโยชน์

"จะดีเหรอคะ?"วีวี่โพล่งขึ้นมา นัยน์ตากลมโตเป็นประกายวาววาบดูน่าเอ็นดู จากที่ในตอนแรก หญิงสาวกำลังพูดคุยเล่นหัวกับผู้จัดการส่วนตัวแท้ๆ แต่พอสถานการณ์ทำท่าจะคลี่คลาย หล่อนกลับเอ่ยค้านขึ้นมาเสียอย่างนั้น ทุกคนในกองจับจ้องนางเอกผู้แสนอ่อนหวานเป็นตาเดียว แน่นอนว่าทุกคนในที่แห่งนี้ ล้วนผ่านงานในวงการมานาน เจอคนมาหลายรูปแบบ พวกเขาล้วนอ่านคนตรงหน้าออก เพียงแค่ผลประโยชน์ยังมากพอ จึงได้เลือกที่จะอยู่ข้างเด็กละโมบคนนี้ หากวันใด ดาวรุ่งดวงนี้สิ้นแสง พวกเขาก็พร้อมที่จะหันหลังไปหาดาวประกายแสงดวงใหม่อยู่ดี สังเวชก็แต่คนขลาดเขลาที่นึกกระหยิ่มว่าตนพวกมาก จนอาจหาญกล้าต่อกรกับดวงตะวันอย่างคีนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเสียมากกว่า

"หุบปาก เดี๋ยวพ่อก็ยิงทิ้งซะหรอก"ไร้แววตาใจดีอย่างที่ควรจะเป็น คิมหันต์ละความสนใจจากสิ่งที่เขาให้สถานะแค่หนอนแมลง ร่างสูงก้าวเดินขึ้นไปนั่งบนเตียงอย่างทะมัดทะแมง เขาน่ะเป็นแฟนคลับเบอร์หนึ่งของปาริณ สำหรับคนที่หวังร้ายกับดาราคนโปรด เขาไม่คิดว่าจำเป็นต้องญาติดีด้วยสักเท่าไหร่ อีกอย่างเขาโมโหจนแทบกลั้นอารมณ์ไว้ไม่อยู่ตั้งแต่เห็นคนตัวเล็กต้องปีนขึ้นลงเตียงซ้ำๆหลายรอบ หล่อนแทบจะหน้ามืดเป็นลมเพราะความไม่เป็นมืออาชีพของไอ้เวรนั่น มันก็เกินจะทนไหวแล้ว และเขามั่นใจว่าเรื่องนี้ผู้หญิงที่ชื่อวีวี่ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยแน่ๆ

การถ่ายทำอีกรอบได้เริ่มต้นขึ้นนับจากนั้น ท่ามกลางความกดดันของทีมงาน ในเมื่อเจ้าของแหล่งเงินทุนหงุดหงิดจนกระโจนลงมาเล่นเอง นั่นหมายถึงเงาหัวที่แทบจะหลุดออกจากบ่าอยู่รอมร่อ

ปาริณหัวเราะคิกคักออกมา ไม่ใช่แค่เพียงเพราะเป็นส่วนหนึ่งของบทเท่านั้น แต่เป็นเพราะอารมณ์ขุ่นมัวบนใบหน้าสวยของคิมหันต์ต่างหาก มันทำให้หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะแสดงความขบขันออกมา กายเล็กคลานขึ้นเตียงอย่างเชื่องช้า จริตจะก้านยวนเย้าถูกหยิบเอามาใช้อย่างชำนาญ หญิงสาวขยับถึงร่างแกร่งในชั่วอึดใจ มือเรียวลูบไล้ตั้งแต่ซอกคอลงต่ำมาถึงแผงอกแกร่ง แสร้งปัดมือไม้ไปโดนยอดอก คลึงปลายนิ้วกับส่วนไวสัมผัส ภาพผ่านหน้ามอนิเตอร์ทำเอาทีมงานจ้องกันตาเขม็ง น้ำลายเหนียวหนืดชั่วฉับพลัน ดวงตาเบิกถลน ลมหายใจแทบจะหลุดลอย ปาริณที่เคยถูกกล่าวถึงว่าเป็นนักแสดงเด็กมากฝีมือ เป็นดาราเจ้าบทบาท ถูกยกยอว่าเป็นนางร้ายตัวแม่ กับบทบาทคืนสังเวียนในละครเรื่องนี้ นับว่าสมศักดิ์ศรีอยู่มาก ทว่า การกระทำยั่วเพศใส่มาเฟียที่ขึ้นชื่อเรื่องความน่ากลัวอย่างคีน คงไม่ใช่การกระทำที่พวกเขาคิดว่าฉลาดนัก มันไม่ต่างจากการโยนตัวเองลงกองไฟแล้วสาดน้ำมันซ้ำลงไปเลยสักนิด ยิ่งหล่อนนอกบทด้วยการกดฝ่ามือลงกับตักแกร่ง บรรจงคลึงส่วนกลางกายของชายคนนั้น ถึงแม้เขาจะเสนอตัว แต่การกระทำรุ่มร่ามแบบนั้น มันไม่ต่างจากการฆ่าตัวตายเลยสักนิด

"นี่ยั่วกันเหรอครับ?"คิมหันต์พร่ำกระซิบพอได้ยินกันสองคน ดวงตาคู่งามหลุบต่ำมองใบหน้าสวยที่แสดงอารมณ์ยั่วเย้าตามบทที่ได้รับ หากแต่ปลายนิ้วของหญิงสาวกำลังบดคลึงกับท่อนเอ็นฝั่งมุกใต้ร่มผ้า เน้นสาละวนกับเม็ดมุกใต้ผิวหนังเสียด้วย

"ก็แค่งานค่ะ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว พอดี นัดทานข้าวกับรุ่นน้องคนนึงเอาไว้"ปาริณแสร้งเดาะลิ้น หล่อนแกล้งพูดไปอย่างนั้น เพราะอันที่จริง ซีนนี้เป็นซีนที่ดีสำหรับการสร้างภาพจดจำเมื่อละครถูกฉาย มันจะเป็นฉากที่ถูกกล่าวถึงไปทั่วบ้านทั่วเมืองแน่ๆ หล่อนมั่นใจว่าอย่างนั้น

"อ้อออ เหรอครับ งั้นเดี๋ยวผมช่วย"มีหรือที่คิมหันต์จะไม่รู้เท่าทันคนสวยตรงหน้า เขาประกบจูบหญิงสาว บดคลึงริมฝีปากกับกลีบปากเล็ก มือเรียวดันกายบางลงไปนอนราบกับเตียง ใบหน้าหล่อก้มซุกไซ้ลำคอระหงลากยาวไปถึงเนินอกขาวอวบ มือที่เคยทาบทับไหล่เล็ก เคลื่อนขยับลงไปตรึงข้อเท้าของหล่อนเอาไว้ พลางแยกมันให้กว้างพอจะแทรกกายคร่อมร่างบางเอาไว้ได้ เสียงสั่งคัตดังขึ้นหลังจากนั้น โทรโข่งร่วงหล่นลงพื้นส่งเสียงบาดแก้วหู มือเล็กดันแผงอกกว้างของมาเฟียคนสวยให้ออกห่างจากกายตนอย่างไว้เชิง ปาริณละความสนใจจากชายตรงหน้า หันไปหาพี่สาวพร้อมกับออกไปจากตรงนั้นเพื่อเปลี่ยนชุดเตรียมตัวกลับบ้าน

"คงรู้กันนะครับว่า ถ้ามีข่าวแปลกๆของวันนี้หลุดออกไป เสี่ยเทิดคงไม่เอาพวกคุณไว้แน่ๆ"ชื่อที่เป็นดั่งอาญาสิทธิ์ทำให้ความทรงจำของทีมงานเมื่อครู่ลบเลือนไปโดยสิ้นเชิง เสี่ยเทิด หรือเทิดคุณ คีน นายใหญ่ของคีนในประเทศไทยคนปัจจุบัน พ่อแท้ๆของคิมหันต์ ที่มีข่าวลือว่าเขาตามใจลูกชายเสียยิ่งกว่าอะไรดี ถ้าใครกล้าแพร่งพรายเรื่องเสียหายหรือเป็นผลเชิงลบต่อคิมหันต์ เสี่ยเทิดเอาตายแน่ๆ

"ทำคนอื่นของขึ้น แล้วจะชิ่งเหรอครับ?"ร่างสูงยืนขวางประตูรถคันงามเอาไว้ ปาริณหันไปคุยกับพี่สาวเพียงไม่กี่คำ ก่อนจะส่งข้าวของในมือให้อีกฝ่ายเอาไปเก็บหลังรถ

"จะให้ฉันทำยังไงล่ะคะ?"เอ่ยถามไปอย่างนั้น ทั้งๆที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว

"กลับกับผม ไปนั่งรถเล่นกันแถบชานเมือง ตกลงไหม?"ทว่าคำตอบที่ได้รับกลับผิดคาดไปมาก นั่นทำให้การตัดสินใจไม่จำเป็นต้องใคร่ครวญมากนัก หญิงสาวจำยอมไปกับเขาโดยง่าย

ทันทีที่รถจอดสนิท รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวย นั่นทำให้ปาริณรู้ตัวว่าตนเองตัดสินใจพลาดไปเสียแล้ว

"นี่คุณหลอกฉันเหรอ?"นางร้ายตัวแสบจับจ้องใบหน้าสวยนั่นอย่างหวาดระแวง คิมหันต์ไม่คิดจะตอบคำถาม เขากดล็อคประตูเอาไว้ พลางหัวเราะเจ้าเล่ห์ออกมา

ร่างสูงพลิกกายขยับคร่อมคนตัวเล็กเอาไว้ ดวงตาคู่งามจ้องหยอกล้อคนที่กำลังทำหน้ามุ่ยด้วยความเอ็นดู เขาอุตส่าห์อดกลั้นมาตั้งนานในขณะที่ส่วนกลางกายแน่นขนัดจนรู้สึกปวดไปหมด ถึงอย่างไร เขาก็ต้องลงโทษคนมือบอนให้หลาบจำกันไปข้าง

"แค่น้ำเดียว สัญญาครับว่าจะทำแค่นั้น"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ปลายนิ้วลูบคลึงส่วนใต้กระโปรงอย่างย่ามใจ

"ฉันไม่ไว้ใจคนอย่างคุณหรอกนะคะ"เพราะไว้ใจทีไร หล่อนก็ถูกเขาจับกินเสียทุกที แม้แต่ครั้งนี้ก็ไม่มีวี่แววจะรอดออกไปได้เลยสักนิด

"โธ่....ปาริณที่รัก คุณระแวงผมเกินไปแล้วนะ"การตีหน้าเศร้าของเขาคงจะได้ผลอยู่หรอก ถ้าไม่แทรกเรียวนิ้วผ่านแพนตี้ตัวจิ๋วเข้าไปลูบไล้ทางรักของหล่อนจนมันชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำเชื่อมใส

"คุณมันเจ้าเล่ห์ค่ะ"หล่อนยืนกราน แม้ในยามนี้ร่างกายกำลังเผลอไผลและคล้อยตามสัมผัสวาบหวามไปอย่างช้าๆ

"อ๊ะ!!! คิม คุณยัดนิ้วเข้ามาแล้วนี่ อ๊ะ อย่าควงนิ้วค่ะ"นั่นปะไร หล่อนทันได้พูดขาดคำเสียที่ไหนก้านนิ้วเรียวหมุนควงภายในร่องลึกฉ่ำวาว เรียกเอาเมือกลื่นพรั่งพรูออกมายิ่งกว่าเดิมเสียอีก จากการกระทำของอีกฝ่าย เขาไม่มีทางหยุดง่ายๆแน่ๆ เผลอๆ หล่อนคงได้กลับไปรักษากับคลินิกยกกระชับอีกรอบแน่ๆ

"เอาออกแล้วเห็นไหม?"ไม่พูดเปล่า แต่เขาจงใจสอดนิ้วมือเปรอะน้ำเชื่อมใสเข้าปาก จงใจดูดเลียราวกับมันเป็นไซรัปรสโปรด

มือเรียวอีกข้างบรรจงรูดซิปกางเกงลง ชายหนุ่มควักส่วนกลางกายที่ปวดหนึบออกมา ท่อนเอ็นหนาใต้ผิวหนังประดับด้วยเม็ดมุกกลมๆหลายสิบเม็ดถูไถกับต้นขางามอย่างช้าๆ

"เรียกคิมเฉยๆอีกสิครับ มันทำผมเครื่องติด อาาา"แพนตี้ตัวน้อยถูกแหวกออก พอให้ความใหญ่โตที่มีรูปร่างตะปุ่มตะป่ำแทรกแยงเข้าไปหาร่องรักมันปลาบ ส่วนหัวฉ่ำวาวไม่แพ้กันดันผ่านทางแคบมุดครูดกับโพรงเนื้อให้ร่างบางดิ้นพล่านด้วยความกระสัน

"อ๊ะ คิมคะ อาาา ปาริณ อืออ เสียวค่ะ อาาา"หล่อนบิดเร่า ในพื้นที่คับแคบ ร่างทั้งร่างถูกคนตัวโตทาบทับเอาไว้ ไม่มีทางให้ขยับหนีสักเท่าไหร่ ปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกการสอดใส่ ยามเม็ดตะปุ่มตะป่ำครูดกับภายใน มันทำให้รู้สึกเสียวซ่านแทบจะเสร็จสมเสียทุกครั้ง

"อาา ซี๊ดดด ตอดจัง อ๊ะ อาววว"สะโพกแกร่งออกแรงซอยเนิบนาบ มือเรียวประคองเอวคอดของหญิงสาวเอาไว้ เขาตรึงมันเพื่อให้สามารถดุนกันแรงโถมกระหน่ำเข้าไปได้มากขึ้น

มือเล็กจิกเกร็ง เสียงครางไม่เป็นภาษาดังลอดออกมาจากลำคอสวย จากที่เคยรั้นกลับกลายเป็นแอ่นสะโพกเข้าใส่ เสียงซอยระคนกับกับเสียงฉ่ำแฉะ จากที่คิดจะหาทางเลี่ยงกลับเป็นฝ่ายกระโจนเข้าแนบเนื้อ ใช้ริมฝีปากประคองความรู้สึกวาบหวามไปสู่คนตัวโต เรียวลิ้นสอดกระกวัดกันนอกโพรงปาก ไม่มีใครสนใจหยดน้ำลายที่หยดยืดจากโคนลิ้น

แขนเล็กโอบตวัดลำคอแกร่ง ปาริณเริ่มเป็นฝ่ายรุกไล่ตะบี้ตะบันแอ่นโพรงเนื้อเข้าใส่ท่อนเอ็นแข็งแรง

"อืมม"จากที่เคยใช้จังหวะเนิบนาบ คิมหันต์เลือกที่จะโถมแรงใส่กลีบสีสวย เขากระแทกกระทั้นอย่างรุนแรงอัดลำแข็งมิดโคนก่อนจะถอนออกมาเกือบสุดและดันมันกลับเข้าไปใหม่

"อืออ อ๊าาา อ๊าา อ๊ะ อาาาา คิมคะ แรงกว่านี้ค่ะ ปะ ปาริณจะเสร็จแล้วค่ะ"ร่างบางถูกเปลี่ยนขึ้นไปนั่งขย่มบนตักแกร่ง หล่อนควบขยับพลางครวญครางเสียงสั่นเครือ เสียงเนื้อกระแทกกันดังรุนแรงยิ่งกว่าเดิม อกอวบล้นทะลักสั่นไหวไปตามแรงขยำของมือเรียว

"ซี๊ดด อาาาา"คิมหันต์สูดปาก เขาโอบกอดเอวคอดกิ่วเอาไว้พลางส่งแรงถี่กระชั้นโถมใส่ร่างบางอย่างหนักหน่วง เสียงสะอึกหลุดรอดออกจากปากสวยก่อจะตามมาด้วยเสียงหวีดร้องไม่เป็นภาษา ธารน้ำสีใสพุ่งกระฉูดผ่านร่องหลืบคับแคบ ตามมาด้วยหยาดน้ำนมที่ถูกฉีดฝากไว้ภายในร่างกายบอบบาง

มาเฟียหน้าสวยหยิบทิชชู่จากคอนโซลหน้ารถขึ้นมาซับคราบคาวบนร่างบางออก เขาปรับเอนเบาะให้หล่อนให้พักอย่างสบายมากขึ้น รถคันงามพุ่งทะยานฝ่าความมืดไกลออกไปเรื่อยๆ จุดมุ่งหมายคือแถบชานเมืองอย่างที่เขาบอกกับหญิงสาวเอาไว้จริงๆ เสื้อคลุมตัวโคร่งถูกปกปิดร่างบอบบางเอาไว้ ท่ามกลางสายตาประหลาดใจของบรรดาลูกน้องที่คุ้มกันบ้านพักหลังนี้อย่างแน่นหนา พวกเขาไม่เคยเห็นคุณคนโตพาผู้หญิงคนไหนเข้ามาที่นี่้ลยสักครั้ง มิหนำซ้ำยังเป็นดาราที่เจ้าตัวหลงใหลได้ปลื้มมาเนิ่นนานอีกต่างหาก

"เรื่องที่ให้ไปสืบ ถึงไหนแล้ว"เสียงเฉียบขาดทำเอาคนฟังแทบจะหัวใจวาย ทั้งๆที่เมื่อครู่ผู้เป็นนายเพิ่งจะแสดงความอ่อนโยนด้วยการดูแลแม่ดาราสาวคนนั้นไปหมาดๆ ทั้งเช็ดตัว ลูบผม รวมไปถึงจุมพิตเบาๆที่หน้าผาก

"ดูเหมือนว่าจะเป็นนักการเมืองที่มีตำแหน่งคนนึงครับ แต่....ผมเองยังไม่อยากฟันธงไปแบบนั้น เพราะรู้สึกว่าไม่ชอบมาพากลไปสักหน่อย ถ้าคุณคนโตไม่ว่าอะไร ผมอยากจะขอเวลาสืบเพิ่ม เพราะรู้สึกว่าผู้หญิงที่ชื่อวีวี่ เธอไม่ได้มีความสัมพันธ์กับคนมีอำนาจแค่คนเดียวครับ"ใครๆต่างก็รู้ดีว่าในบรรดาทายาทของคีน ต้องระวังคุณคนโตกับคุณเบอร์ห้าเอาไว้ให้ดีๆ พวกเขาสวยมากเพราะได้กรรมพันธุ์ทางแม่มาเยอะก็จริง แต่นิสัยและความน่ากลัว ล้วนถอดมาจากพ่อแทบทุกกระเบียดนิ้ว และถ้าเขาสั่ง งานจะต้องสมบูรณ์แบบทุกกระเบียดนิ้วเช่นกัน อย่าให้คนสวยรู้สึกขัดใจ ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่

"ผมให้เวลาแค่ละครเรื่องเล่ห์พิศวาทปิดกล้องเท่านั้น หลังจากละครเรื่องนี้จบ พวกมันทุกคนที่ทำเรื่องแย่ๆกับเมียผมเอาไว้ จะต้องชดใช้คืนทั้งหมด"ดวงตาคู่งามเต็มไปด้วยความน่ากลัวก่อนจะอ่อนลงเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าคุ้นเคย

"คุณคิมหันต์คะ?"เสียงหวานเรียกรอยยิ้มกว้างจากคุณคนโตของคีนได้เป็นอย่างดี

"พอดีมีงานค้างน่ะครับ นอนไม่หลับเพราะแปลกที่หรือเปล่า? ดื่มอะไรหน่อยไหม เดี๋ยวผมชงให้ หรือจะแช่น้ำอุ่นดี?"เพราะเวลาอยู่ต่อหน้าคนที่ชอบ คิมหันต์ คีน ก็เป็นเพียงผู้ชายช่างเอาใจคนหนึ่งเท่านั้นเอง