[7P]นางร้ายของมาเฟีย - บทที่ 10 สมรภูมิ(แอนดริวโจชัวปาริณ) โดย มักกอลลีกลิ่นมิ้นท์ @Plotteller

วิธีเดียวที่พลิกชีวิตจากนางร้ายตกอับฉาวโฉ่กลับไปเป็นนางร้ายตัวแม่ มีเพียงแค่เป็นคู่นอนของมาเฟียตระกูลคีนเท่านั้นเอง แต่ระวังหน่อยล่ะ เขาว่ากันว่า ไม่มีคู่นอนคนไหนทนความฮาร์ดคอร์ของพวกเขาได้สักเท่าไหร่

[7P]นางร้ายของมาเฟีย - บทที่ 10 สมรภูมิ(แอนดริวโจชัวปาริณ) โดย มักกอลลีกลิ่นมิ้นท์ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-หญิง,ไทย,sex group,sextoy,นางร้าย,มาเฟีย,7P,อีโรติก,NSFW,PWP,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

บทที่ 10 สมรภูมิ(แอนดริวโจชัวปาริณ)

ถึงจะพอรู้ว่าคีนมีธุรกิจแทบจะทุกแขนง แต่ปาริณไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะรวมถึงสนามเพนท์บอลที่อยู่ตรงหน้าของหล่อนด้วยเช่นกัน ร่างบางยื่นกระเป๋าให้พนักงานตรวจสอบความเรียบร้อยก่อนจะก้าวเข้าไปด้านในสนาม ถึงจะรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่บอดิการ์ดของคีนออกไปยืนออกันอยู่ด้านหน้าทางเข้าก็ตามที

"นึกยังไงถึงชวนฉันมาเล่นเพ้นท์บอล? ไม่เห็นจะเข้ากับฉันสักนิด"อดไม่ได้ที่จะถามเมื่อเจอโจชัวกับแอนดริวนั่งจิบเบียร์รออยู่ก่อนแล้ว

"ผมบอกไปแล้วนี่ครับว่าผมชอบอะไรที่มันตื่นเต้น"ดวงตาของคีนคนเล็กเป็นประกายเสียจนหญิงสาวนึกหมั่นไส้ แค่มองเผินๆก็รู้แล้วว่าชายตรงหน้าคิดอะไรอยู่ คงหนีไม่พ้นเรื่องลามกอีกตามเคยนั่นแหละ จู่ๆก็เริ่มรู้สึกว่าตนเองคิดผิดเสียแล้วที่ยอมมาที่นี่ตามคำชวนของพวกเขา

"ไก่ตื่นหมดแล้ว"โจชัวแสร้งตบไหล่น้องชายของเขาเบาๆพลางหัวเราะในลำคอ ทว่าสายตาหยาบโลนนั่นไม่ได้ทำให้ปาริณรู้สึกเชื่อใจพวกเขาเพิ่มขึ้นเลยสักนิด

"ล้อเล่นน่าาา"เขาเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นอย่างถึงเนื้อถึงตัว อกแกร่งภายใต้ชุดรัดกุมแนบอิงกับแผ่นหลังบาง ลมหายใจอุ่นๆรินรดลำคอระหงซ้ำๆ

"เห็นว่าซีรีย์ที่คุณเพิ่งไปแคสต์เป็นแนวบู๊ ผมกับโจชัวก็แค่.....อยากสอนคุณ "จับปืน" ก็แค่นั้นเอง"สายตากรุ้มกริ่มทำเอาร่างบางแค่นหัวเราะออกมา พวกเขามันหน้าไม่อายที่เอ่ยคำสองแง่สองง่ามนี่ออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย

"ให้มันจริงเถอะ"อดไม่ได้ที่จะโต้ตอบด้วยความหมั่นไส้ แม้จะรู้ว่ามันไม่เป็นผลดีต่อสวัสดิภาพของตนเองสักเท่าไหร่ก็ตาม

"แหมมมม พวกผมไว้ใจได้กว่าพวกคนสวยนั่นเสียอีก"คำพูดกับแววตาแพรวพราวนั่นต่างกันลิบลับทีเดียว

โจชัวผละจากร่างสวยอย่างนึกเสียดายเมื่อจู่ๆถูกตาสวยหันขวับมาจ้องเอาเรื่อง เขาเปิดกล่องสีดำสนิทบนโต๊ะทีละใบ ข้างในของมันบรรจุปืนและเครื่องกระสุนสีต่างๆเอาไว้ พวกมันคล้ายของจริงจนปาริณอดหวั่นใจไม่ได้

"เพราะเล่นกันแค่สามคน เราจะแบ่งกันเป็นสามทีมเพื่อให้มันแฟร์ขึ้นมาสักหน่อย ให้เวลาสองชั่วโมง โดยทุกทีมต้องทำภารกิจเก็บธงของให้ได้มากที่สุด สีของทีมตัวเองเป็นหนึ่งคะแนน ของทีมอื่นเป็นสามคะแนน จุดซ่อนธงทั้งหมดจะอยู่ในแผนที่ เมื่อหมดเวลาจะต้องไปรวมกันที่ดาดฟ้าของตึกที่สูงที่สุดของสนาม มันเป็นตึกที่พวกเราจะพักแรมกันคืนนี้ และคนแพ้ต้องทำทุกอย่างที่คนชนะสั่ง ส่วนคนชนะ จะได้ทุกอย่างที่ต้องการ"ถึงจะพูดว่าเพื่อความแฟร์ แต่มาเฟียที่จับปืนยิงคนเป็นว่าเล่นกับดาราอย่างปาริณ มันก็น่าจะรู้ผลตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

"ปืนเพ้นบอลคนละแบบกับปืนปกติครับ สบายใจได้ พวกเราก็ไม่ชินกับมันเหมือนกัน"แอนดริวเอ่ยขึ้นมาราวกับอ่านความคิดผ่านสีหน้าของหญิงสาวได้ ทว่าปาริณไม่ได้เชื่อเขาสักเท่าไหร่นัก ขณะเดียวกันก็ไม่ได้คิดจะหวาดระแวงจนหมดสนุกไปเสียก่อน ถ้าแพ้ก็พอจะรู้อยู่แล้วว่าพวกเขาต้องการอะไร ซึ่งมันก็ไม่ได้หนักหนาอะไรนัก ถือเสียว่าเล่นสนุกสักหน่อยก็แล้ว

อุปกรณ์ป้องกันถูกหยิบขึ้นมาสวมทับร่างกายอย่างมิดชิด ปืนและเม็ดกระสุนเองก็ถูกประกอบเขากันและเก็บลงในกระเป๋า เสียงจับเวลาดังขึ้นมาหลังจากนั้น พวกเขาจึงแยกตัวออกไปยังฐานของทีมตนเอง เสียงวิทยุสื่อสารดังครืดคราดเป็นระยะ ปลายสัญญาณบอกกล่าวตำแหน่งของแต่ละทีมเป็นระยะ

ปาริณกระชับปืนในมือแม้จะไม่คล่องแคล่วสักเท่าใดนัก หล่อนก้าวเดินอย่างระมัดระวัง หูเงี่ยฟังเสียงยิงปะทะกันอย่างเอาเป็นเอาตาย พนันได้เลยว่าสองพี่น้องนั่นกำลังต่อสู้กันอย่างหนักเพื่อเอาเปรียบหล่อนในภายหลังแน่ๆ ปากสวยกระตุกยิ้ม แต่อย่างน้อยก็พอเบาใจได้บ้างว่าตนเองจะไม่ถูกเพ่งเล็งในเร็วๆนี่สักเท่าไหร่

"อื้อออ"แรงปะทะของร่างสูงซึ่งวิ่งถลาเข้ามาหลบในบังเกอร์เดียวกันทำเอาหญิงสาวตกใจตาโตแทบจะส่งเสียงกรี๊ดออกมาหากไม่ถูกอีกฝ่ายเอามือปิดปากเอาไว้เสียก่อน

"ถ้าเป็นปืนจริง ผมคงพรุนไปแล้ว แม่งกะเอากันให้ตายชัดๆ"ใบหน้าภายใต้หมวกกันน็อคเปรอะไปด้วยสีบ่นหงุงหงิงออเซาะขัดกับสถานะของเจ้าตัวอยู่ไม่น้อย ปาริณหัวเราะกับท่าทางของอีกฝ่าย เขาพูดไม่ผิดเลยสักนิด เพราะตามใบหน้าและลำตัวของเขาเต็มไปด้วยสี หล่อนอดไม่ได้ที่จะหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับคราบสีบนชุดของอีกฝ่าย การกระทำของหญิงสาวราวกับมีมนต์สะกดให้เขาหยุดชะงักไม่อาจละสายตาจากแววตาจริงจังคู่นั้นไปได้ แม้แต่เพียงเสี้ยววินาทีก็ยังนับว่าลำบาก

"คิก...."หญิงสาวหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสายตาของคนตัวโต เขานิ่งทื่อไปราวกับสติหลุด

คนที่เพิ่งได้สติกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ ร่างหน้าโน้มเข้าหาคนตัวเล็ก นิ้วเรียวจับปลายคางสวยเอาไว้

"แอนดริว!!"ปาริณเอ่ยชื่อเขาด้วยน้ำเสียงเข้มๆ คราวนี้กลับเป็นแอนดริวที่หลุดขำออกมาบ้าง

"แค่จูบเอง แค่นั้นจริงๆ"ราวกลับแค่บอกกล่าวให้รับรู้เท่านั้น เพราะสิ้นคำพูด เขาก็เปิดอุปกรณ์ป้องกันด้านหน้าขึ้นพร้อมบรรจงทาบทับริมฝีปากลงบนกลีบปากสวย เคล้นคลึงโพรงปากอุ่นด้วยสัมผัสนุ่มบดเบียดแนบชิดจนแทบไม่เหลือช่องว่าง แขนแกร่งโอบประคองร่างบางอิงแอบแนบกายเอาไว้ เขาคงไม่คิดจะหยุดแน่ๆถ้าไม่ถูกปลายกระบอกปืนจ่อเข้ากับหมวกกันน็อคเสียก่อน

เสียงปืนดังขึ้นสามนัดซ้อนๆ กระสุนพุ่งเฉี่ยวร่างของโจชัวไปสองนัด มีเพียงนัดเดียวเท่านั้นที่เปรอะสีข้างของเขา

มาเฟียหนุ่มหรี่ตามองคนตัวเล็กที่ถือโอกาสตอนที่เขาหลบกระสุนเหล่านั้นวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต

"น่ารักดีเนอะ"แอนดริวลุกขึ้นยืนพร้อมกับเปรยขึ้นมา ปาริณที่ไม่แสดงอาการเย่อหยิ่งก็เป็นเพียงหญิงสาวที่น่าเอ็นดูขึ้นมาไม่น้อย

"อย่าเพิ่งตาม เดี๋ยวไก่ตื่นหมด"โจชัวกระตุกยิ้ม เขาฉุดแขนน้องชายเอาไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินตามหญิงสาวไปห่างๆ ธงหลากสีถูกส่งให้ถึงมือคีนคนเล็กหลังจากนั้น แน่นอนว่าจำนวนของมันคือ2ใน4ของธงทั้งหมดที่มี โดยโจชัวเลือกที่จะเก็บเอาไว้กับตนเพียงหนึ่งส่วน และเหลือทิ้งเอาไว้ในสนามอีกแค่หนึ่งส่วน เพียงแค่พอให้ปาริณเสมอกันกับตนเองเท่านั้น เพราะจงใจล็อคผลให้น้องชายชนะตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว

เสียงสัญญาณหมดเวลาดังขึ้นในที่สุด ธงในมือที่เพิ่งเก็บได้แค่มองคร่าวๆก็รู้ได้ในทันทีว่าคงไม่มากพอที่จะชนะเป็นแน่ เด็กสามขวบยังรู้เลยว่าหล่อนโดนโกงแน่ๆ

"โกงกันชัดๆ"หล่อนหวีดร้องเสียงแหลมเมื่อเห็นร่างสูงทั้งสองนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเขาขึ้นมาที่นี่ตั้งแต่ตอนที่หล่อนวิ่งหนีไปตอนนั้น ซ้ำยังนั่งมองหล่อนผ่านจอมอนิเตอร์อย่างสบายใจเฉิบ

"แพ้แล้วก็อย่าโวยวายสิ"โจชัวหัวเราะออกมาเบาๆ เขาวางธงในมือของตนลงบนโต๊ะตรงหน้าก่อนจะคว้าเบียร์ขึ้นมากระดกดื่ม ใบหน้าหล่อขึ้นสีระเรื่อนั่นเป็นสิ่งที่บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเขาดื่มมันลงไปมากพอควรแล้ว

"เห็นไหม? ของฉันก็พอๆกับของเธอ"คำพูดของชายหนุ่มทำให้ปาริณหน้ามุ่ยมากกว่าเดิมเสียอีก แน่ล่ะว่าธงจำนวนเท่ากัน แต่สีธงต่างกันสุดๆไปเลย ขณะที่ธงส่วนมากในมือหล่อนเป็นสีของตนเอง แต่ธงของโจชัวกลับเป็นสีอื่น ถ้าต้องนับคะแนนขึ้นมาจริงๆ ก็คงไม่ต้องบอกว่าใครแพ้ในเกมนี้

"ใจร้ายเกินไปแล้ว"แสร้งคร่ำครวญด้วยใบหน้าเหมือนจะร้องไห้ เพราะเป็นนักแสดง การบีบน้ำตาจึงไม่ใช่เรื่องยากสักเท่าไหร่นัก แม้จะไม่เคยรับบทนางเอกเต็มตัวก็ตาม

"บีบน้ำตาไม่ช่วยให้รอดครับ มานั่งตักผมนี่มา"ทว่าแอนดริวไม่ได้หลงกล เขากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ พลางกระดิกนิ้วเรียกหล่อนให้เดินเข้าไปหา

เมื่อการแสดงใช้ไม่ได้ผล คนตัวเล็กจึงทำได้แค่เดินปั้นปึ่งไปนั่งบนตักแกร่งของอีกฝ่ายเท่านั้น หล่อนแยกเขี้ยวขู่อย่างนึกขัดใจเมื่อเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตนเองเสียเปรียบมาตั้งแต่ต้น พวกเขาคงวางแผนกันเอาไว้ตั้งแต่แรก ไม่อย่างนั้นคงไม่สั่งการ์ดและคนอื่นๆออกไปอยู่ด้านนอกแบบนั้นหรอก

"ผมใจเย็นสุดๆแล้วครับ ไม่งั้นคุณคงโดนเอากลางสนามไปแล้ว"น้ำเสียงสดใสนั่นพร่ำกระซิบข้างใบหู หากแต่ปาริณมั่นใจว่าเขากล้าทำอย่างนั้นได้จริงๆ

"เห็นช่วงนี้เธอทำงานหนัก พวกเราก็แค่อยากให้เธอผ่อนคลายบ้าง"โจชัวเสริมขึ้นมา เขารินเครื่องดื่มลงในแก้วก่อนจะยื่นมันให้แก่หญิงสาว

"ดูเป็นการผ่อนคลายที่ดีสุดๆเลยเนอะ"หล่อนว่ากึ่งประชด ดวงตาคู่งามเหลือบมองของเหลวในแก้วอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรับขึ้นมาจิบ รสหวานละมุนของมันทำให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาอย่างที่โจชัวบอกจริงๆ เลือดลมไหลเวียนจากการวิ่งเก็บธงในสนาม ซ้ำยังพลุ่งพล่านหลังจากลิ้มลองเครื่องดื่มจากแก้วของโจชัว วิปครีมจากขวดถูกบีบป้อนเข้าไปในโพรงปาก ความหวานของมันอบอวลคละคลุ้งไปพร้อมๆกับแอลกอฮอล์แรงจัดที่หล่อนเพิ่งดื่มเข้าไป

"ปาริณ"แอนดริวเอ่ยเสียงพร่า มือซุกซนของเขาไล้วนหยอกเย้าร่างกายภายใต้ชุดป้องกันแสนรัดกุม ทั้งๆที่มีเกราะแข็งๆปกปิดเอาไว้ แต่ทว่าเขากลับนึกถึงเพียงเรือนกายอวบอัดนุ่มนิ่มสู้มือนั่น ราวกับคนเสียสติ

"อือออ"คนที่ถูกมือปลาหมึกกอดรัดสร้างความรำคาญ ทำเพียงแค่ส่งเสียงครางฮือออกมาจากลำคอเท่านั้น

"ไม่ไหวแล้ว ขอรางวัลตอนนี้เลยได้ไหม?"ไม่พูดเปล่า เขาพลิกกายเล็กลงไปนอนราบกับโซฟา สายตาซุกซนจับจ้องร่างบางด้วยความหื่นกระหาย

ปาริณจ้องใบหน้าของคนลามกหวานฉ่ำ หล่อนเองก็เริ่มรู้สึกวาบหวามจากเครื่องดื่มและของหวานที่เพิ่งกระดกเข้าไป กอปรกับถูกนวดคลึงจนผิวเนื้อนิ่มขึ้นสี ร่างกายถูกปลุกปั่นเย้าหยอกให้เพรียกหาความต้องการที่ท่วมท้นไม่อาจฝืนได้อีกต่อไป

การกระทำของทั้งคู่อยู่ในสายตาของโจชัวทั้งหมด เขาไม่คิดจะกระโจนเข้าไปร่วมวงตอนนี้ การเป็นผู้ชมที่ดี นับว่าเป็นความคิดที่ไม่เลวนัก เครื่องดื่มรสโปรดถูกรินลงแก้วเดิมซ้ำๆเพื่อจิบเคล้าโชว์ที่กำลังจะเริ่ม โชว์ที่น้องชายคนเล็กกับผู้หญิงที่ตนเองให้ความสนใจ เป็นโชว์ที่น่าดูอยู่ไม่น้อย

เสื้อผ้าเทอะทะถูกเปลื้องออกอย่างง่ายดาย เหลือเอาไว้เพียงร่างกายขาวโพลนเท่านั้น แอนดริวกระตุกยิ้มกับภาพตรงหน้า ชายหนุ่มก้มลงซุกใบหน้ากับสองเต้าอวบ สูดดมกลิ่นหอมของเนื้อสาวด้วยความหลงใหล มือหนากระชากถุงมือหนังออกให้พ้นทางก่อนจะเริ่มเคล้นก้อนเนื้อกลมกลึงทั้งสองข้างบีบขยำราวกับจะรีดคั้นเอาน้ำนมออกมา

"อ๊ะ!!"ปาริณส่งเสียงครางยามถูกเคล้นขยำยอดอกสวย ปลายจุกสีทับทิมถูกนิ้วเรียวบดขยี้จนตั้งชันสู้มือขึ้นมา ปฏิเสธไม่ได้ว่าเพียงถูกสัมผัสเพียงเท่านี้ก็เรียกความร้อนในร่างกายได้ไม่ยาก ช่องท้องของหล่อนวูบโหวงไปหมด ปากโพรงคับแคบเต้นกระตุก น้ำเชื่อมใสเอ่อล้นรินซึมเลอะไปทั้งหว่างขา

แท่งเนื้อร้อนระอุขยายตัวเต็มที่ ท่อนลำของมันเต็มไปด้วยเส้นเลือดและเส้นเอ็นปูดโปน ผิวเนื้อครูดกับกลีบร่องมันเยิ้มถูไถตามผิวไวสัมผัสอย่างเชื่องช้า ทว่ากลับทำให้หญิงสาวดิ้นพล่านขึ้นมา

"อือออ"เสียงหวานครางออกมาจากในลำคอ ความรู้สึกเสียวกระสันวูบวาบไหลบ่าไปทั่วทั้งร่าง มือเล็กเอื้อมไปดันอกแกร่ง ปัดป้องกายหนาที่โถมทับตนเองเอาไว้ ใบหน้าสะบัดหนีจุมพิตหนักๆของอีกฝ่าย มันก็ชวนให้มีอารมณ์อยู่หรอก แต่มันมากเกินไปจนหล่อนเกิดหวั่นใจขึ้นมา กลัวจะพลั้งเผลอเสพติดพวกเขาจนขาดไม่ได้นี่สิ

กระป๋องเบียร์ถูกวางลงบนโต๊ะ ชายหนุ่มที่เพิ่งดื่มด่ำกับรสชาติเฝื่อนๆของแอลกอฮอล์ตัดสินใจทิ้งสิ่งที่โปรดปราณไปยังร่างบางบนโซฟาแทน เขารวบข้อมือเล็กของหญิงสาวเอาไว้ ใบหน้าเปื้อนยิ้มก้มลงมองคนสวยซึ่งกำลังขบกรามเข่นเขี้ยวอย่างขัดใจ ราวกับว่าหากหล่อนรอดไปได้คงจะจับเขาฉีกเป็นชิ้นๆทีเดียว

"อาาา"เสียงหวานครางหวิวออกมายามกลีบทางสีสวยถูกส่วนหัวของแท่งเอ็นเสียดสีไปมา ขนอ่อนพากันลุกชันทั่วทั้งร่างกาย หัวใจเต้นกระตุกราวกับเพิ่งผ่านการออกกำลังกายหนักๆมา ปลายนิ้วซึ่งถูกจำกัดอิสรภาพเอาไว้ทำได้เพียงจิกเกร็งกลางอากาศเท่านั้น

แอนดริวละความสนใจจากทรวงอกอวบอิ่ม ในยามนี้สองเต้ากลมเต็มไปด้วยริ้วสีแดงระเรื่อ ยอดทับทิมชูชันแดงเห่อมากกว่าเก่าจากการถูกบดบี้เสียดสีของนิ้วสาก

"ปาริณ......"เขาครางเสียงทุ้ม แขนแกร่งสอดเข้าใต้ข้อพับขาของร่างบาง เคลื่อนขยับท่อนล่างแนบชิดบดเบียดจนไร้ซึ่งช่องว่าง กลีบงามเผยอเคลือบเมือกลื่นรินเลอะไปทั้งต้นขาถูกความแข็งขืนชำแรกมุดผ่านอย่างง่ายดาย

"อือออ"หล่อนครางกระเส่าออกมา ใบหน้าสวยมีเหงื่อซึมผุดพรายออกมา สะโพกสวยถูกกดรับสิ่งแปลกปลอมจมลึกมิดลำ โถงทางคับแน่นบีบรัดแท่งลึงค์รุนแรงเสียจนน่าชัง ปลายมือปลายเท้าเกร็งด้วยความเสียว

สะโพกแกร่งขยับเข้าออกด้วยจังหวะเนิบนาบ สร้างความคุ้นชินกับโพรงถ้ำภายในมากขึ้นแม้จะมีเมือกลื่นเป็นตัวช่วยอย่างดีก็ตาม

โจชัวปรายตามองร่างบางภายใต้ร่างของน้องชายคนเล็ก หล่อนกระตุกสั่นไหว อกอวบขยับไปตามแรงกระแทกกระทั้นแสนเนิบนาบ เสียงของผิวเนื้อกระทบกันและของเหลวฉ่ำแฉะเรียกอารมณ์หนุ่มได้อย่างไม่ยากเย็นนัก เขาเองก็อยากสัมผัสร่างกายของปาริณเหมือนกัน อยากจะกอดรัดฟอนเฟ้นให้หายคิดถึงเลยทีเดียว

"ช่วยฉันหน่อยสิ"ในที่สุดก็ตัดสินใจทำสิ่งนี้ลงไป เขาเลือกที่จะปล่อยมือเล็กให้เป็นอิสระ เคลื่อนขยับร่างกายมายืนจ่อตรงหน้า มือหนารูดซิปกางเกงของตนลง ก่อนจะรั้งชั้นในร่นลงกับหน้าขา ปล่อยให้ความใหญ่โตภายใต้ปราการเนื้อดีออกมาภายนอก

"ซี๊ด อ๊ะ อาาา"หญิงสาวครวญคราง ทว่าดวงตาคู่งามกลับช้อนมองสิ่งที่ตั้งตะหง่านอยู่ตรงหน้า หล่อนเอื้อมมือออกไปรูดรั้งท่อนเนื้อใหญ่ในทันที ความอุ่นร้อนกับสัมผัสแปลกประหลาดของเส้นเอ็นปูดโปนทำเอาปาริณหัวใจเต้นไม่เป็นระส่ำ ท่อนล่างถูกโถมกระหน่ำด้วยจังหวะที่หนักหน่วงกว่าเดิม

กลีบปากสวยเผยอครอบส่วนหัวมันวาวเอาไว้ ปลายลิ้นหยอกเย้าแท่งเนื้อตรงหน้าสลับกับมือเล็กที่คอยรูดรั้งอย่างเอาใจ เสียงแหบพร่าครางทุ้มประสานกันไม่ต่างจากการเร่งเร้าให้หญิงสาวร่อนกายแอ่นรับความสุขสมที่ถูกปรนเปรอจนล้นเอ่อออกมา

เรียวขางามถูกปล่อยให้เป็นอิสระอีกครั้ง แต่เพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้น เพราะแอนดริวจับหล่อนตะแคงข้างเพื่อให้หันไปปรนเปรอโจชัวได้ถนัดโดยที่ร่างกายยังคงเชื่อมติดกันอยู่

"ซี๊ดด"โจชัวสูดปาก เขาเอื้อมไปขยำอกอวบด้วยความหมั่นเขี้ยว สะโพกสอบซอยเนิบนาบใส่ปากเล็กอย่างช้าๆ

อกอีกข้างของหญิงสาวถูกแอนดริวขยำทึ้งเล่นไม่ต่างกัน นับว่าความหฤหรรษ์ปรนเปรอหล่อนไม่ขาดสายเลยทีเดียว

"อาาา เห็นว่าไม่กี่วันก่อนเพิ่งโดนพวกนั่นยัดพร้อมๆกันมา แต่ยังแน่นอยู่เลย ซี๊ด!!"เปรยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นระริก ทางรักสีสวยบีบรัดราวจะดูดกลืนแท่งเอ็นของเขาเข้าไปทั้งแท่ง สะโพกแกร่งกระหน่ำซอยถี่กระชั้นจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกัน ร่างบางสั่นไหวไปด้วยแรงอารมณ์ ของเหลวใสพรั่งพรูออกมาเคลือบลำเนื้อเป็นมันวาว เขาเสือกกายอัดกระทุ้งสุดความยาวบี้กับจุดกระสันด้านในส่งผลให้ร่างบางสะดุ้งเฮือก เปิดโอกาศให้โจชัวสาวแท่งเอ็นผลุบเข้าออกโพรงปากสวยรุนแรงไม่แพ้กัน น้ำนมอุ่นหลั่งทะลักฉีดพ่นเข้าไปในทางคับแน่นทุกหยาดหยด เช่นเดียวกัน ปากสวยกลืนกินน้ำขุ่นข้นลงท้องไปจนหมด ดวงตาคู่งามอดที่จะหลุบมองหน้าท้องที่เคยแบนราบของตนไม่ได้ บัดนี้มันพองนูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อถูกป้อนน้ำกามคาวขุ่นทั้งสองทางพร้อมๆกันอย่างนี้

"อ๊ะ อาา โอววว"ร่างบางโยกขยับไปตามแรงอารมณ์ที่ยังไม่มอดดับ แม้จะย้ายสถานที่จากดาดฟ้าลงมายังห้องนอนกว้าง อกอวบถูกโจชัวบีบขยำ ขณะที่มือทั้งสองข้างถูกแอนดริวดึงไปด้านหลัง ช่องทางรักทั้งสองถูกท่อนลำเขื่องโถมกระแทกไม่หยุดยั้ง เสียงเนื้อกระทบกันดังแข่งกับเสียงเครื่องปรับภายในห้อง คนเจ้าเล่ห์ทั้งสองกระตุกยิ้มออกมาพร้อมกันทำเอาร่างบางที่อยู่ตรงกลางรู้สึกขนลุกชันขึ้นมา

"อาาา แข่งกันอีกสักรอบไหม? ใครอึดที่สุด ชนะ ว่าไงปาริณ?"แอนดริวเอ่ยขึ้นมา เอวแกร่งแกร่งของเขาโยกขยับใส่ทางด้านหลังของหญิงสาวหนักหน่วงขึ้น

เชื่อเถอะ ถึงแม้หล่อนจะบอกปัด พวกเขาก็ไม่มีทางหยุดเกมนี้อยู่ดีนั่นแหละ มิหนำซ้ำร่างกายของหล่อนก็คล้อยตามพวกเขาเสียด้วย คงต้องปล่อยเลยตามเลยและไม่ยอมแพ้เท่านั้นแหละ