คงจะดี...หากมีสักคน มองว่าฉันไม่ใช่แค่เครื่องมือในการทำงาน....
หญิง-หญิง,รัก,ไทย,หญิง-หญิง,โรแมนติก,ชีวิตประจำวัน,อบอุ่นหัวใจ,Yuri,ยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ ลดา"
"อ๊ะ !...อรุณสวัสดิ์ค่ะ ผ่านมาแล้วหนึ่งอาทิตย์ตั้งแต่ที่คุณมาทำงาน เป็นอย่างไรบ้างคะ ?"
"เริ่มชินกับการทำงานแล้วค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ !!" หนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา ดาวได้เรียนรู้การทำงานโดยการอาศัยหลักการจดจำ แล้วลองทำไปด้วย ทำให้เธอเริ่มชินมากขึ้นแล้ว
ทว่า...การพูดคุยของดาวกับลดากลับไม่มีอะไรคืบหน้าเลยแม้แต่น้อย...เพราะอะไรกัน !?
"ลดา ฉันมีงานมอบหมายเร่งด่วนที่จะให้ทำ ช่วยออกแบบโปสเตอร์โฆษณาร้านขนมเปิดใหม่ให้ทีสิ ทางเจ้าของร้านบอกมาว่าต้องการให้เห็นเมนูขนมอยู่เด่น ส่วนรอบ ๆ โปสเตอร์จะออกแบบยังไงก็ได้ให้ออกมาดูน่ารัก...ไหน ๆ แล้วก็ฝากด้วยดูดาวเด็กใหม่ด้วยละกันนะ ทำงานร่วมกันคงไม่มีปัญหาใช่มั้ย ?"
"ค ค่ะ...เข้าใจแล้วค่ะ เส้นตายงานนี้คือเมื่อไหร่คะ ?"
"อีกสองวันน่ะ พี่ขยายเวลาให้มากสุดได้เท่านี้ ขอฝากด้วยนะ"
"ค่า" สิ้นเสียงพูดของลดา ผู้หญิงร่างสูงท่าทางเข้มขรึมกับสายตาเฉียบคมนั้น ใช่แล้ว เขาคือหัวหน้าแผนกที่ลดาทำงานอยู่ด้วยนั่นเอง....
"มีบรีฟมาแค่นี้ฉันจะออกแบบยังไงดีล่ะ" ลดาพูดออกมาเบา ๆ
ดาวทำได้เพียงยืนมอง ทันทีที่หัวหน้ากลับเข้าห้องทำงานไป ดาวจึงรีบไปนั่งข้าง ๆ ลดาทันทีแล้วเอ่ยว่า
"ไม่เป็นไรใช่มั้ยคะลดา...วันนี้หัวหน้าดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ดีนะคะ"
"ใกล้ถึงช่วงนั้นของทุกปีแล้วน่ะ...." ดาวยืนงงกับสิ่งที่ลดาพูดออกมา แต่ก็ไม่ถามออกไปเพราะคิดว่างานที่ได้มาตอนนี้สำคัญกว่า
การทำงานร่วมกันเป็นไปอย่างราบลื่น เว้นเสียแต่ลดาเริ่มสะดุดการทำงานในบางครั้ง เพราะความรวดเร็วและความละเอียดเรื่องงานของดาว ในขณะที่ลดาทำงานที่นี่มาได้สองปี แต่ก็ยังรู้สึกว่ายังไม่เก่งได้เท่าดาว
ดาวที่สังเกตว่าลดาเริ่มมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป จึงหยุดมือจากการทำงาน แล้วชวนลดาไปพักเที่ยงด้วยกัน
"ลดาคะ ไปทานข้าวกลางวันด้วยกันไหมนะ ?"
"อ เอ๊ะ !? คะ ?" ลดาที่มัวแต่เหม่อลอยก็สะดุ้งกับเสียงเรียกของดาว
"ไปทานข้าวด้วยกันมั้ยคะ ?"
"...ค่ะ" ลดาพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะเก็บของทุกอย่างบนโต๊ะ แล้วลุกตามดาวไป
ดาวพาสาวน้อยที่กำลังทำหน้าอมทุกข์ไปทานอาหารที่ร้านใกล้ ๆ บริษัท ลดายังคงไม่มีชีวิตชีวา ดาวจึงเป็นฝ่ายพูดกับลดาว่า
"ชีวิตการทำงานที่ผ่านมาเป็นยังไงบ้างคะ ?"
"เหมือนกับที่ฉันเคยเล่าให้คุณฟังไปค่ะ ชีวิตฉันโดนทุกคนใช้ราวกับเป็นเครื่องมือในการทำงานชนิดหนึ่ง อาจจะเป็นเพราะฉันไม่กล้าที่จะมีปากเสียงกับใครด้วย..."
คิ้วทั้งสองข้างขมวดกันจนยุ่งเหยิง พร้อมกับสีหน้าของลดาที่ยังคงรู้สึกไม่ดีอยู่...อาหารที่ดาวสั่งไว้ก็มาถึง ดาวยื่นช้อนให้กับลดาแล้วพูดว่า
"มาทานข้าวกันก่อนดีกว่าค่ะ ช่วงบ่ายเรายังมีงานที่ต้องทำกันอีกนะคะ"
"ขอบคุณค่ะ..." ลดาเอ่ยออกมาสั้น ๆ พร้อมกับรับช้อนไปจากมือของดาว
ดาวมองคนตรงหน้าเธออย่างไม่ละสายตา พลางคิดในใจ...มีอะไรที่ฉันพอจะทำให้คน ๆ นี้ยิ้มได้บ้างหรือเปล่านะ...
"ลดาคะ...ต่อจากนี้เรามาเป็นพาร์ทเนอร์กันดีมั้ยคะ ?"
"เอ๊ะ ?...มันก็ดีนะคะ แต่ฉันอาจจะเป็นตัวถ่วงคุณก็ได้..." ลดาเม้มปากเล็กน้อยแล้วพยายามหลบหน้า เพราะเธอนั้นสบตากับคนอื่นไม่เก่ง
"เป็นตัวถ่วงก็ไม่เป็นไรค่ะ ! อย่างน้อยถ้าให้ฉันช่วยอะไรคุณได้บ้าง...อย่างน้อยก็ไม่อยากใหัลดาต้องเหนื่อยไปมากกว่านี้ค่ะ..." ลดาเบิกตากว้างขึ้นทั้งมองไปที่ดาวก่อนจะยิ้มออกมาแล้วเอ่ยพูดขึ้น
"ขอบคุณนะคะ ที่คอยเอาใจใส่ฉัน" ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของลดาพลางทำให้ดาวนั้นยิ้มตามไปด้วย บรรยากาศรอบตัวเริ่มผ่อนคลายลง อย่างน้อยดาวก็สามารถทำให้ลดายิ้มได้ออกมาเล็กน้อย....
*ช่วงหลังเลิกงาน*
"อาการปวดหลังแบบนี้มาจากการทำงาน หรืออายุที่มากขึ้นกันนะ" <= อายุ 26 ปี....ดาวเดินออกมาจากบริษัทพลางบ่นถึงอาการที่เป็นอยู่ช่วงนี้
ระหว่างเดินทางกลับบ้าน สายตาของเธอก็หันไปมองในทิศทางฝั่งตรงข้าม ทำให้เจอกับลดาที่เหมือนกำลังจะทำอะไรบางอย่างอยู่ ดาวจึงเดินตรงเข้าไปหาลดาพร้อมกับคำทักทาย....
"ยังไม่กลับบ้านหรอคะ ลดา ?" ลดาหันกลับไปตามเสียงเรียกแล้วพูดต่อว่า
"บังเอิญจังนะคะ...พอดีฉันกำลังมีปัญหาอยู่ค่ะ..."
"ถ้าเป็นเรื่องที่ฉันพอช่วยได้ก็บอกมาได้เต็มที่เลยนะคะ" ลดามองมาที่ดาวแล้วครุ่นคิดบางอย่างอยู่ในหัวก่อนจะบอกว่า
"ฉันไปรับแมวตัวนึงมาเลี้ยงค่ะ...ไปเก็บได้มาเมื่อวานจากพวกเด็ก ๆ ที่กำลังรุมแกล้ง เลยเอามาเลี้ยงที่บ้าน ตอนนี้เลยคิดว่าอยากซื้อปลอกคอให้สักหน่อยค่ะ"
"แมวที่ได้รับมาเลี้ยงสีอะไรคะ ?"
"ส้มค่ะ สีส้มทั้งตัวเลย"
"ได้แมวแสบมาด้วยนะคะ ฮ่า ๆ...ถ้าไม่รังเกียจให้ฉันช่วยเลือกด้วยดีมั้ยคะ ?"
"ได้หรอคะ !? งั้นก็ต้องขอรบกวนด้วยค่ะ !" ดาวยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะเดินไปที่ร้านของสัตว์เลี้ยงด้วยกันกับลดา
ทันทีที่มาถึงร้านขายของสัตว์เลี้ยง ลดาดูตื่นเต้นกว่าทุกครั้ง รวมถึงเมื่อเห็นเจ้าแมวตัวอ้วนกลมสีขาวจุดดำเดินมาต้อนรับ ลดาก็รีบปรี่ตัวเข้าไปเล่นด้วยทันที
มองจากมุมนี้ลดาดูเหมือนเด็กไปเลย...น่ารักจัง...*ความคิดของดาว *
หลังจากที่เลือกซื้อของกันเสร็จแล้ว ดาวและลดาทั้งสองคนได้แวะกันที่ริมแม่น้ำ ก่อนกลับบ้านเพื่อนั่งคุยกันสบาย ๆ หลังเลิกงาน
ลดามองที่ดาวแล้วเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ดาวสังเกตเห็นเข้าจึงเป็นฝ่ายถามออกไปก่อน
"หน้าของฉันมีอะไรติดอยู่หรอคะ ?"
"ป เปล่าค่ะ...ฉันแค่มีเรื่องที่อยากจะถามกับคุณ..." ลดาเบี่ยงสายตาไปมองทางอื่น ดาวที่กำลังให้ความสนใจกับสิ่งที่ลดาจะถามเธอก็ตื่นเต้นจนอยู่ไม่นิ่ง
"ถามฉันออกมาได้ทุกเรื่องเลยนะคะ มีเรื่องคาใจอะไรหรือเปล่า ?"
"...คือ ฉันสงสัยว่าทำไมดาวถึงมาทำงานที่นี่ล่ะคะ ในเมื่อเป็นตากล้องก็อาจจะมีอิสระมากกว่าการมาเป็นพนักงานบริษัทแบบนี้"
"เหตุผลหรอ...นั่นก็เพราะฉันชอบที่จะนั่งเคลียร์เอกสารในห้องแอร์แบบนี้ รวมถึงมาทำตามคำสัญญาของใครบางคนด้วยค่ะ..." ดาวยิ้มแล้วเลือกที่จะตอบอย่างหลีกเลี่ยง คำตอบเพราะเธอไม่อยากให้ลดารู้เบื้องหลังของเธอมากจนเกินไป
"งั้นหรอคะ...คน ๆ นั้นคงจะเห็นถึงความสามารถของดาวแน่นอนค่ะ ถึงได้เชิญคุณมาทำงานที่นี่"
"อาจจะเป็นไปได้ก็ได้ค่ะ" ดาวและลดาหัวเราะเบา ๆ...ทั้งสองคนลุกขึ้นก่อนจะพากันเดินกลับบ้าน แต่ก่อนที่จะแยกจากกันดาวก็ได้บางสิ่งจากลดา
"ลดาคะ ฉันมีเรื่องอยากจะขอค่ะ"
"มีอะไรหรอคะ ?"
"พวกเรามา...แลกช่องทางติดต่อกันดีมั้ยคะ...ฉันอยากจะคุยกับลดาต่อด้วยน่ะค่ะ" ลดายิ้มออกมาอย่างเขิน ๆ ก่อนจะแลกช่องทางการติดต่อของกันและกัน...
"ถ้างั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ ลดาเองก็ระวังอย่าให้หลงทางนะคะ"
" ฉ ฉันไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะคะ !" ลดาขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา แล้วมองดาวที่เดินกลับบ้านไปอย่างเร่งรีบ
ลดาเดินกลับบ้านด้วยความรู้สึกสบายใจ พร้อมกับมองปลอกคอที่ดาวเป็นคนช่วยเธอเลือก แล้วก็เริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง...
"ดาวคนนั้นทำไมฉันถึงรู้สึกคุ้นเคยแบบนี้กันนะ..."
ส่วนทางด้านดาวก็กลับบ้านด้วยความรู้สึกสบายได้เช่นเดียวกับลดา ดาวเริ่มสนใจในตัวของลดามากขึ้นเรื่อย ๆ จนในบางครั้งทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ได้อยู่กับลดา...
