คงจะดี...หากมีสักคน มองว่าฉันไม่ใช่แค่เครื่องมือในการทำงาน....
หญิง-หญิง,รัก,ไทย,หญิง-หญิง,โรแมนติก,ชีวิตประจำวัน,อบอุ่นหัวใจ,Yuri,ยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สองวันต่อมา หลังจากที่ลดาได้รับมอบหมายงานออกแบบโปสเตอร์โฆษณาร้านขนมเปิดใหม่ร่วมกันกับดาว พวกเธอได้รับคำชมมาจากหัวหน้า แล้วได้รับงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เบากว่าใน ๆ ทุกครั้งที่ผ่านมาเป็นรางวัล
แต่ทว่า...
"กำลังมองอะไรอยู่หรอลดา ?" ดาวเดินเข้ามาหาลดาที่กำลังมองไปที่ห้องเก็บเอกสาร
"อ๊ะ !...เปล่าค่ะ ฉันแค่เห็นว่าหัวหน้าฝ่ายเรากับฝ่ายโฆษณาทำตัวแปลก ๆ แล้วเดินเข้าไปในห้องนั้นน่ะสิ"
"....คิดมากไปแล้วค่ะ ทั้งสองอาจจะกำลังตรวจสอบเอกสารที่ต้องใช้เป็นบรีฟในงานถัดไปก็ได้...หรือถ้ายังคิดมาก พวกเราลองไปแอบดูกันดีมั้ยคะ ?" ลดาที่ได้ยินดาวพูดแบบนั้นก็ส่ายหัวไปมา ก่อนจะตัวสั้นถ้าเกิดไปเห็นอะไรเข้า
"ไม่ดีล่ะมั้งคะ การไปแอบดูคนอื่นเนี่ย !"
"...จริงด้วยสิ ขอโทษด้วยนะคะ ถ้างั้นกลับไปทำงานกันเถอะค่ะ..." ลดายิ้มออกมาก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานพร้อมกับดาว
*ห้องเก็บเอกสาร*
"สองคนนั้นไปแล้วใช่มั้ย ?"
"อ่า น่าจะนะ...สองคนนั้นเป็นเด็กที่อยู่แผนกเดียวกับเธอไม่ใช่หรอ ?"
"ก็ใช่อยู่หรอก...แต่ฉันไม่อยากให้พวกเขารู้ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนนี่" สองสาวจากฝ่ายออกแบบและโฆษณา ต่างมีความสัมพันธ์ลับ ๆ กันในบริษัท แต่ก็ไม่ได้มากขนาดนั้นเมื่ออยู่ที่ทำงาน...
ในเวลาต่อมา ข้อความถูกส่งเข้าในโทรศัพท์ของดาวและลดา ทำให้ได้รู้ว่าพวกเธอได้ถูกจับคู่ร่วมกันในการทำโปรเจกต์งานครั้งต่อไป
"ดาวคะ...ได้เปิดมือถือดูข้อความที่ส่งมาจากหัวหน้าหรือยังคะ ?"
"...ไม่ค่ะ ทำไมคะ ?"
"โปรเจกต์ครั้งต่อไปพวกเราได้ทำงานร่วมกัน ส่วนรายละเอียดงานคือการออกแบบป้ายหน้าร้านของร้านอาหารค่ะ..."
"เป็นงานที่ต้องใช้ความละเอียดมากเลยนะคะเนี่ย ถ้าลดาทำฉันพอจะเข้าใจค่ะ แต่ทำไมถึงให้ฉันทำด้วยล่ะ" ลดากระพริบตาก่อนจะอ่านข้อความต่อ
"อืม...เห็นบอกว่า เพราะ...เห็นว่าดาวดูสนิทกับฉันน่ะค่ะ" ลดาอ่านสะดุดไปช่วงหนึ่งก่อนจะเริ่มอ่านต่อ ดาวยิ้มออกมาด้วยความยินดีที่จะได้ทำงานร่วมกับลดาอีกครั้ง
"ดีจังเลยนะคะที่จะได้ทำงานร่วมกันอีกครั้ง" ดาวเอ่ย
"น นั่นสิคะ..." ลดาทำสีหน้ากังวลออกมาจนเห็นได้ชัด แต่ดาวเลือกที่จะไม่พูดออกมาเพราะอาจจะก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของลดามากเกินไป
ระกว่างการทำงานทุกอย่างก็เป็นไปอย่างราบลื่นเว้นเสียแต่การเสนอไอเดียของลดาที่ไม่เคยมีมาก่อน ทำให้ลดารู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย
"ด เดี๋ยวค่ะดาว ไอเดียนั้น...ฉันว่ามันออกจะเสี่ยงไปหน่อยนะคะ บางทีอาจจะทำให้ได้ผลตรงกันข้ามก็ได้ค่ะ"
ดาวทำหน้าเศร้าเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนมายิ้มเหมือนเดิมแล้วบอกว่า
"งั้นหรอคะ อาจจะจริงค่ะ ถ้างั้นลองตามวิธีของลดานะคะ" ดาวนั้นสังเกตออกมาได้อย่างชัดเจน ตัวของเธอคิดว่าลดาอาจจะยังไม่เชื่อใจเธอในการทำงานละเอียดแบบนี้ นั่นทำให้เธอคิดมาก...
บรรยากาศการทำงานเป็นไปอย่างปกติเหมือนทุก ๆ ครั้ง ลดาเองก็ไม่ได้สังเกตเห็นถึงบรรยากาศรอบตัวของดาวเลยแม้แต่น้อยว่าเปลี่ยนไปแค่ไหน
กระทั่งหลังเลิกงานทั้งคู่ยังคงอยู่ด้วยกันในบริษัท ดาวยังคงยิ้มแย้มออกมาขณะที่คุยกับลดาแม้ว่าลึก ๆ แล้วเธอกำลังคิดมากเรื่องเมื่อกลางวันอยู่ก็ตาม
ดาวที่กังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นเธอลังเลใจว่าควรจะถามออกไปดีไหม แต่ในขณะที่คิดปากไม่รักดีของเธอก็ดันเผลอพูดความในใจออกมา
"ฉันยังคงเชื่อใจไม่ได้สินะ..." ลดาที่ได้ยินก็หยุดเดินกระทันหันแล้วหันกลับไปมองดาวก่อนจะพูดว่า
"ที่ว่านั่น...หมายถึงอะไรคะ ?" ลดาพูดน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย ดาวตกใจมากที่เธอเผลอหลุดปากพูดออกมา ก่อนจะยอมบอกทุกอย่างให้ลดาฟัง
"ค...คือว่า ฉันคิดว่าตัวเองทำอะไรผิดอยู่หรือเปล่า...ทั้งที่ฉันอยากจะช่วยลดาให้สบายจากงานมากขึ้น แต่ดูเหมือนจะกลายเป็นการสร้างภาระไปแล้ว"
ลดาเงียบลงครู่หนึ่งกับสีหน้าที่เป็นความกังวลออกมาอย่างชัดเจนเหมือนเธอจะรู้แล้วว่าตัวเองนั้นอาจจะเข้มงวดและยึดติดกับวิธีเดิม ๆ ไปจนมองข้ามสิ่งสำคัญในการทำงานร่วมกันนั่นคือ...ความร่วมมือ
"ฉัน...ฉันไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นนะคะ ! ฉันก็แค่ไม่อยากให้ดาวต้องมาทำพลาดแล้วโดนดุแบบฉันเหมือนเมื่อก่อน ในตอนนั้นฉันเคยทำงานร่วมกับคนอื่นครั้งหนึ่ง แต่ก็ดันทำพลาดจนทำให้เพื่อนร่วมงานคนนั้นต้องคอยลำบากไปด้วยค่ะ"
ดาวตั้งใจฟังสิ่งที่ลดาพูดออกมา สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้คือความไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน แต่ดูเหมือนทั้งสองคนในตอนนี้จะสามารถที่จะเข้าใจกันมากขึ้นแล้ว ดาวทำหน้าจริงจังแล้วเอ่ยพูดขึ้นว่า
"ถ้างั้นในครั้งนี้...ฉันขอเสนอไอเดียใหม่อีกครั้ง แล้วลดาช่วยปรับแก้ได้หรือเปล่าคะ ถ้าจะโดนดุหรือโดนด่าก็ช่างมันค่ะ เพราะยังไงฉันก็อยากทำงานร่วมกับคุณค่ะ !"
ลดาตกใจกับท่าทางจริงจังของดาว แต่เธอก็ยิ้มออกมาเล็ก ๆ ทั้งพยักหน้าแล้วบอกว่า "ถ้างั้นฉันขอฝากดาวด้วยนะคะ" ดาวพยักหน้ารับแล้วกล่าวขอบคุณกับลดา แล้วเธอก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ได้มีส่วนร่วมในโปรเจกต์งานร่วมกันแบบนี้
*วันต่อมา*
พักเที่ยงของวันต่อมา หลังจากที่ดาวได้รับมอบหมายในการคิดไอเดียใหม่ของงานจากลดา
ลดาคอยตรวจเช็คงานที่ดาววานให้เธอช่วยปรับแก้ แต่ผลปรากฏว่าดาวทำได้ดีเกินคาดกว่าที่คิดเอาไว้
"ไอเดียนี้ฉันว่าดีมากเลยค่ะ ถ้าเอาไปบอกกับทางเจ้าของโดยตรงคิดว่าจะต้องชอบเหมือนกันแน่ ๆ ค่ะ"
"ฉันดีใจที่ได้ยินลดาพูดแบบนั้นนะคะ" ลดารู้สึกโล่งใจเมื่อได้เห็นว่าดาวสามารถกลับมาทำงานได้อย่างมีชีวิตชีวาอีกครั้ง และเธอยังรู้สึกเชื่อใจดาวมากกว่าเดิมหลังจากได้เห็นผลการทำงานครั้งนี้
"จะว่าไปนี่ก็พักเที่ยงแล้วนะคะ ไปทานข้าวด้วยกันเถอะค่ะ" ดาวยิ้มแล้วเอ่ยชวนลดาไปทานอาหารด้วยกันเหมือนทุกครั้ง
ทั้งสองคนเดินไปและคุยไปกันอย่างสนิทสนม จนเพื่อนร่วมงานในออฟฟิศแว่วเสียงนินทากันออกมาเบา ๆ ลดาที่เหมือนจะไม่ได้ยินทำให้ดาวนั้นรู้สึกโล่งใจเพราะเธอไม่อยากให้ลดานั้นเก็บเอาไปคิด
*ร้านอาหาร*
"ดาวเหมือนจะชอบร้านนี้มากเลยนะคะ พักเที่ยงทีไรก็มากินร้านนี้ทุกที" ดาวมองลดาอย่างประหลาดใจที่ลดาเป็นฝ่ายชวนเธอคุยด้วยก่อน
"อ๋อ...ฉันชอบร้านอาหารเล็ก ๆ บรรยากาศสบาย ๆ แบบนี้น่ะค่ะ ลดาคิดว่าไงบ้างคะกับร้านนี้ ?"
"เป็นร้านที่ดีอย่างที่ดาวว่ามาเลยค่ะ ที่เงียบสงบแบบนี้ฉันชอบที่สุด..." ดาวมองคนตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา แล้วแอบดีใจที่ลดาปล่อยตัวไปตามลรรยากาศได้พักอย่างสบาย ๆ แบบนี้
"ถ้ามีวันให้พักสบาย ๆ แบบนี้ทุกวันก็คงดีนะคะ"
"ฉันเองก็อยากได้เหมือนกันค่ะ...ยังไงฉันก็คงต้องขอบคุณดาวที่ยื่นมาเข้ามาช่วยงานของฉัน ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่ได้พักสบาย ๆ ได้แบบนี้แน่นอนค่ะ"
"...ไม่เห็นต้องขอบคุณเลยค่ะ ฉันยินดีช่วยคุณอย่างเต็มที่" ลดายิ้มออกแล้วเริ่มลงมือทานอาหารที่สั่งเอาไว้
ดาวเริ่มมองลดาในมุมที่ต่างออกไปจากเดิมเล็กน้อย แล้วเธอก็คิดว่าอยากจะช่วยเหลือคน ๆ นี้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะสามารถช่วยเหลือได้...
