เรื่องราวของนาเดียร์ที่เป็นเพียงลูกอนุภรรยา ถูกใช้เป็นหุ่นเชิดโดยพ่อแท้ๆของตัวเองเพื่อแต่งงานทางการเมือง สุดท้ายเธอก็ถูกหักหลังโดยคนรักและน้องสาวของเธอเอง
ชาย-หญิง,รัก,ดราม่า,ย้อนยุค,ตะวันตก,พล็อตสร้างกระแส,รักดราม่า,ย้อนยุค,แฟนตาซี,แก้ไขอดีต,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
มหาสารคามระหว่างอาณาจักรกับเผ่าปีศาจที่กินเวลาหลายปี จบลงด้วยชัยชนะของอาณาจักร โดยฝีมืออันยอดเยี่ยมของวีรบุรุษคนหนึ่ง ผู้คนต่างออกมาต้อนรับนักรบผู้กล้าหาญที่ยุติสงครามนี้ได้ เขาคือตัวเอกของพิธีฉลองชัยชนะ
'ลูคัส ' เขามีสมญานามที่ได้รับการขนานอยู่หลายนาม นักรบผู้กล้าจากต่างโลก ผู้ปราบมังกร และ ชายที่หมั้นหมายกับ
'ไพ่ที่ถูกทิ้ง ' ของตระกูล ดยุคอัลทาริส
"เลดี้นาเดียร์ อัลทาริส ท่านสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเซอร์ลูคัสในฐานะคู่หมั้นหรือไม่ "
".......ค่ะ ฉันสัญญา "
ทั้งสองคนได้หมั้นหมายกันก่อนที่เซอร์ลูคัสจะกลายเป็นนักรบผู้กล้าหาญ นั่นคือจุดเริ่มต้นของโศกนาฏกรรมทั้งหมด
นาเดียร์ อัลทาริส หุ่นเชิดที่เกิดจากอนุภรรยาของตระกูลดยุคอัลทาริส 'ของไร้ประโยชน์แบบนั้นมาเกิดในตระกูลดยุคนี้ได้ยังไงก็ไม่รู้ ! แค่มองดูก็ไม่มีสง่าราศีแล้ว '
อาจจะเป็นเพราะเธอถูกเปรียบเทียบกับน้องสาวที่โดนตามใจจนเสียคนตั้งแต่เด็ก กระทั่งยังต้องคอยระแวดระวังพวกหญิงรับใช้ด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่เคยฝันว่าจะได้รับการยอมรับจากท่านพ่อเลย แต่ในขณะนั้นเอง
"นาเดียร์พ่อมีลูกให้ลูกทำ "
ในที่สุดโอกาสที่นาเดียร์จะได้รัยการยอมรับจากดยุคก็มาถึง การแต่งงานนี้จะเป็นประโยชน์ต่อตระกูลดยุคมาก 'การหมั้นหมายกับลูคัส '
เวลานั้นลูคัสถูกเรียกตัวมาจากประเทศอื่น ในฐานะ 'คนต่างแดน ' เพื่อรับใช้ประเทศ เขาเป็นทหารรับจ้างที่ประสบความสำเร็จรวดเร็วจนน่าอัศจรรย์ ทำให้ดยุคอัลทาริสมั่นใจว่าหากทำให้เขามาเป็นพวกของตัวเองได้ สักวันหนึ่งจะเกิดประโยชน์อย่างใหญ่หลวง ดังนั้นจึงผูกเขาติดไว้กับนาเดียร์ที่เป็นลูกอนูภรรยาด้วยการแต่งงานทางการเมือง ทั้งสองคนเป็นเพียงหมากในกระดานของดยุคอัลทาริส
'หง่าง ' 'หง่าง ' 'หง่าง ' เสียงระฆังดังเป็นจังหวะ
"คุณไม่เป็นไรหรอคะ "
"............ "
"ผมจะต้องได้ดี เพื่อไม่ให้มีใครมาดูถูกผมได้อีก "
ถึงแม้ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ที่ถูกผูกกันไว้แบบนั้น แต่เธอก็ยังมีความหวังในชีวิตเพียงเล็กน้อยว่าเธอจะมีชีวิตแต่งงานที่ธรรมดาได้ จนกระทั่งเธอหลงกลคนที่เคยเชื่อใจอย่างไม่เคยกังขามาก่อน......
'ทำไม.... ถึงทำแบบนี้? '
"ต้องมีอะไรที่เข้าใจผิดไปแน่ๆ "
"พี่อธิบายทุกอย่างได้ ขอร้องละ.... เรียกเซอร์ลูคัสมาให้พี่หน่อยนะ....! "
"อุ๊บ ดูเหมือนว่าพี่จะยังไม่เข้าใจสถานการณ์นะ "
แกร็ก เสียงเปิดประตูห้องขัง
"ขอโทษที "
"แต่เซอร์ลูคัสน่ะไม่มีทางมาหรอก "
"ว่าไงนะ.....? "
"นั่นเธอพูด..... "
"สถานการณ์มันต่างจากตอนที่พี่หมั้นหมายกับลูคัสแล้วนี่นา ตอนนี้เขาเป็นถึงหนึ่งในคนสำคัญที่สุดของอาณาจักรนี้เลยนะ...... "
"การที่ภรรยาของผู้ชายแบบนั้นเป็นลูกอนุภรรยาน่ะ ทางนั้นเองก็คิดว่ามันไม่เหมาะสมเท่าไหร่เลยน่ะสิ " น้องสาวต่างแม่พูดพร้อมแสยะยิ้มเยาะเย้ย เธอคือไลล่า อัลทาริส
"แล้วที่ว่าเข้าใจผิดน่ะหมายถึงอะไรเหรอ? เหมือนพี่จะคิดไปเองนะ การที่จับพี่มาขังไว้ที่นี่น่ะพี่คิดว่ามันเป็นความคิดของฉันแค่คนเดียวรึไง ? "
"ไม่จริง..... "
"อย่าบอกนะว่า.... ไม่หรอก เป็นไปไม่ได้ "
"....คงเป็นเรื่องที่เธอกับท่านพ่อกุเรื่องขึ้นมาละสิ " นาเดียร์ตัวสั่น กำมือแน่น
"ไลล่า "
ตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นฝีมือของน้องสาวต่างแม่
"อุ๊บ... คิดแบบนั้นจริงไงเหรอ ? "
"พี่หมายถึงเรื่องฉาวโฉ่ที่แพร่ไปทั่วแวดวงสังคมน่ะนะ ? "
หากจะทำให้การหมั้นหมายนี้กลายเป็นเรื่องที่ไม่เคเกิดขึ้นมาก่อนก็ไม่มีวิธีไหนนอกจากวิธีนั้นแล้ว ตอนงานเต้นรำคราวนี้เอาเหล้าให้นาเดียร์ดื่มซะ นาเดียร์เป็นคนที่ระวังตัวมากดังนั้นถ้าจะมอมเธอให้เมาต้องใส่ยาลงไปด้วย จานั้นก็ให้เธอไปนอนกับผู้ชายที่เราว่าจ้างเอาไว้แล้วพอเธอใกล้จะตื่นก็เรียกคนมาเยอะๆเพราะยิ่งมีพยานมากเท่าไหร่ยิ่งดี
'ทำตัวน่าละอายในงานเต้นรำ....' เสียงซุบซิบ
'สมกับเป็นลูกอนุภรรยาเลยนะคะ ' เสียงซุบซิบ
'ชั้นต่ำจนหาอะไรเปรียบไม่ได้เลยจริงๆ'
"เผื่อพี่ไม่รู้ เซอร์ 'ลูคัส ' อาจจะเป็นคนออกความคิดเรื่องนี้เองก็ได้นะ "
จะว่าไปแล้ว.... หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้น เขาก็ไม่เคยมาหาฉันเลย.... ฉันนึกว่าเขาผิดหวังในตัวฉันซะอีกที่ไหนได้เขาดันเป็นคนวางแผนซะเอง เขาอาจจะคิดตั้งแต่แรกแล้วว่าการหมั้นหมายกับเลดี้ที่เกิดจากอนุภรรยาอย่างฉันเป็นการเลือกปฏิบัติเพราะว่าเขาเป็นคนต่างแดน......
"ถ้าฉันขอถอนหมั้นซะ เขาคงยอมรามือไปแต่โดยดีแล้วแท้ๆ.... " นาเดียร์พูด
ทั้งที่ฉันเป็นแค่ไพ่ที่ถูกทิ้ง ฉันมันโง่เองที่ครั้งหนึ่งเคยใฝ่ฝันถึงความหวังอันน้อยนิด
"ถ้าเป็นแบบนั้นชื่อเสียงของเขาก็จะเสียหายใช่ไหมล่ะ ? เขาเป็นถึง 'วีรบุรุษ 'ในสงครามครั้งนี้เชียวนะ "
"อ๋อ เพราะงั้นเธอก็เลย.... เพิ่งจะมารู้สึกเสียดายเอาป่านนี้เนี้ยนะ ? "นาเดียร์ถาม
"เพราะว่าเขาได้เป็นวีรบุรุษแล้ว ไหนเธอเคยบอกว่าเขาเป็นคนชั้นต่ำและไม่อยากแต่งงานด้วยไม่ใช่รึไง ? "
"เอาเลยเชิญพล่ามซะให้พอ"ไลล่ายักไหล่
"เพราะนี่จะเป็นการพล่ามครั้งสุดท้ายของพี่แล้ว"
"สิ่งที่หลงเหลือไว้สำหรับพี่ก็มีแต่จุดจบที่น่าสังเวชเท่านั้นแหละ "
"เฮือก... ว่าไงนะ ?" นาเดียร์ตกใจที่ได้ยิน
"จะมีชนชั้นสูงตระกูลไหนจะรับผู้หญิงที่ถูกถอนหมั้นเพราะไปนอนกับผู้ชายคนอื่นด้วยเหรอ ?"
"แถมยังเป็นลูกอนุภรรยาอีก.... ถ้าไม่ใช่พวกคนงานพี่คงไม่ได้แต่งงานแล้วละ "
แอ๊ด...... จู่ๆก็มีชายฉกรรจ์สองคนเดินเข้าในห้องขัง
"โฮะๆ.... ฉะนั้นแล้ว.... ตายอย่างมีเกียรติจะไม่ดีก็ว่าเหรอ ?" ไลล่าหัวเราะ
"เพราะงั้นฉันก็เลยจะช่วยสงเคราะห์ให้สักครั้งยังไงล่ะ "
"............!!!"
นาเดียร์พยายามดิ้นลนหาทางหนีแต่ก็ถูกจับไว้ด้วยชายฉกรรจ์คนหนึ่งแล้วผลักเธอให้ติดกำแพง
"ถึงแม้ว่าท่านพ่อจะโอบกอดลูกสาวที่ไม่ได้เรื่องเอาไว้ แต่พี่ดันทนต่อความอับอายไม่ไหวเลยฆ่าตัวตาย"
"ส่วนเซอร์ลูคัสก็สูญเสียคู่หมั้นไปโดยไม่เจตนา"
ไม่นะ....!
ไม่เอา....!
"แบบนี้ก็จะรักษาทั้งเกียรติของตระกูลเราและเกียรติของเขาได้ทั้งหมดเลยไม่ใช่เหรอ?"
"ส่วนสิ่งที่แปดเปื้อนก็มีแต่พี่เท่านั้นแหละ นังคนชั้นต่ำ"
เฮือก...
ฉันไม่อยากตาย....!!
"แต่ถึงอย่างนั้นพี่ก็จะยังถูกจดจำว่าเป็นผู้หญิงที่มียางอายอยู่สินะ"
หายใจไม่ออก...!
นี่ฉันต้องตายแบบนี้จริงๆเหรอ ?
ฉันใช้ชีวิตโดยเชื่อฟังและทำตามคำสั่งของท่านพ่อมาโดยตลอด ตอนที่ยังเด็กก็เอาแต่ระวังท่าทีของแม่เลี้ยงจนไม่เคยหายใจได้ทั่วท้องเลยสักครั้งไม่ว่าเมื่อไหร่สิ่งดีๆมักจะถูกน้องสาวต่างแม่แย่งไปเสมอ....
"ลาก่อน นาเดียร์ "
"ฉันจะคิดถึงพี่นะ "
สุดท้ายฉันก็ตายในวัยยี่สิบสามปี .....ฉันนึกว่าทุกอย่างมันจบลงไปแล้วแท้ๆ....
จิ๊บ จิ๊บ......
แต่เมื่อลืมตาขึ้นมา ฉันก็ย้อนกลับมาอีกครั้งในวัยยี่สิบปี
'ที่คอ....ไม่มีเชือกแล้ว '
'ฉันรอดมาได้ยังไงกัน? '
ฉันมั่นใจว่าในขณะที่สติกำลังเลือนรางนั้น ฉันรู้สึกรัับรู้ถึงความตายที่ห่อหุ่มร่างกายเอาไว้ แต่ว่า.... ฉันกลับลืมตาขึ้นมาอยู่ในห้องด้วยสภาพปกติเนี่ยนะ มิหนำซ้ำลักษณะของห้องนี้ยังเหมือนกับสามปีที่แล้วด้วย ....ถึงแม้ว่ามันจะเป็นความคิดที่เพ้อเจ้อแต่อย่าบอกนะว่า.... ฉันย้อนกลับมาในอดีตงั้นเหรอ?!
จะ...ใจเย็นก่อน ถ้าหากว่าเป็นเรื่องจริงละก็...
แสดงว่าฉันได้รับโอกาสอีกครั้งน่ะสิ
คู่หมั้นที่เห็นแก่ตัว
น้องสาวต่างแม่ที่จ้องมองมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มจนวินาทีสุดท้ายของฉัน
และ.....
พ่อที่ใช้ฉันราวกับเป็นหมากในกระดาน
นี่คือโอกาสที่ฉันจะได้แก้แค้น!
