กลกลิ่นเเก้ว - บทที่5 ตนเท่านั้น โดย ยามรุ่ง @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

                         ตนแล เป็นที่พึ่งของตน 

                                       บทที่5

                                    ตนเท่านั้น

                                           5

พุ่มหญ้าหลายพุ่มถูกรองเท้าหนังของหนุ่มทหารยศพันโทเหยียบยํ่า! ตอนเที่ยงตรงของหลายๆวันมานี้เเดดร้อนคล้ายหวังจะเผาทุกสิ่งอย่างบนทุลีดินให้สิ้นไปนัธกิตผู้ซึ่งไม่เกรงกลัวต่ออำนาจของตะวันก็ยังต้องมีเหงื่อไคลไหลอยู่บ้าง เสียงเป่านกหวีดดังขึ้นจ่าทหารกล้าหลายท่านมายืนเรียงกันเป็นเเถวเเนวขวางนายพลชั้นผู้ใหญ่เตรียมให้นายทหารฝึกรบราฆ่าฟันเพื่อส่งตัวไปรบในสงครามตั่งเเต่ปีกลาย                                                                                  "เดือนหน้าพวกคุณทุกทหารตั้งเเต่ยศร้อยตรีจนไปถึงพันเอกต้องไปร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่สอง ครั้งนี้ระวังตัวให้มากอย่าประมาทเเม้เเต่หนเดียวผมเคยเจ็บมาเเล้ว"คำพูดปลุกใจของจ่าอาวุโสที่เขาเคยร่วมรบในสงครามครั้งที่เเล้ว ซึมเข้าไปในใจของหนุ่มทหารหลายพล "ผมเคยได้ยินว่า.."มีเเม่ลูกอ่อนหอบลูกหนีสงครามมา ผมก็เคยได้ยิน เเล้วสุดท้ายเธอก็ไม่รอดจากทหารฝ่ายกบฏ"นิทานบอกเล่าของคนระเเวกนี้ตั้งเเต่เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนก็ไม่พ้นเรื่องเเม่ลูกอ่อนหอบลูกหนีมาในพระนคร เธอสู้สุดฤทธิ์สุดเเรงเเต่ก็ไม่รอดชีวิตกลับมา

ชายหนุ่มวัยกร้าวคิดว่ามันคงเป็นเเค่นิยายปรัมปราที่เล่ากันเอาสนุกปากหาใช่ความจริงที่สามารถพิสูจน์ได้ ปืนกระบอกอันเท่าลํ้าขาของหนุ่มกายหยาบสมบูรณ์เเข็งเเรงถูกถือประจำมือ พอสัญญานจากนกหวีดดังขึ้นเวลาที่ทหารกล้าทุกนายจะต้องลั่นไกออกไปหาหุ่มไม้ฟางที่เสมือนเป็นศัตรู 

หญิงสาวตื่นขึ้นในเวลาบ่ายเเก่ๆเมื่อลองมองไปที่นาฬิกาก็พบว่าสายจากที่คาดการณ์มามากเเล้ว จึงอุทานพรั่งพรวดออกมาใส่ชายร่างอวบตรงหน้า "คุณอาคะ ทำไม..!"ก็อาไม่รู้ว่าหนูจะตื่นกี่โมง ก็เลยไม่ได้ปลุก"นฤมลเเค่นลมดังเฮือกก่อนไปนั่งบนเบาะหนังนิ่มๆ ไม่นานคำถามจากฝ่ายผู้ใหญ่ถูกยิงออกมาจากปาก "ว่าเเต่ที่บอกมาทำธุระ ธุระอันใดกัน?"..."อีกฝ่ายส่งเสียงเงียบใส่เเทน

"คือมลออกมาตามหาเเม่เเท้ๆค่ะ อยากเจอเขาอีกครั้ง"ชายร่างท้วมหันมาสบตากับหลานสาวพร้อมกับบอกอะไรบ่างอย่างที่ทำให้นฤมลเค้นนํ้าตาออกมาได้ "บางทีอาว่าเเม่ของหนูอาจจะยังอยู่เเต่คงอยู่ไกลจากพระนครมาก"สาววัยสะพรั่งหันมามองเขาด้วยความโศกเศร้าโดยมีหยาดสายนํ้าบนเเก้มเป็นพยานอารมณ์ เธอเขยิบเข้ามาเเนบชิดเเละโอบกอดชายหนุ่มเพื่อนพ่อเพื่อซึมซับพลังงานความอบอุ่น เเต่กลิ่นเหม็นเปรี้ยวโชยออกมาจากข้อหนีบของเขา "คุณอาอาบนํ้าหรือยัง"เเววตากระเสือกกระสนจับจ้องสิ่งอื่นเเทนหญิงสาว นั่นเป็นสัญญาณบอกได้ว่า ยังไม่ได้อาบนํ้า "อี๋คุณอา"เสียงขำปล่อยออกมาไม่หยุดหย่อนพร้อมกับหนุ่มอวบลุกไปทำธุระกิจคือการชำระร่างกายให้สะอาด

นฤมลยอมรับตรงๆว่าวันนี้เป็นอีกวันที่อากาศดีพอควรงามขึงจึงออกมาเที่ยวนกชมไม้อยู่ข้างหน้าเรือนไม้หลังใหญ่ ธุระกิจของชายเพื่อนพ่อคือการปลูกไร่มันสำปะหลังขายนั่นเองสายตาอันเฉียบคมดังเหยี่ยวเหลือบไปเห็นกระดาษใบใหญ่ขนาดหนึ่งศอกสีอัมพันเเปะอยู่ที่เสาไฟฟ้าอาจจะเป็นไปได้ว่าทหารหนุ่มคนนั้นทำตามหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์ 

รถหรูคันยาวสีดำขลับเเล่นไปตามประสงค์ของคุณหญิงนุชที่มาซื้อผักปลาอยู่เเถวย่านตลาดกระดาษใบเดียวกันเเต่คนละตำเเหน่งเข้าไปในดวงตาของหญิงใจโฉด "เดี๋ยวจอดก่อน อัมพรตามฉันมา"หล่อนตรงไปที่ต้นไม้ขนาดย่อมพร้อมหยิบกระดาษเเผ่นนั้นขึ้นมาให้เห็นกับตา ทันทีที่จำได้เเววตาของคุณนายมารดาหนุ่มทหารก็เบิกกว้างขึ้นราวกับระลึกเหตุการณ์ในอดีต"นังเมี้ยน"อัมพรที่โผล่มาอยู่ข้างหลังเเต่ไหนเเต่ไรก็อุทานขึ้น "ไม่ใช่ว่ามันตายไปเเล้วหรอ"

คฤหาสน์หลังใหญ่มหึมาเสียงกริ่งบ้านดังขึ้นจึงทำให้หญิงหม้ายตรงไปดูให้รู้เห็นว่าเป็นใครมาเยือน หญิงสตรีในชุดเดรสสีหลืองอ่อน นั่นใช่หมอลำภาวเเพทย์หญิงประจำบ้านหลังนี้ที่ส่วนใหญ่จะโผล่หน้ามาก็เเรมปี จนคุณหญิงใจโฉดเริ่มไม่ถูกใจกระนั้นเธอก็ยังคงเป็นเเพทย์ใจเย็นเเละนิ่งสงบอยู่ดี "นวลวันนี้หมอเอาคุกกี้มาฝาก เเล้วนี้เธออยู่คนเดียวหรอ"ค่ะเเม่กับป้าอัมพรไปตลาด"ตามพื้นวิสัยของหญิงหม้ายถูกเลี้ยงมาด้วยคุณสมบัติผู้ดีมีมารยาทเลยนำเเก้วบรรจุนํ้าอุณหภูมิห้องวางไว้รอเเขกผู้มาเยือน 

หมอลำภาวคำนึงถึงอดีตอันข่มขื่นทุกครั้งที่มา ณ บ้านหลังนี้ว่าเมื่อประมาณยี่สิบกว่าปีก่อน วันนั้นเป็นวันที่คุณหญิงนุชเเละเมี้ยนบ่าวสาวชาติไทยใหญ่ที่บังเอิญว่าคืนที่ฟ้าร้องคำรามดุจโกรธเกลียดใคร หญิงใจโฉดที่ได้รับผลกรรมเวรคือการคลอดลูกน้อยเป็นสาวเธอเมื่อโตขึ้นไม่สามารถสืบสกุลรุนชอบได้มักผลอาจจะทำให้นายพลวิจริตเครียดเเค้นต่อตนได้ เเต่ส่วนบ่าวไพร่ชั้นล่างอย่างนังเมี้ยนได้คลอดบุตรชายออกมานั่นหมายตาต่อหญิงใจเหี้ยมอย่างมากจึงวางเเผนชั่วกับอัมพรเพื่อเเย่งลูกจากนางไปนั่นประสบสำเร็จ หลังจากนั้นทั้งสองบ่าวนายไล่ตะเพิดหญิงไทยใหญ่ไปให้พ้นหูพ้นตา โดยมีเเพทย์หญิงเป็นพยานหูตาในเหตุการณ์นั้น เเต่ตอนนี้ก็ไม่มีใครรู้ได้ว่าบุตรสาวของนังเมี้ยนไปอยู่กินที่ไหน

                                                                  5กลกลิ่นเเก้ว