รวมเรื่องสั้น สยองขวัญ หลอน หักมุม เหนือธรรมชาติ แปลก แหก แหวกแนว ที่จะทำให้คุณต้องร้องว่า "อิหยังวะ!?"
ผู้แต่ง
Chocolate Mlzเรื่องย่อ
รวมเรื่องสั้น สยองขวัญ หลอน หักมุม เหนือธรรมชาติ แปลก แหก แหวกแนว ที่จะทำให้คุณต้องร้องว่า "อิหยังวะ!?"
พารานอมอล,ผู้ใหญ่,ดาร์ค,เลือดสาด,เรื่องสั้น,อ่านเพลิน,แปลก,หลอน,หักมุม,พล็อตสร้างกระแส,ผี,สยองขวัญ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Shot Story : สั้น หัก สยอง
รวมเรื่องสั้น สยองขวัญ หลอน หักมุม เหนือธรรมชาติ แปลก แหก แหวกแนว ที่จะทำให้คุณต้องร้องว่า "อิหยังวะ!?"
'นอนไม่หลับว่ะ!'
ปกติเวลานี้ หัวถึงหมอนก็นอนกรนแล้วนะ...แต่วันนี้ ทำไมมันนอนไม่หลับ...
หลังจากยืนสับไก่โป๊กๆ ทั้งวัน ก็ได้เวลาเอนหลัง พักผ่อนกล้ามเนื้อหลังและขาเสียที ก็อย่างว่าแหล่ะ ขายข้าวมันไก่มันเหนื่อย ยิ่งทำคนเดียวยิ่งเหนื่อย ไหนจะหุงข้าว ไหนจะต้มไก่ ทำน้ำจิ้ม เตรียมผักเตรียมข้าวของสารพัด กว่าจะได้ข้าวมันไก่อร่อยๆ สักจาน นี้ต้องลงทุนลงแรงไปมากขนาดไหนใครจะรู้ ถ้าวันไหนขายดีนะโคตรเหนื่อย ถ้าเจอวันที่ขายไม่ดียิ่งโคตรของโคตรเหนื่อย เหนื่อยทั้งแรง เหนื่อยทั้งใจ ทุนจากไปกำไรสาบสูญ...เห้อ ไอ้อย่างท้อ บอกเลยว่าอย่างท้อ...แต่ก็ต้องกัดฟันสู้ต่อ ให้ทำยังไง จริงไหม
วันพรุ่งนี้ก็เหมือนกัน แต่โชคดีหน่อยที่มีออเดอร์เจ้าประจำมารอแล้ว 50 ห่อ...ห้าสิบห่อเลยนะเว้ย พ่อนี้นอนเอาตีนก่ายหน้าผากเลย จะมาเอาตอน 7 โมงตรง แล้วยังไงจะทำทัน บอกเลยว่างานเข้าอย่างแรง ไอ้จุกลูกพ่อหางานมาให้พ่อแบบนี้ พ่อก็อยากได้บ่อยๆ นะ แต่ขอขยายเวลาให้พ่อหายใจอีกนิดเถอะจุกเอ้ย
ว่าแต่ แล้วจะต้องตื่นกี่โมง นอนกี่โมงวะเนี่ย หันดูนาฬิกา
'4 ทุ่มแล้วเด้อ ไม่ได้ๆ ต้องรีบนอน เดี๋ยวจะลุกขึ้นมาทำของไม่ทัน' ตบแป้งเย็นแปะๆ ที่แก้มแล้วปิดไฟ มุดเข้ามุ้งนอน เตรียมสวดมนต์ก่อนหลับตา...
'หื้ม...ไม่สวดดีกว่า เสียเวลานอน นอนเลยละกัน'
ว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงกับฟูกแบนๆ กับหมอนเน่าที่ว่าจะเอาไปซักวันหยุดก็ไม่ได้ซักสักที แต่ก็ช่างเหอะ นอนดีกว่า เวลานอนยิ่งน้อยๆ อยู่
...
"แต่มันนอนไม่หลับอ่ะ!"
พัดลมก็เปิดแล้วนะ แต่ทำไมมันยังร้อนแบบนี้วะ บ้านที่เช่าก็บ้านไม้ ลมก็พัดโกรกเอื่อยๆ แต่ทำไมมันร้อนอย่างนี้ก็ไม่รู้ ครั้นจะลุกไปกดปุ่มพัดลมก็ขี้เกียจ เอาตีนควานหาก็ชอบหาพัดลมไม่เจอ ไม่รู้ว่ามันมีขาเดินถอยหลังไปได้หรือไง ถึงกดไม่โดนสักที
"แป้ก!" เออเจอสักที ลมแรงขึ้นแล้ว จะได้นอนหลับอย่างสบาย ปล่อยให้ร่างกายได้รีแลกซ์ๆ...ยูโนว รีแลกซ์ ปล่อยวาง ผ่อนคลาย สบายๆ ให้เลือดได้ไหลเวียนง่าย ให้สมองได้ฟื้นฟู เอาล่ะ ปิดตานอนลงได้สักที...
...
...แต่ 50 ห่อนี้ โคตรเยอะเลยนะ ต้องวางแผนทำงานให้ดี เราจะมัวเสียเวลาไม่ได้ เริ่มแรกตอนแหกตาตื่นเลยต้องรีบไปหุงข้าวก่อน กว่าข้าวจะสุกต้องใช้เวลาประมาณสี่สิบนาที ไหนจะต้องผัดข้าวกับน้ำมันไก่อีก รวมๆแล้วเป็นชั่วโมงแน่ หรือว่า! จะต้มไก่ก่อนดีวะ...มันต้องต้มไก่ก่อนสิถึงจะถูก ระหว่างที่ไก่กำลังต้มเราก็ค่อยไปผัดข้าวหุง แบบนี้จะได้ไม่เสียเวลา แล้วค่อยเตรียมหั่นแตงกวา หั่นเลือดไก่ เตรียมใบตองเทียม โอเค โป๊ะเช้ะ เรานี่มันอัจฉริยะสุดๆ แบบนี้ทันแน่นอน แต่ตอนนี้ต้องรีบนอน เลิกคิดๆ นอนๆๆ
...
เออลืมตั้งปลุก ดีนะที่นึกขึ้นได้ ไม่งั้นแย่แน่ๆ...โห เกือบจะ 5 ทุ่มแล้ว ไม่ได้การละ ถ้านอนน้อยสมองจะเบลอ ทำงานช้า ไม่ทันการ ถ้าเสียงานนะชื่อเสียงป่นปี้หมด เคยได้ยินผ่านๆมานะ ว่าคนเราควรนอนวันละ 6-8 ชั่วโมง เพื่อให้ร่างกายได้พักผ่อนเต็มที่ แต่ควรนอนให้ได้ในช่วง...เอ่อ...ช่วงเวลาไหนวะจำไม่ได้...เอ่อ...เปิดดูใน google สักแว่บคงไม่เป็นไร
แสงไฟจากหน้าจอสว่าง ภาพพื้นสีขาวที่มีตัวหนังสือหลายสีปรากฏ มือกดพิมพ์ "ช่วง เวลา ที่ควร นอน" หน้าจอแสดงคำค้นหาที่ต้องการขึ้นมาในลำดับแรกๆ
"ติ้ด!"
หน้าจอขึ้นข้อมูลว่า 22.00-02.00 น. เป็นเวลาที่ควรพักผ่อนให้สมองและร่างกายได้ฟื้นฟู
'โอเค สี่ทุ่มเหรอ อืม เกินมาหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง รีบนอนดีกว่า'
...
'ชิ แต่มันนอนไม่หลับว่ะ!'
หรือว่ามันยังเหนื่อยไม่พอวะ สมองมันเลยไม่หลั่งสารแห่งความสุขมารีแล็กซ์ เขาว่ากันว่า การออกกำลังกายกับการทำงานมันจะหลั่งสารออกมาคนละอย่างกัน นี้เราก็ไม่ค่อยออกกำลังกายซะด้วย เนี่ยะพุงก็เต็มมือเลย ครั้งล่าสุดที่จำได้คือตอนเรียนร.ด.สมัยอยู่บ้านนอก วิดพื้นร้อยครั้งสบาย วิ่งกิโลเดียวสามนาทีสบาย แต่พอเรียนจบแล้วย้ายมาที่นี่แล้วก็ไม่ได้มีเวลาเลย ยิ่งมาทำงานยิ่งไม่มีเวลาเลย เห้อ...ชีวิต
ลองวิดพื้นดูดีกว่า เผื่อว่าจะช่วยให้หลับ...
"ฮึ้บ! ฮึ้บ! ฮืออออ แฮ่กกกก แฮ่กกกก"
'โอ้ยยย สองที ทำไมมันเหนื่อยอย่างงี้ หอบเป็นหมาเลย!'
เห้อ...ถึงเหนื่อย แต่ก็ได้กล้าม "บึ้บๆ" กล้ามปูดเป็นป๊อบอายแบบนี้ ใครก็เอากูไม่ลง...
....แต่ก็รู้สึกว่าง่วงนิดๆ ละ นอนดีกว่า ไร้สาระมาเยอะแล้ว นอนๆๆ
...
... "หวี่..."
"หวี่...ววว"
"หวี่ๆๆๆ"
โอ๊ย อีเหี้xยุง กูกางมุ้งแล้วนะเว้ย ใครอนุญาตให้เข้ามา คนจะนอน มาตอมหูวี้ๆๆ อยู่ได้ ไม้ช็อตยุงอยู่ไหนวะ เดี๋ยวเจอกูๆ
"แกร่ก ปึง" เสียงเปิดประตูเดินลงไปข้างล่าง "แกร่ก ปึง!" เสียงปิดประตูดัง มุ้งแหวก แล้วก็ตามมาด้วยเสียงเปรี้ยะๆ อยู่ในนั้น
เออ จบสักที ได้นอนสักที ดูซิ ตีหนึ่งกว่าแล้ว ไม่ได้นอนสักที ยิ่งพรุ่งนี้มีธุระสำคัญ เนี่ยแล้วเวลานอนจะพอไหมเนี่ย...นอน เลิกคิด เอาแรง เลิกคิด วู้!
...
...
เงียบจังวะ ทำไมมันเงียบผิดปกติแท้ มันน่าจะมีเสียงรถ เสียงคนเดินผ่านบ้าง แต่นี่มันเงียบเกิน นอนไม่หลับว่ะ...
เขาดิ้นซ้าย ดิ้นขวา กระสับกระส่าย
'นอนไม่หลับโว้ยยยย!!!"
แต่แล้ว จู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังของเขา
"แกร่บ" เสียงเหมือนอะไรบางอย่างหัก
'เสียงอะไรวะ?' ผมรีบหันไปดูตามเสียง
ภาพที่ผมเห็นคือ ร่างของผู้ชายคนหนึ่งในสภาพคอหักพับ มีกระดูกขาวๆ โผล่ทะลุต้นคอออกมา มีน้ำอะไรไม่รู้เหนียวๆ เหม็นๆ กระเด็นปุดๆ จากคอ มาโดนที่หน้าผม มันนั่งกอดเข่าจ้องมองผมอยู่นิ่งๆ แล้วมันก็พูดคำๆนึง โดยที่คอก็ยังห้อยอยู่แบบนั้นกับผม
"เมื่อไรมึงจะนอน กูรำคาญ"
"ผะ...ผะ... กรี้ด...ดดด คร่อก!"
นั้นคงเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจำได้...
...แล้วผมก็ได้นอนสมใจ