รัก,ดราม่า,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีนโบราณ,พล็อตสร้างกระแส,เกิดใหม่ ,ข้ามภพ,รัก,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เหมยหลินมาอยู่ที่โลกใบนี้ได้สองสัปดาห์แล้วนับว่าสุขสบายไม่น้อย อยู่ที่ตำหนักเย็นไม่ต้องทำอะไร ไม่มีทหารคอยเฝ้า แล้วก็ยังมีคนมาส่งอาหารเช้า กลางวัน เย็นอีกต่างหาก แต่นางไม่คิดที่จะอยู่ที่นี่ตลอดไปหรอกนะ อย่างไรเสียนางก็ต้องหาวิธีหนีออกจากวังมรณะนี้ให้ได้
"เฮ่อ.......เบื่อ!! เบื่อ!! เบื่อ!!" เหมยหลินบ่นออกมาด้วยอารมณ์เบื่อหน่ายเพราะนอกจากออกกำลังกายสร้างความแข็งแรงให้ตนเองแล้วก็ไม่มีอะไรทำนอกจากนี้แล้ว
"หาอะไรทําแก้เบื่อดีกว่า" เมื่อคิดได้ดังนั้นเหมยหลินก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนางกำนัลที่นางได้ขโมยมาจากกองภูษา แต่น่าแปลกนางเดินเล่นในวังไปทั่วแต่ก็ไม่มีใครสังเกตนาง แต่ก็ดีแล้ว เหมยหลินไม่อยากให้ใครรู้ถึงตัวตนของนาง
เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วเหมยหลินก็ลอบออกจากตำหนักเย็นทั้งๆที่ไม่มีทหารเฝ้าเลย แต่นางก็ไม่อยากจะประมาทเท่าใดนัก และที่สำคัญตำหนักยืนอยู่ห่างจากตำหนักอื่นๆไกลมากนัก อีกอย่างตำหนักเย็นก็ทรุดโทรมลงมากไม่รู้ว่าฮ่องเต้จะสั่งซ่อมแซมตอนไหน เหมยหลินถอนหายใจให้กับความคิดตัวเองก่อนจะรีบเดินเข้าวังไป
เหมยหลินเป่าปากด้วยความเหนื่อยอ่อนทันทีที่มาถึง นางก็เดินเข้าไปที่ห้องเครื่องที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย หัวหน้าแม่ครัวก็ยืนสั่งงานอย่างเร่งรีบ เหมยหลินก็นึกสงสัยว่าทำไมที่นี่ถึงได้วุ่นวายขนาดนี้
"เจ้า! ทำไมที่นี่ถึงได้วุ่นวายขนาดนี้ล่ะ" เหมยหลินรีบดึงตัวนางกำนัลคนหนึ่งมาถาม
"นี่ เจ้าไปอยู่ที่ไหนมา ไม่รู้เลยหรือว่าองค์ฮ่องเต้เชิญเสด็จฮ่องเต้แคว้นต้าหลางมาที่นี่นะอีก สองวันในวันคล้ายวันพระราชสมภพของพระองค์" ร่างบางนึกแปลกใจ แคว้นเหลียนต้องการผูกสัมพันธมิตรกับแคว้นต้าหลางหรือ ตั้งแต่ซ่งจินหลงขึ้นครองราชย์เขาก็ไม่รับมิตรไมตรีจากแคว้นเล็กๆเลย มาในวันนี้เขากลับอยากสานสัมพันธ์มิตรไมตรีกับแคว้นต้าหลาง ซึ่งเป็นแคว้นมหาอำนาจที่ปกครองด้วยฮ่องเต้ที่มีนิสัยโหดเหี้ยม เย็นชา แสดงว่าเขาค่อนข้างจะหวาดเกรงอำนาจของฮ่องเต้แคว้นต้าหลางผู้นั้นมากทีเดียว
"เจ้า! มา! ช่วยข้าหน่อย" เสียงเรียกที่เสียงดังของหัวหน้าแม่ครัวทำให้เหมยหลินตื่นออกจากภวังค์ความคิด นางเดินไปหาหัวหน้าแม่ครัวที่ยืนเรียกนางอยู่
"มีอะไรหรือเจ้าคะ"
"มาช่วยข้าในการจัดเตรียมวัตถุดิบในการทำอาหารต้อนรับอีกสองวัน ต้องเตรียมทุกอย่างให้เสร็จภายในวันนี้ไม่เช่นนั้นองค์ฮ่องเต้ก็จะสั่งลงโทษพวกเราทุกคนอย่างแน่นอน" พูดถึงการลงโทษก็ทำให้ผู้คนในห้องเครื่องรีบกระตือรือร้นจัดเตรียมวัตถุดิบให้ครบ แต่สำหรับเหมยหลินก็ไม่ค่อยจะหวาดกลัวกับการลงโทษนี้เท่าไหร่หรอเพราะว่าตอนที่นางยังเป็นฮองเฮาอยู่ เขาก็สั่งลงโทษนางเพราะว่านางไปรังแกคนรักของเขาถึงในตำหนัก เป็นเหตุผลที่..ปัญญาอ่อนมาก
แต่สำหรับนางกำนัลเล็กๆพวกนี้ไม่ใช่การลงโทษของฮ่องเต้สำหรับพวกนางแล้วถือว่าเป็นโทษสูงสุดไม่อาจขัดขืนได้ เพราะฉะนั้นเหมยหลินต้องทำตัวให้กลมกลืน จึงทำตัวกระตือรือร้นรีบจัดเตรียมวัตถุดิบให้ครบตามคำสั่งหัวหน้าแม่ครัว
ปลายยามซวี (19.00 – 20.59 น.) แล้วเหมยหลินและพวกนางกำนัลในห้องเครื่องก็จะเตรียมวัตถุดิบเสร็จหมดแล้ว ถือว่าเป็นงานที่ค่อนข้างจะสาหัสอยู่พอสมควร
"เอา! พวกเจ้ามารับอาหารเย็นได้แล้ว" เสียงของหัวหน้าแม่ครัวกระตุ้นความอยากอาหารของพวกนางอยู่พอดี ตั้งแต่เช้าพวกนางทำงานโดยไม่หยุดพักและไม่กินอะไรเลย เพราะฉะนั้นกลิ่นหอมยั่วยวนของหมั่นโถวและบะหมี่น้ำใสหอมกรุ่น กระตุ้นความอยากอาหารของพวกนางเป็นอย่างดี
"พอกินเสร็จหมดแล้ว พวกเจ้าก็ไปอาบน้ำแล้วเข้านอนได้" เหมยหลินเข้าไปรับอาหารจากหัวหน้าแม่ครัวแล้วมานั่งทานกับพวกนางกำนัล และเสาะหาข่าวในวังจากนางกำนัลพวกนี้
"นี่ พวกเจ้าได้ยินข่าวหรือไม่ ว่าฮองเฮาเวลานี้จะรู้สึกอารมณ์ร้ายเป็นพิเศษ"
"ใช่ ข้าก็ได้ยิน บางวันก็ทำร้ายนางกำนัลคนสนิทจนบาดเจ็บเชียวนะ"
"แต่อะไรที่ทำให้พระนางอารมณ์ร้ายถึงเพียงนี้ล่ะ"
"ข้าได้ยินมาว่านางกำนัลในตำหนักคุนหนิงเขาลือกันว่าอันมี่นางกำนัลคนสนิทของฮองเฮาคิดจะปีนเตียงฮ่องเต้นะสิ"
"หืม...นางช่างขวัญกล้ายิ่งนัก" เมื่อนางกำนัลพวกนี้สนทนากันอย่างออกรสเหมยหลินก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปร่วมวงสนทนาด้วย
"แต่ข้าว่า ตอนนี้ผลกรรมกำลังคืนสนองฮองเฮาอยู่" เมื่อสิ้นเสียงของเหมยหลินนางกำนัลทั้งหมดก็หันมาสนใจร่างบางทันที
"เจ้า เอาอะไรมาพูดนะ" นางกำนัลที่ชื่นชอบฮองเฮาก็พูดขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์
"ชู่ว เบาๆหน่อยสิ ข้าจะเล่าให้ฟัง วันนั้นก่อนที่แม่นมอันจะเสียชีวิตข้าได้ไปบังเอิญได้ยินบางอย่าง" เมื่อเห็นว่าพวกนางสนใจสิ่งที่เหมยหลินกำลังจะบอก ร่างบางก็ยิ้มออกมาในใจทันที
"วันนั้นข้าได้ยินแม่นมอันกำลังคุยกับใครบางคนอยู่ว่า สายเลือดสกปรกไม่ควรมีชีวิตอยู่ แต่ถ้าจะทำให้แนบเนียนก็ต้องหาแพะรับบาป พวกเจ้าคิดว่าสิ่งที่นางพูดหมายถึงอะไร" นายกำนันเหล่านี้เงียบไปสักพักก่อนที่หนึ่งในนั้นจะพูดโพล่งขึ้นมา
"หรือว่า...พระธิดาของฮองเฮาที่เพิ่งสิ้นพระชนม์ไป จะไม่ใช่ลูกของฝาบาท" สิ้นคำพูดของนางกำนัลคนนั้น เสียงรอบข้างก็แตกฮือพร้อมกับความเคลือบแคลงใจในตัวฮองเฮา ว่าจะสวมหมวกเขียวให้กับองค์ฮ่องเต้
"นี่! ที่เธอพูดมาเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า"
"จริงสิ ก็ไม่สงสัยหรือว่าทำไมแม่นมอันถึงถูกสังหารด้วยยาพิษ ถ้าไม่ใช่โดนฆ่าปิดปากนะ" เหมยหลินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง ทำให้คนรอบข้างไม่กล้าโต้แย้งแล้วจึงคิดว่าเป็นเรื่องจริง
"ถ้าอย่างนั้น ฮองเฮาก็ฆ่าลูกของตัวเองเพื่อที่จะใส่ร้ายอดีตฮองเฮาน่ะสิ" นางกำนัลคนหนึ่งพูดออกมา
"ถ้าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง แสดงว่าฮองเฮามีจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตยิ่งนัก" เหมยหลินได้ยินนางกำลังพูดคุยกันก็เหยียดยิ้มในใจอย่างสะใจ
เมื่อก่อนเจียงกุ้ยเหมยทำลายชีวิตของนางด้วยข่าวลือและการใส่ร้าย มาในวันนี้นางจะทำลายเจียงกุ้ยเหมยด้วยข่าวลือที่มาจากความเป็นจริง หญิงผู้นั้นจะต้องดิ้นทุรนทุรายจากไฟนรกที่นางเป็นคนสร้าง
