เกิดใหม่ทั้งที ทำไมขาสั้นมีขนแถมร้องเหมียวๆด้วยหล่ะ [ ปกชั่วคราวจากเอไอ ]
แฟนตาซี,ชาย-ชาย,เกิดใหม่,ต่อสู้,พล็อตสร้างกระแส,สตรีมเมอร์,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
streamer รีวิวชีวิตประจำวันของแมวเบงกอล | บีสต์
เกิดใหม่ทั้งที ทำไมขาสั้นมีขนแถมร้องเหมียวๆด้วยหล่ะ [ ปกชั่วคราวจากเอไอ ]
เกิดใหม่ทั้งทีทำไม ขาสั้นขนปุยแถมร้องเหมียวๆด้วยหล่ะ
อยู่ในท้อง!?
ทีโอ แฮกเกอร์อัจฉริยะผู้เป็นตำนานที่ไม่มีใครล่วงรู้ตัวตนที่แท้จริง ไม่ว่าเงินหรือชื่อเสียงจะล่อตาล่อใจแค่ไหน หากเขาไม่อยากทำงานให้ ก็ไม่มีใครบังคับได้ งานทุกชิ้นล้วนขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเขาเพียงอย่างเดียว
เวลานี้เป็นค่ำคืนที่เงียบสงัด ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของทีโอเริ่มล้าเต็มที เขากำลังเร่งปั่นงานให้ลูกค้าด้วยความรวดเร็ว แต่ความง่วงและความเหนื่อยล้าก็เริ่มเล่นงานจนตาลาย
กึก!
นิ้วเรียวชะงักเมื่อกดปุ่มผิด ก่อนที่สีหน้าเรียบเฉยจะเปลี่ยนเป็นตื่นตระหนกทันที
“ซวยแน่... กดผิด! งานนี้ตายกันหมดแน่!”
เสียงเตือนจากคอมพิวเตอร์ที่ถูกดัดแปลงดังขึ้น
“ระบบทำลายตัวเองเริ่มทำงาน... ระเบิดตัวเองใน 3... 2... 1...”
ทีโอทำหน้าเหมือนปลาตาย นั่งนิ่งรอชะตากรรม
“จะตายทั้งที ยังไม่ได้ตายแบบสวยๆ เลย...”
ตูมมม!!!
ความเจ็บปวดราวกับร่างกายแหลกละเอียดแล่นเข้ามา ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไป
---
ในความมืดมิดความรู้สึกอึดอัดแล่นเข้ามาแทนที่
(ห๊ะ? ที่ไหนเนี่ย? ทำไมอึดอัดชะมัด?)
ทีโอพยายามมองไปรอบๆ แต่กลับมองอะไรไม่เห็น
(ทำไมมองไม่เห็น! หรือว่าฉัน... ตายแล้ว?!)
ด้วยความตกใจ เขาเริ่มดิ้นไปมา
"โอ๊ย! ใจเย็นๆ สิคะ ตัวเล็ก! อย่าดิ้นแรง ม๊าเจ็บนะลูก!"
(ใคร! ใครพูด! หรือว่า...)
เสียงหวานของผู้หญิงดังขึ้นอีกครั้ง
"อีกไม่กี่วันลูกก็จะออกมาหาหม่าม๊าแล้ว ดีใจใหญ่เลยนะคะ"
เสียงทุ้มของผู้ชายดังตามมา
"ตัวเล็กดิ้นแล้วเหรอ?"
ทีโอที่ยังอยู่ในความมืด ทำได้เพียงนอนนิ่งฟังเสียงสองคนพูดคุยกันไปมา
"อยู่ในท้องเธอมานาน คงอยากออกมาซนแล้วล่ะ ดีใจไหมที่ลูกเรารอดมาได้?"
(ห๊ะ?! อยู่ในท้อง?!)
ทีโอแทบไม่เชื่อหูตัวเอง แต่ก็เริ่มปะติดปะต่อเรื่องได้ เขาพึมพำในใจ
(เดี๋ยวก่อน... หรือว่าตอนแรกเด็กนี่จะตาย แล้วพอฉันเข้ามาแทนเลยรอด?!)
เขากลืนน้ำลายเอื๊อกก่อนจะรีบสวดในใจ
(สาธุๆ ขออย่าให้เด็กนี่มาหลอกหลอนเราเลย...)
แม้ใจจะเต้นแรง แต่ทีโอก็พยายามสงบสติอารมณ์
(อีกแค่สองสามวัน... ทีโอ นายทนได้!)
ด้วยความช่างอ่านนิยายและมีจินตนาการสูง เขากลับรู้สึกตื่นเต้นมากกว่าตกใจ
(น่าสนุกเป็นบ้า... ถ้ารวยด้วยคงจะดีไม่เบา)
ไม่นาน เขาก็รู้สึกง่วงจนทนไม่ไหว
(ง่วงแล้ว... นอนดีกว่า)
เขาหลับลึกไปในทันที อาจเป็นเพราะร่างกายตอนนี้ยังเป็นแค่ทารกตัวน้อย
--
ไม่กี่วันต่อมา
เสียงร้องของเด็กแรกเกิดที่ทุกคนคาดหวัง... กลับไม่มี
"ม๊า น้องทำไมเงียบจัง?"
"ใช่ค่ะ คุณคะ ทำไมลูกไม่ร้องเลย?"
เสียงระบบอัตโนมัติในห้องตอบกลับมาด้วยความเรียบเฉย
[ดูเหมือนคุณหนูจะหลับอยู่ค่ะ]
---
ทีโอลืมตาขึ้นมองโลกครั้งแรกหลังจากนอนหลับไปถึงสามวันเต็ม
(เอาล่ะ... ได้เวลาออกมาแล้ว!)
---
จบตอน