แฟนตาซี,ชาย-ชาย,เกิดใหม่,ต่อสู้,พล็อตสร้างกระแส,สตรีมเมอร์,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เริ่มต้นใหม่
บรรยากาศยามเช้าสาดแสงสีแดงเจิดจ้า แต่ภายในห้องกลับเย็นฉ่ำราวกับมีเวทมนตร์ควบคุมอุณหภูมิไว้
ดวงตากลมโตสีชมพูอ่อนของแมวน้อย เบิกกว้างมองรอบห้องด้วยความตื่นเต้น
(เอ๊ะ! เราเกิดแล้ว!)
สมองน้อยๆ พยายามสั่งให้ขาสั้นๆ ก้าวเดินสำรวจรอบตัว แม้จะยังไม่ถนัดนัก สุดท้ายกลับมาหยุดอยู่หน้ากระจกบานใหญ่
(อ้ากกก! แมวเด็กที่ไหน!)
ภาพในกระจกสะท้อนตัวเอง—แมวตัวเล็กขนสีน้ำตาลดำ ดวงตาสีฟ้าอ่อนใสแป๋ว
(เดี๋ยวนะ! เรายืนอยู่หน้ากระจก... แล้วทำไมเราเป็นแมว?!)
แมวน้อยจ้องเงาสะท้อนในกระจกอย่างตกใจ ก่อนจะลงไปดีดดิ้นบนพื้นราวกับไม่ยอมรับความจริง
(ขาเราสั้น! ถึงจะเหมือนเสือแต่ไม่ใช่! นี่มัน... เบงกอลนี่หว่า!)
แมวน้อยดิ้นพล่านอยู่พักหนึ่งจนกระทั่ง...
แกร็ก!
เสียงเปิดประตูดังขึ้น ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งเดินเข้ามาด้วยท่าทีสง่างาม เขาเลิกคิ้วมองลูกน้อยที่กำลังดิ้นกับพื้นอย่างงุนงง
"อันตา เป็นอะไรลูก?"
เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน ถึงแม้รู้ว่าลูกยังพูดไม่ได้ แต่ก็อดห่วงไม่ได้
แมวน้อยหยุดดิ้น หันไปมองชายตรงหน้า ก่อนจะร้องเสียงแหลมออกมา
เมี๊ยว! (พ่อเหรอ?)
"ใช่ครับ ป๊าเอง ลูกเป็นอะไร ทำไมดีดดิ้นอยู่คนเดียวแบบนี้?"
ชายหนุ่มย่อตัวลง อุ้มแมวน้อยขึ้นมาแนบอก แมวน้อยยังคงมองตาเขาเหมือนพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง
เมี๊ยววว! (เป็นแมว ไม่ใช่เสือ! พ่อหล่ะ เป็นอะไร?!)
ดวงตากลมสีฟ้าใสจ้องมองดวงตาสีฟ้าอ่อนตรงหน้า สองสายตาเหมือนสื่อสารกันได้
"ฮ่าๆๆ ป๊าเป็นเสือครับ แต่ลูกเป็นแมวเพราะตอนม๊าตั้งครรภ์ หมอบอกว่ายีนส์เสือของลูกน้อยไปหน่อยเลยกลายเป็นเบงกอลแบบที่เห็น แต่ไม่มีผลอะไรนะครับ ลูกยังแข็งแรงดีอยู่"
เอเชอร์เดินลงบันไดไปอย่างมั่นคง พลางลูบหัวเบงกอลน้อยในอ้อมกอด
เหมี๊ยวว! (งั้นผมก็เป็นแมวคนเดียวในบ้านเลยสิ!)
แมวน้อยเริ่มยอมรับความจริง พลางคิดว่าการได้ชีวิตใหม่เป็นเรื่องดี ถึงแม้จะอยู่ในร่างแมวก็ตาม
---
ฉากครอบครัว
"ป๊า ผมอยากรู้ว่าครอบครัวเรามีใครบ้าง"
เอเชอร์หัวเราะเบาๆ ก่อนจะตอบคำถามลูกน้อยอย่างใจเย็น
"ครอบครัวเรามีทั้งหมด 6 คนครับ มีป๊า ชื่อเอเชอร์ ม๊า ชื่อลอลี่ย์ พี่ชายคนโต คาเตอร์ พี่คนกลาง คาเนล แล้วลูกก็คืออันตา คนสุดท้องของบ้านไง"
"ส่วนปู่ของลูกชื่อโบฟร์อต ครอบครัวเราทำธุรกิจไวน์กับอาวุธเป็นหลัก แต่ก็มีธุรกิจรอง เช่น แบรนด์เครื่องประดับ คลับ แล้วก็กาสิโน"
ห๊าาาา เราเกิดมาโคตรรวย!
เอเชอร์มองลูกน้อยที่ทำหน้าเหวอ ก่อนจะหัวเราะออกมา
"หื้ม? อันตา เป็นอะไรครับ?"
เหมี๊ยว! (แล้วคนอื่นๆ ไปไหน?)
"ม๊ายังไม่ลงมาเพราะเหนื่อย ส่วนพี่ๆ ไปทำงานแล้วครับ คุณปู่อยู่บ้านอีกหลัง เดี๋ยวก็คงมาเยี่ยมลูก"
ทันใดนั้น...
"อะไรกัน เอเชอร์ นั่งคุยคนเดียวอีกแล้วเหรอ?"
เสียงทุ้มของชายมีอายุดังขึ้น ชายผู้มาใหม่ดูสง่างามไม่แพ้เอเชอร์ ดวงตาสีฟ้าเหมือนกันไม่มีผิด
เหมี๊ยววว! (คุณปู่! อันตาเอง!)
โบฟร์อตหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นหลานน้อยในอ้อมแขนลูกชาย
"เจ้าหลานปู่ ดูน่ารักน่าชังเสียจริง มามะ มาให้ปู่ดูหน่อย"
อันตาหันมองเอเชอร์ก่อนจะหันกลับไปมองโบฟร์อตที่ยื่นมือมา สายฟ้าแล่นผ่านระหว่างสองคน เหมือนต่างฝ่ายต่างจะช่วงชิงหลาน
บรรยากาศชวนตึงเครียดจนกระทั่ง...
" พอเลยค่ะ อย่าทะเลาะกันต่อหน้าลูก"
เสียงหวานของลอลี่ย์ดังขึ้น หญิงสาวคนเดียวในบ้านเดินเข้ามาอุ้มลูกชายไปด้วยรอยยิ้ม
"ตาหนูของม๊า น่ารักน่าชังจริงๆ คุณพ่ออยากอุ้มหลานก็ไม่บอก"
โบฟร์อตหัวเราะออกมาเบาๆ "หลานปู่ น่ารักจริงๆ เอาไว้ปู่จะซื้อบ้านเพิ่มให้หลานนอนเล่น!"
"คุณพ่อคะ พอเลยค่ะ ตอนนี้เงินในบัญชีของตาหนูก็เยอะจะแย่อยู่แล้ว"
---
