![[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตรกรรม SS.2 โดย Glutamate @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JF5ZYMG45M11STX1XBF82M95/cover/01JF5ZYMG45M11STX1XBF82M95-1734294327813 "[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตรกรรม SS.2 โดย Glutamate @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ร่วมกันปิดคดี ในนิยายสืบสวนเกินจะคาดคิด เมื่อการตายที่ดูเหมือนจะธรรมดาของหมอวันดี นำไปสู่ความลับอันดำมืด ที่ไม่อาจคาดเดา จงอย่าไว้ใจใคร! จงอย่าเชื่อใจใคร! เพราะแม้แต่เงาในกระจกอาจจะไม่ใช่ของจริง!!
ผู้แต่ง
Glutamateเรื่องย่อ
ร่วมกันปิดคดี ในนิยายสืบสวนเกินจะคาดคิด เมื่อการตายที่ดูเหมือนจะธรรมดาของหมอวันดี นำไปสู่ความลับอันดำมืด ที่ไม่อาจคาดเดา จงอย่าไว้ใจใคร! จงอย่าเชื่อใจใคร! เพราะแม้แต่เงาในกระจกอาจจะไม่ใช่ของจริง!!
ชาย-ชาย,สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ดราม่า,จิตวิทยา,yaoi,ดราม่า,สืบสวนสอบสวน,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตรกรรม SS.2
ร่วมกันปิดคดี ในนิยายสืบสวนเกินจะคาดคิด เมื่อการตายที่ดูเหมือนจะธรรมดาของหมอวันดี นำไปสู่ความลับอันดำมืด ที่ไม่อาจคาดเดา จงอย่าไว้ใจใคร! จงอย่าเชื่อใจใคร! เพราะแม้แต่เงาในกระจกอาจจะไม่ใช่ของจริง!!
บทที่ 7
ผมนั่งชันเข่าซุกใบหน้าลงด้วยความหวาดกลัว มองโทรศัพท์ที่ผมเพิ่งโยนลงพื้นด้วยความตกใจเสียงคลิปวิดีโอดังจนผมรีบเอื้อมมือไปปิดแทบไม่ทัน! นี่มันอะไรกัน! มันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหน ผมเปิดดูคลิปอีกครั้งวันที่ 16 เดือนมิถุนายน 2560 ในคลิปมันคล้ายกับที่พี่ทำกับผมเพียงแต่มันรุนแรงกว่า ผู้ชายคนนั้นชื่อ อาจารย์ภทร ในคลิปพี่เรียกเขาดังชัดเจน ‘พี่ขอร้องให้เขาหยุด’ ‘พี่ขอร้องให้เขาปล่อย’ ‘พี่ขอร้องให้เขาพอ’ แต่เหมือนผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนทำกับพี่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเสียงร้องไห้ของพี่ผสมกับเสียงสบถด่าสลับกัน
“ทูดีเรามีเรื่องต้องคุยกัน” เสียงของพี่พอลดังอยู่หน้าห้อง ในขณะที่ผมร้องไห้สะอึกสะอื้น
ผมชั่งใจอยู่นานก่อนจะถือมือถือเครื่องนั้นมาหาพี่พอลยื่นมันให้เขาดู แต่พี่พอลกลับเบือนหน้าหนี นี่ไม่ใช่อาการของคนที่ไม่รู้ไม่เห็นมาก่อน
“พี่พอล…พี่รู้ หรือว่าพี่…”
“ไม่มีทาง ตอนนั้นพี่ฝึกตำรวจอยู่ หากพี่อยู่ด้วยไม่มีทางที่วันจะ…พี่เป็นคนช่วยวันออกมา”
“เขาเป็นใครครับ ทำไมพี่ไม่จับเขา”
“เขาคืออาจารย์ของวัน ตอนนี้อาจารย์ภทรเขาชดใช้กรรมแล้ว”
“หมายความว่ายังไง”
“เขาถูกวัน…ฆ่าตายที่ญี่ปุ่น” เมื่อกี้พี่พอลเพิ่งพูดว่าอะไรนะ ใครฆ่าใครเหมือนหูของผมดับลงไปชั่วขณะ
“พี่พอลผมไม่ได้ยิน พี่พูดว่าอะไรนะครับ”
“ทูดี เมื่อ 4 ปีก่อนเพราะถูกอาจารย์ภทรกักขังหน่วงเหนี่ยว ทารุณทำให้อาการไบโพล่าร์ของวันแย่ลงแม้พี่จะช่วยวันออกมาได้แต่อาการทางจิตใจของวันกลับ…เลวร้ายจนกระทั่งตอนที่พี่ไปทำงานต่างจังหวัด เขาจองตั๋วไปญี่ปุ่นพี่รีบตามไปเพราะกลัวว่าเขาจะเป็นอันตรายตอนนั้นพี่ไปทันก็จริงแต่เขาบอกพี่ว่า ถ้ามันไม่ตาย…วันก็ตาย”
“พี่พอลเลยช่วยพี่วันวางแผนฆ่า…”
“พวกพี่ทำให้เหมือนเขาฆ่าตัวตาย หลังจากกลับมาวันบอกพี่ว่ามีคนทำให้อาจารย์ภทรเข้าใจผิดคิดว่าวันสมยอม แล้วหลอกให้วันไปหาอาจารย์ภทร คลิปพวกนั้นเพื่อนคนนั้นของวันส่งเข้าไปในกลุ่มนักเรียนแพทย์ พี่เลยสืบดูพบว่าเป็นเพื่อนของวันที่ชื่อเจตต์”
“หรือว่าพวกพี่…”
“ไม่ใช่หรอก วันเขา…จ้างพวกผู้ชายที่ค้าประเวณี 4-5 คนทำกับเจตต์ถ่ายคลิปและก็ปล่อยที่เว็บไซต์มหาลัย”
“ไม่มีคนตรวจสอบเจอเลยเหรอครับ…หรือว่าเป็นเพราะพี่”
“ใช่ เป็นเพราะพี่เอง” เรื่องพี่พอลเล่ามันดูเลวร้ายเกินไปมากผมเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ก่อนที่ผมจะหยิบโทรศัพท์มาดูรูปที่เหลือ
“ทูดี อย่าดูอีกเลย” ผมเงยหน้าขึ้นมามองพี่พอลก่อนจะก้มหน้า ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่พี่พอลพูด ทั้งคลิปพี่เจตต์ ทั้งคลิปอาจารย์ภทรก่อนจะหลับในรถ ภาพข่าวอาจารย์ภทรที่ลงว่าฆ่าตัวตายที่ญี่ปุ่น พี่เป็นคนถ่ายทั้งหมด จนผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าคนในนั้นใช่พี่วันดีของผมจริงหรือเปล่า ทั้งแววตา ทั้งท่าทางไม่ใช่พี่วันที่ผมเจอตลอดหนึ่งปีที่ผมกลับมา หรือเป็นแค่คนที่หน้าเหมือนกันเท่านั้น
“พวกนั้นเขารู้เรื่องที่วันดีฆ่าอาจารย์ภทรใช่ไหมครับ”
“พี่ไม่แน่ใจ แต่ไม่นานต้องรู้แน่”
“ผมไม่ควรรู้เรื่องพวกนี้เลย”
“เรื่องพวกนี้ไม่นานนายต้องรู้อยู่ดี สุดท้ายหากคนร้ายจนตรอกมันจะทำให้ตัวเองกลายเป็นผู้บริสุทธิ์เอาความผิดที่วันเคยทำมาเป็นข้ออ้าง โดยที่พวกมันไม่สนหรอกว่าวันต้องเจอกับอะไรมาบ้าง และมันไม่ได้เกี่ยวเลยที่หมอจีฆ่าวัน”
“หมอจีฆ่าพี่วันทำไม” พี่พอลไม่ตอบแต่มองโทรศัพท์ในมือของผม
“ทูดี…เรื่องที่วันทำไม่ได้มีแค่นี้หรอกนะ” ผมมองพี่พอลนิ่งอย่างช่างใจพี่เขากำลังพูดเล่นอยู่หรือเปล่านี่มันหนักแล้วนะ และเมื่อเห็นแววตาที่แสนเจ็บปวดตรงหน้า ผมส่ายหัวช้าๆ ค่อยๆ ลุกจากตรงนั้นเดินกลับเข้ามาในห้องเริ่มไม่อยากรับรู้อะไรอีก นี่มันมากเกินกว่าที่ผมจะรับไหวแล้ว ผมค่อยๆ ห่อตัวเองอยู่บนเตียงนอนมองโทรศัพท์ที่เหลืออย่างรู้สึกกลัวอย่างจับใจ ในนั้นต้องมีบางอย่างซ่อนอยู่และผมรู้ว่าผมไม่ควรที่จะเปิดมัน
หลังจากวันนั้นพี่พอลยังคงขังตัวเองอยู่ในห้อง เช่นเดียวกันกับผมที่ไม่รู้จะจัดการความรู้สึกพวกนี้ยังไง
“ครับ” ผมรับสายของพี่นนท์
‘ลงมาเจอกันหน่อย’
การเจอครั้งนี้ของผมกับสารวัตรอานนท์หน่วยสืบสวนพิเศษสากล ที่กำลังตามสืบเรื่องพ่อกับแม่ของผมเมื่อ 9 ปีก่อนอยู่ๆ มันทำให้ผมกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดทั้งที่ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าพี่ได้ทำอย่างที่สารวัตรอานนท์สงสัยหรือเปล่า ผมไม่กล้าที่จะมองเขาตรงๆ ด้วยซ้ำ
“เอกสารทรัพย์สินของหมอวันดี พี่ทำเรื่องโอนเป็นชื่อเราหมดแล้ว”
“ขอบคุณครับ” ผมรับซองเอกสารหนาปึกมาวางไว้ข้างตัว
“นี่คือรูปการตายของคุณหมอวันดีกับคลิปจากกล้องวงจรปิดที่พี่พอหามาได้”
“พี่นนท์ครับ ผมไม่อยากรื้อคดีของพี่อีก”
“…พี่ถามได้ไหมว่าทำไม”
“ผม…คิดว่าไม่จำเป็นอีกแล้วล่ะครับ ผมจะไปอยู่ต่างประเทศจะไม่กลับมาที่นี่อีก”
“ถึงแม้ทูดีจะรู้ว่าหมอวันดีถูกฆ่างั้นเหรอ” ผมไม่ตอบจะให้ผมบอกสารวัตรหน่วยพิเศษได้ยังไงว่าพี่เคยทำอะไรมาบ้าง และยิ่งขุดหาอดีตของพี่มากเท่าไหร่ มันกลับยิ่งทำให้ภาพความทรงจำของผมที่มีกับพี่ค่อยๆ แหลกสลายจนเหลือเพียงฝุ่นทรายที่พร้อมจะปลิวกระจายได้ตลอด
“พี่ถามได้ไหม” พี่นนท์ถามซ้ำหลังจากที่ผมไม่ตอบ
“พี่นนท์ครับ ขอบคุณครับสำหรับทุกเรื่องเลย ส่วนเรื่องคดีของพ่อกับแม่ถ้าพี่อยากได้ข้อมูลอะไรจากผม ก็ติดต่อผมมาได้เลย ผมขอตัว” ผมบอกพี่นนท์ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้อง ผมรู้ไม่ว่ายังไงพี่นนท์ไม่มีทางปล่อยวางเรื่องการตายของพ่อกับแม่ผมแน่ แต่ว่า หากยังรั้งให้พี่นนท์สืบต่อ เรื่องของพี่วันไม่มีทางที่เขาจะไม่รู้ ยังไงซะตอนนี้พี่วันก็ไม่อยู่แล้ว
“ทูดี ถ้าพี่จะขอส่งข้อความหาได้ไหม”
“เรื่องอะไรเหรอครับ”
“เรื่อง…”
“ได้ครับ…ถ้าพี่รู้สึกเป็นห่วง” ผมบอกพี่เขาก่อนจะเดินกลับขึ้นไปข้างบน [ฝันดีครับ] นั่นคือข้อความที่พี่นนท์ส่งให้ผม ผมอ่านแต่ไม่ได้ตอบแค่สงสัยว่าพี่เขาจะส่งมาทำไม ในสถานการณ์แบบนี้แค่ไม่ฝันร้ายจนสะดุ้งตื่นก็ดีแค่ไหนแล้ว ภาพในมือถือของพี่ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของผมลบภาพพี่วันที่แสนดีจนหมด
“ทูดีพี่นัดนายแทนให้มาเจอบนดาดฟ้า ไม่ต้องเป็นห่วงนะ วันนั้นพี่จะดูอยู่ห่างๆ”
“ครับ”
“ทูดีอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม”
“ครับ”
“โอเค ดีแล้ว…ทูดี วันนี้พี่จะไปซ่อนตัวที่อื่น”
“แต่ที่นี่ก็ปลอดภัยอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ”
“ไม่หรอก พวกมันจ้องพวกเรามาตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว แต่ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเครื่องดักฟังพี่ทำลายทิ้งไปหมดแล้ว”
“เครื่องดักฟัง!”
“ต่อไปเวลาที่เอาอะไรเข้าห้องต้องระวัง นี่เป็นเครื่องตัดสัญญาณของเครื่องดักฟัง”
“พี่พอล”
“ทูดี สำหรับพี่เราก็เหมือนน้องชายแท้ๆ วันรักทูดีมากพี่จะไม่ปล่อยให้เราเป็นอันตราย ส่วนเรื่องของนักข่าวที่ชื่อแทนไท ทูดีไว้ใจเขาได้ไม่ต้องกลัวนะ”
“ครับ” ผมบอกพี่พอลแบบไม่ต้องคิด ไม่ใช่เพราะผมเชื่อพี่พอลแต่เพราะผมเองก็สืบเรื่องผู้ชายที่ชื่อแทนไทมาแล้ว แถมพี่นนท์ก็ส่งข้อมูลมาให้ยืนยันอีกคนว่าเขาไว้ใจได้แม้จะมีนิสัยห่ามๆ สักหน่อย
“ดูแลตัวเองดีๆ พี่จะอยู่แถวนี้หากเกิดเรื่องขึ้นให้โทรหาพี่เป็นคนแรก เข้าใจหรือเปล่า”
“เข้าใจครับ” พี่พอลกำชับหลายรอบในตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจเท่าไหร่ จนพี่พอลหันมามองหน้าผมอีกครั้งสายตาของแกไม่เหมือนคนเป็นห่วงเสียทีเดียวนัก เป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความว่างเปล่าผสมกับความหวังอันน้อยนิด
“ขอโทษนะ…ทูดีที่พี่ใช้เราเป็นเหยื่อล่อ” นั่นถึงทำให้ผมแน่ใจ
“ครับ” ผมตอบรับพี่พอลคงมีแผนการ และเตรียมทุกอย่างมาอย่างดี จากที่ไม่ไว้ใจพี่พอลในตอนแรกตอนนี้ผมกลับมั่นใจในตัวพี่พอลมากขึ้น ทั้งที่แกใช้ผมเป็นหมากตัวหนึ่งในแผนของแก
“แล้วก็…ของที่อยู่ในห้องวัน ทูดีปล่อยไว้แบบนั้นอีกไม่นาน นานแทนจะเข้าไปเห็นเอง”
“ครับ?” ยังไม่ทันที่ผมจะได้ถามอะไร พี่พอลก็เดินออกจากห้องไปแล้ว ผมเดินไปคล้องโซ่ที่ประตูก่อนจะเดินเข้าไปในห้องของพี่วัน
ทันทีที่ผมเห็นผมก็เข้าใจแผนของพี่พอลทันที ราวกับเขากำลังสื่อสารกับคุณแทนไท ให้คุณแทนไล่สืบจากกระดานที่ซ่อนอยู่ด้านหลัง และไดอารี่ปกหนังสีดำคล้ายกับของผมที่เคยให้พี่วันเมื่อวันคริสต์มาสที่ผ่านมาจนผมไม่รู้ว่าเล่มไหนคือเล่มของผม และในตอนนั้นเองผมก็รู้หน้าที่ที่ต้องทำคือเล่นไปตามเกมของพี่พอล!!