![[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตรกรรม SS.2 โดย Glutamate @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JF5ZYMG45M11STX1XBF82M95/cover/01JF5ZYMG45M11STX1XBF82M95-1734294327813 "[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตรกรรม SS.2 โดย Glutamate @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ร่วมกันปิดคดี ในนิยายสืบสวนเกินจะคาดคิด เมื่อการตายที่ดูเหมือนจะธรรมดาของหมอวันดี นำไปสู่ความลับอันดำมืด ที่ไม่อาจคาดเดา จงอย่าไว้ใจใคร! จงอย่าเชื่อใจใคร! เพราะแม้แต่เงาในกระจกอาจจะไม่ใช่ของจริง!!
ผู้แต่ง
Glutamateเรื่องย่อ
ร่วมกันปิดคดี ในนิยายสืบสวนเกินจะคาดคิด เมื่อการตายที่ดูเหมือนจะธรรมดาของหมอวันดี นำไปสู่ความลับอันดำมืด ที่ไม่อาจคาดเดา จงอย่าไว้ใจใคร! จงอย่าเชื่อใจใคร! เพราะแม้แต่เงาในกระจกอาจจะไม่ใช่ของจริง!!
ชาย-ชาย,สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ดราม่า,จิตวิทยา,yaoi,ดราม่า,สืบสวนสอบสวน,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตรกรรม SS.2
ร่วมกันปิดคดี ในนิยายสืบสวนเกินจะคาดคิด เมื่อการตายที่ดูเหมือนจะธรรมดาของหมอวันดี นำไปสู่ความลับอันดำมืด ที่ไม่อาจคาดเดา จงอย่าไว้ใจใคร! จงอย่าเชื่อใจใคร! เพราะแม้แต่เงาในกระจกอาจจะไม่ใช่ของจริง!!
บทที่ 8
ปัจจุบัน ในห้องผู้ป่วยฉุกเฉินคุณดุลนอนอยู่ในสภาพที่ต้องให้ออกซิเจนตลอด มีคุณแทนที่กำลังค้นหาข้อมูลต่างๆ ในโทรศัพท์มือถือของเพื่อนอย่างร้อนรน ในที่สุดเขาก็เจอรูปถ่ายรูปหนึ่งที่คิดว่าน่าจะเป็นแฟนของคุณดุลที่ชื่อ ‘นิว’
“เจอแล้วแต่ภาพมันไม่ค่อยชัด ติดมาแค่เสี้ยวหนึ่งของใบหน้า” เขาเอารูปให้พี่นนท์ดู
“น่าจะพอได้นะ ผมจะให้ทีมปรับพิกเซล แล้วก็ใช้ AI ปรับโครงสร้างหน้าใหม่” ผมนั่งมองทั้งคู่อยู่พักหนึ่งก่อนจะลุกออกไปรอข้างนอก
“เดี๋ยวทูดี จะไปไหนเดี๋ยวพี่ไปส่ง” พี่นนท์ที่ได้รูปจากคุณแทนหันมาถามผม แต่ตอนนี้คล้ายกับว่าเราต้องทำเวลา หากผมอยู่คงเป็นตัวถ่วงมากกว่า
“พี่นนท์ไปทำงานเถอะครับ เดี๋ยวผมเรียกรถมารับ”
“อย่าไปไหนดีกว่านะ ถึงตอนนี้พวกมันจะไม่รู้ว่าไอ้ดุลยังไม่ตาย แต่มันก็ไม่ได้ของพี่พวกมันต้องการห้องของทูดีไม่ปลอดภัยแล้ว” ใช่ว่าผมจะไม่รู้แต่เดิมแผนของพี่พอลก็ตั้งใจใช้ผมเป็นเหยื่อล่อ มาตอนนี้ถ้าผมยังจะเป็นเหยื่อตัวนั้นมันคงทำประโยชน์ได้มากกว่ากลายเป็นภาระของคนอื่น
“จริงอย่างที่คุณแทนพูด ทูดีไปอยู่กับพี่ก่อนดีไหม”
“ไม่ดี! ผม…ผมว่าตอนนั้นคุณโผล่ไปที่ดาดฟ้าไม่แน่พวกมันอาจจะรู้แล้วก็ได้ว่าหน่วยพิเศษเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ ยังไงซะที่พักคุณไม่ปลอดภัยหรอก”
“ถ้างั้นคุณจะให้ทูดีไปพักที่ไหน อย่าบอกนะว่าห้องรูหนูของคุณ พวกมันรู้อยู่แล้วว่าห้องคุณอยู่ไหนยังไงก็ไม่ปลอดภัย”
“ขอโทษนะคะ ที่นี่ห้ามใช้เสียง” พยาบาลที่เข้ามาเช็คอาการของคุณดุลเข้ามาห้ามทั้งสองคนที่กำลังเถียงกันเรื่องไม่เป็นเรื่องอยู่ พอออกมาข้างนอกต่างคนต่างก็ถลึงตาใส่กัน
“ความจริง…ผมมีบ้านหลายหลังนะครับ บางทีพี่อาจจะซ่อนหลักฐานอื่นไว้ที่บ้านหลังไหนสักหลังก็ได้”
“ก็ดี เพราะตอนนี้นอกจากหลักฐานเกี่ยวกับการตายของหมอวันดี ผมยังอยากได้คำอธิบายเรื่องนี้ทั้งหมด” คุณแทนมองหน้าผม แม้แต่คุณนนท์เองก็ดูเหมือนจะอยากได้จิ๊กซอที่ขาดหายไปจากผมเช่นกัน
บ้านพักเขตชานเมือง บ้านสองชั้นอยู่บนเนื้อที่ 5 ไร่ ตัวบ้านหากย้อนไปเมื่อประมาณ 30 ปีก่อน บ้านหลังนี้ถือเป็นการออกแบบร่วมสมัยโดดเด่นในยุคนั้น ตัวบ้านสีขาวดูสะอาดตา มีเสาโรมันตามสมัยนิยมในตอนนั้น หากตีราคาบ้านก็น่าจะ 10-20 ล้านถือเป็นราคาที่สูงมากในการยกให้เพื่อนสนิท สภาพบ้านแม้ข้างนอกจะดูเก่า สนามหญ้าหน้าบ้านสูงจนเกือบถึงเอวแต่ตัวบ้านยังดูหรูหราสวยงามไม่โทรมเลยสักนิด ภายในบ้านถูกคลุมด้วยผ้าขาวเป็นอย่างดี บ้านหลังนี้ดูเหมือนจะปลอดภัยมากที่สุดเพราะมันไม่ได้มีชื่อของผมกับพี่เป็นเจ้าของ แต่มันเป็นชื่อของทนายสรจักษ์ที่คุณพ่อโอนให้ตั้งแต่เมื่อ 20 ปีก่อน
“คุณอากับคุณพ่อเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมปลายมาด้วยกัน แล้วก็ติดต่อกันเรื่อยมาพอคุณอาแต่งงานคุณพ่อเลยยกบ้านหลังนี้ให้เป็นเรือนหอ”
“หรือว่าเรื่องการตายของพ่อกับแม่ของคุณ…”
“ไม่หรอกครับ หากคุณอาจะทำคงไม่ลงมือแบบนี้ อีกอย่างที่พวกท่านเสียคุณอาก็ไม่ได้อะไร” ผมบอกสารวัตรอานนท์อย่างมั่นใจเพราะตอนนั้นคุณอายืนยันไม่ให้ผมกลับบ้านตามคำสั่งของพ่อกับแม่ แม้พวกท่านทั้งสองจะจากไปแต่คุณอาก็ยังทำตามทุกอย่างไม่มีตกหล่น
“นายมีกุญแจบ้านหลังนี้ได้ยังไง” คุณแทนถามผมตามประสาคนขี้สงสัย ผมถอนหายใจก่อนจะยื่นซองที่คุณอาเคยมอบให้ผมเมื่อครั้งไปหาผมตอนที่เรียนอยู่
‘หากกลับมาให้มาอยู่ที่บ้านหลังนี้ อย่าติดต่อคุณวันนะครับ’
“ดูเหมือนว่าทนายสรจักษ์ น่าจะรู้เรื่องทุกอย่างนะ” ใช่แล้วล่ะ คุณอารู้เรื่องที่ผมเป็นโรคกลัวการออกจากบ้าน รวมทั้งเรื่องที่พี่มีอาการทางจิต คุณพ่อคงปรึกษาเรื่องนี้กับคุณอา จนในที่สุดเราสองคนพี่น้องถึงถูกจับแยกกัน
“บางทีในบ้านหลังนี้อาจมีหลักฐานที่พี่นนท์ต้องการนะครับ”
“ถึงเวลาที่นายต้องบอกฉันทุกเรื่องแล้วเหมือนกันทูดี” ผมมองทั้งสองคนก่อนจะตัดสินใจในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เรื่องเลวร้ายในอดีตของพี่ก็ถูกเปิดเผยแล้วไม่มีเรื่องใดเป็นความลับอีก
“ถ้าคุณสงสัยเรื่องที่ทูดีฆ่าหมอวันหรือเปล่า ผมเป็นพยานได้เขาอยู่กับผมตั้งแต่ 23:15 จนถึง 04:10 หมอวันเสียชีวิตช่วงเวลา 23:00-00:10 เพราะงั้นไม่มีทางที่ทูดีจะไปฆ่าหมอวันดีทันในช่วงเวลานั้นเลย”
“ผมอยากฟังจากเขา” คุณแทนมองหน้าผมนิ่ง ดูเหมือนไม่พอใจอะไรบางอย่าง คงเป็นเพราะผมไม่ได้บอกเขาตั้งแต่แรก ในตอนนั้นพี่พอลบอกว่าให้ทิ้งความน่าสงสัยมาที่ผม ถ้าทำแบบนี้คุณแทนถึงจะไม่หลงประเด็นไปเรื่องอื่น
“วันนั้นผมไปบ้านหิรัญรัก เพื่อรื้อฟื้นความทรงจำที่หายไปก่อนที่ผมจะไปต่างประเทศ”
“แล้วทำไมนายไม่บอกตั้งแต่แรก”
“เพราะผมขอร้องให้ปิดเรื่องที่ผมกำลังสืบอยู่” คุณแทนยังมองหน้าผมนิ่ง ราวกับต้องการคำตอบจากผมคนเดียว
“เพราะพี่พอลอยากให้คุณสงสัยผม พี่พอลกลัวว่าคุณจะเข้าไปแตะอดีตของพี่ ถ้าพวกมันเอาประเด็นนี้มาอ้าง การที่พี่ถูกฆ่าตายจะกลายเป็นเรื่องอื่นทันที”
“ดูเหมือนพวกคุณจะมั่นใจแล้วสินะ ว่าใครคือฆาตกรฆ่าหมอวันดี…ผมอยากรู้อีกเรื่อง ผมคือหมากของพวกคุณด้วยหรือเปล่า”
“คุณแทนไม่ใช่หมาก คุณคือคนเดินเกม ดูเหมือนว่าคุณจะยังมองไม่ออกสินะ ถึงผมจะไม่รู้เรื่องแผนการของหมวดพอล แต่ดูเหมือนว่าเขาใช้คุณในการสืบหาคนร้าย ในขณะที่เขาใช้ทูดีเป็นเหยื่อล่อพวกมันให้คุณทำงานง่ายขึ้น แบบนี้ใช่ไหมทูดี” ผมพยักหน้า ในขณะที่ข้างในของผมกำลังเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก เพราะผมเองก็ไม่เคยรู้เลยว่าจะพาตัวเองเข้ามาสู่ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและยุ่งเหยิงแบบนี้
“พอเถอะครับ วันนี้ผมเหนื่อยแล้วพี่นนท์เองต้องเข้าหน่วยไม่ใช่เหรอครับ ผมอยู่คนเดียวได้”
“พี่จะส่งตำรวจนอกเครื่องแบบมาคอยดูอยู่ห่างๆ ทูดีไม่ต้องกลัวนะ”
“ครับ” ผมตอบรับก่อนจะขึ้นมาบนชั้นสอง ปล่อยคุณแทนไว้แบบนั้น จนผมได้ยินเสียงรถของสารวัตรอานนท์ขับออกไป
ในความรู้สึกที่เกิดขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ แม้ผมจะไม่รู้ว่าทำไมผมถึงได้รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่สบตาของคุณแทน และผมเองก็อยากจบเรื่องนี้แล้วเหมือนกันหากคุณแทนไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนั้นอีกแล้วความรักที่ปะปนกับความสงสัยไม่ว่ายังไงก็คงไปกันไม่รอดและไม่มีความสุขอยู่ดี ในขณะที่ผมกำลังครุ่นคิดประตูยังไม่ทันจะปิดสนิทมือของคุณแทนก็จับประตูเอาไว้แน่น
“คุณแทน!”
“ผมมีอีกเรื่องที่อยากถามให้แน่ใจ”
“ให้แค่คำถามเดียวนะครับ” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะบอกคนที่เอามือดันประตูเอาไว้
“ระหว่างเรา มันใช่แผนของหมวดพอลหรือเปล่า” ผมเม้มปากแน่นสบตาคนที่ถามอีกครั้ง สัญญากับตัวเองว่านี่จะเป็นการตอบคำถามงี่เง่าแบบนี้เป็นครั้งสุดท้าย ถ้าหากคุณแทนจะไม่เชื่อ ผมก็จะไม่พูดถึงอีกแล้ว แม้ผมจะจำครั้งแรกระหว่างเราได้ดีก็ตาม
“….มันไม่ใช่แผน และผมก็ไม่อยากอยู่บนความรู้สึกสงสัยของคุณอีก ถ้าอยากจบผมก็ไม่ว่าครับ ผมเข้าใจ”
“แล้วถ้าผมไม่อยากจบล่ะ”
“วันนี้หมดโควตาแล้วครับ ผมจะนอน” ผมรีบปิดประตูลงทันทีรู้สึกราวกับตัวเองกำลังถูกคุณแทนดึงดูดอีกครั้ง เพราะอะไรกันนะทุกครั้งที่เห็นสายตาคู่นั้นถึงได้ใจอ่อนทุกครั้งเลย
“ทูดี เรียกพี่ว่าพี่แทนบ้างสิ” เสียงตะโกนโหวกเหวกดังอยู่หน้าห้องช่างเป็นคำขอร้องที่ตลกสิ้นดีจนผมเผลอยิ้มออกมา
“อยากเป็นพี่เหรอครับ” ผมถามเขาเบาๆ ไม่แน่ใจว่าคุณแทนได้ยินหรือเปล่า
“ไม่! ...พี่อยากเป็นแฟน อยากให้ทูดีเรียกว่าพี่แทน” ผมไม่ตอบจนเดินพ้นประตูบานนั้น ‘พี่แทน’ ผมลองเรียกเบาๆ แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงก่อนจะหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน จะว่าไปแล้วกี่คืนแล้วนะที่ไม่ได้นอนหลับแบบนี้ ตั้งแต่ที่คุณดุลจับตัวไปที่ดาดฟ้า จนกระทั่งคุณดุลถูกยิงอาการโคม่า ที่คุณดุลรอดตายมาได้ก็ถือว่าปาฏิหาริย์มากๆ แล้วเพราะเขาคือ ‘พยานคนเดียวที่เหลืออยู่’ ในที่สุดการตายของพี่จะได้รับความเป็นธรรมเสียที
แม้ตัวเองจะไม่เข้าใจพี่พอลนักทำไมถึงเขียนไดอารี่พวกนั้นแล้ว Flower Blood หมายความว่ายังไงผมจำไม่ได้ว่าไดอารี่ที่ผมเคยให้พี่มีคำนั้นสลักเอาไว้หรือเปล่า แล้วไดอารี่เล่มนั้นมันอยู่ที่ไหนทำไมพี่พอลถึงจงใจสั่งเล่มที่เหมือนกันกับของผมมา คำถามพวกนี้วนเวียนอยู่ในหัวของผมจนในที่สุด ผมก็หลับไปทั้งอย่างนั้น