![[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตรกรรม SS.2 โดย Glutamate @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JF5ZYMG45M11STX1XBF82M95/cover/01JF5ZYMG45M11STX1XBF82M95-1734294327813 "[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตรกรรม SS.2 โดย Glutamate @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
ร่วมกันปิดคดี ในนิยายสืบสวนเกินจะคาดคิด เมื่อการตายที่ดูเหมือนจะธรรมดาของหมอวันดี นำไปสู่ความลับอันดำมืด ที่ไม่อาจคาดเดา จงอย่าไว้ใจใคร! จงอย่าเชื่อใจใคร! เพราะแม้แต่เงาในกระจกอาจจะไม่ใช่ของจริง!!
ผู้แต่ง
Glutamateเรื่องย่อ
ร่วมกันปิดคดี ในนิยายสืบสวนเกินจะคาดคิด เมื่อการตายที่ดูเหมือนจะธรรมดาของหมอวันดี นำไปสู่ความลับอันดำมืด ที่ไม่อาจคาดเดา จงอย่าไว้ใจใคร! จงอย่าเชื่อใจใคร! เพราะแม้แต่เงาในกระจกอาจจะไม่ใช่ของจริง!!
ชาย-ชาย,สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ดราม่า,จิตวิทยา,yaoi,ดราม่า,สืบสวนสอบสวน,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตรกรรม SS.2
ร่วมกันปิดคดี ในนิยายสืบสวนเกินจะคาดคิด เมื่อการตายที่ดูเหมือนจะธรรมดาของหมอวันดี นำไปสู่ความลับอันดำมืด ที่ไม่อาจคาดเดา จงอย่าไว้ใจใคร! จงอย่าเชื่อใจใคร! เพราะแม้แต่เงาในกระจกอาจจะไม่ใช่ของจริง!!
บทที่ 11
“นายว่ายังไงนะ” น้ำเสียงของคุณแทนที่ดูจริงจังทำให้ผมเริ่มรู้สึกว่าคดีนี้ผิดปกติจริงๆ
“อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้ พวกพี่เจ๋งเขาเป็นพวกอันธพาลถูกที่บ้านตัดหางตั้งแต่เด็กๆ หากินกับพวกลักเล็กขโมยน้อย พี่พจน์เขาเลยให้ทำงานรับจ้างที่ร้านจนพวกเขาไปก่อเหตุกับคนเมา”
“กี่คน”
“3 คนครับ”
“พอจะมีรูปไหม”
“มีครับ”
“เหมือนฉันจะเคยเห็น 3 คนนี้”
“เขาทำงานที่ผับ”
“นี่มัน screw It ใช่ไหม”
“ใช่”
“ในกลุ่มนี้หายไปกี่คน”
“อืม…ทั้งหมดเลย แต่ผมอาจจะคิดมากไปก็ได้”
“เอาไว้จะให้คนรู้จักช่วยสืบแล้วกัน ขอบใจมาก” คุณแทนมองหน้าผมก่อนจะก้มหน้ากินข้าวต่อ
พวกเรากลับมาที่บ้านแถวชานเมืองอีกครั้ง คุณแทนส่งรูปให้สารวัตรอานนท์ช่วยดู ทีแรกผมคิดว่าเขาจะไม่ช่วยเพราะดูเหมือนตอนนี้งานสืบของสารวัตรอานนท์จะเต็มมือไปหมด
“ได้สิ ส่งมาเลย”
“ไหวเหรอครับ คดีในมือพี่เต็มไปหมด”
“พี่ไม่ได้ทำคนเดียวสักหน่อย พี่มีทีมอย่าลืมสิ”
“ทีมสารวัตรนี่เยอะนะครับ ขับรถตามจนเกือบจะมานั่งอยู่คันเดียวกันอยู่แล้ว”
“ตาม?”
“ใช่ ผมส่งคนไปตาม ไม่อย่างนั้นคุณคิดว่าจะรอดเหรอ ไปสืบคนเดียวก็ไม่ไปพาทูดีไปด้วยทำไม เกิดเป็นอันตรายขึ้นมาคุณรับผิดชอบไหวเหรอ”
“ขอโทษนะคุณสารวัตร แฟนคนเดียวผม ดู แล ได้” คุณแทนเน้นคำหนักยิ่งเหมือนไปยั่วโมโหสารวัตรอานนท์จนผมต้องรีบยกมือห้าม
“พอเถอะครับ พี่นนท์ครับผมขอไปด้วยเองครับ จะให้ผมรอเฉยๆ ผมยิ่งฟุ้งซ่าน”
“แล้วโรค FOGO ล่ะ”
“ผมทานยาอย่างดี อาการตอนนี้ก็ดีขึ้นมากแล้วครับ พี่นนท์ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
“ว่าแต่คุณเถอะ มีอะไรคืบหน้าหรือเปล่า”
“ไดอารี่ที่ได้ไปไม่มีอะไรผิดสังเกต ส่วนโทรศัพท์ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษเหมือนกัน”
“พี่นนท์ครับ ผมจำได้ว่าวันคริสต์มาสผมให้ไดอารี่แบบนี้กับพี่วัน มันจะมีอะไรพิเศษไหมครับ ทำไมพี่พอลถึงเลือกใช้สมุดแบบเดียวกัน”
“แบบเดียวกันเหรอ”
“ทูดีพูดเรื่องนี้ ผมก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ email ที่ผมได้รับให้มาสืบคดีก็มีคำลงท้ายว่า flower Blood เหมือนกับรอยนูนที่หน้าปกหลัง มันจะมีอะไรพิเศษหรือเปล่า”
“ถ้างั้นไปที่หน่วยตอนนี้เลย บางทีเราอาจได้เบาะแสสำคัญ”
เพียงครู่เดียวเราสามคนก็มาถึงหน่วยของพี่นนท์ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาที่นี่ ป้ายที่เขียนว่าหน่วยสืบสวนพิเศษสากล เป็นสถานที่ราชการที่มีความทันสมัยมาก หน่วยงานนี้ไม่ขึ้นตรงกับสำนักงานตำรวจแห่งชาติสามารถเข้าตรวจสอบได้ทุกคดี ผู้บังคับบัญชาตำรวจหน่วยสืบสวนพิเศษก็ถูกเลือกจากนายตำรวจทั้งหน่วยงานกองสืบสวนพิเศษ ทำให้ตำรวจหลายคนใฝ่ฝันที่จะสอบเข้าหน่วยนี้ และหนึ่งในนั้นก็คือคนที่ยืนอยู่ข้างผม
“เข้ามาสิ” สารวัตรอานนท์บอกผมกับคุณแทนที่เดินมาจนถึงหน้าประตูทางเข้าของชั้นสี่มีป้ายเขียนว่าหน่วยสาม
“ในที่สุดเราก็ได้เจอกันสักทีนะ คุณทักษกร คุณแทนไท ผมผู้การสมประภาค เรียกผู้การหรั่งก็ได้ไม่ต้องเกร็งนะ ทำตัวสบายๆ”
“สวัสดีครับ”
“ผู้การหรั่ง เรื่องเมื่อก่อนผมขอโทษนะครับ”
“เรื่องเมื่อหกปีก่อนที่คุณปฏิเสธร่วมงานกับผมน่ะเหรอ นึกเสียใจใช่ไหมล่ะ แต่ถ้าคุณอยากกลับมาผมยินดีนะ สอบให้ผ่านก็พอข้อสอบตอนนี้โหดกว่าตอนนั้นมากเลย”
“ครับ” ท่าทีของคุณแทนเปลี่ยนไปดูสุขุมขึ้น ราวกับเขากำลังอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ที่นับถือ และก็คงเป็นอย่างนั้นผู้การหรั่ง แม้แต่ผมก็รู้จักตำรวจน้ำดีที่ขึ้นชื่อว่ารอยยิ้มเพชฌฆาตร แม้ใบหน้าจะดูเหมือนคนใจดีแต่จริงๆ แล้วหากเขากัดคดีไหนไม่มีทางปล่อยไปง่ายๆ ต่อให้คนร้ายมีอิทธิพลมากแค่ไหนก็ตาม ทำให้หน่วยสืบสวนพิเศษมีชื่อเสียงขึ้นมากใน 3-4 ปีที่ผ่านมา
“ความจริงที่ผมไม่ชอบคุณเท่าไหร่ เพราะดูเหมือนผู้การจะชอบคุณถึงขั้นไปจีบคุณด้วยตัวเอง แต่คุณดันเมินท่าน”
“เอาเถอะ เดี๋ยวทูดีจะเข้าใจผิดเปล่าๆ คนแก่อย่างฉันจะพลอยเสียคนไปด้วย แค่ชวนมาร่วมงานน่ะอย่าคิดมากนะ” ผมอึ้งไปครู่หนึ่งที่ผู้การหรั่งรู้ความสัมพันธ์ของผมกับคุณแทนไทแถมยังพูดแซวอย่างเป็นกันเองราวกับรู้จักกันมานาน
“เรื่องของทูดี พี่รายงานผู้การทุกเรื่อง”
“เอาเถอะ นี่ก็ดึกมากแล้วฉันกำลังกลับ มีอะไรด่วนก็รายงานมาได้เลยนะ เธอก็อย่าหักโหมเกินไปล่ะสารวัตรนนท์”
“ครับท่าน” ผมยกมือไหว้ผู้ชายวัยกลางคนอีกรอบ เขาเป็นตำรวจที่ดูไม่เหมือนใครเลยจริงๆ นอกจากคุณแทนอดีตตำรวจแล้วคงมีผู้การหรั่งอีกคนที่ผมรู้สึกผ่อนคลายเมื่ออยู่ใกล้คนมีสี
“ทูดี พี่จะแนะนำให้รู้จัก นี่หมวดเมย์ หมวดภาค หมวดที และก็หมวดน้ำ เขาเป็นทีมของพี่เองทำตัวตามสบายนะ”
“สวัสดีครับ”
“น่ารักสมกับที่สารวัตรนนท์บอกจริงๆ ด้วย” หมวดภาคที่นั่งอยู่หน้าจอคอมมองผมแล้วยิ้มตาหยีให้ผมเลยยิ้มตอบก่อนที่จะมีเสียงคุณแทนขัดขึ้น
“อะ แฮ่ม! ทำงานกันเลยไหม ไม่อยากกลับบ้านกันเหรอ” คุณแทนพูดจบก็พาผมมาที่โต๊ะยาว บนนั้นมีไดอารี่ของพี่วันวางเรียงกันอยู่ ผมหยิบขึ้นมาพิจารณาดูทีละเล่มหาความแตกต่างของกระดาษและสีปกไม่ได้เลย
“พี่ลองดูแล้วนะ เหมือนหมวดพอลจะสั่งมาจากที่เดียวกันกับที่ทูดีสั่ง”
“แสดงว่าหมวดพอลต้องรู้ข้อมูลของทูดี”
“จะเป็นไปได้ไหมที่หมอวันดีจะเป็นคนบอก”
“หรือไม่หมอวันดีเป็นคนให้หมวดพอลคอยติดตามทูดีแบบลับๆ”
“ถ้างั้นหมอวันดีกับหมวดพอลก็ต้องรู้สิ ว่าสารวัตรนนท์ติดต่อกับทูดีอยู่” ที่ทีมสืบสวนพูดมาผมคิดว่าเป็นไปได้ บางทีพี่อาจจะรู้ตั้งแต่แรกเรื่องที่สารวัตรกำลังจะเปิดคดีหิรัญรักขึ้นมา
“ถ้างั้นหมวดพอลจงใจเปิดเผยเรื่องในอดีตของหมอวันดีทำไม”
“แต่เราก็ไม่ได้ข้อมูลอะไรมากขึ้นเลยนะ”
“ทีมสารวัตรนี่กำลังถูกปั่นหัวอยู่ ไม่รู้หรือไง”
“คุณหมายความว่ายังไงคุณแทน”
“หมวดพอลน่าจะรู้ตั้งแต่แรกเรื่องของสารวัตรนนท์ จริงอยู่ที่สารวัตรนนท์อยากรื้อคดีบ้านหิรัญรัก แต่ถ้าหมอวันดีไม่เปิดโอกาสให้คุณกับทูดีได้เจอกันมีเหรอที่คนหวงน้องชายจนเก็บเขาเอาไว้บนหอคอยจนทูดีเป็นโรค FOGO จะได้ออกไปข้างนอกแล้วเจอคุณ”
“คุณหมายความว่ายังไง”
“ผมหมายความว่า หมอวันดีอาจจะรู้ว่าวันนี้จะมาถึงการให้สารวัตรอยู่ข้างกายทูดี เพื่อสืบเรื่องราวต่างๆ ที่ผิดปกติน่าจะดีกว่า อีกอย่างทูดีก็จะปลอดภัย” ผมได้แต่คิดตามที่คุณแทนบอกพี่ไม่เคยให้ผมออกไปไหนเพราะกลัวโรคของผมจะกำเริบ ในขณะที่ผมไล่ดูไดอารี่ไปด้วย
“ทูดีเจออะไรไหม” หมวดเมย์ถามขึ้นผมถึงละจากไดอารี่
“ผมเพิ่งได้อ่านปีล่าสุด ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมยังไม่ได้อ่าน”
“ใช่ วันที่เราเจอไดอารี่พวกนี้ทูดีเลือกอ่านปีเก่าๆ ก่อนเป็นช่วงที่ทูดียังไม่กลับ ทูดีคงอยากรู้ว่าตอนนั้นหมอวันดีเป็นยังไง” คุณแทนบอกผมแบบนั้นยิ่งทำให้ผมแปลกใจ
“พวกพี่อ่านกันหลายรอบแล้วนะ ก็ไม่เห็นมีอะไรพิเศษเล่าเรื่องทั่วไปธรรมดา”
“คือ…ในไดอารี่เล่มนี้พี่พอลจะรู้ละเอียดขนาดนั้นได้ยังไง”
“ทูดีหมายความว่ายังไง”
“เล่มนี้พี่พอลเขียนเรื่องที่ผมทำงานติดต่อลูกค้าประเทศอะไร ทานข้าวกับอะไร ใส่เสื้ออะไร ตื่นตอนกี่โมงผมลองเช็คกับโทรศัพท์แล้ว ช่วงเวลาที่ผมติดต่อลูกค้าตรงกับไดอารี่!”
“ว่าไงนะ!!?” ตอนนี้ทุกคนพากันกรูเข้ามาเพื่อดูไดอารี่เล่มในมือของผม
“จริงด้วยเล่มนี้เขียนรายละเอียดถึงทูดี เล่มอื่นๆ เพราะทูดียังไม่กลับเราเลยไม่รู้ว่าเล่มไหนที่หมอวันดีเขียน”
“ดูสิขนาดวันที่ยังเขียนสลับจากวัน เดือน ปี เป็นปี เดือน วันเลย” พี่ภาคชี้ไปที่วันที่ด้านบนที่สลับกันจริงๆ
“ปกติแล้วเวลาที่เราคุ้นชินกับรูปแบบจะไม่ผิดง่ายๆ แต่ดูเหมือนว่าจะผิดอยู่ 3 วันนะ” พี่นนท์เปิดไปทั้งสามหน้าพบว่าวันที่เขียนสลับคือ 8,22,31
“มันคือเลขอะไร วันที่เหรอ”
“เลข 22 กับ 31 ยังไงก็เป็นเดือนไม่ได้ ถ้าตัดความน่าจะเป็น 31 เป็นปีไม่ได้เหมือนกัน”
“วันที่ 31 เดือน 8 ปี 2021!!”
“เมย์หา Traffics ตั้งแต่หน้าคอนโดหมอวันที่ 31 เริ่มเที่ยงคืนเอาขึ้นหน้าจอเลย”
“ค่ะ!” ตอนนี้ทุกคนเริ่มจับจ้องไปที่หน้าจอโปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่ ไฟในห้องถูกหรี่ลงจนเห็นภาพเคลื่อนไหวอย่างชัดเจน ในขณะที่พี่นนท์ยืนกำกับพี่ทีอยู่ด้านหลังทุกคนมีสีหน้าเคร่งเครียด แม้แต่การหายใจของผมยังรู้สึกว่ามันติดขัด ดีที่คุณแทนเอื้อมมือมาบีบไหล่และลูบหัวผมเบาๆ มันช่วยผมได้มาก
“เดี๋ยวนั่นหมอวันดี!” เสียงหมวดเมย์ดังขึ้นผมเองก็จำได้
“ใช่ครับ นั่นพี่”
“เวลา 03:24 นาที เขาจะไปไหนดึกขนาดนั้น” หมวดภาคถามในขณะที่เลือกดูกล้องแต่ละเส้นทางพร้อมกับของคนอื่น ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพบว่าตารางงานผมวันนั้นผมมีประชุมใหญ่กับบอร์ดและมีข้อความมากมายที่ตอบคำถามในการประชุมพร้อมกัน ผมเอียงโทรศัพท์ให้คุณแทนดู เป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่รู้ว่าพี่ออกไปข้างนอก
“เจอแล้ว! ตอนนี้หมออยู่เส้น 1121” ภาพบนหน้าจอของทุกคนเริ่มเปลี่ยนไปที่เส้นทางนั้น
“หมอย้ายไปถนนเส้น 538 แล้ว!”
“ดึกขนาดนี้หมอขับรถเร็วมาก”
“หมวดเมย์ไปดักหมอที่เส้น 6062!”
“ค่ะ!” แล้วก็จริงรถของพี่เลี้ยวเข้าไปที่หมู่บ้านที่ตั้งบ้านของผม บ้านหิรัญรัก!
“เอาไงดีคะสารวัตร พื้นที่ส่วนบุคคล” พี่นนท์ไม่ตอบแต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที
“ฮัลโหลเล็ก! ฉันอยากได้ภาพจากกล้องวงจรปิดของวันที่ 31เดือนสิงหาปีที่แล้วขอเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“หมวดที หมวดภาคไปกับผม หมวดเมย์ หมวดน้ำรอผมอยู่ที่นี่หาเบาะแสจากไดอารี่ต่อ”
“ทูดีอยู่ที่นี่นะ ผมจะไปกับสารวัตร”
“ครับ”
“หมวดน้ำ หมวดเมย์ฝากทูดีด้วยนะ”
“ได้ค่ะ”