![[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตกรรม SS.1 โดย Glutamate @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JF6WEJYGHE8ACCM8R2526H7V/cover/01JF6WEJYGHE8ACCM8R2526H7V-1734324210641 "[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตกรรม SS.1 โดย Glutamate @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
คดีที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่คดีธรรมดา ยิ่งสืบยิ่งเข้าใกล้ความจริงกลับค้นพบ ความดำมืดในจิตใจมนุษย์มากขึ้น และคนร้ายกับใกล้ตัวมากกว่าที่ คุณคิด!!
ผู้แต่ง
Glutamateเรื่องย่อ
มี E-Book นะคะ
คดีที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่คดีธรรมดา ยิ่งสืบยิ่งเข้าใกล้ความจริงกลับค้นพบ ความดำมืดในจิตใจมนุษย์มากขึ้น และคนร้ายกับใกล้ตัวมากกว่าที่ คุณคิด!!
อาชญากรรม,ดราม่า,สืบสวนสอบสวน,ชาย-ชาย,จิตวิทยา,พล็อตสร้างกระแส,ดราม่า,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตกรรม SS.1
คดีที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่คดีธรรมดา ยิ่งสืบยิ่งเข้าใกล้ความจริงกลับค้นพบ ความดำมืดในจิตใจมนุษย์มากขึ้น และคนร้ายกับใกล้ตัวมากกว่าที่ คุณคิด!!
มี E-Book นะคะ
ตอนที่ 12
เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์มือถือของทูดีปลุกกลางดึก มันเป็นเสียงที่ผมได้ยินสม่ำเสมอตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ เจ้าของเครื่องไม่ได้นอนอยู่ข้างผมอย่างที่เข้าใจ วันนี้เจอเรื่องมากมายไม่คิดว่าเขาจะตื่นมาทำงานได้อีก
“เสียงมันรบกวนคุณเหรอ”
“ก็ไม่เชิง ผมปิดมันไม่เป็น”
“โทรศัพท์รุ่นใหม่ก็แบบนี้แหละ เล่นยาก”
“ผมโลเทคเล่นเป็นแค่พวกรุ่นเก่าๆ”
“ผมกับพี่เปลี่ยนมือถือบ่อย ตั้งแต่กลับไทยเราเปลี่ยนสองเครื่องและ”
“เปลี่ยนมือถือ…และตอนนี้เครื่องเก่าอยู่ไหนล่ะ!!?”
“ก็อยู่ที่….” ทูดีกับผมวิ่งไปห้องของหมอวันดีหาตามลิ้นชัก กล่องก่อนจะเปิดลิ้นชักเก็บของที่อยู่ใต้เตียงของหมอ แล้วก็เป็นอย่างที่คิด มือถือเครื่องเก่าของหมอวันดีอยู่ในนี้น่าจะทั้งหมด เพราะมันมีหลายเครื่องมาก
“ผมไม่ได้คิดถึงมือถือพวกนี้เลย บางที Contact คลิป ข้อความ อาจจะยังหลงเหลืออยู่”
“เอาเถอะ คุณพอจะจำได้ไหมก่อนจะเปลี่ยนเป็นเครื่องที่หมอใช้ล่าสุดเป็นเครื่องไหน”
“น่าจะตัวนี้โทรศัพท์หน้าตาคล้ายๆ กันผมไม่ค่อยมั่นใจ”
“เปิดไม่ติดเลย”
“แบตน่าจะหมด ผมจะเอาไปชาร์จ”
“ผมจะลองเปิดทุกเครื่อง เผื่อเจออะไรที่มีประโยชน์”
“แล้วคุณรู้รหัสเหรอ” นั่นสิแต่ลองเปิดดูก่อนไอ้หนทางที่มือสนิทตอนแรก ตอนนี้เริ่มเห็นแสงขึ้นมาบ้างแล้ว
“แล้วคุณล่ะรู้รหัสผ่านของพี่ชายคุณหรือเปล่า”
“คิดว่าจำได้นะ”
“ทูดีเครื่องนี้เปิดติด” โทรศัพท์เครื่องเก่าที่ผมลองเปิดเป็นมือถือรุ่นเมื่อประมาณ 5-6 ปีก่อน มันดูไม่ได้ล้าหลังมากนักน่าจะเป็นรุ่นก่อนของยี่ห้อที่ผมใช่อยู่ ทันทีที่เครื่องเปิดติดไวไฟจับสัญญาณวิ่งเข้าตัวเครื่องข้อความต่างๆ วิ่งเข้าไม่ขาดสายทูดีเอามือถือไปลองปลดล็อคด้วยชุดตัวเลข แต่ก็ไม่ผ่าน
“ผมจำได้ว่ารหัสมือถือของพี่คืออายุผมกับปีเกิดนี่นา ทำไมถึงเข้าไม่ได้นะ”
“ถ้าอายุกับปีเกิด มือถือเครื่องนี้น่าจะ 6 ปีที่แล้วตอนนั้นคุณอายุ 191997 หรือไม่ก็ 181997” ทูดีลองใส่ตามที่ผมบอกเขาเงยหน้าขึ้นมองพร้อมกับชูหน้าจอให้ผมดูว่าปลดล็อคมือถือได้แล้ว!!
“ในเครื่องมีแต่รูปพี่สมัยเข้ามหาลัยใหม่ๆ คุณแทนคุณดูสิ คุณว่าคนนี้ใช่หลวงพี่เจตต์หรือเปล่า เขาดูสนิทกันกว่าเพื่อนคนอื่น”
“ผมก็ไม่แน่ใจ รูปนี้ไงเค้กวันเกิดเขียนชื่อเจตต์ น่าจะใช่คนนี้แหละ”
“จะเป็นไปได้ไหมที่เมื่อก่อนหลวงพี่เจตต์กับพี่เคยคบกับ”
“ผมก็ไม่รู้ เรื่องนี้คงมีแค่คนเดียวที่ตอบได้”
“เราจะไปหาหลวงพี่เจตต์ด้วยกัน” ทูดีมองหน้าผมอย่างมีความหวังที่จะรู้เรื่องของพี่ชายในอดีต อดีตที่อาจมีส่วนทำให้หมอวันดีถูกฆ่าตาย ตอนนั้นผมก็คิดว่าอย่างนั้นจนกระทั่ง….เช้าวันต่อมา
“คุณแทน…ผมอยากให้คุณหยุดสืบเรื่องพี่”
“ทูดีเมื่อกี้คุณว่ายังไงนะ”
“ผมให้เวลาคุณเก็บของแล้วออกไปจากห้องของผม เงินค่าจ้างผมโอนเข้าบัญชีคุณแล้ว ขอให้คุณลืมเรื่องของพี่ผมไปให้หมด”
“นี่มันหมายความว่ายังไงทูดี!!?”
“พี่ชายผมฆ่าตัวตาย และผมเหนื่อย ผมไม่อยากสืบคดีพี่ต่อ”
“ผมไม่เข้าใจ? อธิบายผมหน่อย เมื่อคืนคุณยังดีๆ ทำไมจู่ๆ คุณถึงได้”
“ผมไม่มีอะไรจะอธิบาย งานของคุณจบแล้ว”
“แล้วเรื่องของเราล่ะ เรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้น คุณไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง”
“เรื่องของเรา… มันไม่เคยมีอะไรตั้งแต่ต้น ก็แค่ผู้ชายสองคนที่เหงาแล้วมาอยู่ด้วยกัน ที่ต่างประเทศเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ผมไม่ถือ”
“ทูดี…อธิบายผมมากกว่านี้”
“ผมไม่มีอะไรจะอธิบาย ออกไปจากห้องผมอย่าให้ผมต้องเอารปภ.มาลากคุณออกไป”
“คุณมันแน่มาก…แน่มาตั้งแต่ต้น” ผมเดินไปเก็บของใส่กระเป๋าด้วยความโมโห สับสน เจ็บหัวใจถึงที่สุด ผมไม่เคยรู้จักผู้ชายคนี้เลยจริงๆ ไม่เคยเข้าใจว่าเขาคิดอะไรอยู่ เพียงข้ามคืนเขาเลิกสืบคดีที่ไร้ทางออกมาตั้งแต่ต้น ผมมองทูดีอีกครั้งก่อนจะเดินออกมาพยายามค้นหาบางอย่างผ่านแววตาคู่สวยคู่นั้น แต่สิ่งที่ตอบผมกลับมาคือแววตาท้าทาย ไม่แยแสว่าผมจะจากไป เรื่องเมื่อวานไม่มีผลกับเขาสักนิดเชียวเหรอวะ จะว่าผมทำไม่ถูกใจ…หรือว่าจะจริง ก็ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายดีหว่า มันเรื่องกันแน่ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห!!
“มึงอยู่ไหนวะ! ว่างไหมมาแดกเหล้าเป็นเพื่อนกูหน่อย”
“เอ่อๆ เดี๋ยวกูตามไป” เวลานี้ผมต้องการระบายอะไรกับใครสักคนและตอนนี้ก็มีแค่มันคนเดียวที่น่าจะรับฟังผมได้ ไม่นานนักไอ้ดลก็บึ่งมาไม่ถึงชั่วโมง แม้ผมจะนำหน้าไปมากแต่ก็มีสติพอที่ส่งแก้วใบใหม่ให้มัน
“เป็นเxี้ยไรวะ แดกเหล้าแต่หัววันทำตัวอย่างกับคนอกหัก”
“เอ่อดิวะ!! กูแม่งโครตไม่เข้าใจเขาเลย บางทีก็เหมือนมีใจ บางทีก็เหมือนกูไม่เคยสำคัญในชีวิตเขาและตอนนี้เขาก็ไล่กูออกมาไม่สนด้วยซ้ำว่าพี่เขาตายยังไง”
“เอาทีละเรื่องไอ้แทน มึงนอยด์ที่ถูกเขาทิ้งหรือนอยด์ที่เขาไม่สืบเรื่องพี่ชายต่อ”
“ก็ทั้งสองเรื่อง”
“แล้วมึงนอยด์อะไรมากกว่ากัน”
“กูไม่รู้”
“มึงว่าไม่แปลกเหรอวะ ที่จู่ๆ เขาไม่ให้มึงสืบเรื่องพี่ชายของเขาต่อ”
“แปลก แปลกมากด้วยแต่กูจะทำไรได้วะ”
“กูว่าอาจมีเรื่องอื่นที่เขาปิดบังมึง หรือเขาอาจโดนใครข่มขู่ หรือไม่เขาอาจกำลังปกป้องมึงอยู่ก็ได้นะ” ผมนิ่งอึ้งไปกับคำพูดเตือนสติของไอ้ดล ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ผมคงรู้ไม่ได้ถ้าผมไม่หาคำตอบด้วยตัวเอง เอาจริงผมไม่ได้อยากเข้าข้างตัวเองนักถ้าหากเป็นแบบนั้นบางทีทูดีอาจกำลังมีอันตราย ไหนจะไอ้คนกลุ่มนั้นอีกที่มันตามทำร้ายเราทั้งคู่เมื่อวันก่อน นั่นเป็นเหตุผลที่ผมยอมกลับมาที่จุดเริ่มต้นของคดีอีกครั้ง