![[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตกรรม SS.1 โดย Glutamate @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JF6WEJYGHE8ACCM8R2526H7V/cover/01JF6WEJYGHE8ACCM8R2526H7V-1734324210641 "[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตกรรม SS.1 โดย Glutamate @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
คดีที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่คดีธรรมดา ยิ่งสืบยิ่งเข้าใกล้ความจริงกลับค้นพบ ความดำมืดในจิตใจมนุษย์มากขึ้น และคนร้ายกับใกล้ตัวมากกว่าที่ คุณคิด!!
ผู้แต่ง
Glutamateเรื่องย่อ
มี E-Book นะคะ
คดีที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่คดีธรรมดา ยิ่งสืบยิ่งเข้าใกล้ความจริงกลับค้นพบ ความดำมืดในจิตใจมนุษย์มากขึ้น และคนร้ายกับใกล้ตัวมากกว่าที่ คุณคิด!!
อาชญากรรม,ดราม่า,สืบสวนสอบสวน,ชาย-ชาย,จิตวิทยา,พล็อตสร้างกระแส,ดราม่า,สืบสวนสอบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
[มี E-Book] The Murder ผมว่านี่คือคดีฆาตกรรม SS.1
คดีที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่คดีธรรมดา ยิ่งสืบยิ่งเข้าใกล้ความจริงกลับค้นพบ ความดำมืดในจิตใจมนุษย์มากขึ้น และคนร้ายกับใกล้ตัวมากกว่าที่ คุณคิด!!
มี E-Book นะคะ
ตอนที่ 15
“เมื่อ 3 ปีที่แล้วมีลูกค้าที่พวกผมเรียกกันว่า หมอ มาที่นี่บ่อยๆ ที่พวกเราเรียกกันว่าแบบนั้นเพราะเขาบอกว่าเขาเรียนหมอ เขาจะเรียกเด็กในร้านที่เราเรียกกันว่าเด็กตู้ ไปนอนด้วยบ่อยๆ เขายังอายุน้อย แถมหน้าตาดีพวกเราเลยชอบเขาทุกคน จนกระทั่งวันนึง เขาจ้างพวกผม 5 คนเปิดห้องให้แถมอาหารเหล้าเบียร์ไม่ยั้ง พวกผมตกลงรับงาน แต่ทันทีที่พวกเราเข้าไปคนในห้องกลับไม่ใช่เขา เป็นผู้ชายที่มีสภาพเหมือนคนเมายา ตอนแรกพวกเราไม่อยากยุ่งแต่เขาเปิดคลิปของเขามาให้ดู บอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนหลอกเขาไป ให้อาจารย์ข่มขืน แบบซาดิสม์ พวกเราก็เลย….”
“หมอที่พวกนายพูดถึงใช่คนในรูปไหม” ผมเอารูปให้พจน์ดู มันรีบพยักหน้าทันที
“ใช่ๆ คนนี้แหละ เพราะมันเลยไอ้หมอนั่นมันบอกจะแจ้งความ แต่อยู่ๆ แม่งก็หนีไปบวชหลังจากที่ไอ้ไมล์มันหายไป” ผมหันไปมองหน้าทูดี ที่เขามาที่นี่อาจจะเพราะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว เขาดูไม่ได้ตกใจ หรือแปลกใจสักนิดที่รู้เรื่องนี้ หากแต่เอาหลบสายตา บิดข้อมือเหมือนกับจะหาจังหวะหนีมากกว่า!!
“รู้ไหมทำไม” ไอ้ดุลเห็นผมไม่ถาม มันเลยรีบเค้นตามประสานักข่าว
“ตอนแรกพวกเราเข้าใจว่ามันฆ่าไอ้ไมล์ แต่ไอ้ไมล์มันตายหลังจากที่เขาบวชแถมมีรูปหลักฐานชัดเจนว่าเขาอยู่ที่วัด”
“ที่หลวงพี่เจตต์ไม่แจ้งความ แถมยังหนีไปบวชอีกบางที หลวงพี่อาจจะปลงก็ได้นะ” ไอ้ดุลทักขึ้นแต่ผมว่าไม่ เรื่องนี้มันแปลกเกินไป ยอมจบเรื่องง่ายๆ จริงอยู่ที่หลวงพี่เจตต์เป็นคนหลอกหมอวันดีไปให้อาจารย์ภทรข่มขืน ส่วนหมอวันดีก็เอาคืนหลวงพี่เจตต์จนสาหัส จากเพื่อนรักมาทำร้ายกันแบบนี้ อยู่ๆ จะยอมจบเรื่องง่ายๆ ได้ยังไง ที่สำคัญศพในคดีคนหายถูกส่งไปที่วัดที่สระบุรีจนหมด หลวงพี่เจตต์ต้องมีส่วนรู้เห็นกับคนที่หายไปแน่ๆ แล้วเขาไม่มีทางทำเรื่องนี้คนเดียวได้!!
“แล้วคุณมาที่นี่ทำไมทูดี”
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
“ไอ้พจน์เขามาหานายทำไม”
“เขามาถามว่ารู้จักคนในรูปไหม รูปที่คุณเอาให้ดูนั่นแหละ”
“เดี๋ยวนะ! คุณรู้จักไอ้พจน์ได้ยังไง!!?”
“ก็ผมบอกแล้วไง อื้มมม” ผมบีบปากของทูดีจนหยู่เข้าหากัน ไอ้ดุลรู้งานลากไอ้พจน์ออกไปข้างนอกให้ผมเคลียร์กับทูดีตามลำพัง
“ถ้าคุณยังไม่พูดความจริง ผมสาบานจะทำให้ปากของคุณพูดไม่ได้อีก” ผมปล่อยทูดีให้เป็นอิสระ
“คุณขู่ผมเหรอ!! เฮ้!!” ผมจับทูดีนอนราบไปบนโซฟาตัวยาว ใช้เข่าของผมแยกขาทั้งสองข้างของเขาออกจากกัน ความสงสัยที่เขาไล่ผม บวกกับความคิดถึงที่ไม่ได้เจอหน้าหลายวัน ผมบอกได้เลยผมพร้อมจะทำอะไรแบบที่เขาไม่คาดคิดมาก่อนได้แน่!!
“หึ ขู่เหรอ…ไม่หรอก”
“ลุกออกไปเลย!!”
“บอกความจริงมา…ถ้าคุณช้าผมจะถอดเสื้อผ้าคุณออก..ทีละชิ้น ทีละชิ้น” ผมเริ่มปลดกระดุมเสื้อเม็ดแรกของเขาออก แม้ว่าทูดีจะพยายามขัดขืนแต่สาบานเถอะมือคู่นั้นหยุดผมไม่ได้แน่!!
“คุณเกี่ยวอะไรด้วย อื้อ!!” เขาตอบผิด!! ผมก้มกดริมฝีปากแน่น ดูดดึงพร้อมปลดกระดุมเสื้อเม็ดที่ 2 เม็ดที่ 3 อย่างรวดเร็ว มืออีกข้างที่ใช้ตรึงข้อมือของทูดียังคงรั้งเอาไว้เหนือหัว แม้ทูดีจะพยายามดิ้นหนี ลิ้นของผมยิ่งพันเกี่ยวเอารสหวานในโพรงปากสลับกับดูดดึงลิ้นอ่อนที่ผลักไส ร่างกายของทูดีซื่อสัตย์กว่าคำพูดของเขามาก เอวที่บิดหนีเปลี่ยนเป็นแอ่นรับ เนื้ออ่อนกลางลำตัวแข็งขืนสู้กับต้นขาของผมที่สอดแทรกอยู่ เสียงหอบกระเซ่ามันยิ่งทำให้ผมมั่นใจว่าสติของเขาเริ่มกระเจิงจนผมสามารถปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นอิสระได้
“บอกผมมา ทำไมถึงไล่ผม มีใครข่มขู่คุณ หรือมีคนทำร้ายคุณ!! ทูดี..ผมอยากรู้ความจริง” ผมใช้ฝ่ามือใหญ่ๆ ลากสันกรามคนที่หลับตา เม้มริมฝีปากแน่นเมื่อเป็นอิสระ
“ไม่!! อ๊ะ!! ผมไม่ควรพูด ปล่อยผม!! ผมจะกลับ!!” ทันทีที่อีกฝ่ายเลือกที่จะปฏิเสธ ผมสอดมือเข้าไปกางเกงชั้นใน ยิ่งอีกฝ่ายดิ้นหนีสิ่งที่ชูชันอยู่ยิ่งสู้มือหนักกว่าเดิม ผมลูบเนื้ออ่อนอีกฝ่ายอย่างใจเย็น ยิ่งได้ยิ่งเสียงหอบกระเซ่าของเขา ยิ่งทำให้ผมมั่นใจว่าผมคุมเกมส์นี้ได้ แต่ที่ผมควบคุมไม่ได้คือความต้องการของตัวเอง!! ผมเอามือที่ตรึงอยู่เหนือหัวอีกฝ่ายลูบเป้าที่ตุงจนเหมือนกับจะทะลุออกมา ให้เขาสัมผัสว่าตอนนี้ผม…กำลังจะเอาจริง!!
“ยอม…ยอมแล้ว อย่าทำที่นี่นะ!!” ภาพทูดีตรงหน้าที่มีใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ ลมหายใจหอบแรงและเม็ดเหงื่อที่เปอะเปื้อนตามตัวมันทำให้ผมถอนใจอย่างยากลำบาก แต่ผมไม่ได้ต้องการเพียง Sex แค่ชั่วคราว ผมไม่ได้ถูกฝึกให้อารมณ์อยู่เหนือสถานการณ์สำคัญและสิ่งที่เขากำลังจะบอก มันสำคัญ!! มากพอให้ผมหยุดตัวเองได้!!